Ποιό εἶναι τό γνώρισμα τοῦ τέλειου χριστιανοῦ .Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

1 Ποιό εἶναι τό γνώρισμα τοῦ τέλειου χριστιανοῦ .Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

https://www.youtube.com/watch?v=7RbH7KhBv-E

Ἀρχιμ/της π. Σάββας Ἁγιορείτης: Ἡ Χριστιανική στάση ἀπέναντι στό θάνατο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ

Τό Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017, στήν αἴθουσα «Κυριακή» Β Πάροδος, Εἰρήνης 2 (Κέντρο, παραπλεύρως Ταχυδρ. Ταμιευτηρίου) στην Κατερίνη, ὁ Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, στό πλαίσιο των θεμάτων ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς, ἀνέπτυξε τήν Χριστιανική στάση ἀπέναντι στό θάνατο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ

https://www.youtube.com/watch?v=iDDXzYKSKPg

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου.Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ[:Τιμ.Β΄3,10-15] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Τιμ.Β΄3,10-15] 

«Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ(:Εσύ όμως έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου)». «Ο στόχος σου ήταν να είσαι ισχυρός· δεν ήρθες απλώς, αλλά ‘’έχεις παρακολουθήσει’’». Εδώ δηλώνει ότι ο χρόνος ήταν πολύς, με το να πει «έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου»: αυτό λέγεται για τον λόγο, την προφορική διδασκαλία του Παύλου· «τῇ ἀγωγῇ(:τη γενικότερη συμπεριφορά μου)»: αυτό λέγεται για τον βίο του· «τῇ προθέσει (:την πρόθεση και τα ελατήριά μου)»: αυτό λέγεται για την προθυμία και την καρτερικότητα της ψυχής του. «Αυτά», λέγει, «δεν τα έλεγα χωρίς να τα εφαρμόζω και ούτε φιλοσοφούσα μόνο με λόγια». 

«Έχεις παρακολουθήσει επίσης, Τιμόθεε», του λέγει, «τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ (:τη φωτισμένη πίστη μου, τη μακροθυμία μου)»· «ότι τίποτε από αυτά», λέγει, «δεν μου προκαλούσε ταραχή»· «τῇ ἀγάπῃ (:την αγάπη μου)», πράγμα που δεν το είχαν αυτοί· «τῇ ὑπομονῇ (:την υπομονή μου)», όπως ακριβώς ούτε και αυτό. «Με τη μακροθυμία μου», λέγει· προς τους αιρετικούς έδειχνα πολλή μακροθυμία. «Με την υπομονή μου» προς τους διωγμούς: «τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν (:στους διωγμούς μου, στα παθήματά μου)». Γιατί δύο είναι αυτά που ταράσσουν τον δάσκαλο, το να υπάρχουν γύρω πολλοί αιρετικοί, και το να μη δείχνει υπομονή στα παθήματα. Αλλά όμως γι΄αυτούς πολλά είπε ο Παύλος, ότι και παλιά υπήρχαν και θα υπάρξουν, και κανένας χρόνος δεν είναι καθαρός απ’ αυτούς, και ότι δεν θα μπορέσουν να μας βλάψουν σε τίποτε, και ότι στον κόσμο υπάρχουν σκεύη χρυσά και αργυρά. 

Βλέπεις λοιπόν αυτόν που ομιλεί για τις θλίψεις; «οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾽Αντιοχείᾳ, ἐν ᾽Ικονίῳ, ἐν Λύστροις(:σαν αυτά που υπέμεινα στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα )». Γιατί άραγε αυτά μόνο είπε από τα πολλά παθήματα; Επειδή τα υπόλοιπα ήταν γνωστά στον Τιμόθεο· και ίσως αυτά τα πράγματα τα θυμάται σαν πρόσφατα, όχι τα παλιά· και δεν τα απαριθμεί κατά είδος· γιατί δεν είναι κενόδοξος ούτε φιλόδοξος, αφού το λέγει για παρηγοριά του μαθητή, όχι για επίδειξη. «Αντιόχεια» εδώ εννοεί την Αντιόχεια της Πισιδίας, και τα Λύστρα, από όπου καταγόταν ο Τιμόθεος. «οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα (:ποιους φοβερούς διωγμούς υπέμεινα)». Και τα δύο είναι παρηγορητικά· ότι δηλαδή και εγώ έδειχνα γενναία προθυμία, και δεν εγκαταλείφτηκα, και δεν είναι δυνατό να πω ότι ο Θεός με πρόδωσε, αλλά κατέστησε λαμπρότερο το στεφάνι μου. «οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα (:ποιους φοβερούς διωγμούς υπέμεινα)», λέγει, «καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος (:και από όλα με γλύτωσε ο Κύριος)». 

Ἅγιος Πορφύριος: Νά ἐμπνέουμε, ὄχι νά ἐλέγχουμε

Μαρτυρία κυρίας Ολυμπίας Παγώνη από το Χαλάνδρι Αθηνών

Κάπου-κάπου περνούσαν και χτυπούσαν την πόρτα μας Ιαχωβάδες. Ήταν ένα ζευγάρι νεαρών, ένα αγόρι και ένα κορίτσι με μία Αγία Γραφή στο χέρι. Η μητέρα μου ήταν πολύ ζωντανός άνθρωπος και θα έλεγα “φανατική” στα θέματα πίστεως. 

Έτσι, όταν τους έβλεπε μπροστά στην είσοδο, τους μιλούσε απότομα και άγρια: «Τι ήρθατε εσείς στο σπίτι μου; να μου μιλήσετε εσείς για τι πράγμα; φύγετε αμέσως, εξαφανιστείτε από μπροστά μου εχθροί της πίστεώς μας, φύγετε τώρα…”.

Ο πατέρας μου ήταν ήρεμος και της έλεγε να μην φωνάζη.

Μετά από μερικά τηλεφωνήματα ο Άγιος σήκωσε το τηλέφωνο και αφού άκουσε το θέμα, της είπε: «Αχ, τα καημένα τα παιδιά, αυτά είναι αδέρφια μας πλανεμένα, τα παρασύρανε και τα πλανέψανε… πόσο τα λυπάμαι! Εάν ξαναέρθουνε, να τους πης: “Θέλετε να μην μου μιλήσετε καθόλου εσείς, αλλά να ακούσετε εμένα; Θέλετε να σας μιλήσω εγώ και όχι εσείς;”. Εάν δεν δεχτούνε και φύγουνε, όταν θα ξαναέρθουνε θα τους το ξαναπής. Αν αρνηθούνε και δεύτερη φορά, άφησέ τους και μην ξαναασχοληθής μαζί τους. Στο κάθε ζευγάρι θα δώσης δύο ευκαιρίες και να προσεύχεσαι στον Χριστό να φωτίζη τα πλανεμένα μας αδέρφια να συνέλθουν. Κοιτάνε εμάς, αλλά δεν βλέπουν την δοκό που έχουν στα μάτια τους. Κλεονίκη, να ξέρης ότι ο Χριστός αγαπάει, μα αγαπάει πάρα πολύ τους αμαρτωλούς που μετανοούν. Αγαπά τον αμαρτωλό, αλλά όχι την αμαρτία».

Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος σώζει τόν πατέρα τοῦ Ἅγίου Παϊσίου καί τό χωριό ἀπό τούς Τούρκους

Επίσης διηγήθηκε ο ίδιος [ο Πρόδρομος Εζνεπίδης, πατέρας του Αγίου Παϊσίου και πρόεδρος του χωριού] ότι μια άλλη φορά είχαν πάει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες), για να πατήσουν τα Φάρασα. Στο χωριό οι άνδρες έλειπαν, άλλοι στα μακρινά κτήματα και άλλοι στα ταξίδια.

Αναγκάστηκε τότε να μαζέψη τα μικρά παιδιά, μόνο για να δείξουν στόχο γύρω από το Κάστρο ότι είναι πολλοί, και μετά τα έδιωξε, για να κρυφθούν.

Μερικοί γέροι που ήταν, και αυτοί σκόρπισαν, και τελικά έμεινε μόνος του με την απόφαση να σκοτωθή καλύτερα παρά να δη του Τούρκους στο χωριό. Είχαν τελειώσει όμως οι σφαίρες του και μετά τον έπιασαν ζωντανό οι Τούρκοι.

Αφού τον έδεσαν γερά, τον πήγαν στο σπίτι του και τον ανέβασαν στο δώμα (ταράτσα), όπου είχαν στήσει τη κρεμάλα του. Εκεί τον βασάνιζαν, για να τους δώση ότι είχε και μετά να τον τελειώσουν.

Εκείνη τη στιγμή όπου τον βασάνιζαν, δεν ξέρει πως του ήρθε, είπε στου Τούρκους:

«Ό,τι έχω, τα έχω στον Χατζεφεντή» [στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη].

Οι Τούρκοι δεν χασομερούν και τον πηγαίνουν στον Πατέρα Αρσένιο. Όταν άνοιξε την πόρτα του ο Πατήρ και είδε αυτή τη σκηνή, πολύ πληγώθηκε, και μάλιστα μάλωσε τους Τούρκους, που τον είχαν δεμένο, για να τον ελευθερώσουν γρήγορα, και μάλιστα τους είπε και «παλιότουρκους».

Ο αρχηγός τους θύμωσε και τράβηξε το χατζάρι του, για να κόψει τον Χατζεφεντή. Ο Χατζεφεντής τότε λέγει στον Τούρκο Καπετάνιο:

Ἡ ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τῶν Ποιμένων ποὺ σκεπάζει τὶς ἄηχες κραυγὲς τῶν ἀμβλωμένων ἀμνῶν

Ἡ ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τῶν Ποιμένων ποὺ σκεπάζει τὶς ἄηχες κραυγὲς τῶν ἀμβλωμένων ἀμνῶν

Ἰωακεὶμ Καραμεσίνης, Hanford CΑ, HΠΑ

Ἐδῶ στὶς ΗΠΑ ποὺ διαμένω τὸ ζήτημα τῶν ἐκτρώσεων εἶναι ἕνα ζήτημα μείζονος ἐνδιαφέροντος.

Ἔχει ἀπασχολήσει τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ἐπανειλημμένα καὶ εἶναι ἐδῶ καὶ δεκαετίες στὴν ἀτζέντα τῶν δύο μεγάλων πολιτικῶν παρατάξεων, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν πιὸ μικρῶν. Ἡ ἔνταση μὲ τὴν ὁποία ὑποστηρίζονται οἱ ἀντίθετες ἀπόψεις εἶναι μεγάλη, μὲ ἀντεγκλήσεις καὶ δυναμικὲς καμπάνιες. Οὐδεὶς ὅμως Κυβερνητικὸς παράγοντας διανοήθηκε ποτὲ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ ἔπραξε στὴν Ἑλλάδα ὁ Ὑπουργὸς κ. Καραμανλὴς μὲ τὴν ἀφίσα τοῦ "Ἀφῆστε με νὰ Ζήσω" στὸ Μετρὸ τῶν Ἀθηνῶν! Ἡ Ἐλευθερία τοῦ Λόγου εἶναι μία βασικὴ Συνταγματικὰ κατοχυρωμένη ἐλευθερία καὶ εἴναι Ἱερὴ γιὰ ὅλους τους Ἀμερικανούς. Δυστυχῶς ἡ Ἑλλάδα μας, ὡς χώρα λίκνο τῆς Δημοκρατίας σχολιάστηκε δυσμενῶς γιὰ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια τοῦ Ὑπουργοῦ της καὶ δὲν τὸ κρύβω ὅτι στὸν περίγυρό της Κοινότητάς μας βρεθήκαμε ἀπολογούμενοι γιὰ τὸ κατάντημα τῆς σύγχρονης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. 

Εὐτυχῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀπολογηθῶ μόνο γιὰ αὐτὸ ὅμως γιατί ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο ντρέπομαι πραγματικὰ εἶναι ἡ σιωπὴ τῆς Διοικοῦσας Ἐκκλησίας στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ θέμα. Ὅλοι χαιρετίσαμε τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου ποὺ καθιέρωσε ἐπιτέλους ἐτήσια ἑορτὴ γιὰ τὴν προστασία τοῦ Ἀγέννητου Παιδιοῦ. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὅμως μὲ ἔκπληξη εἶδα ὅτι τὸ βάρος τῆς ὑποστήριξης καὶ τιμῆς τοῦ θέματος τὸ ἔφερε μία ...Ἀθλητικὴ Ἐφημερίδα... Ὅταν μάλιστα κλιμακώθηκαν οἱ ἐπιθέσεις καὶ ἀπειλὲς σὲ βάρος τῆς ἐφημερίδας δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ τὴν παραμικρὴ δήλωση ἐκπροσώπου τῆς Συνόδου ποὺ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴ στάση τῆς Ἐφημερίδας, ἡ ὁποία στὸ κάτω - κάτω δὲν ἔκανε κάτι ἄλλο παρὰ.... νὰ τιμήσει τὴν Ἡμέρα ποὺ ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος εἶχε καθιερώσει!

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι

του (†) Ιωάννη Φουντούλη

Την 30η Ιανουαρίου εορτάζει η Εκκλησία την μνήμη των τριών μεγάλων Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.Δεν πρόκειται περί «μνήμης» με την κυρία έννοια της λέξεως, δηλαδή επετείου του θανάτου των Πατέρων αυτών, αλλά περί κοινής εορτής, «συνάξεως» κατά την λειτουργική ορολογία. Ο Μέγας Βασίλειος απέθανε την 1η Ιανουαρίου του έτους 379 και η μνήμη του εορτάζεται, ως γνωστόν, την 1η Ιανουαρίου. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος την 25η Ιανουαρίου του έτους 389, και την 25η Ιανουαρίου εωρτάσαμε την μνήμη του. Τέλος ο Χρυσόστομος απέθανε στην εξορία την 14η Σεπτεμβρίου του έτους 407, κατά την ημέρα της εορτής της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, η μνήμη του όμως μετετέθη, λόγω του ύψους της δεσποτικής εορτής της ημέρας αυτής, και εορτάζεται την 13ην Νοεμβρίου.

Η εορτή της 30ης Ιανουαρίου είναι μεταγενεστέρα, γι’ αυτό και δεν την συναντούμε στα παλαιά εορτολόγια. Καθιερώθη κατά τον ΙΑ΄ αιώνα επί της βασιλείας του Αλεξίου Κομνηνού (1081 -1118). Την αιτία της συστάσεως της κοινής και για τους τρεις εορτής μας αφηγείται εκτενώς το συναξάριο της ημέρας. «Στάσις», διένεξις, υπήρχε στην Κωνσταντινούπολι μεταξύ «των ελλογίμων και εναρέτων ανδρών». Από τους τρεις Ιεράρχας άλλοι εθεωρούσαν σπουδαιότερο τον Χρυσόστομο, άλλοι τον Βασίλειο, και άλλοι τον Γρηγόριο, και υποτιμούσαν τους άλλους δύο. Έτσι δημιουργήθηκαν τρεις διαμαχόμενες παρατάξεις: των Ιωαννιτών, των Βασιλειτών και των Γρηγοριτών. Στην έριδα έθεσε τέλος ο μητροπολίτης Ευχαΐτων Ιωάννης ο Μαυρόπους, λόγιος και ευλαβής κληρικός. Αυτός, κατά την διήγησι του συναξαριστού, είδε σε οπτασία τους τρεις αγίους, πρώτα τον καθένα χωριστά και ύστερα και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν με ένα στόμα: «Ημείς οι τρεις είμεθα ένα, καθώς βλέπεις, κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζη ή να μας κάνη να αντιδικούμε… Πρώτος δεν υπάρχει μεταξύ μας ούτε δεύτερος… Σήκω λοιπόν και ειπέ σ’ εκείνους που μαλώνουν, να μη χωρίζωνται σε παρατάξεις για ημάς. Γιατί ημείς και στην ζωή μας και μετά τον θάνατό μας δεν έχομε άλλη επιθυμία, παρά να ειρηνεύη και να ομονοή όλος ο κόσμος». Σαν σύμβολο και έκφρασι της ενότητός των του συνέστησαν να συστήση κοινή εορτή και των τριών. Έτσι ο Ευχαΐτων ανέλαβε την συμφιλίωσι των διαμαχομένων μερίδων και συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου. Έκρινε τον Ιανουάριο ως καταλληλότερο μήνα για τον εορτασμό των, αφού κατ’ αυτόν εώρταζαν και οι τρεις σε διάφορες ημέρες, την 1η ο Βασίλειος, την 25η ο Γρηγόριος και την 27η η ανακομιδή των λειψάνων του Χρυσοστόμου.

Η σύστασις της εορτής επέτυχε του σκοπού της. Απετέλεσε το ορατό σύμβολο της ισότητος και της ενότητος των μεγάλων διδασκάλων και της συμφιλιώσεως των διισταμένων πριν μερίδων. Κοινή ακολουθία και για τους τρεις συνέθεσε ο Ευχαΐτων, ανταξία των τριών μεγάλων Πατέρων. Από τότε σε κοινή εικονογραφική παράστασι περιλαμβάνονται και οι τρεις, ντυμένοι τα αρχιερατικά των άμφια, με το Ιερό Ευαγγέλιο στο ένα χέρι, ευλογούν με το άλλο, σαν να παρευρίσκωνται όχι μόνον εν πνεύματι, αλλά και εν σώματι μεταξύ μας.

Μεγάλη ἐκδήλωση Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σωματείων Θεσσαλονίκης "Ἐμεῖς δέν συμφωνήσαμε"

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 28.1.2020

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ

Τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπό τήν καρδιά τῆς Μίας καί ἑλληνικῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, μέ τήν εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, διοργανώνουν ἐκδήλωση διαμαρτυρίας τήν Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στίς 5 μ.μ. στό Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, μέ θέμα τίς ἀνησυχητικές ἐξελίξεις πού λαμβάνουν χώρα στήν πατρίδα μας ἐρήμην τῆς βούλησης τοῦ κυριάρχου ἑλληνικοῦ λαοῦ.

1. Ἡ προηγούμενη Κυβέρνηση περιφρόνησε σκαιότατα τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι στά μεγαλειώδη συλλαλητήρια διετράνωσαν τήν ἀντίθεσή τους στήν ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» καθώς καί ὁποιουδήποτε παράγωγού του στό γειτονικό κράτος τῶν Σκοπίων. Ἱστορία τριῶν χιλιάδων (3.000) καί πλέον ἐτῶν «ξεπουλήθηκε» χωρίς ντροπή καί μάλιστα ἀπό θεσμούς καί πρόσωπα πού εἶναι ταγμένα βάσει τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος νά τήν φυλάττουν καί νά τήν προασπίζονται! Δυστυχῶς ἡ σημερινή Κυβέρνηση, ἐνῶ οἱ προκλήσεις καί ἡ καταπάτηση τῶν ὅρων καί αὐτῆς τῆς κατάπτυστης συμφωνίας ἀπό τήν πλευρά τοῦ γειτονικοῦ κράτους εἶναι καθημερινές, παραμένει ἀδρανής καί δέν ἀξιοποιεῖ τά διπλωματικά ὅπλα πού ἔχει στή διάθεσή της, γιά νά καταγγείλει τήν καταπάτηση τῆς συμφωνίας, μιᾶς συμφωνίας, μάλιστα, τήν ὁποία προεκλογικά χαρακτήριζε ὡς ἐπιζήμια γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα.

2. Στό φλέγον ζήτημα τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν, πού κατακλύζουν τήν πατρίδα μας καί ἔχουν δημιουργήσει ἤδη συνθῆκες ἀσφυξίας στά νησιά τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, βλέπουμε, ἀντί νά γίνεται προσπάθεια θωράκισης τῆς χώρας μας, νά ἐπιχειρεῖται μεταφορά τοῦ προβλήματος καί στήν ἠπειρωτική χώρα, χωρίς νά ὑπολογίζουν οἱ θιασῶτες αὐτῶν τῶν λύσεων τούς κινδύνους γιά τήν κοινωνική καί ἐθνική συνοχή ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη, καί χωρίς σχέδιο καί προοπτική, ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος τῆς παράνομης μετανάστευσης.

Ἀκόμη καὶ ὁ ὕπνος σου νὰ εἶναι μελέτη τῆς εὐσεβείας

''Ἡ νύκτα ὁλόκληρος ἂς μὴ εἶναι ὼσὰν κάποιος ἰδιαίτερος καὶ ἑξαιρετικὸς κλῆρος τοῦ ὕπνου. Μὴ καταδεχθῇς νὰ ἀχρηστεύσης τὸ ἥμισυ τῆς ζωῆς μὲ τὴν ἀναισθησίαν ποὺ φέρει ὁ ὕπνος, ἀλλὰ νὰ μοιράζης τὸν χρόνον τῆς νυκτὸς καὶ εἰς τὸν ὕπνον καὶ εἰς τὴν προσευχήν. Ἀκομη καὶ ὁ ὕπνος σου νὰ εἶναι μελέτη τῆς εὐσεβείας.

Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά...

Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη  τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις.

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

7 Φεβρουαρίου. Τοῦ ἁγίου Παρθενίου ἐπισκόπου Λαμψάκου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Παρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Πέτρ. α΄ 1-10).

Β Πε. 1,1           Συμεὼν Πέτρος, δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσι πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ·

Β Πε. 1,1                    Ο Σιμων Πετρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού προς εκείνους, στους οποίους εδόθη δωρεάν, σαν δια λάχνού, η ιδία κατά την αξίαν και την τιμήν πίστις, που εδόθη και εις ημάς, ένεκα της αμερολήπτου δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού, του Θεού μας και Σωτήρος.