“ Γιατί χάνουμε τή χαρά μας”. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-01-2015

(Στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου, Γιαννιτσῶν)

Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλία:Γιατί χάνουμε τή χαρά μας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Καλησπέρα σας.

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Σεβασμιοτάτου, θά προσπαθήσουμε νά ποῦμε γιατί χάνουμε τή χαρά μας. Ἐπιτρέψτε μου ν’ ἀρχίσω μέ κάποια γραπτά κείμενα τοῦ π. Παϊσίου, τοῦ ἀειμνήστου καί μακαριστοῦ ὁσίου Γέροντος, τά ὁποῖα δέν τά ἔγραψε ὁ ἴδιος, ἀλλά τά κατέγραψαν, ὅπως αὐτός τά δίδαξε.

- Γιατί χάνουμε τή χαρά μας;

Ὁ ἅγιος π. Παΐσιος ἔλεγε ὅτι μία αἰτία πού ὁ ἄνθρωπος σήμερα δέν ἔχει χαρά εἶναι τό γεγονός ὅτι δέν θυσιάζεται. Δέν ἔχει ἀποφασίσει νά βγεῖ ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἀπό τή φιλαυτία του. Στήν ἐποχή μας σπανίζει ἡ θυσία.

«’Ζαλούρα εἶναι τά παιδιά’ μοῦ εἶπε μιά γυναίκα, πού τά εἶχε ὅλα, ἀλλά χαρά δέν εἶχε. Βαριέται νά ἔχει παιδιά. Ὅταν μιά μάνα σκέφτεται ἔτσι εἶναι ἕνα ἄχρηστο πράγμα, λέει ὁ π. Παΐσιος. Γιατί οἱ μανάδες κανονικά ἔχουν ἀγάπη καί ἡ ἀγάπη ἔχει μέσα της καί τή χαρά».

Ἡ χαρά, νά τό ποῦμε αὐτό ἐξ’ ἀρχῆς, εἶναι στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22), αὐτά μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παύλος. Ἡ ἀληθινή χαρά λοιπόν εἶναι στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλαδή εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέ μπορεῖ κανείς νά ἔχει χαρά ἄν δέν ἔχει ἐνεργό μέσα του τό Ἅγιο Πνεῦμα.

- Πῶς χάνουμε ὅμως τό Ἅγιο Πνεῦμα; Πῶς ἀπενεργοποιοῦμε πιό σωστά τό Ἅγιο Πνεῦμα;

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ.«Ἔτσι ἔπλασα Ἐγώ τόν Μοτοβίλωφ, ὥστε νά μπορέσει νά τά ἀντέξει ὅλα».

«Έτσι έπλασα Εγώ τον Μοτοβίλωφ, ώστε να μπορέσει να τά αντέξει όλα».

Δεν τελείωσαν όμως εδώ τά βάσανά μου, τά όποια η πρόνοια του Θεού μου έδωσε να δοκιμάσω για να καταλάβω τί είναι τά αιώνια βάσανα. Μετά από τρεις ή τέσσερις ημέρες, της γλυκύτατης Θείας παρηγοριάς και ανακούφισης, ήλθε και ή τρίτη δοκιμασία - το ακοίμητο σκουλήκι. Αυτό κράτησε μόνο τριάντα έξι ώρες και όμως αυτό το βάσανο ήταν χίλιες φορές χειρότερο από τά δύο προηγούμενα. Και μέχρι τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πώς το άντεξα, αν και είχα την βοήθεια του Θεού. Αυτό το βάσανο είναι το χειρότερο απ’ όλα τά βάσανα στον κόσμο. Και αν αυτό, τότε, πού κράτησε περίπου τριάντα έξι ώρες ή λίγο παραπάνω, πάντως όχι πάνω από πενήντα, μου φάνηκε τόσο ανυπόφορο, τότε τί να πω για εκείνη την κατάσταση πού θα υπάρχει στην κόλαση, στο αιώνιο σκότος, όπου δεν υπάρχει ή βοήθεια του Θεού και οι ψυχές ξέρουν ότι αυτή ή κατάστασή τους είναι αιώνια και δεν μπορεί να αλλάξει!!!

Ἐμφάνιση Ἁγίου Φιλουμένου σέ νοσοκομεῖο στήν Ἀγγλία

Του Προϊσταμένου Ιερέως π. Κοσμά Παυλίδη

Την Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015 και ώρα Αγγλίας 1:00 μ.μ., ως Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Ανδρέα Μπέρμιγχαμ Αγγλίας, όπου φιλοξενούμε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου μαζί με το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου που μαρτύρησε στο Φρέαρ του Ιακώβ στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη πήραμε το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου και επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο “Queen Elisabeth” για να σταυρώσουμε την ασθενή Κυριακή πνευματικό μου παιδί.

Όταν ανεβήκαμε στον έβδομο όροφο ο Γέροντας Νεκτάριος κρατούσε μέσα στην Λειψανοθήκη το Άγιο Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου, εγώ απευθύνθηκα στην νοσοκόμα και ζήτησα την άδεια να περάσουμε στο δωμάτιο 35 για να σταυρώσει ο Γέροντας την ασθενή.
Η νοσοκόμα δεν μας επέτρεπε την είσοδο. Την ρωτώ:

Περί Ἐκκλησίας (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος». Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ’ εσχάτων των χρόνων». Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού. Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος…

Η αγάπη του Θεού μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του. Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία παρ’ ότι εγνώριζε την αποστασία μας. Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς θεούς κατά χάριν και δωρεάν. Εν τούτοις εμείς, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, εχάσαμε το αρχέγονον κάλλος, την αρχέγονη δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε απ’ την Εκκλησία. Έξω απ’ την Εκκλησία, μακριά απ’ την Αγία Τριάδα, εχάσαμε τον Παράδεισο, το παν.

Διαφορές δαιμονικοῦ καί Θεϊκοῦ φωτός. Στοιχεῖα διάκρισης

 

 

π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Στην πολύμορφη αυτή πολεμική του διαβόλου πρέπει να μάθει ο άνθρωπος να διακρίνει τους απλούς λογισμούς από τους σύνθετους λογισμούς, την ενέργεια του Θεού από τις δαιμονικές ενέργειες, την εμφάνιση του Φωτός του Θεού από το φως του διαβόλου.

«Ένα πράγμα, το οποίο μπορεί κανείς από Ορθοδόξου απόψεως να το θεωρεί δαιμονικό, από μιας άλλης απόψεως μπορεί να θεωρείται ότι είναι υγιεινό. Αυτό το οποίο, για την Ορθόδοξη θεολογία, μπορεί να θεωρείται ότι είναι από τον διάβολο, για την "Απογευματινή", "Ελευθεροτυπία" μπορεί να θεωρείται ότι είναι για το καλό του ανθρώπου.

Το πρόβλημα για τον Ορθόδοξο είναι το κριτήριο, τι θα είναι;».

«Και κυρίως, πρέπει να μάθει κανείς να διακρίνει από τις ενέργειες του διαβόλου, για να μπορεί να διακρίνει ποια ενέργεια που τον επηρεάζει είναι από τον Θεό και ποια ενέργεια είναι από τα λοιπά κτίσματα και, κυρίως, από τον διάβολο.

Κυριακή Ι' Λουκᾶ: Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΓ´ 10 - 17

¹⁰ Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. ¹¹ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. ¹² ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· ¹³ καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ¹⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ¹⁵ ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά· ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;

«Αὕτη ἡ πύλη κεκλεισμένη ἔσται, οὐδείς οὐ μή διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, εἰμή μόνος Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος»

Θεοτοκίον Δογματικόν.

Ἦχος β΄.

Ὤ τοῦ μεγίστου μυστηρίου! βλέπων τά θαύματα, ἀνακηρύττω τήν Θεότητα, οὐκ ἀρνοῦμαι τήν ἀνθρωπότητα·

ὁ γάρ Ἐμμανουήλ, φύσεως, μέν πύλας ἤνοιξεν, ὡς φιλάνθωπος·

παρθενίας δέ κλεῖθρα οὐ διέῤῥηξεν, ὡς Θεός, ἀλλ᾿ οὕτως ἐκ μήτρας προῆλθεν, ὡς δι᾿ ἀκοῆς εἰσῆλθεν·

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 06-12-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 17 - 21

ιγ΄ 17 - 21



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιγ΄ 10 - 17

Ιγ΄ 10 - 17



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.