Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 21-8-2018

Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-8-2018 στόν Ἱ.Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ, Καλή Πέλλας, http://hristospanagia3.blogspot.gr/,h..., http://agiapsychanalysi.blogspot.gr ,Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός περί τῆς Παναγίας Θεοτόκου

Αθανάσιος Γιέφτιτς (πρώην Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)

“Εισαγωγή” εις Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος – τέσσερις θεομητορικές ομιλίες, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1995³.

Από τον πνευματικόν πατέρα μου παρέλαβον ότι πρέπει να θέτωμεν «φυλακήν τω στόματι» ημών όταν ομιλώμεν περί των μυστηρίων του Χριστού. Πόσω μάλλον πρέπει να κάνωμεν τούτο όταν ομιλώμεν περί του «μυστηρίου των μυστηρίων» του Χριστού περί της Παναγίας και Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μητρός Του. Εάν ο θεόπτης Μωϋσής με φόβον και έντρομος «ευλαβείτο κατεμβλέψαι» ενώπιον της αφλέκτου βάτου, που ήτο μόνον η «σκιά της αληθείας», σκιά της αληθινής Βάτου, της Παναγίας Θεοτόκου, τι άλλο να κάνωμεν ημείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν δια την Παναγίαν Θεοτόκον, παρά να προσευχώμεθα πρώτον ταπεινά μαζί με όλον το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, έχοντας τους αγίους υμνωδούς μας ως κανονάρχας και τελετάρχας:

Τείχισόν μου τας φρένας, Σωτήρ μου·

το γαρ τείχος του κόσμου ανυμνήσαι τολμώ,

την άχραντον Μητέρα Σου·

εν πύργω ρημάτων ενίσχυσόν με,

και εν βάρεσιν εννοιών οχύρωσόν με·

Συ γαρ βοάς των αιτούντων πιστώς τας αιτήσεις πληρούν.

Συ ουν μοι δώρησαι γλώτταν,

προφοράν,

και λογισμόν ακαταίσχυντον·

πάσα γαρ δόσις ελλάμψεως παρά Σου καταπέμπεται,

Φωταγωγέ,

ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον»¹.

Περί της Παναγίας Θεοτόκου ωμίλησαν και έγραψαν πολλοί άγιοι Πατέρες και υμνωδοί της Εκκλησίας του Χριστού. Ένας από τους πιο μεγάλους Πατέρας και υμνωδούς της Εκκλησίας, που εξύμνησε την Υπεραγίαν Θεοτόκον «όσον εφικτόν» ήτο εις τους ανθρώπους («το γαρ προς αξίαν ανέφικτον», Β΄, 14), είναι ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, η χρυσόρροος λύρα του Παναγίου Πνεύματος, το θεόπνευστον στόμα του Λόγου², ο «ορθότομος λάτρης της Αγίας και Ασυγχύτου Τριάδος»³. Αλλά και προ του αγίου Δαμασκηνού και μετά τον Δαμασκηνόν έχομεν επίσης πολλούς Πατέρας οι οποίοι ωμίλησαν και έγραψαν περί της Μητρός του Σωτήρος Χριστού. Όλοι αυτοί ήσαν συγχρόνως και ποιηταί – υμνογράφοι της Εκκλησίας, γεγονός το οποίον μαρτυρεί ότι εις την Πανύμνητον Θεοτόκον αρμόζει μάλλον «θείος και ιερός ύμνος» και αίνος (Α΄, 5· Δ΄, 4), λόγος δηλαδή δοξολογικός, διότι τα μυστήριά της είναι «πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα»⁴, και ουδείς απλός λόγος θα εξαρκέση προς ύμνον των «μεγαλείων» της, τα οποία «εποίησεν αυτή ο Δυνατός» (Λουκ. 1, 42).

Κάθε μέρα ἄφηνε λίγο ἀπό τό ψωμί του στόν φύλακα ἄγγελό του...

  Ιερομόναχος Γεράσιμος Διονυσιάτης (1875 – 5 Αυγούστου 1955)

 Ο κατά κόσμον Γεώργιος Μπακαλούδης του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Βάβδο Χαλκιδικής το 1875. Νέος πήγε για εργάτης στο Άγιον Όρος κι έγινε μοναχός στην αυστηρή μονή Διονυσίου το 1902.

Επί πολλά χρόνια στη μονή του σαν μοναχός διακονητής, διάκος και παπάς έγινε σε όλους αξιαγάπητος για την καλοσύνη, την ευγένεια και την αρετή του. Συνήθιζε κάθε ήμερα ν’ αφήνει λίγο από το ψωμί του, για τον φύλακα άγγελό του, και κάθε ημέρα το αύξανε, μέχρι που δεν έτρωγε καθόλου. Ο ηγούμενος Ευλόγιος τον επανέφερε στη μέση οδό.

Το 1929 αναχώρησε από τη μονή του.

Από όποια εκκλησία και μονή κι αν πέρασε, σε όλη την Ελλάδα, εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε. Ήξερε να θυσιάζεται. Σαν Πνευματικός, όταν αναγκαζόταν να στερήσει από κάποιον τη θεία Κοινωνία, ήταν λυπημένος όλη εκείνη την ημέρα κι έλεγε: «Νιώθω τέτοια λύπη, παιδιά μου, σαν να στερούμαι εγώ τη θεία Κοινωνία». Η ακακία, η υπομονή, η απάθεια τον στόλιζαν.

 Έβγαινε από το Άγιον Όρος με παλαιά χοντροπάπουτσα με καρφιά από κάτω. Όταν του πρόσφεραν καινούργια, έλεγε: «Αυτά τα φοράνε οι γιατροί. Κι εγώ τέτοια θα φορέσω;». Αυτή ήταν η απάντηση του χαριτωμένου ακτήμονος Διονυσιάτη μοναχού. Τα μοίραζε όλα, ό,τι είχε και δεν είχε, και ό,τι του έδιναν. Φτωχός ο ’ίδιος τα έδινε στους φτωχούς, ώστε να μην έχει ούτε το αντίτιμο του εισιτηρίου στο τραμ.

Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ:Ἕνα πρόσφατο θαῦμα τοῦ ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη

  Εγώ και η σύζυγός μου παραθερίζαμε για καλοκαιρινές διακοπές στις Ροβιές Ευβοίας. Είχαμε δεί ότι υπάρχει ένα μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και είχαμε πεί ότι πριν φύγουμε θα το επισκεφτούμε για να προσκυνήσουμε!

Εκείνη λοιπόν την ημέρα, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε στον Όσιο Δαυίδ. Φτάνοντας στη Μονή και μπαίνοντας στην είσοδο του ναού μας δέχτηκε ενδεχομένως ένας άνθρωπος της εκκλησίας ο οποίος μας είπε να φορέσουμε μακρύ παντελόνι και φούστα.Μπαίνοντας στο ναό , αντικρύσαμε έναν πάτερ με πετραχήλι πορτοκαλοκόκκινο, να βαστάει στα χέρια του την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ και να προσκυνούν 2 άντρες και 2 γυναίκες. Στη συνέχεια ρώτησε ο πάτερ ποιος είναι αυτός που πονάει η μέση του. Πράγματι πήγε κοντά ο ένας άντρας και του σταύρωσε την μέση του με την Αγία Κάρα. Εμείς ήμασταν απόμακροι και περιμέναμε λίγο διστακτικοί σε μία απόσταση 2 μέτρων να τελειώσει με αυτούς για να προσκυνήσουμε κι εμείς. Πριν καλά καλά τελειώσει με αυτούς, έχει σηκώσει τα μάτια του και εγώ (ο σύζυγος) κάνω ένα νόημα σκύβοντας το κεφάλι, να μας δεχτεί. Πράγματι εκείνη τη στιγμή μας είπε ελάτε και όπως πήγαμε λες και απώθησε τους προηγούμενους και προσκυνήσαμε την Αγία Κάρα.

 Τον ρώτησα «Μπορώ να σας πώ κάτι που με βαραίνει, εκείνος είπε ότι δεν εξομολογεί, λέγοντάς του ότι δεν είναι εξομολόγηση αλλά το ξέρει και η σύζυγός μου αυτό που θα ήθελα να πώ και τότε δέχτηκε να του πώ ότι αυτό που με βάραινε ήταν ο τσακωμός που είχε γίνει με τα αδέλφια μου απ΄όταν πέθανε ο πατέρας μου, και για 4 χρόνια δεν μιλούσαμε. Ο λόγος ήταν κάτι χρήματα που είχαν μείνει, απ΄όταν πέθανε ο πατέρας μου. Εκεί σηκώνει τη παλάμη του και μου λέει ότι χρήματα και περιουσιακά δεν μετράνε για να μην μιλάνε τα αδέλφια και του εξηγώ ότι αυτά τα χρήματα είχαμε συννενοηθεί, με δική μου πρόταση, να μείνουν στον έναν από τα αδέλφια μου που ήταν άρρωστος και ο πιο αδύναμος κρίκος, πράγμα που δεν έγινε για όλα τα χρήματα. Και έκτοτε θύμωσα πολύ και δεν τους ξαναμίλησα γιατί άλλα είπαμε και άλλα κάνανε.

Ἀναίρεση τοῦ zeitgeist ΣΤ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ//ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ZEITGEIST ΜΕΡΟΣ Γ' 

ΙΩΣΗΦ - ΙΗΣΟΥΣ

Μια ακόμη κραυγαλέα παρανόηση, που κάνουν οι θεωρητικού του Zeitgeist, αφορά την προτύπωση του Ιησού Χριστού από τον Ιωσήφ, τον γιο του Ιακώβ. Έτσι, ακούγεται ο αφηγητής της ταινίας να λέει:

«Στην πραγματικότητα, η άποψη της μεταφοράς των ιδιοτήτων ενός χαρακτήρα σε έναν νέο χαρακτήρα, μπορεί να βρεθεί μέσα στην ίδια την Βίβλο. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η ιστορία του Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ ήταν ένα πρότυπο για τον Ιησού. Ο Ιωσήφ γεννήθηκε με θαυματουργική γέννηση, ο Ιησούς γεννήθηκε με θαυματουργική γέννηση. Ο Ιωσήφ είχε δώδεκα αδέλφια, ο Ιησούς είχε δώδεκα μαθητές. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε για 20 ασημένια νομίσματα, ο Ιησούς πουλήθηκε για 30 ασημένια νομίσματα. Ο αδελφός Ιούδας προτείνει την πώληση του Ιωσήφ, ο μαθητής Ιούδας προτείνει την πώληση του Ιησού. Ο Ιωσήφ ξεκίνησε την εργασία του στα 30, ο Ιησούς ξεκίνησε την εργασία του στα 30. Και οι παραλληλισμοί συνεχίζονται και συνεχίζονται».

Η παραπάνω άποψη έχει ληφθεί από το έργο της Acharya S, Who was Jesus. Εκεί η συγγραφέας αναπτύσσει αυτόν τον παραλληλισμό ως εξής:

«Μια άλλη εξέχουσα φιγούρα της Παλαιάς Διαθήκης που μοιράζεται μερικούς ενδιαφέροντες παραλληλισμούς με τον Ιησού είναι ο Ιωσήφ, υιός του Ιακώβ/Ισραήλ, διάσημος για τον ποικιλόχρωμο χιτώνα του. Οι αντιστοιχίες μεταξύ Ιωσήφ και Ιησού περιλαμβάνουν τα ακόλουθα...[i]»

Ακολουθούν 14 αντιστοιχίες μεταξύ Ιωσήφ και Ιησού, εκ των οποίων 5 αναφέρθηκαν και στην ταινία. Θα προσπαθήσουμε να εξακριβώσουμε την τιμή αλήθειας σε αυτές, εξετάζοντάς μία προς μία τις αντιστοιχίες.

- ο Ιησούς, επίσης «γιος του Ιακώβ/Ισραήλ» (Ματθ. 1.2), γεννιέται με θαυματουργική γέννηση, όπως επίσης και ο Ιωσήφ, του οποίου η μητέρα, Ραχήλ, πριν ήταν στείρα αλλά συνέλαβε με θαυματουργικό τρόπο". (Γεν. 30.22-24)

Κατ' αρχάς η έκφραση «γιος του Ισραήλ» ήταν ιδιωματική εβραϊκή έκφραση και αναφέρεται σε όλους τους απογόνους του Ιακώβ που αποτελούσαν το Ισραηλιτικό έθνος. Δεν αφορά κάποια αποκλειστικότητα του Ιησού ως απόγονου του Ιακώβ. Ο Ιακώβ ως πατριάρχης του έθνους αυτού είχε εκατομμύρια απογόνους, σύμφωνα με την επαγγελία του Θεού προς αυτόν: «και έσται το σπέρμα σου ως η άμμος της γης και πλατυνθήσεται επί θάλασσαν και επί λίβα και επί βορράν, και επ' ανατολάς, και ενευλογηθήσονται εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης και εν τω σπέρματί σου» (Γεν. 28.14).

Η μητέρα του Ιωσήφ, Ραχήλ, ήταν πράγματι στείρα: «Ραχήλ δε ήν στείρα» (Γεν. 29.31). Η σύλληψη του Ιωσήφ αναφέρεται στην Γένεση 30.22-24 ως εξής:

«Πάντα πώλησον... Μάρκον ἀγόρασον»: "Ἐκεῖνος πού ἐξουθενώνει ..."

 του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Μάρκου του Ασκητού

81. Εκείνος που εξουθενώνει την αρετήν της συνέσεως και καυχάται εις την αμάθειάν του, δεν είναι μόνον "ιδιώτης τω λόγω" αλλά και εις την γνώσιν.

(Β΄ Κορ. ια΄, 6).

82. Όπως άλλο είναι το χάρισμα της σοφίας του λόγου και άλλο η φρόνησις, ούτως άλλο είναι η "ιδιωτεία", η αμάθεια εν λόγοις, και άλλο είναι η αφροσύνη.

83. Εις τίποτε δεν δύναται να βλάψη η αμάθεια λέξεων τον ευλαβέστατον άνθρωπον, όπως ούτε η σοφία λόγων δύναται να ζημιώση τον ταπεινόφρονα.

84. Μή δικαιολογείσαι, ότι δεν γνωρίζης το οφειλόμενον και επομένως θεωρείς τον εαυτόν σου ανεύθυνον, πού δεν το πράττεις. Διότι εάν έπραττες όσα καλά γνωρίζεις, τα υπόλοιπα θα σου απεκαλύπτοντο κατόπιν, όπως ακριβώς μεταβαίνει κανείς από το ένα δωμάτιον εις το άλλο και προσλαμβάνει σταδιακώς την γνώσιν. 

Δεν σε συμφέρει, πριν μάθης διά πράξεως τα προηγούμενα, να μάθης θεωρητικώς τα επόμενα. Διότι "η γνώσις φυσιοί" εάν δεν γίνη πράξις, "η δε αγάπη οικοδομεί", επειδή "η αγάπη πάντα υπομένει". (Α΄Κορ. η΄,1 ιγ΄,7)

 

85. Τους λόγους της Θείας Γραφής να αναγινώσκης διά πράξεων και μή πλατυλογής επί των "ψιλών" νοημάτων και εντεύθεν φυσιούσαι. (Δηλαδή να μαθαίνης το βάθος των νοημάτων της Γραφής εκ της εργασίας των εντολών και να μή μένης εις τα χωρίς σάρκα νοήματα, διότι τούτο φέρει υπερηφάνειαν, όταν μάλιστα προβαίνης εις αναλύσεις θεωρητικάς).

Ὕμνος στόν Γαμαλιήλ. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΓΑΜΑΛΙΗΛ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Μέσα στην κατασκότεινη νύχτα εμφανίστηκε ο Γαμαλιήλ, σε όνειρο στον Λουκιανό και του αποκαλύψαμε ένα μυστήριο θαυμαστό.

Ο Γαμαλιήλ εμφανίστηκε ως γέροντας σεβάσμιος: στο αγλαοφανές πρόσωπό του ένα χαμόγελο μυστηριώδες-

Γέρων με πολιά την κεφαλή και τη μακριά γενειάδα, και το λευκό του ένδυμα κοσμούσε κόκκινος σταυρός.

Ο Γαμαλιήλ τοποθέτησε τέσσερα βαρέλια μέσα σε σπήλαιο, δίπλα σε τέσσερις τάφους.

Τα τρία ήταν χρυσά και το τέταρτο ασημένιο- καθένα καταστόλιστο με άνθη πανέμορφα.

Το πρώτο ήταν γεμάτο με άνθη κοκκινόχρωμα και τα υπόλοιπα με άνθη λευκά, απ' τήν πηγή τού Παραδείσου.

«Αυτό το χρυσό βαρέλι», είπε ο Γαμαλιήλ το κατάφορτο με κόκκινα άνθη, μυροβόλα, είναι τοποθετημένο μπροστά στον τάφο του αγίου Στεφάνου, ο οποίος έχυσε το αίμα του γιά τον Ζωντανό Χριστό.

Τα άλλα δύο χρυσά βαρελάκια, με άνθη κατάλευκα,τα μοιραζόμαστε - ο Γαμαλιήλ, ο άγιος Νικόδημος κι εγώ:

Θαυμαστό γεγονός. Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

 Κάποιος ζούσε κάπου μακριά στην έρημο. Τα σπλάχνα του ήταν άρρωστα: πνεύμονες, καρδιά ή ήπαρ ή όλα μαζί. Πόνος - τουλάχιστον θα πέθαινε. Η ανθρώπινη βοήθεια δεν υπήρχε πουθενά να περιμένει, να  προσφύγει  στον Θεό με προσευχή. Ο Κύριος άκουσε. Σε μια νύχτα, έχοντας κοιμηθεί, βλέπει ένα τέτοιο όραμα.

Γέρων Ἀμφιλόχιος Μακρῆς: «Πολλές φορές τήν ἡμέρα ἔρχεται ὁ Χριστός καί σοῦ χτυπᾶ...

Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής: «Πολλές φορές την ημέρα έρχεται ο Χριστός και σου χτυπά, αλλά εσύ έχεις δουλειές»

https://paraklisi.blogspot.com/2018/08/blog-post_93.html

 

 

22 Αὐγούστου. Ἀγαθονίκου μάρτυρος καί τῶν σύν αὐτῷ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. θ΄ 5 - ι΄ 7). 

Β Κορ. 9,5          ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσι τὴν προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι, οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν.

Β Κορ. 9,5                Εκρινα, λοιπόν, αναγκαίον να παρακαλέσω τους αδελφούς να σας επισκεφθούν ενωρίτερον από εμέ και να οργανώσουν εκ των προτέρων το ζήτημα της ευλογημένης αυτής συνεισφοράς σας, την οποίαν έχω προαναγγείλει στους Μακεδόνας, ώστε όταν θα έλθωμεν να είναι ετοίμη σαν καλόν έργον και καρπός της αγάπης σας, και όχι σαν υποχρεωτική εισφορά μιας φιλαργύρου και πλεονεκτικάς καρδίας.