Ταπείνωση στην πράξη σημαίνει νά κάνεις ὑπακοή.

❈ Ταπείνωση στην πράξη σημαίνει νά κάνεις ὑπακοή. Σέ ποιόν; Στόν Θεό, ἐννοεῖται. Διά τοῦ Πνευματικοῦ σου, ὁ ὁποῖος θά σοῦ πεῖ τί θέλει ὁ Θεός, ὅταν εἶναι σωστός βέβαια… Ὅταν εἶναι σωστός ὁ Πνευματικός, θά σοῦ πεῖ τί θέλει ὁ Θεός, ὅσο καί ἄν δέν σ’ ἀρέσει.

Ἄν κάνεις ὑπακοή, θά καθαριστεῖς. Ἄν δέν κάνεις ὑπακοή, θά μείνεις μέ τά πάθη σου. Γι’ αὐτό βλέπετε συνέχεια τί λέμε;

«Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν». Ἔτσι δέν λέμε; Εὔχεται ὁ Πνευματικός καί μέ τίς εὐχές τοῦ Πνευματικοῦ περνᾶς. Πότε εὔχεται ὅμως; Ὅταν τόν ἀκοῦς. Ἅμα τόν σκᾶς… πάλι εὔχεται, ἀλλά δέν σέ συμφέρει νά τόν σκᾶς, νά κάνεις παρακοή. Μετά δέν ὠφελοῦν οἱ εὐχές. Κάνει πάλι εὐχές ἀλλά πρέπει καί ἐσύ νά συνεργήσεις, νά κάνεις καί ἐσύ αὐτό πού μπορεῖς καί ἔτσι προχωράει ἡ κάθαρση. Ἔρχεται ἡ Χάρις δηλαδή. Γιατί, τί λέει ὁ Χριστός; «Στούς ταπεινούς δίνω Χάρη» (Ἰακ. 4,6). Καί ποιός εἶναι ὁ ταπεινός;

Αὐτός πού δέν κάνει τό θέλημά του, τόν λογισμό του, τήν σκέψη του, ἀλλά αὐτός πού ὑποτάσσεται, πού ὑπακούει καί λέει: «πές μου Γέροντα, τί νά κάνω τώρα;». Καί κάνει ὑπακοή ἁπλά, ὅσο καί ἄν φαίνεται αὐτό ἐξωπραγματικό, τρελό, πού θά τοῦ πεῖ, ἀνεφάρμοστο…

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 12 – 2017)