Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 20-09-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. στ΄ 10 - 17

στ΄ 10 - 17
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κα΄ 12 - 19    

Κα΄ 12 - 19
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ εὐκολία γιά τή σωτηρία τῶν λαϊκῶν καί τῶν μοναχῶν.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΜΟ

Ἡ εὐκολία γιά τή σωτηρία τῶν λαϊκῶν καί τῶν μοναχῶν.

Οἱ ἐντολές, οἱ θεραπευτικές πρακτικές τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ ὁδηγίες τοῦ ὀρθοῦ βίου, πού μᾶς δόθηκαν ἀπό τόν Κύριο, εἶναι κοινές γιά ὅλους (καί γιά τούς μοναχούς καί γιά τούς λαϊκούς). Ἐάν ὑπάρξει βούληση, ἐπιθυμία καί μετάνοια, μποροῦν ὅλοι νά καθαρθοῦν, νά φωτιστοῦν καί νά θεωθοῦν διά τῆς Θείας Χάριτος. Ὅλοι μποροῦν νά ἐπιτύχουν τήν θεραπεία· οἱ «ἐν τῷ κόσμῳ» λίγο δυσκολώτερα σέ σχέση μέ τούς μοναχούς λόγῳ τῶν περισσότερων πειρασμῶν.

Ἰδιαίτερα οἱ ἔγγαμοι θά ἔχουν μεγαλύτερη δυσκολία ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο: «θά ἔχουν θλίψεις στήν σάρκα»¹³³. Γιά τό λόγο αὐτό, ἐπειδή λυπᾶται¹³⁴ τούς ἀνθρώπους μᾶς συνιστᾶ τήν παρθενία-ἀγαμία¹³⁵, χωρίς ὅμως νά τήν ἐπιβάλλει. Μέ τήν σύστασή του ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος δέν ὑπονοεῖ ὅτι δέν θά σωθοῦν οἱ ἔγγαμοι.

«Τί λοιπόν» ἐρωτᾶ ὁ ἱερός Χρυσόστομος «οἱ ἔγγαμοι θά ἀπωλεσθοῦν ὅλοι; Δέν λέγω αὐτό, ἀλλά ὅτι θά χρειασθεῖ νά καταβάλουν μεγαλύτερους κόπους, ἐάν θέλουν νά σωθοῦν, λόγῳ τῆς παρούσας ἀνάγκης»¹³⁶.

Ἀνοίγεις τά χέρια σου στό Χριστό

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Ανοίγεις τα χέρια σου στο Χριστό

(Ένας τρόπος πνευματικής ζωής)
 

Συντομογραφίες:
Γ.Π.: Γέροντας Πορφύριος
Ε. : Επισκέπτης
Υ. : Υποτακτικός

- Γ.Π.: Η ζωή η πνευματική διέπεται από τρόπους. Καλά τα λέω; Ε, τάδε;
- Υ.: Όχι ακριβώς, αλλά θέλει τρόπους.
- Γ.Π.: Δηλαδή χρειάζονται τρόποι. Δηλαδή να! Σου έρχεται αυτό, ας πούμε (δηλ. ένας πειρασμός), τι πρέπει να κάνεις; Θα καθίσεις να σε βουτήξει, να σε σφίξει;
Χρειάζεται ένας τρόπος. Αλλά αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να τον έχω και εγώ και εσύ κι' ο άλλος, κι' ο άλλος. Είναι πάρα πολλοί τρόποι και κάθε ένας ευχαριστείται η κατορθώνει να κάνει ένα τρόπο, για να διώχνει το αντίθετο, τας ενοχλήσεις του αντιθέτου πνεύματος.
Μέσα σε όλους τους τρόπους είναι και ένας τρόπος που λέγεται περιφρόνησις. Δηλαδή βλέπεις ότι έρχεται κάποιος, δηλαδή ο εχθρός, ο αντίθετος, το αντίθετο πνεύμα, έρχεται να σε βουτήξει κι εσύ κάνεις έτσι... Δεν το κοιτάζεις, δεν τρομοκρατείσαι, δεν σφίγγεσαι, δεν κάνεις έτσι να το βγάνεις από μέσα σου, αλλά κάνεις... ανοίγεις. Κάνεις έτσι... δηλαδή, πώς να πούμε; ενώ έρχεται το αντίθετο, εσύ ανοίγεις τας αγκάλας σου, ανοίγεις τα χέρια σου στο Χριστό.

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 32

1. Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ κατοικία καὶ ἡ ἀνάπαυση τοῦ ἀγαθοῦ Πνεύματος εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ ἀγάπη, ἡ πραότητα καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ φτάσει μέσω ὅλων αὐτῶν στὴν τελειότητα, ἄς κάνει σύντροφό του τὴν πρώτη ἀρετή, τὴν Προσευχή. Μὲ αὐτὴ ἀποκτᾶ ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ τὴ μητέρα τους, ποὺ εἶναι ἡ Ταπεινοφροσύνη. Γιατὶ ὁ ταπεινός δὲν πέφτει ποτέ. Ποῦ δηλαδὴ νὰ πέσει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπ' ὅλους; Ὥστε ἡ ὑψηλοφροσύνη εἶναι μεγάλη κατάπτωση, ἐνῶ ἀντίθετα μεγάλη ἐξύψωση καὶ μεγάλο ἀξίωμα εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη.
2. Ἐπειδὴ δὲν εἶναι μόνον ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀφάνεια, ἀλλὰ παρόμοια καὶ ὁ πλοῦτος καὶ ἡ τιμὴ γίνονται πειρασμοὶ γιὰ τὴν ψυχή. Καὶ αὐτὴ ἡ παρηγορία καὶ ἀνάπαυση, μὲ τὴν ὁποία γεμίζει τὴν ψυχὴ ἡ Χάρη εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ τῆς γίνει πειρασμὸς καὶ ἐμπόδιο, προξενώντας τὴ χαύνωση καὶ τὴν ἀδιαφορία.

«Πόσο θαυμαστό θά ἦταν γιά ὅλες μας νά βρίσκαμε ἔξω ἀπό τό ἐκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες ἀπό χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ὤριμα σῦκα».

Η μακαριστή γερόντισα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της. 
Η πορεία τους ήταν κοπιαστική και πολύωρη, και επειδή ήτο και Παρασκευή ήσαν και νηστικές. Σε κάποια στιγμή της διαδρομής, λέγει η γερόντισσα Μακρίνα:
«Πόσο θαυμαστό θα ήταν για όλες μας να βρίσκαμε έξω από το εκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες από χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ώριμα σύκα».
Οι άλλες την κοίταξαν παράξενα, χαμογέλασαν λίγο, αλλά προχώρησαν στο ανηφορικό μονοπάτι.

Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται

Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται

Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε. Συνήθως παίρνουμε στάση ἄμυνας. Δὲν τοὺς ἀνεχόμαστε νὰ λένε σὲ βάρος μας πικρόλογα.
Ἡ ὑποτιμητική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμᾶς πάρα πολὺ μᾶς στοιχίζει. Ἄλλα παθήματα τὰ ὑπομένουμε εὐκολότερα, ἀλλὰ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἀντέξουμε. Ἀλλὰ γιατί δυσκολευόμαστε νὰ ὑπομείνουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου; Διότι ἐρεθίζουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας, τὸ πιὸ βαθύρριζο πάθος ποὺ φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Θέλουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν τιμή μας. Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ μὴν πέσει τὸ κύρος μας. Κάποιες φορὲς προχωροῦμε καὶ στὴν ἀντεπίθεση. Προσπαθοῦμε νὰ βάλουμε στὴ θέση τους αὐτοὺς ποὺ μᾶς προσέβαλαν. Ἀλλὰ μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν νίκες οἱ θυμώδεις ἀντιδράσεις μας στὰ πικρόλογα τῶν ἄλλων;
Ὅταν ἀντιδροῦμε ἀπὸ ἐγωισμὸ ἢ ἀπὸ πληγωμένη φιλαρέσκεια, δὲν εἴμαστε νικητές, ἀλλὰ ἡττημένοι. Πνευματικῶς ὠφελούμαστε περισσότερο, ἂν μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀξία τῶν Ἁγίων Πατέρων. (Μνημόσυνο Γέροντος Παϊσίου). Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡ ἀξία τῶν Ἁγίων Πατέρων. (Μνημόσυνο Γέροντος Παϊσίου)

Ὁμιλία Ἀρχ. Ἀρσενίου Κατερέλου, ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος, κατά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Κοσμᾶ Κονίτσης.
Πραγματοποιήθηκε στίς 14 Ἰουλίου 2013

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Ἀρχείο Ἀναβάσεων
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_8534.html 

Να βαπτίζουμε παιδιά, γονέων χωρίς θρησκευτικό γάμο ή όχι; π.Διονύσιος Ταμπάκης

Μια διαβολική τρίπλα!

π.Διονύσιος Ταμπάκης - Ι.Ν.Παναγίας Ναυπλίου

Και εκεί που αγανακτισμένοι φωνάζαμε για το πότε θα τελειώσει αυτή η ανεπίτρεπτη κατάσταση με τα διπλά Μυστήρια -Γάμος και Βάπτιση- μαζί, τελικά μας ήρθε η λύση και τα διπλά γίνανε μονά, μόνο που μας ήρθε ανάποδα και «γυριστί» κατά το λαϊκόν.
Πολύ απλά με μια «έξυπνη»  τρίπλα ο Διάβολος μας έκανε το χατίρι.

Οι βαπτίσεις πλέον των νέο- βαπτισθέντων βρεφών αποκόπηκε από τον Γάμο των γονέων διότι πολύ απλά  οι γονείς δεν κάνουν Γάμο.
Έγινε πια επιδημία στα περισσότερα νέα ζευγάρια όπου προσέρχονται στους Ιερείς για να κλείσουν την βάπτισή τους να δηλώνουν  πως επιθυμούν τον Ορθόδοξο Βαπτισμό για τα παιδιά τους αλλά αυτοί πολύ απλά έχουν τελέσει πολιτικό Γάμο και δεν έχουν καμία προς το παρόν σκέψη και διάθεση να επιτελέσουν και τον Θρησκευτικό. Και έτσι πήγε η  μπάλα ακόμη πιο μπροστά…

Οπτικό Αγιολόγιο 19 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 19ης Σεπτεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

«Πόσῳ μᾶλλον ὁ πατήρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἀγαθόν τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» (Λουκ. ια΄13)

«Ἄν γιά τά σώματα, πού πεθαίνουν καί διαλύονται, ἔδειξε ὁ Κύριος τόση μεγάλη εὐσπλαχνία καί στό καθένα ἀπ᾿ αὐτά ἔδωσε μέ προθυμία καί καλωσύνη ἐκεῖνο πού εἶχε ἀνάγκη, πόσο μᾶλλον στήν ἀθάνατη καί ἀδιάλυτη καί ἄφθαρτη ψυχή. Σ᾿ ὅποιον, λοιπόν, προσέρχεται πρός τόν Κύριο καί ζητάει τήν βοήθειά του καί τό ἔλεός του, καί ἐπιθυμεῖ νά δεχθεῖ ἀπό Αὐτόν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τή θεραπεία τῆς ψυχῆς του, ὁ Κύριος θά τοῦ τή δώσει γρήγορα καί μέ τόν καλύτερο δυνατό τρόπο».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄ ΕΠΕ-Φ 7, 93)

Miguel Julis. Los misterios de la Iglesia y la importancia de ellos para el hombre contemporáneo.Μιχαήλ Χούλης, Τα μυστήρια της Εκκλησίας και η σημασία τους για τον σύγχρονο άνθρωπο

Los misterios de la Iglesia y la importancia de ellos para el hombre contemporáneo. Por Miguel Julis Teólogo.

Τα μυστήρια της Εκκλησίας και η σημασία τους για τον σύγχρονο άνθρωπο.  Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

LA IGLESIA SE DEFINE POR SUS MISTERIOS

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΙΣ

*Misterio y vida mistiríaca Μυστήριο (mistirio, misterio, sacramento), al final está puesta la traducción del término del Gran Léxico, autor y traductor χΧ jJ www.logosortodoxo.com

A través de la Iglesia las fuentes espirituales de la jaris (gracia, energía increada) de Dios mediante los siete misterios principales emanan no sólo a la humanidad sino a toda la creación, con el propósito de la redención del hombre y la realización del destino o fin natural de todo ser creado. Decimos “mediante los siete misterios principales”, porque la Iglesia a través de los santos Padres y la Παράδοσις Sucesión o Entrega apostólica, nunca ha negado que misterio es toda la vida eclesiástica y en jaris, de los fieles que hacen vida ascética y en metania, mas la iluminación y resplandecimiento de la divina e increada luz. Incluso misterios son: La separación de la psique y del cuerpo al momento de la muerte, la vida interminable de los que se van de esta vida, el efecto de la energía en la psique de los dormidos (muertos) a través de la memoria a ellos y el discernimiento provisional de la Iglesia: luchadora y militante en la tierra y triunfante en los cielos.