Ἡ κρίση καί οἱ κρίσεις

Η θάλασσα θα γίνει κόκκινη ;…

-Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς)
Με ρωτάτε να σας πω για την κρίση.
Καλύτερα θα ήταν να σας πω για τις κρίσεις· γιατί η κρίση, που ζουµε σηµερα, είναι συνέχεια άλλης κρίσης, που και εκείνη είναι συνέχεια της πρώτης και µητέρας των κρίσεων.
Η πρώτη λοιπόν κρίση είναι η πνευµατική κρίση, που έχει την αιτία της στην απιστία η στην παροδική πίστη η στην ολιγοπιστία. Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση. Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ: Α)ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ, Β)ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Γ)ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ, Δ)ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

Α)Συνεχής διά βίου Μετάνοια- ἐξομολόγηση.

Β)Ἀδιάλειπτη, ἔμπονη, ἑκούσια προσευχή, μέ συμμετοχή ὅλης τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος.

«Ὁ Θεῖος Ἔρωτας ἀνάβει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή», μᾶς διδάσκει σύμπας ὁ τῶν Ἁγίων Πατέρων χορός. Ἡ ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή καθαρίζει τήν καρδιά ἀπό ὅλους τούς λογισμούς, συγκεντρώνει ὅλες τίς ψυχικές δυνάμεις, τίς ἑνοποιεῖ καί τίς κατευθύνει πρός τόν Θεό. Τότε γίνεται σωστή προσευχή.

Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἀληθινή καί καρποφόρα προσευχή, θά πρέπει ὅλος ὁ νοῦς, ὅλο τό θυμικό καί ὅλο τό ἐπιθυμητικό τοῦ ἀνθρώπου νά εἶναι στραμμένα πρός τόν Θεό.

Ἀναλυτικώτερα:

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευή 07-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. δ΄ 17 - 25

δ΄ 17 - 25

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Ζ΄ 31 - 35

Ζ΄ 31 - 35

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για τη Θεομήτορα

Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες σ' εμάς τα παιδιά Σου, πώς αγαπούσες τον Υιό Σου και Θεό, όταν ζούσες στη γη;
Πώς χαιρόταν το πνεύμα Σου για τον Θεό και Σωτήρα Σου; Πώς αντίκρυζες την ομορφιά του προσώπου Του;
Πώς σκεφτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φόβο και αγάπη όλες οι Δυνάμεις των ουρανών;

Πες μας, τι ένοιωθε η ψυχή Σου, όταν κρατούσες στα χέρια Σου το Θαυμαστό Νήπιο;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Η Δεισιδαιμονία των αθεΐστών

Συνάντησες, γράφεις, έναν άνθρωπο, ο όποιος δεν πιστεύει στον Θεό, όμως είναι γεμάτος δεισιδαιμονία. Τον συνάντησες το περασμένο καλοκαίρι στα ιαματικά λουτρά.
Αυτός σου ομολόγησε, ότι ποτέ δεν πίστευε στον Θεό, αλλά ότι από την παιδική του ηλικία γέμιζε τις απλωμένες παλάμες των τσιγγάνων, για να του προμαντεύουν.
Τούτο πράττει και τώρα. Και φλογερά «αποδεικνύει», πως η μάντισσα τσιγγάνα ξέρει περισσότερα απ’ όλες τις Ακαδημίες επιστημών. Έκτος αυτού φοβάται το κακό μάτι. Γι’ αυτό περπατά στο δρόμο πάντα με σκυμμένο το κεφάλι.

Την Τρίτη τη θεωρεί μέρα κακής μοίρας και τούτη τη μέρα ούτε κάνει κάτι ούτε βγαίνει από το σπίτι. Από το νούμερο δεκατρία φεύγει σαν από πυρκαγιά. Μια φορά αστειεύτηκε κάποιος και έγραψε το νούμερο δεκατρία στο τραπέζι μπροστά του. Αυτός πήδηξε θυμωμένα και σήκωσε την καρέκλα καταπάνω σ’ εκείνον που έκανε το αστείο. Κατά τ’ άλλα στην εμφάνιση είναι «κύριος», διαβασμένος και πλούσιος.

Τι σε παραξενεύει, αγαπητέ; Μήπως, το ότι η αθεΐα και η δεισιδαιμονία πάνε μαζί; Κι όμως τούτο είναι εντελώς φυσικό. Ψέμα είναι και το ένα και το άλλο. Και τα δυό προέρχονται από εκείνον που το πλέον αληθινό στόμα τον ονόμασε ψεύτη: «Οτι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού» (Ιω. 8,44). 
Η αλήθεια είναι πάντα ίδια, ενώ το ψέμα είναι σαν χαμαιλέων που εμφανίζεται με διάφορα χρώματα. Αυτή η «φιλία» ανάμεσα στην αθεΐα και τη δεισιδαιμονία δεν είναι κάτι παράξενο -όπως νομίζεις- αλλά κάτι εντελώς «λογικό». Ταιριάζουν όπως το κάδρο και ο ζωγραφικός πίνακας. Κάθε αθεΐα είναι σφικτά πλαισιωμένη από τη δεισιδαιμονία. Και το ένα ψέμα συνέχεια φιλοξενείται στο άλλο.

Παχεία γαστὴρ λεπτὸν οὐ τίκτει νόον (Γέρων Πορφύριος)

Δέν γίνεστε ἅγιοι κυνηγώντας τὸ κακό. Ἄστε τὸ κακό. Νὰ κοιτάζετε πρὸς τὸν Χριστὸ κι αὐτὸ θὰ σᾶς σώσει. Ἐκεῖνο ποὺ κάνει ἅγιο τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρὸς τὸν Χριστό, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ, δὲν μπορεῖ, δὲν μπορεῖ… Καὶ προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει ἀσκήσεις,νὰ κάνει τέτοια πράγματα καὶ νὰ καταπονεῖ τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ.,ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά. Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ τὰ κάνουνε αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν Θεὸ ἀλλὰ γιὰ ἄσκηση, γιὰ ὠφέλεια σωματική. Ὅμως οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι τὸ κάνουνε γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, γιὰ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα ὠφελεῖται πολύ, δὲν ἀρρωσταίνει. Πολλὰ καλὰ ἔρχονται.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΑΚΟ…

-Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ο ένας πάνω στον άλλον και δεν αντέχω. -Να σου πω μια λύση, για να τους αποφύγεις; Θα την δεχθείς;
-Ναι
-Η μόνη λύση για να αποφύγεις τους πειρασμούς, είναι να … συμμαχήσεις με τον διάβολο! .Τι γελάς; Δεν σου αρέσει αυτή η λύση; Κοίταξε να σου πω. Όσο κανείς αγωνίζεται, θα έχει πειρασμούς και δυσκολίες. Και όσο προσπαθεί να αποφύγει τον πειρασμό, τόσο κόντρα του πάει ο διάβολος. Αλλά με τους πειρασμούς – αν τους αξιοποιήσουμε σωστά -, δίνεται η ευκαιρία, επειδή μερικές φορές η ζωή μας είναι αντιευαγγελική, να γίνει «ευαγγελική».

Ἡ καρδιά μέ τά χρυσᾶ γράμματα καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ

Στὸ βίο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, πού στεφανώθηκε μὲ τὸ φωτοστέφανο τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου στὴ Ρώμη, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ, διαβάζουμε αὐτὰ τὰ λόγια: «Ὅταν τὸν ἔπαιρναν γιὰ νὰ τὸν καταβροχθίσουν τὰ ἄγρια θηρία καὶ ἐκεῖνος εἶχεν ἀσταμάτητα τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ στὰ χείλη του, οἱ εἰδωλολάτρες τὸν ρώτησαν γιατί θυμόταν τὸ ὄνομα ἐκεῖνο ἀδιάλειπτα. Ὁ Ἅγιος ἀπάντησε ὅτι εἶχε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γραμμένο μέσα στὴν καρδιά του κι ὅτι ὁμολογοῦσε μὲ τὰ χείλη Ἐκεῖνον πού πάντα ἔφερε μέσα στὴν καρδιά του. Ὅταν τὰ ἄγρια θηρία εἶχαν καταβροχθίσει τὸν Ἅγιο, ἡ καρδιά του, μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διατηρήθηκε ἀνέπαφη ἀνάμεσα στὰ κόκαλά του. Οἱ ἄπιστοι τὴ βρῆκαν καὶ τότε θυμήθηκαν ὅσα εἶχε πεῖ ὁ Ἅγιος. Ἔτσι, ἔκοψαν τὴν καρδιὰ ἐκείνη στὰ δύο, θέλοντας νὰ μάθουν ἂν ἦταν ἀληθινὸ ὅ,τι τοὺς εἶχε λεχθεῖ.

Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβει ο Χριστός; (Γέροντος Παϊσίου)

Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβει ο Χριστός;
Ναι. Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθεί το πλάσμα Του, θα αφήσει το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώσει από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθει μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια. Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβει ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό και θα το βγάλει σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια.

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΩΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΑ ΒΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΪΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ

ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΩΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΑ ΒΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΪΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕΝ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.

1. Εγώ ενόμιζα, αγαπητοί, με το να σας κεντρίζω κάθε φορά και σφοδρότερα με τον λόγον μου, ότι θα σας φανώ εν­οχλητικός, διότι επιδεικνύω κάποιαν υπέρμετρο ελευθεριότητα εις τον λόγον, που δεν αρμόζει ακόμη ούτε εις ιδιότροπο, ούτε εις άνδρα που κατέχεται από παρόμοια ελαττώματα. Σεις όμως από τους ελέγχους παρεκινήθητε εις εύνοιαν απέναντί μου και εκάματε τα πλήγματα του λόγου προσάναμμα δια περισσότερο πόθον. Και τίποτε το παράδοξον! Διότι είσθε σοφοί εις τα πνευ­ματικά πράγματα. «Να ελέγχης σοφόν και θα σε αγαπήση», λέγει κάπου εις τα συγγράμματά του ο Σολομών¹. Δια τούτο, αδελφοί, και τώρα έρχομαι στην ιδία προτροπήν θέλων να σας απομακρύνω, όσον ημπορώ, από τα δίκτυα του διαβόλου. Διότι, αγαπητοί, ο εχθρός της αληθείας καθημερινά διεξάγει πολύν και ποικίλο πόλεμο. Προσκομίζει δε, όπως ηξεύρετε, τας επιθυμίας μας με το να τας κάμνη βέλη εναντίον μας και με το να παίρνη δύναμιν από ημάς για να μας βλάπτη πάντοτε. Επειδή δηλαδή ο Δεσπότης εδέσμευσε με άλυτους νόμους τη μεγάλη δύναμιν εκείνου και δεν τον επέτρεψε δια μιας να ορμήση για να εξαφάνιση το γένος των ανθρώπων από τη γην, ο φθονερός λοιπόν μας κλέπτει την νίκη λόγω της μωρίας μας. Και όπως οι πονηροί και οι αρπακτικοί από τους ανθρώπους, που έχουν ως έργον και διάθεσιν να πλουτούν από τα ξέ­να, αλλά δεν έχουν τη δύναμιν, ώστε ελευθέρως να διαπράξουν την αρπαγή, συνηθίζουν να παραμονεύουν εις τους δρόμους· και εάν ιδούν κάποιαν τοποθεσία πλησίον εκεί, που να έχη βαθείας χαράδρας ή να είναι κατάσκιος λόγω της πυκνότητας των φυτών, εις αυτήν κρυπτόμενοι και εμποδίζοντες με τέτοια προκαλύμματα τους οδοιπόρους να τους αντιληφθούν από μακρυά, ορμούν επάνω εις αυτούς δια μιας, ώστε να μη ημπορή κανείς προηγουμένως να ιδή την παγίδα του κινδύνου, προτού να πέση εις αυτήν, έτσι και αυτός που από ανέκαθεν είναι εχθρι­κός και πολέμιος μας τρέχει κάτω από τας σκιάς των κοσμικών τέρψεων, αι οποίαι εκ φύσεως είναι ικαναί να κρύψουν ληστή κοντά εις τον δρόμο της ζωής αυτής και να κάμουν να διαφυγή την προσοχή μας ο επίβουλος εχθρός.

Μή δικαιολογείς τήν αδράνειά σου

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Δεν υπάρχει πιό κρύο πράγμα από τόν χριστιανό πού δέν σώζει άλλους. Δέν μπορείς εδώ νά επικαλεσθείς τήν φτώχεια, διότι θά σε κατηγορήσει η χήρα πού κατέβαλε τά δύο λεπτά... Δέν μπορείς νά επικαλεστείς τήν ταπεινή σου καταγωγή, διότι καί οι απόστολοι ήταν άσημοι καί κατάγονταν από άσημους. Δέν μπορείς νά προβάλεις τήν αγραμματοσύνη σου, κι εκείνοι ήταν αγράμματοι.

Ακόμη κι αν είσαι δούλος, κι αν είσαι δραπέτης, θά μπορέσεις νά εκπληρώσεις τό καθήκον σου, διότι καί ο Ονήσιμος τέτοιος ήταν. Κοίταξε όμως που τόν καλεί καί σέ τί υψηλό αξίωμα τόν ανεβάζει ο απόστολος, «ίνα κοινωνά μοι», λέγει, «εν τοις δεσμοίς μου». Δέν μπορείς νά προφασισθείς τήν ασθένεια, διότι καί ο Τιμόθεος τέτοιος ήταν, είχε «πυκνάς ασθενείας»...

6 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Θωμά Αποστόλου, Ερωτηΐδος, Κενδέα Οσίου, Μακαρίου του Νέου Οσιομάρτυρα, των Αγίων Ιλαρίωνος, Ιωάννου, Ιωσήφ, Καλαντίου, Κασσιανού της Γλύφας και Κασσιανού της Αξύλου.

Ὁ Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Ἀπόστολος

Ἦταν μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου καὶ  ἀνῆκε σὲ οἰκογένεια ἁλιέων.
Ὁ Θωμᾶς, λοιπόν, μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν πρώτη ἐμφάνισή Του στοὺς μαθητές, δυσπιστοῦσε σ’ αὐτὰ ποὺ τοῦ ἔλεγαν αὐτοί. Ἀλλὰ ὁ Κύριος ἐπανεμφανίστηκε στοὺς μαθητὲς μέσα στὸ ὑπερῷον, ὅταν μεταξὺ τους βρισκόταν καὶ ὁ Θωμᾶς. Τότε ὁ Κύριος προέτρεψε τὸν Θωμᾶ νὰ ψηλαφήσει τὶς πληγὲς ἀπὸ τὰ καρφιὰ ποὺ Τὸν σταύρωσαν, καὶ νὰ μὴ γίνεται ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός.
Ἐκθαμβωμένος ὁ Θωμᾶς, προσκύνησε καὶ ἀνεβόησε: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ἡ δὲ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν τέτοια, ποὺ θὰ διδάσκει ὅλους ὅσους θέλουν νὰ δυσπιστοῦν στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶπε, λοιπόν, ὁ Κύριος: «ὅτι ἐώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ὁ Κύριος στὸν Θωμᾶ, πίστεψες ἐπειδὴ μὲ εἶδες. Μακαριότεροι καὶ περισσότερο καλότυχοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἂν καὶ δὲν μὲ εἶδαν, πίστεψαν.