α) Ἁμαρτωλές προσευχές στά ὅρια τῆς μαγείας - β) Περί βασκανίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ποιές προσευχές μποροῦμε νά κάνουμε γιά ἕνα ζήτημα πού μᾶς ἀπασχολεί , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Απόσπασμα_α) Ποιες προσευχές μπορούμε να κάνουμε για ένα ζήτημα που μας απασχολεί 

-β) να πιάσουμε φιλία με τους Αγίους , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Πῶς μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε τίς ἀπαντήσεις τοῦ Θεοῦ στίς προσευχές μας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ μέ μέτρο ἱκανοποίηση τῶν ἀδιάβλητων παθῶν δέν εἶναι ἁμαρτία , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

«Εἰρήνευσε ἐσύ καί θά εἰρηνεύσουν ἄλλοι χίλιοι μαζί σου» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ὁ παράδεισος καί ἡ κόλαση εἶναι κατάσταση ἤ τόπος; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

α) Ἐκκοπή θελήματος - β) μέσω τοῦ ἱερέα σωζόμαστε , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Κυριακή τῶν Μυροφόρων. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Μάρκ.15,43-16,8]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[υπομνηματισμός των χωρίων: Ματθ.27,57-66 και Ματθ.28,1-10]

«Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἀριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ· οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. Καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν(: Όταν προχώρησε το δειλινό, ήλθε κάποιος άνθρωπος πλούσιος που καταγόταν από την Αριμαθαία και ονομαζόταν Ιωσήφ, που κι αυτός υπήρξε μαθητής του Ιησού. Αυτός πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Τότε ο Πιλάτος διέταξε να του δοθεί το σώμα. Κι αφού ο Ιωσήφ πήρε το σώμα, το τύλιξε σε καθαρό και αμεταχείριστο σεντόνι και το έβαλε στο δικό του καινούριο μνημείο, το οποίο είχε σκαλίσει στον βράχο. Κι αφού κύλισε ένα μεγάλο λίθο στη θύρα του μνημείου, την έκλεισε με τον λίθο αυτόν κι έφυγε)»[Ματθ. 27, 57-60].

Αυτός είναι ο Ιωσήφ, ο οποίος προηγουμένως κρυβόταν. Τώρα όμως, μετά τον θάνατο του Χριστού, έδειξε μεγάλη τόλμη. Διότι ούτε ασήμαντος ήταν, ούτε από εκείνους που μένουν απαρατήρητοι, αλλά ένας από τα μέλη του Συνεδρίου[πρβλ. Λουκ.23,51: «Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσήφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος·οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν- ἀπὸ Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ(:Και ιδού, παρουσιάζεται τότε ένας άνθρωπος που λεγόταν Ιωσήφ και ήταν βουλευτής, δηλαδή μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου,άνθρωπος καλοκάγαθος και ενάρετος. Αυτός δεν είχε συμφωνήσει με την απόφαση που πήραν τα μέλη του συνεδρίου εναντίον του Ιησού, ούτε με τα μέτρα και τις πράξεις που έκαναν για να εξασφαλίσουν την επικύρωση και την εκτέλεση της αποφάσεως. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν ήταν από την πόλη των Ιουδαίων Αριμαθαία. Είχε πιστέψει στο κήρυγμα του Ιησού για τη βασιλεία του Θεού και περίμενε κι αυτός μαζί με τόσους άλλους μαθητές τη βασιλεία αυτή)»], και πολύ επιφανής.

Ἅγιος Πορφύριος: Μέ φίλησε στό μέτωπο καί χωρίσαμε κλαίγοντας

Με εκείνο, όμως, το κρυολόγημα εγώ έπαθα υγρά πλευρίτιδα και πονούσα πολύ. Δεν είχα διάθεση, δεν ήθελα να φάω. Ειδοποίησαν οι Γέροντες κι ήλθε ένας ψηλός, αγιότατος ασκητής, ο πατήρ Αντώνιος. Ήταν οσιοπατερείτης. Η εκκλησία τού κελλιού του ήταν ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ὁσίων Πατέρων τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τᾠ Ἄθῳ ἀσκησάντων, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων. Αυτός έκανε και λίγο τον γιατρό. Ήλθε, με είδε, πάει στην καλύβη του και μου φέρνει ένα είδος δέρματος, που το λένε εκδόριον, και μου το βάζει πίσω στην πλάτη μου. Αυτό όλη τη νύχτα βύζαινε το υγρό τής πλάτης μου. Την άλλη μέρα, κατά τις δέκα η ώρα, παίρνει ένα ψαλίδι, το απολυμαίνει με οινόπνευμα και μου κόβει το εκδόριον, που είχε γεμίσει υγρό κι έγινε σαν μαξιλαράκι μαζί με το δέρμα μου. Ο πόνος μου εκείνη τη στιγμή ήταν αφόρητος. Η εξάντλησή μου πολύ μεγάλη. Λιποθύμησα. Κι όταν συνήλθα λίγο, ένιωσα μεγάλη χαρά μέσα μου, γιατί μπορούσα και προσευχόμουνα. Άρχισα τότε να ψάλλω: “Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή…”. Έτσι που μ’ άκουσε ο παπα – Ιωαννίκιος, έρχεται κοντά μου, με αγκαλιάζει, με φιλεί στο μέτωπο και μου λέει:

– Παιδί μου, να με συγχωρέσεις!

Έρχεται ο Γέροντας. Τού λέγει άγρια:

– Α, τον στραβό τον άνθρωπο!

Εγώ δεν είχα όρεξη, δεν ήθελα να φάω, έτρωγα πολύ λίγο και κάθε μέρα και χειρότερα· πήγαινα για θάνατο. Φοβηθήκανε οι Γέροντες μήπως πεθάνω, το ίδιο κι ο πατήρ Αντώνιος, που έκανε τον γιατρό.

Ἀναφορά στόν ἐπερχόμενο διατροφικό ἐφιάλτη. (Ἡ διατροφική παράνοια πού μᾶς σερβίρεται ὼς «βιώσιμη ἐπανάσταση»)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 24η Απριλίου 2023.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΕΦΙΑΛΤΗ

(Η διατροφική παράνοια που μας σερβίρεται ως «βιώσιμη επανάσταση»)

Το κακό που κυριαρχεί στις τραγικές ημέρες μας, καλύπτει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Ο υποβολέας διάβολος πασχίζει να καταστρέψει τον κάθε άνθρωπο, με κάθε μέσον και σε κάθε τομέα της ζωής του, τόσο την ψυχή του, θεριεύοντας τα πάθη, όσο και το σώμα του με την ηδονοθηρία και την ακολασία.

Όπως διδάσκει η Εκκλησία μας, η αμαρτία είναι μια αφύσικη, μια παρά φύσιν, κατάσταση στον άνθρωπο και ως εκ τούτου έχει ολέθριες επιπτώσεις, τόσο στον ίδιο, όσο και στον κοινωνικό περίγυρό του. Όπως μας βεβαιώνει η καθημερινή πραγματικότητα, ο άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό, φθείρεται και καταστρέφεται ασύγκριτα περισσότερο σε σχέση με όσους τιθασεύουν τα πάθη τους και ζουν με εγκράτεια, μετανοούντες και αναθέτοντας τη ζωή τους στον χορηγό της όντως ζωής και παντός αγαθού.

Αυτό που γιγαντώνει το κακό και την αμαρτία ακόμη περισσότερο και την καθιστά εσχατολογικού χαρακτήρα, είναι η αντιστροφή των όρων καλού και κακού. Σήμερα δυστυχώς που κυριαρχεί η ιδεολογία της Νέας Εποχής, το κακό λογίζεται ως καλό και το καλό ως κακό! Ο σημερινός άνθρωπος διαπράττει το κακό και την αμαρτία ως «απελευθέρωση» από τα «δεσμά» του παρελθόντος, που επέβαλαν οι προαιώνιοι ηθικοί κανόνες, η χριστιανική ηθική, αλλά και ο έμφυτος ηθικός νόμος της συνειδήσεώς του. Το ακόμη τραγικότερο και λίαν ανησυχητικό είναι η θεσμοθέτηση της αμαρτίας από διεθνείς οργανισμούς και εθνικά κοινοβούλια, ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες για την διάπραξη της αμαρτίας με την προστασία των νόμων. Κάθε αντίσταση, ή και απλή διαμαρτυρία κατά του θεσμοποιημένου κακού θεωρείται «αντικοινωνική πρακτική» και συχνά τιμωρείται από τους νόμους! Κλασικό παράδειγμα ο «αντιρατσιστικός νόμος» στην πατρίδα μας, ο οποίος σε πάμπολλες περιπτώσεις προβλέπει σοβαρές τιμωρίες σε όσους επικαλούνται το νόμο του Ευαγγελίου.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Πράξ.6,1-7]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΔΙΑΚΟΝΩΝ

[υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ.6,1-7]

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:Τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)»[Πράξ.6,1].

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις(:Κατά τις ημέρες αυτές)»[Πράξ.6,1].Ποιες ημέρες εννοεί; Όταν συνέβαιναν αυτά, όταν μαστιγώνονταν, όταν απειλούνταν, όταν αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών, τότε «άρχισαν να γογγύζουν». Ίσως μάλιστα να συνέβηκε αυτό από το πλήθος, διότι δεν είναι δυνατό στο πλήθος να υπάρχει ακρίβεια και τελειότητα. Δεν εννοεί οπωσδήποτε τις ημέρες εκείνες, αλλά συνηθίζει η Γραφή, και τα μέλλοντα να συμβούν να τα αναφέρει σαν να συνέβησαν, και γι' αυτό μίλησε έτσι. «῾Ελληνιστές» νομίζω ότι ονομάζει εκείνους που ομιλούν την ελληνική γλώσσα· διότι αυτοί μιλούσαν ελληνικά, αν και ήταν εβραίοι. Να και άλλη δοκιμασία· πόσο μάλλον και εσύ, αν θέλεις να εξετάσεις, θα διαπιστώσεις ότι από την αρχή οι πόλεμοι γίνονται και από μέσα και από έξω.

«Ἐγένετο(:άρχισαν), λέει, «γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)».

«Συσταυρωθώμεν Αυτώ και συνανυψώμεν» (Μέρος Β’)

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Η Ανάσταση του Χριστού, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, είναι «μεταξύ των θαυμάτων του Κυρίου, το μεγαλύτερο θαύμα».

Είναι το επόμενο στάδιο της θείας Οικονομίας, μετά την εκούσια Σταύρωση, με την οποία ο Χριστός καταδέχτηκε να υποστεί τον πλέον ταπεινωτικό θάνατο υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας, ακολουθώντας πιστά το λυτρωτικό σχέδιο του Πατέρα Του και Θεού των όλων.

Ο θάνατος είχε μπει στη ζωή των ανθρώπων, ως συνέπεια της κακής χρήσεως της ελευθερίας των Πρωτοπλάστων, του εγωϊσμού, της ανυπακοής, της αποστασίας τους από τον Θεό και, τελικά, της υποδουλώσεώς τους στα αμαρτωλά δίκτυα του διαβόλου.

Ο Χριστός, όμως, ως άνθρωπος, ήταν αναμάρτητος και, κατά συνέπεια, ο θάνατος γι’ Αυτόν δεν ήταν φυσική συνέπεια της αμαρτωλότητας, όπως συνέβαινε στους ανθρώπους, αλλά εκούσια επιλογή Του, «ίνα σώση τον άνθρωπο».

Καταδέχτηκε να ταπεινωθεί και να σταυρωθεί, διότι σκοπός της θείας Ενανθρωπήσεως και Κενώσεώς Του ήταν να θυσιαστεί χάριν της ανθρώπινης φύσεως, που είχε προσλάβει, έτσι ώστε, διά του εκουσίου θανάτου Του, να θανατώσει τον θάνατο που την εξουσίαζε.

Ο διάβολος σχεδίαζε να συντρίψει τον Υιό του Θεού στον Σταυρό και στον Τάφο, αλλά δεν γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να Τον κρατήσει στο βασίλειο του θανάτου, που βασίλευε. Ο Θεάνθρωπος, όμως, σε τρεις ημέρες αναστήθηκε, όπως, ακριβώς είχε πει στους μαθητές του –και όχι μόνον- καθώς ήθελε να συντρίψει διαπαντός, την εξουσία και τον φόβο που ασκούσε ο διάβολος στον άνθρωπο, με την απειλή του θανάτου, και να χαρίσει στο πλάσμα Του, διά της Αναστάσεώς Του, τη χαρά και τη νίκη της Αθανασίας που είχαν απολέσει οι Πρωτόπλαστοι με την πτώση τους.

Ὁ Διευθυντής πού ἔλεγε γιά 40 ἡμέρες «Χριστός Ἀνέστη»

Ένας Διευθυντης Δημοτικού σχολείου, προσερχόμενος επί 40 μέρες μετά το Πάσχα στο σχολείο, χαιρετούσε τους συναδέλφους του με το χαιρετισμό των ημερών «Χριστός Ανέστη». Κάποια μέρα του λέει ο υποδιευθυντής του:

«Καλά βρε Γιώργο, δε βαρέθηκες επί 40 μέρες να μας λες «Χριστός Ανέστη» και «Χριστός Ανέστη»;

Και η απάντηση του Διευθυντή:

Παναγία γοργοεπήκοος

ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ

Αγ.Στέφανος Καστοριάς

https://proskynitis.blogspot.com/2023/04/blog-post_287.html

29 Ἀπριλίου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Θωμᾶ». Ἰάσωνος καὶ Σωσιπάτρου ἀποστόλων ἐκ τῶν 70· Κερκύρας μάρτυρος. Ἰωάννου μητροπολίτου Θηβῶν (ιβ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. β΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ε΄ 21-32).

Πραξ. 5,21         ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον. παραγενόμενος δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνεκάλεσαν τὸ συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς.

Πραξ. 5,21                Ηκουσαν οι Απόστολοι αυτά, εισήλθαν, ενώ ακόμη ήτο όρθρος, στον ιερόν τόπον και εδίδασκον. Ηλθε δε κατά την πρωΐαν ο αρχιερεύς και όσοι ήσαν μαζή του στον τόπον των συνεδριάσεων, εκάλεσαν το συνέδριον και όλην την γερουσίαν των Ισραηλιτών και έστειλαν ανθρώπους εις την φυλακήν, δια να φέρουν προ του συνεδρίου τους Αποστόλους.