«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν». Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Λέγει ὁ Ἰωσὴφ εἰς τοὺς ἀδελφούς του: «Νὰ μὴν ὀργίζεσθε καθ’ ὁδὸν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου», ἀλλὰ ἀφοῦ σκεφθῆτε ὅτι δέν σᾶς κατελόγισα καμμίαν κατηγορίαν, διὰ ὅσα ἐκάματε εἰς βάρος μου, καὶ ἐσεῖς νὰ ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας (Γεν. 45, 24).

 Ποῖος θὰ ἠμποροῦσε νὰ θαυμάσῃ ἐπάξια τὴν ἀρετὴν τοῦ δικαίου αὐτοῦ ἀνδρός, πού ἐξεπλήρωσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν φιλοσοφίαν τῆς Καινῆς Διαθήκης; (φιλοσοφία: Εἰς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς ὁ ὅρος σημαίνει γενικῶς τὴν Χριστιανικὴν Θεολογίαν καὶ τὴν κατὰ Χριστὸν ἄσκησιν καὶ ζωήν).

Καὶ αὐτὸ τὸ ὁποῖον συνιστᾶ ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς Ἀποστόλους λέγων: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, καὶ νὰ εὔχεσθε διὰ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σᾶς καταρῶνται» (Ματθ. 5, 44), αὐτὸ καὶ ἀκόμη περισσότερον ἔκαμεν ὁ μακάριος Ἰωσήφ.
Πράγματι ὄχι μόνον ἔδειξε τόσον μεγάλην ἀγάπην πρὸς τοὺς φονεῖς ἀδελφούς του ἀλλὰ καὶ κάμνει τὸ πᾶν, ὥστε νὰ τοὺς ἐξηγήσῃ, ὅτι δὲν ἔκαμαν τίποτε τὸ κακὸν εἰς βάρος του.

Σύντομος Βίος Ἁγίου Ἀρσενίου Καππαδόκη (Μνήμη 10 Νοεμβρίου)

 

Ο Οσιώτατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιον Αρσένιο).

  Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιον Γεώργιο που  τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχεν ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο 

στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα  στην  Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.

  Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή  Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου όπου αργότερα κάρηκε Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος.

Ὅσιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: “Μή διαβάζετε περιττά πράγματα”

– Γέροντα, όταν είναι κανείς κουρασμένος ή στενοχωρημένος, θέλει να διαβάσει κάτι εύκολο, κανένα διήγημα, κανένα μυθιστόρημα κ.λ.π.
Δεν υπάρχει κανένα πνευματικό βιβλίο που να είναι καλό για εκείνη την ώρα; Ο σκοπός δεν είναι να ξεχάσει ο άνθρωπος την στενοχώρια του αλλά να λυτρωθεί.
Το άλλο δεν λυτρώνει.

Τέθηκε σήμερα σε δημόσια διαβούλευση ἡ νομική ἀναγνώριση τῆς σοδομιτικῆς "οἰκογένειας" . Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ξεσηκωθεῖτε

Μπείτε ΕΔΩ και εκφράστε με ευπρέπεια την αντίθεσή σας στα νέα ήθη που θέλουν να επιβάλλουν στη χώρα μας οι μαριονέττες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Επιβάλλεται να κάνουμε εμείς ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό και τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στο Θεό. Κάποτε θα δώσουμε λόγο για τη στάση που κρατήσαμε σε τέτοια ζητήματα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας.
Ας αφιερώσουμε 5 λεπτά να γράψουμε ένα μικρό κείμενο αντίθεσης και αντίστασης. Το χρωστάμε στό Χριστό μας, στην Εκκλησία μας, στα παιδιά μας.

Ὁ 12ος Ψαλμός (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

 

Ψαλμός 12

Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

 

1. Τό κήρυγμά μου σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά ἀναφέρεται στόν 12ο Ψαλμό. Ὁ ποιητής τοῦ Ψαλμοῦ αὐτοῦ ἀρχίζει μέ μία ἀπογοητευτική κραυγή: «Ἕως πότε, Κύριε;» (στίχ. 2). Πόσες φορές δέν ἔχουμε ἐκβάλει καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τήν κραυγή αὐτή, ἀλλά καί τήν ἔχουμε ἀκούσει ἀπό τούς ἄλλους; Ὁ ποιητής μας παραπονεῖται στόν Θεό ὅτι τόν λησμόνησε ἐντελῶς («ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος;») καί ὅτι συνεχῶς ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτόν (στίχ. 2β). 

Στήν συνέχεια ὁ ψαλμωδός μας φαίνεται ὅτι βασανίζεται «ἡμέρας καί νυκτός» (στίχ. 3), χωρίς ὅμως νά μᾶς λέει τόν λόγο τῶν βασάνων του, τῶν «ὀδυνῶν» του. Μᾶς μιλάει ὅμως παρακάτω γιά «ἐχθρό» του, ὁ ὁποῖος φαίνεται ὅτι τόν ἔχει καταβάλει, γι᾽ αὐτό καί παραπονεῖται λέγοντας: «Ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾽ ἐμέ;» (στίχ. 3β).

Ἡ στάσις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης ἔναντι τῶν μή ὀρθόδοξων ὁμολογιῶν

Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, Ρώσος ιερεύς, Πνευματικός και θερμουργός κήρυξ του Ευαγγελίου. Ήκμασε στα τέλη του περασμένου αιώνος και στις αρχές του παρόντος. Προορατικός και θαυματουργός.

Ηναλώθη στην καθημερινή διακονία του πάσχοντος λαού. Χριστομίμητος η αγάπη του. Αυτή η αγία αγάπη τον αναγκάζει να πη την αλήθεια για την Ορθοδοξία που σώζει και για την αίρεση και ετεροδοξία που δεν εξασφαλίζουν την σωτηρία.

Σύμφωνα με τους λόγους του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «μόνο όποιος μετέχει του Σώματος και του Αίματος του Χριστού κατανοεί την αληθινή φύσι της Εκκλησίας». Ποιος άλλος, λοιπόν, κατενόησε καλύτερα τι είναι η Εκκλησία του Χριστού από τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης, του οποίου την αγιότητα χαρακτήριζε η ευλαβεστάτη, συχνή και μάλιστα καθημερινή τέλεσις της Θείας Λειτουργίας; Από αυτήν ενεπνέετο για την μεγάλη ποιμαντική του διακονία. Αυτή ήταν η πηγή της υψηλής, εμπειρικής του θεολογίας. Μεταδίδοντας καθημερινώς το Σώμα του Χριστού στον λαό, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος έβλεπε τα όρια της Εκκλησίας και αγωνιζόταν σ’ όλη του την ζωή εναντίων των αιρετικών και σχισματικών, οι οποίοι σοβαρώτατα αμάρτησαν παραβαίνοντας την εντολή του Χριστού: «ίνα πάντες εν ώσιν» ( Ιω. Ιζ’ 21).

«Ἀλλάξαμε τήν φυσιογνωμία τῆς Ἑλλάδος»

Αἰσιόδοξα μηνύματα γιά διέξοδο στά

ἀδιέξοδά μας καί

ἀσφάλεια στίς ἀνασφάλειές μας

Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἦταν κάποτε ἡ Ἑλλάς ἕνα καθαρό ἔθνος, μιά ἀμιγής χώρα, μία καθαρή φυλή, λαός χριστιανικός. Εἶναι τό πρῶτο ἔθνος πού πίστεψε στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν. Στή μικρή αὐτή εὐλογημένη γωνιά ἱδρύθηκαν οἱ πρῶτες ἐκκλησίες, καί ὅλοι ζοῦσαν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ ἀληθινή εὐγένεια, ἀπηλλαγμένοι πιά ἀπό τήν εἰδωλολατρία.

Ἀλλά τά τελευταῖα χρόνια τί ἔπαθε ἡ πατρίδα μας, ἡ Ὀρθόδοξος χριστιανική Ἑλλάς; Ἀνακατευτήκαμε. Βγήκαμε ἔξω, ταξιδέψαμε, πήγαμε σέ ξένα κράτη, ἐπικοινωνήσαμε μέ Εὐρωπαίους καί ἄλλους λαούς. Πέντε ἑκατομμύρια εἶναι οἱ Ἑλληνες πού βρίσκονται σκορπισμένοι στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος. Ἄνοιξαν ἔπειτα οἱ πόρτες τῆς Ἑλλάδος, ἦρθαν ξένοι σ᾿ ἐμᾶς. Ἑκατομμύρια τουρίστες δεχόμαστε κάθε χρόνο ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο. Μέ ραδιόφωνα, τηλεοράσεις καί ἔντυπα μᾶς μεταδίδονται κακές συνήθειες καί ξένα ἔθιμα.

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (βίντεο)

 Ντοκιμαντέρ του Βασίλη Κατερινόπουλου από τις απαρχές του βίου του μέχρι την κοίμησή του.
(Δυστυχώς λείπουν κάποια κομμάτια με ύμνους λόγω αξίωσης πνευματικών δικαιωμάτων…)

 Δείτε το βίντεο:

«Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν· ζήτησον εἰρήνην καί δίωξον αὐτήν» Ψαλμ.: 33 : 10

ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ 1856 ΒΕΝΕΤΙΑ
(Βιβλιοθήκη Σκήτης Ἁγίας Ἄννας)

Οἱ προτροπές εἶναι βασικές καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν εὐσέβεια· μᾶς διδάσκουν μέ ἀκρίβεια νά συγκρατοῦμε τήν γλῶσσα, νά ἀπέχουμε ἀπό δόλιες ἐπιβουλές, νά ἀποφεύγουμε τό κακό. ...Εἶναι ἀδύνατο νά πλησιάση κανείς τό ἀγαθό, ἐάν πιό μπροστά δέν ἀπομακρυνθῆ καί δέν ἀπαλλαγῆ ὁλότελα ἀπό τό κακό.

Νά μήν ντρεπόμαστε, οὔτε νά ἀμελοῦμε "τό πνευματικό πότισμα" τῶν συνανθρώπων μας!

Ἐκεῖνος πού κρατεῖ τόν ὠφέλιμο καί διδακτικό λόγο

καί δέν τόν μεταδίδει εἰς τούς ἄλλους...,

οὔτε ποτίζει ὅπως ἀκριβῶς δροσερή και θεραπευτική πηγή 

τίς ψυχές πού διψοῦν,

μέλλει νά τιμωρηθῇ.

 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

http://orthodoxaperasmata.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3121.html