Νά ἐρωτᾶς τούς ὁμοψύχους σου-Ἀββᾶ Μάρκου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_414. Να ερωτάς τους ομοψυχους σου- Πνευματικός αγώνας- Να συμβουλεύεσαι, Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 5-8-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Pr Savva Aghioritul -Din viata monahală a Sf. Iacob din Evia. Ἀπό τήν μοναχική ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου

 Pr Savva Aghioritul - Din viata monahală a Sf. Iacob din Evia.

~Ἀπό τήν μοναχική ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ ἐν Εὐβοίᾳ, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου.

Εἰς τήν Ἁγίαν Μεταμόρφωσιν:«Αὐτοῦ ἀκούετε»(Ματθ.17,5). Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Αὐτοῦ ἀκούετε»(Ματθ.17,5)

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 6-8-1988]

(Γ103Β)

Ο σκοπός μιας εορτής, αγαπητοί μου, είναι να ξαναζωντανέψει ένα γεγονός και να δημιουργήσει, αν τούτο βέβαια είναι δυνατόν, τα ίδια βιώματα, όπως όταν το γεγονός ελάβαινε χώρα.

Έτσι, όταν οι μαθηταί Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης είδαν το υπερφυές αυτό θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, εκινήθησαν ανάμεσα σε δύο ακραία αισθήματα. Αυτά που μέσα στην Ιστορία καλείται ο κάθε πιστός, όπως σας είπα, αυτός ο σκοπός των εορτών, να κινηθεί. Ήταν η γοητεία της θέας, ώστε ο Απόστολος Πέτρος να φθάσει να ζητήσει από τον Κύριο να μείνουν για πάντα στο Θαβώρ. Αλλά και ο τρομακτικός φόβος, ώστε να πέσουν πρηνείς, όπως πολύ ωραία το εκφράζει κατά δυναμικότατον τρόπον η βυζαντινή αγιογραφία, όταν άκουσαν την φωνήν του Ουρανίου Πατρός από το κέντρον της νεφέλης: «Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε». «Και να, φωνή εκ της νεφέλης, η οποία έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός -δηλαδή ο Ιησούς- εις τον Οποίον αναπαύομαι· Αυτόν να ακούτε».

Ήτο η μεγάλη μαρτυρία του Πατρός υπέρ του Υιού, που χάριν αυτής της μαρτυρίας, όπως λέγαμε εχθές εις τον Εσπερινόν, εστήθη το σκηνικόν της φωτεινής νεφέλης. Η μαρτυρία του Πατρός έχει μία άπειρη βαρύτητα γιατί είναι μία άμεση αποκάλυψη.

Τίνος ήτο η φωνή; Έπρεπε να δοθεί και δια την φωνήν μία μαρτυρία, δια να εξασφαλιστεί η γνησιότητα της φωνής. Αλλά η μαρτυρία της φωνής, που θα έδιδε την μαρτυρίαν δια τον Ιησούν, εδόθη από την παρουσίαν της φωτεινής νεφέλης. Το ένα δηλαδή δίδει τη μαρτυρίαν δια το άλλο. Η νεφέλη δίδει την μαρτυρίαν της γνησιότητος της φωνής και η γνησιότητα της φωνής τη μαρτυρίαν περί του προσώπου του Υιού. Γι΄αυτό ακριβώς λέγει ένας ερμηνευτής: «Νεφέλη καί φωνή, ἳνα βεβαιωθῶσιν ὃτι φωνή Θεοῦ ἐστίν». Μαζί η φωνή με τη νεφέλη, δια να βεβαιωθούν οι μαθηταί ότι πρόκειται περί της φωνής του Θεού. Και η φωνή ήτο του Πατρός, του Ουρανίου Πατρός. Εδώ πάλι βλέπομε, όπως εις την Βάπτισιν, έχομε μία πλήρη Θεοφανία. Το κέντρον της Θεοφανίας στην Μεταμόρφωσιν κατέχει ο Υιός. Όπως και εις την Βάπτισιν το κέντρον της Θεοφανίας κατέχει πάλι ο βαπτιζόμενος Υιός. Το Πνεύμα το Άγιον, εκεί, εις την Βάπτισιν ήτο ωσεί περιστερά. Το Πνεύμα το Άγιον εδώ είναι ως νεφέλη φωτεινή. Ο Πατήρ εμφανίζεται ως φωνή και εκεί εις την Βάπτισιν και εδώ και πάντοτε με την ιδίαν μαρτυρίαν. Ότι «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός». Ακροατής εκεί εις την Βάπτισιν ήταν κυριότατα ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Εδώ ακροαταί της φωνής είναι ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Δεν είναι τολμηρό να πούμε και ο Μωυσής και ο Ηλίας. Θα το δούμε λίγο πιο κάτω. Έτσι έχομε άλλη μία μαρτυρία εδώ του Πατρός με φωνήν. Είναι η δεύτερη μαρτυρία μέσα εις τα Ευαγγέλια.

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη

Η Μεταμόρφωση του Κυρίου Ιησού Χριστού[:Β΄Πέτρ.1,10-19]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

«Διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε(: Γι'αυτό, αδελφοί, καταβάλλετε μεγαλύτερη προσπάθεια, με περισσότερη σπουδή και επιμέλεια, ώστε, αποκτώντας τις αρετές αυτές, να διασφαλίσετε και να σταθεροποιήσετε την κλήση σας και την εκλογή σας. Διότι όταν ασκείτε τις αρετές αυτές, δεν θα σκοντάψετε ποτέ πάνω σε κάποιο εμπόδιο, αλλά θα φθάσετε με ασφάλεια στο τέρμα της σωτηρίας σας)» [Β΄Πε.1,10].

«Γι'αυτό», λέγει, «εσείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, φροντίστε να κάνετε βέβαιη και αμετάτρεπτη την κλήση και την εκλογή που σας έκανε ο Θεός, ο Οποίος και σας κάλεσε με την προκαταρκτική Του χάρη και τον γραπτό Νόμο, για να πιστέψετε στον Χριστό και σας διάλεξε από τους άλλους ομογενείς σας Ιουδαίους, για να κληρονομήσετε τα αιώνια αγαθά με την πίστη σας στον Χριστό [1]. Πώς όμως θα κάνετε βέβαιη αυτήν την κλήση και εκλογή του Θεού; Εάν αποκτήσετε τις παραπάνω αναφερθείσες αρετές, την πίστη δηλαδή, την αρετή, την γνώση, την εγκράτεια, την υπομονή, την ευσέβεια, την φιλαδελφία και την αγάπη, επειδή εάν αποκτήσετε τις αρετές αυτές με την πράξη και την θεωρία, σίγουρα δεν θα σφάλλετε ποτέ και έτσι δεν θα ξεπέσετε από την κλήση, δηλαδή από το κάλεσμα και από την εκλογή, δηλαδή από το διάλεγμα που σας έκανε ο Θεός».

Και, τρόπον τινά, με τα λόγια αυτά έτσι φαίνεται να λέγει ο Κορυφαίος: «Σας είπα παραπάνω, Χριστιανοί, ότι όποιος δεν έχει τις αρετές αυτές είναι τυφλός, όπως ο τυφλοπόντικας, και δεν βλέπει νοερά τα μυστήρια του Θεού. Η τύφλωση όμως αυτή δεν είναι φυσική και γι'αυτό δεν είναι αγιάτρευτη, αλλά είναι προαιρετική και γι'αυτό είναι ευκολοϊάτρευτη. Γι'αυτό, εάν εσείς με τη δική σας σπουδή και επιμέλεια γυμνάσετε τις πρακτικές δυνάμεις της ψυχής με τις πρακτικές αρετές, τις δε θεωρητικές και γνωστικές δυνάμεις, με τις θεωρητικές αρετές, θα καθαρίσετε τον οφθαλμό της πίστεως για να βλέπει τα του Θεού μυστήρια και έτσι θα τελειωθείτε στην επίγνωση και θεωρία του Θεού και με αυτά θα κάνετε την κλήση και την εκλογή σας βέβαιη, πιστούμενοι και στερεώνοντας την πίστη, στην οποία κληθήκατε και διαλεχθήκατε δια των έργων και των πράξεων»· διότι σχεδόν αναμαρτησία και δυσκινησία ή ακινησία προς το κακό ακολουθεί εκείνους που θα τελειωθούν με την πράξη και θεωρία, κατά τον ιερό Μητροφάνη.

Ἀπό τό βιβλίο "Μεγάλος νά εἶναι ὁ Κύριος. Ἡ ζωή καί τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Γαβριήλ (Οὐργκεμπάτζε)".

Ο π. Γαβριήλ αγαπούσε πολύ τους αμαρτωλούς ανθρώπους, τους ανθρώπους που είναι σε αδυναμίες, σε σοβαρές αδυναμίες, που είχαν πτώσεις στις αμαρτίες. Λυπήθηκε τέτοιους ανθρώπους, λυπόταν πολύ, τους στήριξε στον αγώνα κατά των αμαρτιών και μας είπε ότι τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους λυπόμαστε, να αγαπάμε. Επιθετικά αμαρτωλούς ανθρώπους που έφεραν το κακό στους άλλους, δεν ανεχόταν. Και για την αμαρτία, για την οποία υπέφεραν οι ίδιοι οι άνθρωποι, δεν καταδίκασε, αλλά, αντίθετα, συμπονούσε πολύ τέτοιους ανθρώπους. Πάντα είχε ενσυναίσθηση.

Συμπαθούσε άρρωστους, δύστυχους, έκλαιγε όταν έβλεπε τέτοιους. Κάποτε ήμασταν μαζί του σε ένα γηροκομείο, υπήρχαν και νέοι με αναπηρία. Τους αγκάλιασε, τους φίλησε και έκλαψε. Ο πατέρας Γαβριήλ μας έμαθε να αγαπάμε τους δύστυχους ανθρώπους, φρόντισε εκπληκτικά για κάθε άτυχο άνθρωπο. Μάλλον, είχε κάποιου είδους οράματα: ποιος περνάει δύσκολα, ποιος χρειάζεται βοήθεια.

Κυθήρων Σεραφείμ: «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» (Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2022)

Ἐν Κυθήροις τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2022

Ἀριθ. Πρωτ.: 247

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ Δ Ε Κ Α Π Ε Ν Τ Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Υ

(ὑπ’ ἀριθ. 212/2022)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ ́ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Μακάρισον θερμῶς τούς Μάρτυρας καί σύ μάρτυς ἔσῃ τῇ γνώμῃ»

(Μέγας Βασίλειος)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

Εὐλογημένη, εἰρηνική, χαριτοφόρος καί καλλίκαρπος ἄς εἶναι ἡ ἁγία περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει καθ’ ὅλον τό ἱερό αὐτό Δεκαπενθήμερον μέ τήν καθιερωμένη νηστεία, τήν ἐναλλαγή τῶν Ἱερῶν Παρακλήσεων, Μικρῆς καί Μεγάλης, τήν συχνή Θεία Λατρεία καί μέ τό μήνυμα τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία πρέπει νά χαρακτηρίζῃ τήν περίοδον αὐτήν.

Ἡ πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον, μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὕψωσιν καί τήν λιτάνευσιν τοῦ ἱερωτάτου αὐτοῦ συμβόλου εἰς τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων πρός ἀποτροπήν τῶν διαφόρων ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν. Ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός εἶναι πηγή δυνάμεως, χάριτος καί ἁγιασμοῦ διά τόν πιστόν Λαόν τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε ζωή καί ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ Λαῷ σου…». Ἐνισχύει τό μαρτυρικό φρόνημα τῶν πιστῶν μέσα σέ ἕνα ταραγμένο καί συγκεχυμένο κόσμο. Πορευόμεθα τόν δρόμον τῆς νηστείας, σωματικῆς καί πνευματικῆς, χαίροντες καί ἀγαλλόμενοι, καθώς ἐπικαλούμεθα τάς θεοπειθεῖς πρεσβείας καί τήν μεσιτείαν τῆς Θεομήτορος πρός τόν Υἱόν της καί Θεόν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης, τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, καθώς ἐπίσης καί τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Ἔξοδος ἀπό τό Ἄγιο Ὄρος, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

20. Ἔξοδος ἀπό τό Ἄγιο Ὄρος, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 16-11-2018

[Ματθ. 9,10: 13]

«Ἔλεος θέλω καί οὐ θυσίαν»[1] μᾶς διδάσκει ὁ Πανάγιος Κύριος. Δηλαδή ἀναπαύομαι εἰς τήν εὔσπλαχνο διάθεση, εἰς τήν ἀγάπη καί ὄχι σέ ἐξωτερικές θυσίες, ὅπως ἦσαν αὐτές πού ἔκαναν οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι τῆς ἐποχῆς Του. Ὁ Κύριος θέλει νά ἔχουμε ἀγάπη πρῶτα εἰς Αὐτόν καί μετά ὁ ἕνας εἰς τόν ἄλλον. Γι' αὐτό καί μέ τήν πάνσοφο Θεία Πρόνοιά Του, οἰκονομεῖ ὥστε νά δημιουργοῦνται τέτοιες συνθῆκες στή ζωή μας, ὥστε νά μποροῦμε νά ἐξασκοῦμε αὐτή τή μεγίστη ἀρετή τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία μᾶς κάνει νά ὁμοιάζουμε μέ Αὐτόν, ἀφοῦ «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν»[2]. Καί δέν εἶναι βεβαίως ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ ἡ ἀγάπη, ἀλλά εἶναι ἡ κατεξοχήν -θά μπορούσαμε νά ποῦμε- ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ κορυφαία καί ἡ πιό χαρακτηριστική θεία ἐνέργεια.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐβίωσε αὐτή τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς Θείας Πρόνοιας στήν προσωπική του ζωή. Ἔτσι, ἐνῶ ἀγωνίστηκε καί πολύ γρήγορα καθαρίστηκε, φωτίστηκε καί θεώθηκε μέσα στό περιβόλι τῆς Παναγίας, οἰκονόμησε ὁ Θεός στή συνέχεια νά βγεῖ ἔξω, παρόλα τά σχέδια πού ἔκανε ὁ μικρός τότε Πορφύριος καί νά διακονήσει τούς ἀνθρώπους στόν κόσμο, ἐξασκώντας αὐτή τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης, τῆς εὐσπλαχνίας, τοῦ ἐλέους, ἀνάμεσα στόν λαό τοῦ Θεοῦ.

«Ποτέ δέν εἶχα φανταστεῖ», λέει ὁ Ἅγιος, «ὅτι θά γύριζα στόν κόσμο. Πατρίδα μου ἦταν τά Καυσοκαλύβια. Εἶχα βέβαια παρακαλέσει τόν Θεό νά μοῦ δώσει μιά ἀρρώστια. Καί μοῦ ἔδωσε ἀρρώστια. Ἀλλά λέω: «Καλά, Θεέ μου, μοῦ τήν ἔδωσες, ὄχι καί νά μέ βγάλεις ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος!». Ἀλλά μέ ἔβγαλε. Ἀπό τήν ἀρρώστια ἔφυγα. Μέ διώξανε δηλαδή. Ἄκουσε ὁ Θεός, ἀλλά ὄχι καί καλά τό θέλημά μου. Μοῦ ἔδωσε καί κάτι πού δέν τό ἤθελα, διότι ἐξαιτίας τῆς ἀρρώστιας μου ἔφυγα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος. Κι ἔτσι μετά ἀπό τόσα χρόνια γύριζα πάλι στό σπίτι μου!...

Μές στό καράβι ἀτελείωτες οἱ ὧρες. Ὅλα γιά μένα ἦταν παράξενα. Παιδάκια, γυναῖκες εἶχα χρόνια νά δῶ. Στό χωριό ἐπῆγα μέσω Χαλκίδας. Βρίσκω κάποιον, συγκεκριμένα τόν γαμπρό μου. Τόν ρωτάω: - Ποιοί ἄλλοι βρίσκονται ἐδῶ; - Ἔ, λέει, λίγο πιό κεῖ εἶναι ὁ Λεωνίδας ὁ Μπαιρακτάρης -ὁ πατέρας μου- καί πιό κάτω ἄλλοι», εἶπε τά ὀνόματα.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Β΄ Πέτρου, κεφάλαιο Α΄, εδάφια 10-19

10 Διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. 11 Οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 12 Διὸ οὐκ ἀμελήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ. 13 Δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ᾿ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει, 14 εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέ μοι. 15 σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι.

16 Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. 17 Λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, 18 καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. 19 Καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Γι'αυτό, αδελφοί, καταβάλετε μεγαλύτερη προσπάθεια, με περισσότερη σπουδή και επιμέλεια, ώστε αποκτώντας τις αρετές αυτές να διασφαλίσετε και να σταθεροποιήσετε την κλήση σας και την εκλογή σας· διότι, όταν ασκείτε τις αρετές αυτές, δεν θα σκοντάψετε ποτέ πάνω σε κάποιο εμπόδιο, αλλά θα φθάσετε με ασφάλεια στο τέρμα της σωτηρίας σας. 11 Δεν θα σκοντάψετε πουθενά· διότι με αυτόν τον τρόπο θα σας χορηγηθεί γενναιόδωρα το κυριότερο: η ανοιχτή και ελεύθερη είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

Γράφει ἡ μοναχή Νεκταρία (Κοντσέβιτς):

Αγιος Νεκτάριος της Όπτινα

Γράφει η μοναχή Νεκταρία (Κοντσέβιτς): Ο Γέροντας μου είχε βάλει να κάνω κανόνα στο κελί μου να λέω 30 φορές “Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με την αμαρτωλή”, 10 φορές το “Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον με”, 10 φορές το “Άγιε άγγελε φύλακα μου, πρέσβευε στον Θεό για μένα” και 10 φορές το “Άγιοι Πάντες πρεσβεύσατε υπέρ εμού”.

«Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατά τήν "ἔσχάτην ἡμέραν" ἐκείνη, εἶναι τό μόνο πού ἔχει σημασία».

"...και μην ξεχνάς ότι το θέμα δεν είναι τι λένε οι άνθρωποι γύρω μας, αλλά το τι θα πει ο Θεός, παιδί μου, στο τέλος της ζωής μας. Ο λόγος του Θεού κατά την "εσχάτην ημέραν" εκείνη, είναι το μόνο που έχει σημασία".

Πατήρ Νικόλαος Κουμεντάκης (+2021)

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/07/2021_23.html

5 Αὐγούστου. Προεόρτια τῆς Μεταμορφώσεως· Εὐσιγνίου μάρτυρος (†362). Εὐγενίου ὁσίου τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Προεόρτιος, Παρ. λβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρου α΄ 1 - β΄ 10).

Α Πε. 1,1           Πέτρος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας,

Α Πε. 1,1                    Ο Πετρος, απόστολος του Ιησού Χριστού, εις σας τους εκλεκτούς του Θεού, οι οποίοι είσθε τώρα προσωρινοί κάτοικοι, διασκορπισμένοι εις τας χώρας του Ποντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας,