He Who nourishes every breath – is nourished by paps…St John of Kronstadt

Glory to God in the highest and on earth peace…

A Sermon by St John of Kronstadt on the Nativity of Christ

“Great is the mystery of piety: God is manifested in the flesh.” (I Tim. 3, 16)

Wondrous, inexpressible, and awesome is this mystery, both for the exalted and all-contemplating celestial minds of those who dwell in the heavens: the ranks of the angels, – and for the minds of men, enlightened by the Holy Spirit. Imagine: the unoriginate God from Whom everything received the commencement of its existence: the Angels, and the human race, and the entire world, both visible and invisible, – takes a beginning in His humanity. He Whom the heavens cannot contain – is contained in a virginal womb. God – becomes an infant, and is borne upon the arms of a Mother. He Who nourishes every breath – is nourished by paps…

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 23-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ε΄ 22 - στ΄ 2 

ε΄ 22 - στ΄ 2



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ια΄ 27 - 30

Ια΄ 27 - 30

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

El Evangelio de San Juan Capítulo 19

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

El Evangelio de San Juan

Capítulo 19

(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).

1-3 La flagelación y desprecio de parte de los soldados. 4-8 Intento de Pilato para liberarlo. 9-16 Nuevo interrogatorio de Pilato y condena. 17-30 La crucifixión, la madre y el amado discípulo. 31-42 El entierro de Jesús.

1 Entonces Pilato tomó a Jesús y mandó azotarle.

2 Después del azote, los soldados, para despreciarle y reírse de él como supuesto rey de los judíos, trenzaron una corona de espinas y la pusieron en su cabeza y le vistieron con un manto de púrpura, como si fuera un rey;

3 Y, acercándose a él, le decían irónicamente: Χαῖρε (Jere) alégrate o salve rey de los judíos y le daban bofetadas.

4 Después de todo esto, otra vez salió Pilato fuera del pretorio y dice a los judíos: Aquí os lo traigo. Yo le he interrogado pero no encuentro ningún delito en él. Os lo digo oficialmente para que os convenzáis, que no encuentro en él nada que sea digno de castigo y menos de muerte.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΘ' μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΘ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 04-10-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)
 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ καθιέρωση τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων

Ὁμιλία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. Τά γεγονότα ἐκεῖνα πού ἀποτελοῦσαν στό παρελθόν ἀντικείμενο ἀγωνιώδους στοχασμοῦ γιά τούς πατριάρχες, καί οἱ προφῆτες τά προφήτευαν, καί οἱ εὐσεβεῖς ἐπιθυμοῦσαν νά τά δοῦν, ἐπαληθεύτηκαν καί πραγματοποιήθηκαν σήμερα· ὁ Θεός –δηλαδή- παρουσιάστηκε στή γῆ μέ ἀνθρώπινο σῶμα καί συναναστράφηκε μέ τούς ἀνθρώπους.

Ἄς χαιρόμαστε, λοιπόν, καί ἄς πανηγυρίζουμε μέ ἀγαλλίαση ἀγαπητοί μου. Γιατί, ἄν ὁ Ἰωάννης (ὁ Πρόδρομος) πού βρισκόταν στήν κοιλιά τῆς μητέρας του, ἀνασκίρτησε ὅταν ἡ Μαρία ἐπισκέφτηκε τήν Ἐλισάβετ, πολύ περισσότερο ἐμεῖς, πού εἴδαμε ὄχι τή Μαρία, ἀλλά τόν ἴδιο τό Σωτῆρα μας πού γεννήθηκε σήμερα, πρέπει νά σκιρτᾶμε καί νά πανηγυρίζουμε, νά νιώθουμε θαυμασμό καί κατάπληξη γιά τήν ἀσύλληπτη οἰκονομία (σχέδιο) τοῦ Θεοῦ πού ὑπερβαίνει κάθε (ἀνθρώπινο) λογισμό. Γιατί σκέψου, πόσο σπουδαῖο εἶναι νά βλέπεις τόν ἥλιο νά κατεβαίνει ἀπ᾿ τόν οὐρανό καί νά βαδίζει πάνω στή γῆ, καί ἀπό ἐκεῖ νά στέλνει τίς ἀκτίνες Του σέ ὅλα τά δημιουργήματα. Καί ἄν θά προκαλοῦσε ἔκπληξη σ᾿ ὅλους ἐκείνους πού θά ἔβλεπαν νά συμβαίνει αὐτό μέ τόν αἰσθητό...

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης στέλνει μήνυμα πρός τούς ἐπισκόπους καί στόν ἱερό κλῆρο

 Ποῖος φταίει;

Μικρό απόσπασμα του βιβλίο «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», Τεύχος Β΄ του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες. Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶναι; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες. Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι. Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός;

Χριστός Γεννάται.Τώρα!

 Του Πρωτ. Χρήστου Αιγίδη
 
Σε λίγες μέρες αγαπητοί μου αδελφοί θα εορτάσουμε την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο. Αλήθεια έχουμε αναλογισθεί πόσο μεγάλο γεγονός είναι αυτό ; Ο ποιητής του Ουρανού και της Γής, Αυτός που στο νεύμα Του και μόνο τρέμουν τα σύμπαντα, καταδέχεται να λάβει την ανθρώπινη φύση μας, στο φτωχό σπήλαιο της Βηθλεέμ.  Ο λόγος ; Για μια δεύτερη ευκαιρία… Για να έχουμε εμείς ξανά την δυνατότητα και την προοπτική του Παραδείσου.
Ό,τι  ζούμε στην Εκκλησία μας είναι πραγματικότητα, συμβαίνει τώρα. Δεν θυμόμαστε γεγονότα παλαιών καιρών και χρόνων. Δεν γεννήθηκε κάποτε ο Χριστός και εμείς απλά θυμόμαστε το γεγονός. Χριστός γεννάται. Τώρα. Σήμερα. Στον ταραγμένο κόσμο του 21ου αιώνα. Στην έρημη κοινωνία  των πόλεων, στα ξεχασμένα σοκάκια των ερημωμένων χωριών μας. Χριστός γεννάται. Τώρα. Σήμερα. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης, στην εποχή της γενικότερης κρίσης. ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ!!!

Σᾶς τά ‘παν ἄλλοι;

του Θεόδωρου Παντούλα

-«Nα τα πούμε»;
-«Nα τα πείτε», μας αποκρίνονταν.
Kι εμείς τα λέγαμε συνεχίζοντας, εν αγνοία μας, μια παλιά, προχριστιανική παράδοση. «Xριστός γεννάται». Nέο κρασί σε παλιούς ασκούς.
Mπορεί τα κάλαντα να πήραν την ονομασία τους από τις ρωμαϊκές καλένδες αλλά την καταγωγή τους την έλκουν από την ομηρική εποχή κι άσε τους όψιμους θιασώτες της ασυνέχειας να σκανδαλίζονται με την μορφολογική συνέχεια και το ήθος της ημετέρας εμπειρίας.«Nα τα πούμε»; …
Tα λέγαμε ακέρια. Oλόκληρα. Aπό την αρχή ίσα με το τέλος. Iστορούσαμε το γεγονός και λέγαμε και παινέματα στους νοικοκυραίους. «Σ’ αυτό το σπίτι πού ’ρθαμε πέτρα να μην ραγίσει». Ξυπνάγαμε αξημέρωτα. Nτυμένοι βαριά με σκούφους και κασκόλ, που θα μας φύλαγαν από το πρωινό κρύο.

Τό ὑπόβαθρο τῆς «συναίνεσης τῶν προθύμων» Μητροπολιτῶν

ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες»^[1].  (Ησαΐας ε΄ 20-21)

Εισαγωγικά

Αποτελεί γεγονός αδιαμφισβήτητο στις μέρες μας, πως εντός του χώρου της Εκκλησίας επικρατεί μια πρωτοφανής σύγχυση ως προς την αυτοσυνειδησία και την οντολογική ταυτότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών, μία βλάβη πρώτου μεγέθους που ξεκινά με κατακόρυφη κατεύθυνση από τα υψηλότερα –θεσμικά πάντα- κλιμάκια, που είναι η διοίκηση της Εκκλησίας (κοινώς οι Ιεράρχες), και εμποτίζει κατά τρόπο διαβρωτικό μέχρι και τον τελευταίο (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο χαρακτηρισμός) πιστό. Η σύγχυση αυτή διογκώνεται σε βαθμό επικίνδυνο, όταν πολλές φορές το πλήρωμα της Εκκλησίας παρακολουθεί έκπληκτο τα μέλη της Ιεραρχίας να εκφράζουν διαφορετικές απόψεις πάνω σε θέματα που η ίδια η Εκκλησία τα έχει λύσει εδώ και αιώνες, είτε μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους, είτε μέσα από τον αυθεντικό  θεολογικό λόγο που εξέφρασαν απλανώς και αλαθήτως οι χαρισματούχοι κάθε εποχής, οι κατεξοχήν Θεόπτες και Θεολόγοι της Εκκλησίας που είναι οι Άγιοι Πατέρες.

   Τούτο πρακτικά σημαίνει πως σε πολλές από τις περιπτώσεις που καλούνται να τοποθετηθούν οι Ιεράρχες και εν συνεχεία να αξιολογήσουν τις τοποθετήσεις αυτές με τη σειρά τους οι πιστοί Χριστιανοί, απουσιάζει εμφανώς το αγιοπνευματικό κριτήριο εκείνο που θεμελιώνεται στην Αλήθεια του Ευαγγελίου, ως συνέπεια του αλλοτριωμένου και «μπαζωμένου» τρόπου ζωής των σύγχρονων Χριστιανών.

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Δ΄ * μέρος α΄

Κεφάλαιο Ε΄

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Ἰδού Κύριος κάθηται ἐπί νεφέλης κούφης καί ἥξει εἰς Αἴγυπτον, καί σεισθήσονται τά θεμέλια Αἰγύπτου ἀπό προσώπου αὐτοῦ»¹. Μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο περιγράφει ὁ μεγάλος προφήτης Ἡσαΐας τό γεγονός τῆς φυγῆς τοῦ Ἰησοῦ στήν Αἴγυπτο. Εἶναι ἡ φυγή τοῦ Κυρίου ἀπό τό ξίφος τοῦ Ἡρώδη, ἡ φυγή τοῦ Κυρίου ἀπό τό δοῦλο Του, τοῦ ἀθώου ἀπό τή διαφθορά, τοῦ ἰσχυροῦ ἀπό τόν ἀδύνατο.

Ποιός θά ᾿πρεπε νά ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι ἡ «κούφη νεφέλη» (νεφέλη ἐλαφρά) πού μετέφερε τόν Κύριο στήν Αἴγυπτο; Καί βέβαια ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἐλαφρά ἐπειδή δέν ἔφερε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, ἐπειδή ἦταν ἐλεύθερη ἀπό τήν κατάρα, ἐπειδή εἶχε τό κάλλος τῆς ἀθωότητας καί τῆς πλούσιας εὔλογίας τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἔνσαρκη, ἀλλά λειτουργοῦσε σχεδόν σάν ἄσαρκη. Ἦταν σάν νεφέλη, ἀλλά νεφέλη ἐλαφρά.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Γι’ αυτό και καλούμαστε και είμαστε Χριστιανοί, για να κάνουμε υπακοή στο Χριστό και όχι να τρέχουμε στους εχθρούς.  Αν, πάλι, αυτός προβάλη ωρισμένες θεραπείες και σου λέγη, ότι αυτοί υπόσχονται ότι θεραπεύουν και γι’ αυτό τρέχω προς αυτούς, αποκάλυψέ του τις μαγγανείες τους, τα μαγικά τους λόγια, τα φυλακτήρια και τις μαγείες τους.  Διότι δεν φαίνονται να θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν στην πραγματικότητα, μη γένοιτο!

Εγώ, όμως, φθάνω και σε μία άλλη υπερβολή και λέγω και αυτό, ότι, κι αν ακόμη θεραπεύουν πραγματικά, καλύτερα είναι να πεθάνω παρά να τρέξω στους εχθρούς του Θεού και έτσι να θεραπευθώ.  Διότι ποιο το όφελος της σωματικής θεραπείας, όταν χαθή η ψυχή;

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: Στη ρήση· «Αὐτός ἁμάρτησε, ἤ οἱ γονεῖς του;»

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ 

ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΙΣΙΔΩΡΟ

Στη ρήση·

«Αυτός αμάρτησε, ή οι γονείς του;»*

   Οι απόστολοι, σαν μαθητές της σοφίας και εραστές της αλή­θειας, παρατηρώντας τον Σωτήρα που έβλεπε με συμπάθεια τον τυφλό, και που κατά κάποιο τρόπο τους προκαλούσε να τον ρωτήσουν, του πρόβαλαν δύο αντιλήψεις, που συχνά επαναλαμβάνονται και συζητούνται από τους ανθρώπους.

Επειδή δη­λαδή οι παιδαριώδεις σοφοί των Ελλήνων δίδαξαν, ότι η ψυχή υπέπεσε σε σφάλματα και γι’ αυτό στάλθηκε στο σώμα για να τιμωρηθεί, ενώ οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι οι αμαρτίες των προγό­νων τους μεταβιβάζονται στους απογόνους, σύμφωνα με αυτό που έχει γραφεί, «Οι αμαρτίες των πατέρων μεταβιβάζονται στα παιδιά μέχρι την τρίτη και τέταρτη γενεά», του είπαν, αφού γνωρίζει τα πάντα πριν ακόμα να συμβούν «Ποιος αμάρτησε, αυτός (όπως λένε οι Έλληνες), ή οι γονείς του (όπως λένε οι Ιουδαίοι), ώστε να γεννηθεί τυφλός;».

Ἁγία Ἀναστασία ἡ Φαρμακολυτρία

Ο βίος και το μαρτύριό της- γιατί ονομάζεται Φαρμακολύτρια;-η Ι.Μονή στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης-

1. Καταγωγή καί δράση της Αγίας Αναστασίας

Γεννήθηκε καί μεγάλωσε στή Ρώμη στό τέλος του 3ου μ.Χ αιώνος. Ήταν κόρη αρχοντικής καί πλούσιας οικογένειας. Παρά τήν σκληρή επαγρύπνηση του ειδωλολάτρη πατέρα της Πραιτεξτάτου, η Χριστιανή μητέρα της Φαύστα τήν οδήγησε στόν Χριστιανό διδάσκαλο Χρυσόγονο πού της δίδαξε τό Χριστιανισμό καί άναψε τόν έρωτα καί τήν αγάπη της πρός τόν Χριστό. Αποφασισμένη νά ζήσει μοναχική ζωή διά βίου, εν αγνεία καί παρθενία, υποχρεώθηκε εν τούτοις πιεζόμενη από τόν πατέρα της, νά παντρευτεί τόν ειδωλολάτρη αξιωματούχο του αυτοκράτορος Διοκλητιανού Πούπλιο, τήν πρός τόν οποίο όμως σαρκική συνάφεια απέφευγε, όπως λέγει τό συναξάριο, διά τήν απιστίαν αυτού, προφασιζόμενη ότι ήταν ασθενής· «νοσείν αεί προφασιζομένη».

«Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ»

Κάθισμα

Ὁ ἀχώρητος παντί πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί;

ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός

πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς μητρός;

Πάντως ὡς οἶδεν, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησεν.

Ἄσαρκος γάρ ὤν, ὅ οὐκ ἦν δι᾿ ἡμᾶς.

Καί μή ἐκστάς τῆς φύσεως,

μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος.

Διπλοῦς ἐτέχθη Χριστός, τόν ἄνω

κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι.

22 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου, Θεοδότης και των τέκνων της, Ζωΐλου, Μνήμη Θυρανοιξίων, Το Φωτοδρόμιο της Μεγάλης του Θεού Εκκλησίας, Άγιος Ναούμ.

Η Αγία Αναστασία (Εορτή Αναστασία)

Η Αγία Αναστασία είχε πατέρα τον Πατρίκιο, ο οποίος ήταν Ρωμαίος. Διακρινόταν για το υπέροχο κάλος, την παιδεία και την κοσμιότητά της. Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη.
Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς.
Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε.
Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 22-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. γ΄ 8 - 12 

γ΄ 8 - 12



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Θ΄ 42 - 50 & Ι΄ 1

Θ΄ 42 - 50 & Ι΄ 1

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.