Πὼς πρέπει νὰ πολεμᾶμε τὴν ἄλογη θέληση τῶν αἰσθήσεων, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ_16. Πὼς πρέπει νὰ πολεμᾶμε τὴν ἄλογη θέληση τῶν αἰσθήσεων-Ἡ πάλη ἀνάμεσα στὰ θελήματα μας, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορειτου-Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἡ οἰκογένεια καί ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἡ ὠφέλεια τῆς ἐξομολόγησης (Ε΄), Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου (Ἐρώτηση 6η), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

14. Ἡ ὠφέλεια τῆς ἐξομολόγησης (Ε΄), Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου (Ἐρώτηση 6η), 12-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά ''δῶρα'' μας πρός τούς θανόντες...

Συναντούμε πολύ συχνά περιπτώσεις όπου συγγενείς τού θανόντος θέλουν να διοργανώσουν πολυέξοδη κηδεία ή να χτίσουν έναν πλούσιο τάφο. Μεγάλα χρηματικά ποσά δαπανώνται μερικές φορές σε πολυτελή μνημεία. Πολλά χρήματα δαπανώνται από συγγενείς και φίλους σε στεφάνια και λουλούδια, και τα τελευταία πρέπει μάλιστα να αφαιρεθούν από το φέρετρο πριν κλείσει, για να αποφευχθεί τυχόν επιτάχυνση τής αποσύνθεσης τού σώματος.

Άλλοι πάλι προτιμούν να αποτίσουν φόρο τιμής στον θανόντα αλλά και τη συμπαράσταση τους με τους συγγενείς τού θανόντος μέσω του Τύπου, αν κι αυτός καθαυτός ένας τέτοιος τρόπος έκφρασης τών συναισθημάτων δεν καταδείχνει τίποτε άλλο παρά την ρηχότητά αυτών τών «συναισθημάτων», και μερικές φορές το πόσο ψεύτικα αυτά τα συναισθήματα είναι, γιατί αυτός που θρηνεί με ειλικρίνεια δεν θα ‘βγάλει’ τον θρήνο του στην ‘βιτρίνα’ για επίδειξη αλλά θα θελήσει να εκφράσει την θλίψη του με πιο προσωπικό, πιο ζεστό τρόπο.

Αλλά ό,τι κι αν κάνει κανείς, για το θανόντα δεν θα αλλάξει τίποτε: είναι ένα νεκρό σώμα πού κείτεται σε ένα φτωχό ή σε ένα πλούσιο φέρετρο, σε έναν πολυτελή ή ταπεινό τάφο. Δεν κουβαλάει την μυρωδιά τών λουλουδιών, δεν τού χρειάζονται οι προσποιημένες εκφράσεις θλίψης. Το σώμα ενδίδει στην αποσύνθεση, η ψυχή όμως ζεί, αλλά δεν βιώνει πλέον τις αισθήσεις που γίνονταν αντιληπτές μέ την βοήθεια τών σωματικών οργάνων. Μια άλλη ζωή είναι εδώ γι ' αυτήν, και μια άλλη πρέπει να τής δωθεί.

Αυτό το κάτι πού χρειάζεται και που πρέπει εμείς να κάνουμε, αν αγαπάμε πραγματικά τον θανόντα και θέλουμε να τού δωρίσουμε τα δώρα μας, είναι ακριβώς αυτό πού θα φέρει χαρά στην ψυχή τού θανόντος: πρώτα απ ' όλα, οι ειλικρινείς προσευχές γι ' αυτόν, είτε αυτές είναι προσωπικές και κατ’οίκον, είτε ιδαίτερα οι εκκλησιαστικές προσευχές που συνδέονται με την Ευχαριστία, π.χ.η ανάγνωση τών ονομάτων. Πολλές εμφανίσεις νεκρών κι άλλα οραμάτα επιβεβαιώνουν τα μεγάλα οφέλη που απολαμβάνουν εκείνοι που έχουν πεθάνει από την προσευχή μας καθώς κι από την Ευχαριστία..

Ὁ Καυσοκαλυβίτης Γέροντας Συμεών ὁ τυφλός

Χαράσσοντας τα τόσο λίγα για τούτη την μοναδική ανά το Ἀγιον όρος επ’ ονόματι του Συμεώνος του Νέου Θεολόγου ταπεινή καλύβα, χρέος ιερό με ωθεί στο να διαλάβω δυο λέξεις και για τον προκάτοχο Γέροντα Συμεών (Γεώργιος Κανάτσος του Εμμανουήλ και της Ελένης, εκ Ραιδεστού Θράκης, γεν. το 1904, προσ. 1933, κουρ. 1935, κοιμ. 12-3-1988, τον καλοπροαίρετο, υποχωρητικό, φιλάδελφο και αγαθώτατο προς πάντας.

Παραχωρήσει Θεού, στα τελευταία του χρόνια είχε χάσει το φως των οφθαλμών του, και έτσι ο βίος του στα κρημνώδη Καυσοκαλύβια απέβη, πέρα του φύσει και θέσει σκληρός, αφεγγής και κινδυνώδης. Καθόλου δεν βαρυγκώμησε όμως ο αείμνηστος. Απ’ εναντίας εξέλαβε το πάθημα ως θεία επίσκεψη και ειδική οικονομία, και αφού έβαλε νέα αρχή για τα αφορώντα την σωτηρία του έστρεψε το φρόνημα, τον νου και το όμμα της καρδιάς του στης ψυχής του τα ενδότερα, τα φωταυγή και ουρανοσήμαντα, και με την δύναμι της αδιάλειπτου προσευχής γνώρισε, χάριτι Θεού, της χαρμολύπης την ανεκτίμητη αξία, ώστε την βαναυσότητα της τυφλότητας που ήρθε, όχι απλώς εξισορρόπησε, αλλά υπερκέρασε η ηδύτης της προγεύσεως των μελλόντων αγαθών.

«Κάνετέ τους νά ἁμαρτήσουν καί νά ἀποστατήσουν ἀπό τόν Θεό»

«Κάνετέ τους νά ἁμαρτήσουν καί νά ἀποστατήσουν ἀπό τόν Θεό»

Πορφυρίτης

«Τά δεινά πού μᾶς θλίβουν εἶναι γνωστά ἔστω κι ἄν δέν τά διηγούμαστε ἐμεῖς τώρα, γιατί ἀπό καιρό ἔχουν ἀκουστεῖ σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τά δόγματα τῶν Πατέρων ἔχουν καταφρονηθεῖ, οἱ Ἀποστολικές παραδόσεις ἔχουν ἐξουθενωθεῖ, στίς Ἐκκλησίες ἔχουν ἰσχύ ἐφευρήματα πολυμήχανων ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι τώρα πλέον τεχνολογοῦν, δέν θεολογοῦν, ἡ σοφία τοῦ κόσμου ἔχοντας ἀπωθήσει τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ κατέχει πλέον τά πρωτεῖα.»[1].

Οἱ λύκοι οἱ βαρεῖς[2] πληθαίνουν στήν Ἐκκλησία μας. Ἄνδρες πού λαλοῦν διεστραμμένες διδασκαλίες[3] γιά νά ἀποκτήσουν ὀπαδούς, ἀποσπῶντας τους ἀπό τήν ποίμνη τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τοῦ Χριστοῦ[4]. Εἰσάγουν καινοτομίες, λέγοντας στούς ἐκκοσμικευμένους χριστιανούς αὐτά πού θέλουν νά ἀκούσουν, σύμφωνα μέ τίς ἁμαρτωλές τους ἐπιθυμίες, χαϊδεύοντας τίς ἀκοές τους[5] καί ἐπικροτῶντας τά πάθη τους. Πῶς ἐπιτρέπουν αὐτές τίς κακοδοξίες αὐτοί πού εἶναι ταγμένοι νά φυλάττουν τήν Ἱερά Παρακαταθήκη τῆς Πίστεως; Πῶς οἱ ἴδιοι πρωτοστατοῦν σέ τέτοιες πνευματικές ἀκαθαρσίες; Τί περιμένουν, νά σκύψει ὁ Οὐρανός καί νά τούς ξυρίσει; Ἤ νά τούς ταπεινώσει ὁ θάνατος καί νά τούς βρεῖ στήν κολάσιμη κατάσταση τῆς αἱρέσεως, τῆς ἀμετανοησίας;

Ὁ κάθε ὀργανισμός (ἤ ὑπηρεσία ἤ ἐπιχείρηση ἤ λέσχη, κλπ) ἔχει τούς δικούς του κανονισμούς, ἐνίοτε αὐστηρούς. Τά στελέχη τοῦ ὀργανισμοῦ, εἶναι ὑποχρεωμένα νά ὑπακούουν καί νά τηροῦν τούς κανόνες λειτουργίας του. Ὅταν κάποιο στέλεχος δέν τηρεῖ τούς κανόνες αὐτούς, δημιουργῶντας προβληματικές καταστάσεις, ἀπολύεται ἐάν δέν συμμορφωθεῖ! Παρομοίως, ὅταν ἐρωτᾶται στέλεχος ὁποιουδήποτε ὀργανισμοῦ, γιά τήν πολιτική πού ἀσκεῖται στήν ἐργασία του, οὐδέποτε ἀπαντᾶ μέ τίς προσωπικές του ἀπόψεις.

Τί θά συνέβαινε, γιά παράδειγμα, ἐάν ρωτοῦσε δημοσιογράφος τήν ἄποψη τοῦ Διοικητῆ τῆς Τροχαίας γιά τά ὅρια τῆς ταχύτητας καί αὐτός ἀπαντοῦσε: «ἐγώ νομίζω ὅτι ὁ κάθε ἕνας ὁδηγός θά πρέπει νά τρέχει ὅσο αὐτός θέλει· ἄλλωστε, ὅλοι δέν τρέχουν;»; Ὑπῆρχε ποτέ περίπτωση νά ρωτήσει κάτι τέτοιο ἕνας δημοσιογράφος καί νά ἀπαντοῦσε ἔτσι κάποιος Διοικητής; (ἐννοεῖται φυσικά μέ «σώας τάς φρένας» ἀμφότεροι). Ἤ ἄν ὑποθέσουμε ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι σέ κάποια ἐπιχείρηση ἔχουν καί ἐφαρμόζουν τίς δικές τους ἀπόψεις, πράττουν δηλαδή, ὅ,τι θέλουν, σύντομα ἡ ἐπιχείρηση αὐτή θά ἔβαζε «λουκέτο», διότι θά ἐπικρατοῦσε σύγχυση καί ἀναρχία.

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Ἡ πίστη εἶναι ἔργο τῆς Χάριτος

Σκέφτηκα σήμερα να πούμε λίγα λόγια σχετικά με την πίστη.

Η πίστη είναι ένα θέμα που πρέπει να το προσέξουμε πολύ. Γιατί ακούμε από τα στόματα όλων των ανθρώπων που λένε ότι πιστεύουν. «Εγώ είμαι πιστός», λέγει ο ένας. «Εγώ πιστεύω», λέγει ο άλλος. Και νομίζουμε πως πίστη είναι μια απλή παραδοχή ότι υπάρχει Θεός. Μάλιστα χονδροειδέστατα πολλοί λέγουν ότι πιστεύουμε όλοι, και οι Οθωμανοί πιστεύουν και οι άλλοι πιστεύουν. Αφού αναφέρονται σε Θεό, πιστεύουν. Είναι πίστη αυτή; Επίσης μπορεί κανείς να λέγει ότι πιστεύει στην Αγία Τριάδα, και άρα να λέγει ότι πιστεύει. Πιστεύει όμως πραγματικά;

Πίστη, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος, που δίδει τον ορισμό της πίστεως στην Προς Εβραίους Επιστολή, είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. 11:1). Αυτό λέγει ο απόστολος Παύλος ότι είναι πίστη. «Πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων».

Και στην συνέχεια ας γίνουμε πιο σαφείς. Πίστη δεν είναι κάτι που με την γνώση κανείς, με το μυαλό το συλλαμβάνει, κάτι που γνωρίζει, μια γνωστική ενέργεια θα λέγαμε. Η πίστη είναι έργο της Χάριτος. Όχι φυσικά μόνο της Χάριτος. Θα πρέπει να συνεργαστεί η Χάρη, κυρίως η Χάρη, με μερικούς άλλους παράγοντες, δηλαδή με την ελεύθερη δική μας βούληση, με την γνώση την δική μας, με την σκέψη και με την καρδιά μας. Ο Θεός θέλει να πιστέψουμε.

«Σταματῆστε τήν Συνθήκη τοῦ ΠΟΥ»! Ὁ Dr Yeadon προειδοποιεῖ γιά χούντα – ΒΙΝΤΕΟ

 Ο κόσμος θα πιαστεί στον ύπνο…

«Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ)… επιδιώκει να κάνει πολλές χώρες να υπογράψουν έναν τροποποιημένο Διεθνή Κανονισμό Υγείας και μια νέα Συνθήκη», είπε ο Dr. Mike Yeadon, διάσημος ανοσολόγος, επιστημονικός ερευνητής και πρώην αντιπρόεδρος στον κολοσσό φαρμάκων Pfizer Inc, αναφερόμενος στην επερχόμενη Συμφωνία για την Υγεία, η οποία ενέχει κινδύνους επιβολής διεθνούς δικτατορίας (ΕΔΩ).

Μάλιστα, λένε πως πρέπει να παρθούν μέτρα, παρά το γεγονός πως η πανδημία που επικαλούνται είναι άγνωστη και θεωρητικό κατασκεύασμα (ΕΔΩ)!

Και συνέχισε:

«Έχω ορισμένα προβλήματα με αυτό.

Αν συνέβαινε μια νέα πανδημία, εξ ορισμού, είναι νέα. Κανείς, επομένως, δεν γνωρίζει τι είναι σωστό να πράξουμε.

Νά προσευχόμαστε καί γιά τούς νεκρούς μας.Ἀμάν κάνουν γιά ἕνα κομποσχοινάκι,γιά λίγη εὐχή.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Επίσης παιδιά μου, μού έλεγε (ο Γέροντάς του Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης ):

"Παιδί μου πρέπει να προσευχόμαστε και για τους νεκρούς μας. Αμάν κάνουν για ένα κομποσχοινάκι, για λίγη ευχή. Ζητούν έλεος προσευχών και λειτουργιών από τους ζώντας χριστιανούς.

Βασανίζονται αλύπητα από τον τύραννο,τη συνείδηση.

Προσεύχεσθε τεκνία μου με πόνο ψυχής και δάκρυα να μας αξιώσει ο Θεός τα τέλη της ζωής μας να είναι χριστιανικά και η Κρίσις του Θεού σωτήρια.

Ἀπό τήν πιό φευγαλέα καί λεπτή ἁμαρτωλή σκέψη γεννιέται κάποτε τό πιό σοβαρό ἁμάρτημα

Διαπίστωσε και τις πιο ασήμαντες αδυναμίες σου και πολέμησέ τες.

Αν αδιαφορήσεις για τις μικρές πτώσεις και τα μικρά αμαρτήματα, να είσαι βέβαιος ότι θα δεις κάποτε τον εαυτό σου ν’ αδιαφορεί και για τα μεγάλα.

Από την πιο φευγαλέα και λεπτή αμαρτωλή σκέψη γεννιέται κάποτε το πιο σοβαρό αμάρτημα.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

https://proskynitis.blogspot.com/2023/06/blog-post_51.html

22 Ἰουνίου. Εὐσεβίου ἱερομάρτ. ἐπισκ. Σαμοσάτων (†380). Ζήνωνος καὶ Ζηνᾶ (κυρίου καὶ δούλου) μαρτύρων (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. γ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. η΄ 22-27).

Ρωμ. 8,22          οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·

Ρωμ. 8,22                 Διότι γνωρίζομεν, ότι όλη η κτίσις μαζή στενάζει και πονεί πολύ μέχρι σήμερον.

Ρωμ. 8,23          οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.

Ρωμ. 8,23                 Και όχι μόνον η κτίσις, αλλά και ημείς οι ίδιοι, μολονότι έχομεν ήδη πάρει την απαρχήν των δωρεών του Αγίου Πνεύματος ως προκαταβολήν, τρόπον τινά, και εγγύησιν δια τα μέλλοντα αγαθά, στενάζομεν εν τούτοις εσωτερικώς, περιμένοντες το πλήρες και τέλειον δώρον της υιοθεσίας μας εκ μέρους του Θεού, την απολύτρωσιν του σώματος ημών εκ της φθοράς.