Ὁ ἐγωϊσμός

Μάς λέγουν οι πατέρες τής εκκλησίας ότι ρίζα κάθε αμαρτίας είναι o εγωϊσμός. Ο άγιος Γρηγόριος o Διάλογος τήν oνομάζει βασίλισσα όλων τών αμαρτιών.

Όσο πιό πολύ υπερηφανευόμαστε, όσο πιό πολύ κυνηγάμε τή δόξα καί τόν έπαινο καί τήν τιμή, τόσο πιό τιποτένιοι εμαστε ενώπιον τού Κυρίου, o oποίος «αντιτάσσεται στούς υπερήφανους, ενώ στούς ταπεινούς δίνει τή χάρη του» (Παροιμ. 3,34).

Ο εγωϊσμός είναι τό εμπόδιο όλων τών αγαθών καί η αιτία όλων τών παραπτωμάτων. Γιά τή θεραπεία τού εγωϊσμού παραχωρεί o Θεός καί πέφτομε σέ άλλες μεγάλες αμαρτίες, πράγμα πού δέν θά επέτρεπε o πάνσοφος Γιατρός τών ψυχών μας, άν αυτός δέν ήταν η χειρότερη απ' όλες.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 10-02-12

Η καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί για να  μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10

β΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. ΙΕ΄ 17 - ΙΣΤ΄ 2

ΙΕ΄ 17 - ΙΣΤ΄ 2



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Αν η εικόνα του Αγιογραφικού Αναγνώσματος δεν είναι ευκρινής, παρακαλούμε πατήστε κλικ στο http://hristospanagia1.wordpress.com/

Ὅσιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: "Ὁμιλία εἰς τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου"

Iδού εὐαγγέλιο πού ἀφορᾶ στό νοῦ καί τό σῶμα τοῦ καθενός μας. Εἶναι τό εὐαγγέλιο τῆς εὐσπλαχνίας. Εἶναι ἡ θαυμαστή παραβολή τοῦ Σωτῆρος, στήν ὁποία ἀπεικονίζεται ὁλόκληρη ἡ ζωή μας. Ἡ δική μου, ἡ δική σου, τοῦ καθενός ἀνθρωπίνου ὄντος ἐπάνω στήν γῆ. Ὅλους τούς ἀφορᾶ τό σημερινό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ὅλους.

Ὁ ἄνθρωπος! Αὐτός ὁ θεϊκός πλοῦτος ἐπάνω στήν γῆ! Κύτταξε τό σῶμα του, τό μάτι, τό αὐτί, τήν γλώσσα. Τί θαυμαστός πλοῦτος. Τό μάτι! Ὑπάρχει τίποτε πιό τέλειο πού νά ἠμπορῇ ὁ ἄνθρωπος νά ἐπινοήσῃ σ’ αὐτόν τόν κόσμο; Κι ὅμως, τό μάτι αὐτό τό ἐδημιούργησε ὁ Κύριος, ὅπως καί τήν ψυχή καί τό σῶμα. Ἡ ψυχή μάλιστα εἶναι ὁλόκληρη ἐξ οὐρανοῦ. Ὁποῖος πλοῦτος! Τό σῶμα! Θαυμαστός θεῖος πλοῦτος πού σοῦ δόθηκε γιά τήν αἰωνιότητα καί ὄχι μόνο γιά τήν πρόσκαιρη αὐτή γήινη ζωή. Καί ψυχή δοσμένη γιά τήν αἰωνιότητα.

Ἄλλο τό κόμπλεξ, ἄλλο ἡ ταπείνωση, ἄλλο ἡ μελαγχολία.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

 

Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα:  Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί ,από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.

Ἡ διάβρωση μέσα ἀπό τά ποικίλα προσωπεῖα

Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΜΕΣΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

Επισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου Τσιάκκα

   Πολλές φορές όταν μιλούμε για τις σύγχρο­νες αιρέσεις, ακούμε πολλούς να λένε ότι το φαι­νόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο, αλλά η Εκκλησία πάντοτε είχε να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα. Αυτό από μια άποψη είναι ορθό. Όμως οι σύγχρονες αιρέσεις διακρίνονται από τις παλαιές σε κάτι πολύ βασικό. Στις πα­λαιότερες αιρέσεις είχαμε να κάνουμε με δογμα­τικές πλάνες, που είχαν αναμφίβολα επιπτώσεις στην πνευματική - εκκλησιαστική ζωή, την κοινωνική και εθνική. Παρ' όλα αυτά γνωρίζαμε την ταυτότητά τους^˙ οι αιρετικές αυτές ομάδες δεν απέκρυπταν το πραγματικό τους πρόσωπο και δεν δίσταζαν να παρουσιάσουν το πραγμα­τικό τους πρόσωπο.

Πῶς γιορτάζουμε τήν ὀνομαστική μας ἑορτή - ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ

ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ

Νικόδημος Μοναχός

Λίγες, απλές και πτωχές, λίγες Αγιολογικές και Υμνολογικές σκέψεις, επί της εορτής του Μεγάλου Αγίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, του οποίου αναξίως όντως το όνομα φέρω, προσφέρω σαν ελάχιστον πνευματικό κέρασμα στην αγάπη σας.

Πρωτίστως, θα έπρεπε πράγματι, “ή να αλλάξω διαγωγή (και να αγιάσω ο ίδιος), ή να αλλάξω όνομα”, σύμφωνα με την φωτισμένη εντολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς κάποιον υποτακτικό του στρατιώτη που έφερε και αυτός το ίδιο όνομά του.

Το όνομα που φέρουμε, λοιπόν, αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας, όχι μόνο της πολιτικής, μα κυρίως, της Χριστιανικής Ορθόδοξης ταυτότητας, διότι είναι (και πρέπει μόνο να είναι) όνομα Ορθοδόξου Αγίου.

Τα Ορθόδοξα Ονομαστήρια συνδέονται άμεσα, όχι μόνον με τον Άγιο τού οποίου το όνομα φέρουμε, αλλά με το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα, με την ίδια την Βάπτισή μας, κατά την οποία λάβαμε αυτό το όνομά μας, όπου «ντυθήκαμε τον Χριστό, λάβαμε Πνεύμα Άγιο, φωτιστήκαμε, μυρωθήκαμε και αγιαστήκαμε».

Η Αγία μας Εκκλησία απαγορεύει να δίδονται κατά την Βάπτιση μη Ορθόδοξα ονόματα, γι’ αυτό και καλούνται οι Ιερείς να επιμένουν και να πολεμούν νικώντες σε τέτοιες περιπτώσεις, ασχέτως πιέσεων, απειλών και των γνωστών επακόλουθων που κάποτε αμαυρίζουν το Μυστήριο.

Έχουμε λοιπόν λάβει όνομα Αγίου ή όνομα από γεγονός της ζωής του Χριστού, όπως την Ανάσταση, την Μεταμόρφωση κ.λπ. Την συγκεκριμένη ημέρα που γιορτάζει ο Άγιός μας, τελούμε την μνήμη της ημέρας της κοιμήσεως (του θανάτου) αυτού του Αγίου, όχι των γενεθλίων του.

Τὰ καρναβάλια - Ἡ κατάντια "πιστῶν" καὶ ἀπίστων..

4 Φεβ 2010

Καρναβαλισμός, Νεο-Ειδωλολατρία σήμερα

Η λέξη “καρναβάλι” και “καρνάβαλος”, προέρχεται από την ιταλική λέξη carne = κρέας + vale = χαίρε, έχε γειά. Τελευταία ημέρα κρεοφαγίας. Δηλαδή έχει ταυτόσημη έννοια με την ελληνική λέξη “απόκρεω”, που σημαίνει απομακρύνομαι από το κρέας και που αφορά στην περίοδο πριν την έναρξη της νηστείας της Μ. Σαρακοστής, της προετοιμασίας δηλαδή για το Πάσχα, που είναι καθαρά χριστιανική παράδοση.

Σε αυτή λοιπόν την πνευματική περίοδο που καθορίστηκε από την Εκκλησία και που ονομάζεται “Τριώδιο” αναμίχθηκαν δυστυχώς εκδηλώσεις, έθιμα, θρησκευτικές ειδωλολατρικές τελετές, και δημιούργησαν ένα ενιαίο σύνολο, γνωστό σήμερα σαν καρναβάλι. Δεν έχουμε σκοπό στη στήλη αυτή να παρουσιάσουμε αναλυτικά το κάθε τί που συμβαίνει στο κάθε καρναβάλι. Θυμίζουμε μόνο τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την σημερινή του εικόνα, και που είναι.

α) Λιτάνευση ομοιώματος αγάλματος πάνω σε άρμα, που είναι και ο κυρίως ονομαζόμενος καρνάβαλος, τον οποίο συνήθως ακολουθούν και άλλα άρματα.

Στο σημείο αυτό παρατηρείται καθαρά η αποκρυφιστική και μάλιστα σατανιστική επιρροή στις αναπαραστάσεις αγαλμάτων και στις διαφημιστικές αφίσσες που δείχνουν π.χ. το κεφάλι άνδρα με κέρατα που συμβολίζουν τον Σατανά.

β) Μεταμφιέσεις κάθε είδους, στις οποίες περιλαμβάνονται αντιστροφή φύλου (άνδρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες και αντίστροφα), προσποίηση ζώων, διακωμώδηση ιερών προσώπων, ιερών στολών και συμβόλων.

γ) Ο έξαλλος χορός με χτυπήματα των ποδιών στη γη και με ακανόνιστες κινήσεις μαγικών επιδράσεων και σαμανιστικών ειδωλολατρικών τελετών.

δ) Πράξεις ακολασίας, βρισιές, πειράγματα, μεθύσι κ.ά.

Η συστηματική προβολή, κυρίως μέσα από την τηλεόραση, των διαφόρων καρναβαλιστικών εκδηλώσεων που γίνονται ανά τον κόσμο, αλλά κυρίως τα διάφορα προσωπικά οικονομικά συμφέροντα ορισμένων, ανοίγουν δυστυχώς την όρεξη και σε επίδοξους νέους δημιουργούς καρναβαλιστικών έκδηλώσεων να ηγηθούν τέτοιων προσπαθειών ακόμη και σε τόπους όπου ουδέποτε υπήρξαν.

Γεννάδιος Κων/πόλεως: "Ὁμιλία εἰς τήν παραβολήν τοῦ Ἀσώτου καί περί μετανοίας"

Ο γογγυσμός των Φαρισαίων και των Γραμματέων για την επιείκεια προς τους τελώνες, οι οποίοι πρώτοι άρχισαν να πλησιάζουν τον Κύριόν μας με ευλάβεια και να απολαμβάνουν την διδασκαλία του, τους ιδίους τους αμαρτωλούς και τους τελώνες δεν τους ημπόδισε να προχωρήσουν στο συμφέρον τους, ούτε τους απεμάκρυνε από την τόσο καλή και ευτυχή εκείνην προσέγγιση. τους ωφέλησε μάλιστα, δίδοντάς τους αρκετές εγγυήσεις για την φιλανθρωπία με την οποίαν αντιμετωπίζει ο Θεός αυτούς που μετανοούν και επιστρέφουν σ’ αυτόν από τις πονηρίες τους·
παρεκίνησε δε και τον Κύριόν μας να παρηγορήση με μεγαλύτερον και πιο έντονον ζήλον εμάς, χάριν των οποίων εδιηγήθη και αυτές τις παραβολές. Διότι όχι μόνον τους τότε παρόντες αμαρτωλούς και τελώνες, αλλά βεβαίως και εμάς και ολους αυτούς που από τότε μέχρι τώρα προσέχουν με πίστη στους θείους του λόγους και θα προσέχουν μέχρι την συντέλεια, μας ψυχαγωγεί θαυμάσια με τις ελπίδες της φιλανθρωπίας του, αρκεί να προτιμήσωμε την δια της μετανοίας επιστροφή με κάθε δυνατόν τρόπο.

Πῶς ἕνας φιλόθεος φιλομόναχος «κοσμικός» θανατώνει τήν οἰκονομική κρίση

Πώς ένας φιλόθεος φιλομόναχος «κοσμικός» θανατώνει την οικονομική κρίση

Άρθρο του θεολόγου-εκπαιδευτικού κ. Παύλου Σαββίδη

Στον καταιγισμό ειδήσεων του σύγχρονου οίστρου περί πιθανής πτώχευσης και πείνας, στον παραλογισμό μιας ψυχοσωματικής εξαθλίωσης με αποκορύφωμα την θρηνητική κραυγή «απωλέσαμε το πάν εστερήθημεν του παντός». Mπορούμε και πρέπει να στυλώσουμε στις καρδιές  των συνανθρώπων μας, τις όποιες χαμένες ελπίδες και να αντιστρέψουμε τις ζοφερές καταστάσεις με όπλα την δυναμική ορθόδοξη πίστη και την ανιδιοτελή  θυσιαστική μας αγάπη.

Το κείμενο-παράδειγμα που παραθέτουμε -σε απλουστευμένη μορφή- από τη λαυσαϊκή ιστορία του Παλλαδίου, έχει διαχρονικά μηνύματα με πολλούς σύγχρονους αποδέκτες. Η υπόθεση, που αποτελεί και για μας έξοχο παράδειγμα, είναι πώς ένας φιλόθεος και συγχρόνως φιλομόναχος «κοσμικός», οικογενειάρχης δηλαδή, θανατώνει την οικονομική  κρίση και όχι μόνο.

«Ένας κοσμικός (έζη κατά τους χρόνους εκείνους), ονομαζόμενος Σαβάς, ούτος κατήγετο από την Ιεριχώ. Αν και είχε δε και γυναίκα (εν τούτοις) ανεδείχθη τόσον πολύ φιλομόναχος, ώστε να περιτριγυρίζει τας νύκτας, τα διάφορα κελλιά των (μοναχών) και την έρημον και να αφίνη έξω από κάθε μοναχικόν (κατάλυμα) ένα μόδιον φοίνικας και την απαιτουμένην ποσότητα λαχάνων, επειδή οι ασκηταί της περιοχής του Ιορδάνου δεν έτρωγον άρτον. Μίαν ημέραν συνήντησεν ένα λιοντάρι (εις τον δρόμον του) και μόλις το αντελήφθη από ένα μίλλιον (μακρυά) το εκυνήγησε και το εφόνευσε, (εν συνεχεία δε) επήρε το γαίδουράκι του και απεμακρύνθη».

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Ομιλία στην Κυριακή ΙΖ' Ματθαίου - (Της Χαναναίας) μέ εὔστοχη ἀναφορά στίς διαθρησκειακές προσευχές τῆς Ἀσσίζης

http://www.impantokratoros.gr/F26BEF34.el.aspx

Διά τούς κατηγορούντας τόν Θεόν (Ἁγ.Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

  Διά τους κατηγορούντας τον Θεόν, διατί δεν εξαφανίζει τον διάβολον∙ και ότι δεν μας βλάπτει καθόλου η πονηριά του αν προσέχουμε

Έχομεν είπει εις προηγουμένην ομιλίαν ότι ο διάβολος δεν επικρατεί δια της βίας ούτε με την τυραννίαν, το καταναγκασμόν, η την ωμήν επιβολήν. Διότι αν συνέβαινε τούτο θα μας είχε καταστρέψει όλους. Και εις απόδειξιν τούτου εφέραμεν ως παράδειγμα τους χοίρους, εναντίον των οποίων δεν ετόλμησαν να επιτεθούν οι δαίμονες πριν λάβουν την άδειαν από τον Κύριον «(Ματθ. 8,31). Επίσης εφέραμεν ως παράδειγμα τα βουκόλια και τα ποίμνια του Ιώβ∙ διότι ούτε αυτά ετόλμησεν ο διάβολος να τα καταστρέψη παρά μόνον όταν έλαβεν άνωθεν την εξουσίαν (Ιώβ 1,12). Το πρώτον λοιπόν που εμάθαμεν είναι ότι δεν μας επιβάλλεται δια της βίας ούτε από καμμίαν ανάγκην∙ μετά από αυτό επροσθέσαμεν ότι αν και νικά με απάτην, ούτε έτσι κατορθώνει να τους νικήση όλους. Και πάλιν εφέραμεν ως παράδειγμα τον αγωνιστικόν Ιώβ, εναντίον του οποίου εχρησιμοποίησε αμέτρητα τεχνάσματα και ούτε έτσι κατόρθωσε να τον νικήση, αλλά απεσύρθη ηττημένος.
Δεν είναι ο διάβολος που μας ζημιώνει αλλά η ιδική μας αδιαφορία εις κάθε περίπτωση ανατρέπει και υποσκελίζει όσους δεν προσέχουν.

π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος -Ἐπίκαιρη Ὁμιλία μέ θέμα: Τό καρναβάλι... (mp3)

http://www.impantokratoros.gr/C9FCDE6B.el.aspx

Κυριακή του Ἀσώτου (ΛΟΥΚΑ ΙΕ΄ 11-32)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

(ΛΟΥΚΑ ΙΕ΄ 11-32)

π. Ιωήλ

Μόνο εάν διαθέτει κανείς πέτρινη καρδιά δεν συγκινείται από την ευαγγελική περικοπή του Ασώτου υιού. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, με την απαράμιλλη θεόπνευστη γραφίδα του, μέσα στο ιερό κείμενο συμπυκνώνει και περιγράφει όλο το Ευαγγελικό μήνυμα.

Ο Άσωτος έζησε ακραίες καταστάσεις. Από την μια την ευλογία του σπιτιού, που όμως δεν είχε εκτιμήσει, παρά όταν το έχασε και το στερήθηκε, και από την άλλη την πίκρα της ξενιτείας που φέρνει η απομάκρυνση από τον «οίκον του Πατρός». Από την μια βίωσε την κακία των «φίλων», την αγριότητα και την βρωμιά των γουρουνιών μαζί με την βασανιστική πείνα, και από την άλλη, αφού πρώτα «εις εαυτόν ελθών» και αφού έλαβε την σωτήρια απόφαση «αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα μου», απόλαυσε την αμέριστη και γλυκιά συγχωρητική πατρική αγάπη. Την αγάπη δηλ. αυτή που λησμονεί τα πάντα, αμέσως μετά την οριστική επιστροφή και που κάνει τα πάντα, ώστε ο υιός να αποκατασταθεί στην δόξα της υιοθεσίας ως πραγματικό και γνήσιο τέκνο. Βίωσε δηλ. και τελειώθηκε στην «φυσιολογική» κατάσταση για την οποία και δημιουργήθηκε εξ’ αρχής ο άνθρωπος. Την αγάπη και την δόξα του Θεού!

Ὄχι ράθυμοι καὶ ἐρασιτέχνες χριστιανοί.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιὰ κάποια ἀποσπασματικὴ καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν καὶ γι’ αὐτὸ τὸ πέρασμα χρειαζόταν νὰ δώσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις.
Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του. Κι ὁ Γέροντας κατέληξε:

Περί διακρίσεως (Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακας)(mp3)

Π. Σάββας 2009-04-05_ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ (ΑΓ. ΙΩΑΝ. ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ)

 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-04-09 (Σύναξη Κυριακῆς).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).