ΠΗΓΗ: εδώΒ΄. Ο Απόστολος ΠαύλοςΓια τον άγιο Παύλο, τον «Πρώτο μετά τον Ένα» (εγράφη το 1912 από τον Προτεστάντη θεολόγο Gustav Adolf Deissmann· 1866-1937. Για την ακρίβεια όμως, ο πρώτος Άνθρωπος μετά τον Ένα Θεό, σύμφωνα με την Ορθόδοξη πνευματικότητα, εμπειρία, γνώση και αντίληψη, για την Εκκλησία, την κοινωνία των ανθρώπων και όλο τον κτιστό και άκτιστο κόσμο, είναι και θα είναι πάντα η Κυρία Θεοτόκος, η Δέσποινα του Κόσμου, η Παναγία μας, «ὡς ἔχουσα τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος» κατά τους αγίους Πατέρες...), τι να πει κανείς, τη στιγμή που ο αριστοτέχνης της θεόπνευστης ευγλωττίας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, κυριεύονταν από ένα είδος ιερής μέθης όταν πρόφερε το όνομά του και διέκοπτε τον χρυσόφθογγο λόγο του για να πλέξει ενθουσιαστικά το εγκώμιό του! Αυτός που θεωρούσε τον εαυτό του ως «έκτρωμα», ως «ελάχιστο» και «έσχατο των Αποστόλων», ακόμη και ανάξιο να ονομάζεται «απόστολος» (Α΄ Κορ. 15, 8-9), έγινε «Σκεύος Εκλογής» της θείας χάριτος χωρίς να υπάρχει ποτέ όμοιό του, τόσο για την πλησμονή των αποκαλύψεων και των πνευματικών χαρισμάτων, αλλά πρωτίστως για τους μόχθους και τις θλίψεις που υπέμεινε στο Όνομα του Χριστού, έτσι που μπόρεσε όντως να ονομασθεί ο κατ’ εξοχήν ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ.Εβραίος από τη φυλή Βενιαμίν, γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας (περί το έτος 10), σε μία από τις κοινότητες της Διασποράς που παρέμεναν φανατικά πιστές στις παραδόσεις των πατέρων τους. Έλαβε το όνομα «Σαούλ» ή «Σαύλος» και απολάμβανε από τον πατέρα του το προνομιακό καθεστώς του Ρωμαίου πολίτη. Μεγάλωσε στην κοσμοπολιτική αυτή πόλη σε επαφή με τον Ελληνικό Πολιτισμό, αλλά ο ζήλος του για τον Νόμο ώθησε τους γονείς του να τον στείλουν στην Ιερουσαλήμ, όπου προσχωρώντας στην ομάδα των Φαρισαίων, ακολούθησε τη διδασκαλία του περίφημου ραββίνου Γαμαλιήλ του Πρεσβύτερου (Πράξ. 5, 34· 22, 3), του πολύσοφου προέδρου του εβραϊκού συνεδρίου και εμβριθή διδασκάλου του Νόμου και των παραδόσεων του Ιουδαϊσμού. Συμμεριζόταν λοιπόν ο Παύλος τον φθόνο και το μίσος των πατέρων του για τους χριστιανούς, τους οποίους θεωρούσε αμετάπειστα ως επικίνδυνους παραβάτες του Νόμου, ενώ παρέστη και επιδοκίμασε τον λυσσαλέο λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Διαπνεόμενος από παράφορο μένος και οργή, «σκόρπιζε την απειλή του φόνου προς τους μαθητές του Κυρίου» (Πράξ. 9, 2)· έμπαινε στα σπίτια, άρπαζε άνδρες και γυναίκες και «πολλούς χριστιανούς τούς έκλεινε στη φυλακή έχοντας τη σχετική εξουσιοδότηση των μισόχριστων αρχιερέων· κι όταν τους καταδίκαζαν σε θάνατο, έδινε κι αυτός την καταδικαστική του ψήφο. Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσε, πάντα χρησιμοποιώντας βία, να τους αναγκάσει να αρνηθούν την πίστη τους. Η μανία του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε καταδίωκε τους χριστιανούς ακόμη και σε πόλεις που ήταν έξω από τα όρια της χώρας» των Εβραίων (Πράξ. 26, 10-11). Αφού έλαβε συστατικές επιστολές από τον αρχιερέα, πήρε τον δρόμο για τη συναγωγή της Δαμασκού, με σκοπό να φέρει σιδηροδέσμιους στα Ιεροσόλυμα τους μαθητές του Χριστού που θα έβρισκε εκεί.
Ο Άγιος Ιωάννης της Σαγκάης (1896-1966) δεν έμοιαζε καθόλου με έναν «μεγαλοπρεπή ασπρομάλλη στάρετς»: ήταν μικρός, άσχημος, με ελάττωμα στην ομιλία, συχνά με ένα ζαρωμένο ράσο και χωρίς παπούτσια.
Μερικοί από τους ανθρώπους γύρω του ντρέπονταν για «έναν τέτοιο επίσκοπο», επειδή υπηρετούσε ως επίσκοπος σε μεγάλες πόλεις: Σαγκάη, Παρίσι, Βρυξέλλες, Σαν Φρανσίσκο.Αρκούνταν στα πιο ταπεινά ενδύματα, φορούσε μόνο ελαφριά σανδάλια ή παντόφλες και πολλές φορές ήταν και ξυπόλητος γιατί τα έδινε στους φτωχούς. Κάλτσες δεν φορούσε, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες και εποχές, και πολλές φορές περπατούσε ξυπόλητος και λειτουργούσε, ακόμη και ως επίσκοπος, προς μεγάλο σκανδαλισμό ορισμένων… πράγμα για το οποίο δέχθηκε άγριες επικρίσεις. Έμεινε ξυπόλητος, γιατί συνήθιζε να χαρίζει τα πέδιλά του σε κάποιο φτωχό που δεν είχε η και για άσκηση μιμούμενος τους κατά Χριστόν σαλούς…
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος ΖήσηςὉμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ1. Χειρότερη ἀπό τήν πολιτική ἡ πνευματική αἰχμαλωσία στόν Οἰκουμενισμό.Ὅσοι ἱστορικά καί θεολογικά γνωρίζουμε τό μεγαλεῖο καί τήν προσφορά τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, στήν διαμόρφωση ὅλων τῶν τομέων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, σέ ἔνδοξους ἀλλά καί ἄδοξους καιρούς, κυρίως δέ τόν καθοδηγητικό καί ἡγετικό της ρόλο στήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, θλιβόμαστε καί πικραινόμαστε, ὅταν παρατηροῦμε τίς σύγχρονες παρεκκλίσεις της ἀπό τήν ὁδό τῶν Ἁγίων Πατέρων, μέ συνέπεια νά πληγώνεται τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ αἱρέσεις, σχίσματα καί διαιρέσεις, νά ξεσχίζεται ὁ ἄρραφος χιτώνας τοῦ Χριστοῦ.Μέ καλό λογισμό πολλοί δικαιολογοῦν ὡς διπλωματική συμπεριφορά τίς ἐκπτώσεις καί ἀποστάσεις ἀπό τά θέσμια τῆς Ὀρθοδοξίας, λόγῳ τῆς πολιτικῆς της αἰχμαλωσίας σέ ξένο κατακτητή. Στόν ἴδιο πάντως κατακτητή ὑπό σκληρότερες καί πιό ἄγριες συνθῆκες, μέ μαρτύρια καί σφαγές, ἀκόμη καί πατριαρχῶν, μέ πλῆθος νεομαρτύρων, σωματικά αἰχμάλωτη ἐπί τετρακόσια πενήντα χρόνια, μέχρι τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος, δέν ἐπρόδωσε τήν Ὀρθοδοξία, ἔγινε παράδειγμα χριστιανικῆς ὑπομονῆς καί θυσιαστικῆς Ὁμολογίας. Ὡς «Ἐκκλησία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων» συγκράτησε ἀρχικά καί ἐξήρανε τελικά τό ποτάμι τῶν βίαιων ἤ ἐθελούσιων ἐξισλαμισμῶν καί κατόρθωσε μέσα στή νέα αὐτοκρατορία τῶν κατακτητῶν, ὡς ἐθναρχοῦσα Ἐκκλησία, νά ξανακτίσει τήν ρωμαίϊκη, τήν βυζαντινή αὐτοκρατορία, τό «Βυζάντιο μετά τό Βυζάντιο» κατά τόν γνωστό τίτλο βιβλίου Ρουμάνου ἱστορικοῦ[1]. Ἡ πολιτική αὐτή αἰχμαλωσία καί ἅλωση δέν ἐπέφερε καί τήν πνευματική ἅλωση τῶν ὑποδούλων, τήν ἀληθινή ἅλωση· τά ἔθνη χάνονται, ὄχι ὅταν χάσουν τήν κρατική τους ὑπόσταση, ἀλλά ὅταν χάσουν τήν πνευματική τους ὑπόσταση, τόν πολιτισμό τους, τήν ψυχή τους.
Ἅγιος ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ὁ Ἀθωνίτης
«Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, τούς δέ δοξάζοντάς με δοξάσω, λέγει ὁ Κύριος»Ὁ Θεός δοξάζεται μέ τούς Ἁγίους Του καί οἱ Ἅγιοι δοξάζονται ἀπό τόν Θεό.Ἡ δόξα πού δίνει ὁ Θεός στούς Ἁγίους εἶναι τόσο μεγάλη, πού ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τόν Ἅγιο ὅπως εἶναι, ἀπό τήν εὐλάβεια καί τό φόβο θά ἔπεφταν καταγῆς, γιατί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ ν᾽ ἀντέξη τή δόξα τῆς οὐράνιας ἐμφανίσεως.Μήν θαυμάζετε γι᾽ αὐτό. Ὁ Κύριος ἀγάπησε τόσο τό πλάσμα Του, ὥστε ἔδωσε Ἅγιο Πνεῦμα μ᾽ ἀφθονία στόν ἄνθρωπο, καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τό Θεό.Γιατί, λοιπόν, ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόσο τόν ἄνθρωπο; Γιατί εἶναι ἡ Αὐτοαγάπη καί ἡ ἀγάπη αὐτή γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τόν Κύριο, τό Δημιουργό του, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα γεμίζει μέ τή χάρη Του ὅλο τόν ἄνθρωπο: καί τήν ψυχή καί τό νοῦ καί τό σῶμα.Ὁ Κύριος ἔδωσε στούς Ἁγίους τή χάρη Του κι ἐκεῖνοι Τόν ἀγάπησαν καί προσκολλήθηκαν ὁλοκληρωτικά σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπερνικᾶ τήν ἀγάπη γιά τόν κόσμο καί τήν ὀμορφιά του.Κι ἄν ἔτσι γίνεται στή γῆ, τότε στόν οὐρανό οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀκόμα πιό πολύ... ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο μέ τήν ἀγάπη. Κι ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀνείπωτα γλυκειά καί ἐκχύνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα κι ὅλες οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις μ᾽ αὐτήν τρέφονται.Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα στούς Ἁγίους εἶναι ἀγάπη.Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζεται ὁ Κύριος. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα μεγαλύνεται ὁ Κύριος στούς οὐρανούς. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα δοξάζουν οἱ Ἅγιοι τό Θεό καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα δοξάζει ὁ Κύριος τούς Ἁγίους καί αὐτή ἡ δόξα δέν ἔχει τέλος.Σέ πολλούς φαίνεται πώς οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλά μακριά εἶναι ἀπό ἐκείνους πού οἱ ἴδιοι ἀπομακρύνθηκαν, ἐνῶ εἶναι πολύ κοντά σ᾽ ἐκείνους πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ κι ἔχουν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
To Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στα «αζήτητα»Ι. Κουντουράς, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.Ανήκω στην τάξη των ομότιμων καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ., με ακαδημαϊκό έργο ενεργό, που προσωπικά θεωρώ δεν με κατατάσσει στα «αζήτητα». Μέχρι σήμερα 503 επιστημονικές μου μελέτες δημοσιεύθηκαν με λέξεις κλειδιά Kountouras J στον επίσημο ιστότοπό μας PubMed, όπως δύναται να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε θέλει να εκτιμήσει αντικειμενικά τον ανοδικό, στάσιμο, υποδεέστερο ή σχεδόν «αζήτητο» δήθεν ακαδημαϊκό επιστημονικό χαρακτήρα των ανηκόντων στο Α.Π.Θ., μηδενός εξαιρουμένου και ασφαλώς ούτε και του εαυτού μου.Πρόσφατα, χρησιμοποιώντας πάλι σχετικές λέξεις κλειδιά, διαπίστωσα ότι το επιστημονικό δυναμικό του Α.Π.Θ., στη συντριπτική του πλειοψηφία, εκτός μιας μειονότητας εξαιρέσεων, κατατάσσεται διεθνώς στα αζήτητα, (φευ!) χωρίς ίχνος συστολής, ντροπής. Όχι μόνο δεν ιδρώνει το αφτί τους στο άκουσμα της διεθνούς επιστημονικής κατακραυγής εναντίον τους, αλλά με ιταμή - αήθη θρασύτητα ολοκληρώνουν και τον ηθικό εξευτελισμό τους που όζει αποπτωτική σήψη, καθώς δηλώνουν συμμετοχή στο αποπτωτικό Europride 2024 με ύφος δήθεν «pride»- υπερήφανης παράνοιας ή παράκρουσης. Συνεπώς γίνονται «τα έσχατα χείρονα των πρώτων…». Όλα τούτα προκαλούν αίσθημα αφόρητης πλήξης και απόρριψης.Θυμήθηκα έτσι, κάποιες σκέψεις, που είχα διατυπώσει στο βιβλίο μου “Διαμορφούμενα Α’’, (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη»)· το «Πέμπτο ιστόρημα» (Επιπλέον ακαδημαϊκοί διάλογοι) και οι «Σύγχρονοι άσωτοι». Λόγω της επικαιρότητάς τους τις παραθέτω:Για παράδειγμα, στο «Πέμπτο ιστόρημα», η γραφίδα μου καταθέτει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Ιδιαίτερα, υπάρχει ένα έγκριτο «site” στο διαδίκτυο, το “pubmed”, που αφορά κυρίως την Ιατρική και Βιολογία. Μπαίνοντας και βάζοντας το όνομα κάθε ερευνητή επιστήμονα, διαπιστώνεις τον αναφερόμενο ψυχρό, αντικειμενικό δείκτη αξιολόγησης κάθε ερευνητή.Εδώ θα ‘λεγα ότι ισχύει, «πέφτει διάνα», ο λόγος της Αγίας Γραφής: «Ουδέν κρυπτόν ό ου μη φανερόν γενήσεται»! Βλέπεις, για παράδειγμα, μερικές περσόνες στην πανεπιστημιακή κοινότητα, με ύφος «15 καρδιναλίων και συνοδό σοβαρό προσωπείο», που προσπαθούν να επιβάλλονται ποικιλοτρόπως, και λες αρχικά μέσα σου:-Πω, πω!, φαντάζομαι το μέγεθος αυτών των επιστημόνων! Άραγε, τί μεγάλο επιστημονικό έργο διαθέτουν; Και όταν τους ψάχνεις στο “pubmed”, προσγειώνεσαι, διαπιστώνοντας τη φτώχια (δυστυχώς όχι ασύνηθες φαινόμενο)..».Και στο κεφάλαιο «Σύγχρονοι άσωτοι», η γραφίδα μου καταθέτει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:«Εξάλλου, είσαι άσωτος, όταν είσαι επιστήμονας και τη σκέψη σου, τη γνώση σου, το τάλαντό σου δεν τα χρησιμοποιείς, για να βοηθήσεις τον άνθρωπο και να υμνήσεις τον Θεό…. Η επιστήμη, που δεν στοχεύει να υπηρετήσει τον άνθρωπο, είναι Βεζούβιος ο οποίος κοχλάζει και εκτοξεύει λάβα φθοράς.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μεγαλομάρτυρος, Κυριακής λβ΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15).
Α Τιμ. 4,9 πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος·
Α Τιμ. 4,9 Αυτός δε ο λόγος, που σου γράφω, είναι αξιόπιστος και άξιος να γίνη δεκτός με όλην την καρδίαν.
Α Τιμ. 4,10 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν.
Α Τιμ. 4,10 Δι' αυτό ακριβώς και ημείς κοπιάζωμεν και γινόμεθα αντικείμενον εμπαιγμών και ειρωνειών, διότι έχομεν τας ελπίδας μας στον ζώντα Θεόν, ο οποίος είναι σωτήρ και τρφοδότης όλων των ανθρώπων, μάλιστα δε σωτήρ των πιστών, στους οποίους χαρίζει την αιωνίαν ζωήν.
Η Δικτατορία της πολιτικής ορθότητας δείχνει τα σάπια δόντια τηςΧαράλαμπος ΆνδραληςΕίναι γνωστό ότι τα αστυνομικά τμήματα είναι υποστελεχωμένα, καθώς μεγάλος αριθμός αστυνομικών, φρουρεί πολιτικά πρόσωπα, μεγαλοδημοσιογράφους και άλλες προσωπικότητες, με συνέπεια η εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει κόκκινο και οι απλοί πολίτες να αισθάνονται απροστάτευτοι.Κι όμως, υπήρξε μία περίπτωση ενός «εγκλήματος» που κινητοποιήθηκε ικανοποιητικός αριθμός αστυνομικών για να συλληφθεί ο «δράστης». Ένας πολίτης από τη Θεσσαλονίκη, ο Ν.Μ., θέλησε να ασκήσει το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι και να διοργανώσει μία ειρηνική διαμαρτυρία υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας. Η συγκέντρωση απαγορεύτηκε ως επικίνδυνη και ο διοργανωτής συνελήφθη στην οικία του και παρέμεινε ένα σαββατοκύριακο στα κρατητήρια, περιμένοντας να περάσει από την αυτόφωρη διαδικασία.Την ίδια στιγμή που ο κατηγορούμενος βρισκόταν στα κρατητήρια, στη Θεσσαλονίκη παρέλασαν υπερήφανα προσωπικότητες παγκοσμίου βεληνεκούς, όπως ο αμερικανός έπαρχος της Ελλάδος Τζορτζ Τσούνης, γνωστός για την αγάπη του στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και στην ΑΕΚ, στο γήπεδο της οποίας παρευρίσκεται συχνά παρέα με τον τοπικό Μητροπολίτη και πανηγυρίζουν τα γκολ της ομάδας τους. Μαζί του ήταν ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, από τους βασικούς προωθητές της ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντας στην Ελλάδα και ο Άλμπερτ Μπουρλά CEO της PFIZER, πρωταγωνιστής της εμβολιαστικής φρενίτιδας με τις ατελείωτες δόσεις, των προηγούμενων ετών.
" Οι άνθρωποι των Γαδαρηνών λένε στο Χριστό:Άφησε την χώρα μας, φύγε μακρυά ! ( Ματθ. 8, 28-9,1)" Οι Γαδαρηνοί, που ο Χριστός ελευθέρωσε από την δαιμονική Λεγεώνα τι έκαναν ;Τον παρακάλεσαν να φύγει από κοντά τους.Και Εκείνος έφυγε χωρίς να πει μια λέξη...Κατάρα έμεινε σ` αυτήν την περιοχή.
