Διαβάσαμε, πως κάποιος επίσκοπος της
Ορθόδοξης Εκκλησίας εισηγήθηκε στην ειδικὴ επιτροπή,
που προετοιµάζει τη Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων και θα συγκληθεί το 2016 στην
Κωνσταντινούπολη:
"...τα δικαιώµατα των σεξουαλικών
µειονοτήτων πρέπει να προστατεύονται απὸ κάθε είδους διάκριση και απὸ άδικους
διωγµούς".
Δυστυχώς κρίμα, πολύ κρίμα, διότι κάνει μεγάλο λάθος. Έχει θολώσει ο νους του φαίνεται και αναμειγνύει την κοσμική, τη συναισθηματική αγάπη με την ευαγγελική, την αγιοπνευματική, την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός και την έκαναν πράξη οι άγιοί μας.
Δυστυχώς κρίμα, πολύ κρίμα, διότι κάνει μεγάλο λάθος. Έχει θολώσει ο νους του φαίνεται και αναμειγνύει την κοσμική, τη συναισθηματική αγάπη με την ευαγγελική, την αγιοπνευματική, την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός και την έκαναν πράξη οι άγιοί μας.
Δεν υφίσταται κανένας διωγμός από
την Εκκλησία. Και μάλιστα άδικος.
Όσον αφορά δε στις διακρίσεις, πώς είναι δυνατόν
να μην κάνει διακρίσεις, αφού και ο απλός τσομπάνης, όταν βλέπει στο κοπάδι
κάποιο πρόβατο άρρωστο, το ξεχωρίζει από τα άλλα, για να του παράσχει την
ανάλογη θεραπεία;
Η
Εκκλησία ως θεραπευτήριο, επιβάλλεται να κάνει διακρίσεις, για να ξεχωρίσει
τους αρρώστους και να τους οδηγήσει στη θεραπεία, που μπορεί να είναι και
επώδυνη. Αυτή είναι η αληθινή αγάπη, η οποία πονάει, αλλά είναι ευεργετική, καθώς
οδηγεί στην αποκατάσταση.
Αν αφεθεί ο ασθενής να νομίζει πως
είναι "υγιής", διότι δεν τον βοήθησαν τα αδέλφια του, "αμνηστεύοντας"
την ασθένεια, τότε ο θάνατος της ψυχής είναι βέβαιος και οι ευθύνες απέναντι
στον αδελφό και στο Θεό τεράστιες. Αυτή δεν είναι ελευθερία αλλά αδιαφορία και
παντελής έλλειψη αγάπης στο βασικότερο και ουσιωδέστερο θέμα της ζωής και του
θανάτου. Στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής. Και μπροστά σ` αυτήν δεν έχουν καμία
αξία τέτοιου είδους ελευθερίες.
Συνεπώς, η εν Χριστώ αγάπη είναι θρασεία και έχει δικαίωμα να κάνει
επιθέσεις «χωρίς να σέβεται» την ελευθερία του άλλου.
Στηρίζεται στην Αλήθεια και αυτό το θράσος της είναι κρυμμένο στο μαρτυρικό,
στο σταυρικό φρόνημα, που τη συνοδεύει. Κάνει επίθεση στο συνάνθρωπο, που
πολλές φορές προκαλεί πόνο, αλλά για όφελος της ψυχής. Άλλως, δεν είναι αγάπη
αλλά ΑΠΑΤΗ.
Όχι, αδελφέ μου, δε θα κάνεις ό,τι θέλεις. Θα μπω εμπόδιο μπροστά σου,
να σου αλλάξω το δρόμο προς τη θεραπεία, διότι σ` αγαπώ!
Κιλκίς, 5-9-2015
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3651
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου