Όταν ο πατέρας Γαβριήλ φυλακίστηκε επειδή έκαψε ένα πορτρέτο του Λένιν, άρχισε να λέει στους κρατούμενους για τον Θεό. Οταν απήγγειλε προσευχές δυνατά, πολλοί από αυτούς γονάτισαν και προσευχήθηκαν μαζί του. Ακόμη και οι ληστές ζήτησαν από τον πατέρα Γαβριήλ να τους πει για τη χριστιανική πίστη και να προσευχηθούν γι' αυτούς.
Για άλλη μια φορά απελευθερωμένος, ο πατέρας Γαβριήλ αποφάσισε: «Εάν με άκουσαν οι εγκληματίες, τότε πρέπει να υπενθυμίσω στους ανθρώπους τον Θεό». Πήρε τις εικόνες, πήγε στην κεντρική πλατεία, που τώρα ονομάζεται Πλατεία Ελευθερίας, τις έβαλε εκεί, έβγαλε ένα βιβλίο και άρχισε να διαβάζει προσευχές δυνατά. Μας είπε: «Κάποιοι σταμάτησαν να δουν τι κάνω, αλλά, λέγοντάς με τρελό, πέρασαν, άλλοι δεν έδωσαν σημασία. Μετά έφτασε η αστυνομία. Σκόρπισαν τις εικόνες μου, και όταν ήθελα να τις μαζέψω από το έδαφος, έστριψαν τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου. Με έσυραν σαν εγκληματία, αν και δεν αντιστάθηκα, με έβαλαν σε αυτοκίνητο και με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Εκεί με χτύπησαν και γκρέμισαν τον σταυρό. Κανείς δεν στάθηκε στο πλευρό μου με ούτε μια λέξη. Σκεφτόμουν: «Γιατί ο Κύριος στέλνει θλίψη στη γη;» Και τώρα καταλαβαίνω: μια πέτρα σπάει με ένα σφυρί.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/08/blog-post_246.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου