Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰώνιος,Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰώνιος, (Α΄ Κορ. 15, 25-28), Ἑρμ. Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 16-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Γίνε τύπος καί ὄχι νομοθέτης, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ~110. Γίνε τύπος καί ὄχι νομοθέτης, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος, 3-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου.

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή ΙΒ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τή θεραπεία τῶν Δέκα Λεπρῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 17,12-19]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

«Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἰς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»(: και την ώρα που ο Ιησούς έμπαινε σε κάποιο χωριό, Τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες, οι οποίοι στάθηκαν από μακριά, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, κάθε λεπρός θεωρούνταν ακάθαρτος και δεν του επιτρεπόταν να πλησιάσει κανέναν. Και αυτοί άρχισαν να Του φωνάζουν δυνατά: ‘’Ιησού, Κύριε, σπλαχνίσου μας και θεράπευσέ μας’’)»[Λουκ.17,12-13].

Και πάλι μας φανερώνει τη δόξα Του ο Σωτήρας και με τη θεοπρεπή μεγαλουργία με την οποία έρχεται να αλιεύσει στην πίστη, τους άκαρδους και αγνώμονες Ισραηλίτες. Αλλά ήταν και αυτής της γενιάς οι Ισραηλίτες σκληροί και απείθαρχοι, όπως και οι περισσότεροι από τους προπάτορές τους. Ποιος λοιπόν λόγος θα τους βοηθήσει την ημέρα της κρίσεως, αφού δεν ανέχτηκαν να δεχτούν τη σωτηρία που τους πρόσφερε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και μάλιστα μολονότι άκουσαν με τα αυτιά τους τους λόγους Του και είδαν τις παράδοξες και τις πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική θαυματουργικές ενέργειές Του;

Και πράγματι ο Κύριος είπε γι΄αυτούς τα εξής: «Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν(:εάν δεν είχα έλθει και δεν τους είχα μιλήσει αποδεικνύοντάς τους με τη διδασκαλία μου και με τα θαύματά μου ότι είμαι ο Μεσσίας, δεν θα είχαν αμαρτία για την απιστία που έδειξαν σε μένα. Τώρα όμως δεν έχουν καμία πρόφαση που να δικαιολογεί την αμαρτία τους. Και είναι βαριά και ασυγχώρητη η αμαρτία τους αυτή)» [Ιω.15,22]. Και πάλι: «εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου(:Αν δεν είχα κάνει ανάμεσά σας τα καταπληκτικά και υπερφυσικά έργα, τα οποία κανείς άλλος από τους προφήτες και απεσταλμένους του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη δεν έχει κάνει, δεν θα είχαν αμαρτία. Τώρα όμως η ενοχή για την απιστία τους είναι μεγάλη· διότι και τα θαύματά μου αυτά έχουν δει, και έχουν μισήσει και Εμένα, και στο δικό μου πρόσωπο και τον Πατέρα μου)»[Ιω.15,24].

Απόδειξη ολοφάνερη αυτών που ανέφερα πριν λίγο είναι η πλήρης θεραπεία των λεπρών. Αυτοί, σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, ως ακάθαρτοι διώχνονταν από πόλεις και χωριά. Οι δέκα αυτοί λεπροί όμως συναντώντας τον Σωτήρα, Τον εκλιπαρούσαν να τους απαλλάξει από το κακό, ονομάζοντάς Τον «ἐπιστάτη», δηλαδή διδάσκαλο. Κανείς τότε δεν ελεούσε αυτούς που είχαν την αρρώστια αυτήν, Αυτός όμως ήρθε στη γη γι’ αυτόν τον λόγο και έγινε άνθρωπος για να τους ελεήσει όλους, Αυτούς τους λυπήθηκε και τους ευσπλαχνίστηκε.

Ἡ Γερόντισσα Γαλακτία καί ὁ Ἀναγνωστονικολής ἀπό τά Βορίζια

Κείμενο: Ἀριστείδης Χριστοφόρου

Τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, 6 Ἰανουαρίου 2022, ἔφυγε ὥριμος στήν ἡλικία ἀλλά καί στήν πνευματική κατάσταση ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Στιβακτάκης ἀπό τά Βορίζια, ἤ ἀλλιῶς ὁ Νικολής τοῦ Ἀναγνώστη ὅπως ἦταν γνωστός στό χωριό του. Ἦταν συνταξιοῦχος τραυματιοφορέας τοῦ ΠΑΓΝΗ Ἡρακλείου. Πατέρας τοῦ φίλου καί πνευματικοῦ ἀδελφοῦ Θεοχάρη Στιβακτάκη ὑπαλλήλου ΕΚΑΒ Ἡρακλείου.

Ὁ κυρ Νίκος ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Εὐλογημένος ἄνθρωπος. Σεμνός, τίμιος, πιστός, ἄνθρωπος ἀρετῆς. Ὁ γιος του... ὁ Θεοχάρης, ξέρουμε ὅλοι μας ὅτι ἦταν ἀπό τά πιό ἀγαπημένα παιδιά τῆς Γερόντισσας. Ὁ Θεοχάρης, ὅπως ὅλα τά πνευματικά παιδιά τοῦ π. Ἀντωνίου, ζήσαμε καί εἴδαμε πολλά κοντά της. Δέν χειραγωγηθήκαμε ἀλλά μᾶς μύησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός σέ μιά πραγματικότητα πού ἔχει νά κάνει μέ τήν δική Του παρουσία καί δύναμη! Στό πρόσωπο τῆς Γερόντισσάς μας.

Ὁ κυρ Νίκος τήν σεβόταν πολύ ἀλλά ἀρχικά θεωροῦσε ὑπερβολές ὅσα μάθαινε. Κυρίως ἀπό τά δύο παιδιά του, (εἶχε πέντε ἐξαιρετικά παιδιά) τόν Θεοχάρη καί τήν Μαρία. «Πολλά τά λέτε» ἔλεγε. «Εἶναι μιά ἀγωνιζόμενη γριούλα σάν πολλές ἄλλες». Ἀρρώστησε, ὅμως, βαριά ἀπό καρκίνο. Τό PSA τοῦ προστάτη πού ἔχει ἀνώτατη φυσιολογική τιμή τό 6, ἀνέβηκε λόγῳ καρκίνου στό 18! Οἱ ἐκτεταμένες μεταστάσεις στά ὀστᾶ, κυρίως στήν σπονδυλική στήλη ἔφεραν ἀκινησία καί φρικτούς πόνους. Μάταια προσπαθοῦσε μέ παυσίπονες ἐνέσεις, ἡ νοσηλεύτρια κόρη του Μαρία, νά τοῦ ἐξασφαλίσει λίγη ἀνακούφιση, γιά νά ἀλλάζει ἔστω πλευρό στό κρεβάτι....

Μακαριστός Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας κυρός Κοσμᾶς: Ἕνας Ὁμολογητής καί συκοφαντημένος Ἀρχιερέας !

τοῦ Χαρ. Ν. Βραμπίδη, καθηγητοῦ Δεύτ/μιᾶς Ἔκπ/σῆς

Μέ αἰσθήματα θλίψης καί κατ΄άνθρωπον λύπης ἀλλά καί τήν χαρά καί παρηγορία ὅτι θά ἔχουμε ἕναν νέο Ἅγιο νά πρεσβεύει γιά ἐμᾶς στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ ἀποχαιρετίσαμε τόν πρᾶο, ταπεινό, ὁμολογητή, γεμᾶτο ἀγάπη καί συγχωρητικότητα πνευματικό μας πατέρα Μητροπολίτη Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας κυρό Κοσμᾶ.

Ὅσα καί νά ἀναφερθοῦν γιά τόν ἴδιο καί τό πολυδιάστατο ἔργο του δέν θά εἶναι ἀρκετά. Ἀγάπησε τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, ἑνώθηκε μαζί Του, παραμένοντας πιστός σ΄ Ἐκεῖνον μέχρι... τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του.

Στολισμένος μέ ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διακόνησε τήν Ἐκκλησία ὡς φλογερός Ἱεροκήρυκας ἀλλά καί ὡς θαυμαστός Ἐπίσκοπος, γνωρίζοντας πώς στό τίμιο κεφάλι του δέν θά στηριχθεῖ ἀδαμαντοκόλλητη μίτρα ἀλλά ἀκάνθινο στεφάνι.

Ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καί τῆς συνεχοῦς ἐπικοινωνίας μέ τόν Οὐρανό, ζητοῦσε καί λάμβανε τήν θεία ἐνίσχυση. Φίλος τοῦ Χριστοῦ καί φίλοι του οἱ Ἅγιοι! Ἐμπνευστής του καί συνοδοιπόρος του ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τήν διδασκαλία καί τό ἔργο τοῦ ὁποίου μιμήθηκε.

Πονᾶμε, ὁ πιστός λαός τῆς Αἰτωλοακαρνανίας γιατί μείναμε ὀρφανοί ἀπό πατέρα συμπονετικό, φιλάνθρωπο καί γεμᾶτο ἀγάπη σέ καιρούς δύσκολους καί πονηρούς, σέ καιρούς διωγμοῦ τῆς πίστεως.

Πονᾶμε ὅμως γιατί ὁ πνευματικός πατέρας μας ἔφυγε συκοφαντημένος ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του συνεχίζει νά συκοφαντεῖται.

Ἡ καρδιά ματώνει, τά μάτια βουρκώνουν, ἡ σκέψη θολώνει ὅταν ἀναλογίζεται ὅτι τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο πλέκεται μέσα στό θεϊκό τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί εἶναι κάποτε τόσο ἔντονες καί ἀποκρουστικές οἱ ἀνθρώπινες μικρότητες.

Λίγες ὧρες μετά τήν ἐκδημία του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος ἔσπευσε νά τόν χαρακτηρίσει «ξερόλα» συνεχίζοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τό προηγούμενο παραλήρημα του, ὅταν ὁ Δεσπότης μας νοσηλευόταν στό νοσοκομεῖο.

Κυριακή ΙΒ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τή θεραπεία τῶν Δέκα Λεπρῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ.17,11-19]

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

Όλα όσα όριζε ο παλαιός νόμος(ο μωσαϊκός) ήταν συμβολικά και τυπικά και σκιώδη· γι’ αυτό ο μωσαϊκός νόμος θεωρούσε και τη λέπρα εφάμαρτη και μιαρή και αποτρόπαια και ονόμαζε ακάθαρτους τους λεπρούς και όσους έπασχαν από βλεννόρροια και γενικά εκείνους που τους άγγιζαν[βλ. Λευίτ. 13,15: «Καὶ ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὸν χρῶτα τὸν ὑγιῆ, καὶ μιανεῖ αὐτὸν ὁ χρὼς ὁ ὑγιής, ὅτι ἀκάθαρτός ἐστι· λέπρα ἐστί (: Ο ιερέας θα δει τα υγιή μέρη του δέρματος σε αντιπαραβολή προς τα ασθενή και θα κηρύξει αυτόν ακάθαρτο, διότι πρόκειται περί λέπρας)», καθώς και εκείνους που άγγιζαν κάθε νεκρό σώμα [Αριθ.19,11: «Ὁ ἁπτόμενος τοῦ τεθνηκότος πάσης ψυχῆς ἀνθρώπου ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας(:Εκείνος που θα αγγίξει το σώμα νεκρού ανθρώπου, θα είναι ακάθαρτος για επτά ημέρες)»], υποδεικνύοντας με γριφώδη και ασαφή τρόπο την ακαθαρσία εκείνων που αμάρταναν απέναντι στον Θεό και αυτών που συνέπρατταν με αυτούς και συναναστρέφονταν αυτούς.

Και μέσω της αποστροφής που όριζε προς τους λεπρούς, ο μωσαϊκός νόμος βέβαια υπαινισσόταν την αποστροφή προς τους ύπουλους και πανούργους, τους θυμώδεις και μνησίκακους· γιατί όπως η λέπρα καθιστά τραχύ και ποικιλόχρωμο το δέρμα του σώματος, έτσι η δολιότητα και η πονηριά και ο θυμός και η οργή καθιστούν ασταθές και τραχύ το λογιστικό μέρος της ψυχής. Μέσω των λεπρών λοιπόν υποδήλωνε τα αντίστοιχα πάθη της ψυχής που ήταν πολύ βαρύτερα από τη λέπρα· μέσω αυτού δηλαδή που έπασχε από βλεννόρροια υποδήλωνε τον ασελγή, ενώ μέσω εκείνων που άγγιζαν κάποιο νεκρό σώμα ο νόμος εκείνος ονόμα­ζε «ακάθαρτους» εκείνους που με οποιονδήποτε τρόπο επικοινωνούσαν ή και συναναστρέφονταν με τους αμαρτωλούς.

Αφού λοιπόν ο Κύριος φάνηκε επάνω στη γη ως άνθρωπος χάρη στο απερίγραπτο πέλαγος της ευσπλαχνίας Του, για να θεραπεύσει τις ψυχικές μας νόσους και να εξαλείψει την αμαρτία του κόσμου, θεράπευσε και αυτές τις ασθένειες, τις οποίες ο νόμος ονόμαζε «ακαθαρσίες», ώστε, αν κάποιος νομίσει ότι εκείνα τα ψυχικά νοσήματα και πάθη είναι πραγμα­τικά ακαθαρσία και αμαρτία, να ομολογήσει τον Θεό που λυ­τρώνει τους ανθρώπους από αυτά, αν πάλι καλώς νομίσει ότι εκείνα είναι σύμβολα της πραγματικής ακαθαρσίας και αμαρτίας, να καταλάβει από όσα τελούνται εκ μέρους του Χριστού γύρω από αυτά τα σύμβολα, ότι αυτός ο Ίδιος είναι που και την αμαρτία του κόσμου συγχώρησε και έχει επίσης και τη δύναμη να την καθαρίσει.

77. Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰώνιος, (Α΄ Κορ. 15, 25-28), Ἑρμ. Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 16-1-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

https://youtu.be/KEB_RapzRzo

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 16-1-2022

Θεοφάνεια μέ...τόν Ἅγιο Ἰάκωβο

''Από το 1982 έμενα στην Αθήνα και άρχισα να έχω τακτικές σχέσεις με το Μοναστήρι και τον Γέροντα Ιάκωβο.

Παραμονές των Θεοφανείων του 1984 πήγα προσκύνημα στο Μοναστήρι. Προπαραμονή Θεοφανείων στο Μοναστήρι είμαστε, ο Γέροντας, ο π. Κύριλλος, ο π. Σεραφείμ, ένας μοναχός από τη Λακωνία που είχε καρή σχεδόν στα 80 του, ο κ. Λαζούνης που έγραφε ιστορίες για τα βιβλία των Αναγνωστικών του Δημοτικού και ο γράφων. Παραμονή Θεοφανείων έριξε τόσο χιόνι, που έκλεισαν όλοι οι δρόμοι. Έτσι μείναμε στο Μοναστήρι κλεισμένοι έξι άνθρωποι να εορτάσωμε τα Άγια Θεοφάνεια.

Αυτά τα Θεοφάνεια ήταν τα ωραιότερα της ζωής μου. Το χιόνι κράτησε μια εβδομάδα και μέχρι να ‘ρθουν προσκυνητές πέρασαν δεκαπέντε ημέρες. Όλες αυτές τις ημέρες μου δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσω τον Γέροντα και να λάβω πνευματική τροφή, ως παρακαταθήκη για την μετέπειτα ιερατική μου ζωή, αλλά συγχρόνως και δυσβάστακτη ευθύνη, γιατί συναναστράφηκα διαπιστωμένο Άγιο.

Βιβλιοπαρουσίαση: Ἰωάννη Τάτση, Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Ἰσαάκ του Σύρου γιά τήν προσευχή

Κυκλοφορεῖ ἀπό τίς ἐκδόσεις Βookstars τό βιβλίο τοῦ θεολόγου Ἰωάννη Τάτση μέ τίτλο «Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Ἰσαάκ του Σύρου γιά τήν προσευχή». Ὁ συγγραφέας ἀναφέρει στόν Πρόλογο μεταξύ ἄλλων: Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγάλους ἡσυχαστές τοῦ ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ καί οἱ Ἀσκητικοί του Λόγοι μελετῶνται ἀπό τήν πλειονότητα τῶν ὀρθοδόξων μοναχῶν. Ἀλλά καί πολλοί θεολόγοι καί πιστοί πού ζοῦνε στόν κόσμο μελετοῦν τόν Ὅσιο Ἰσαάκ, κυρίως γιατί στή μελέτη του προτρέπουν οἱ σύγχρονοι ὅσιοι Γέροντες μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Ὅσιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί ὁ Γέροντας Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 16-1-2022

https://youtu.be/KEB_RapzRzo

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 16-1-2022

Αὐτός πού ἐπιθυμεῖ τή σωτηρία θά ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο μέρα καί νύχτα νά τόν ἐνισχύσει στήν πίστη.

Αυτός που επιθυμεί τη σωτηρία θα ζητά από τον Κύριο μέρα και νύχτα να τον ενισχύσει στην πίστη. Δεν θα υπηρετήσει τον κόσμο, αλλά ο Κύριος, επιμένοντας στην αγνότητα και επιθυμώντας τη δικαιοσύνη, θα πολεμήσει ενάντια στην αμαρτία και ο Κύριος θα τον βοηθήσει. Θα αναζητήσει την ταπεινοφροσύνη, γιατί αυτή είναι το μεγάλο διαμάντι μπροστά στο πρόσωπο του Θεού».

ΠΑΤΈΡΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΑΡΒΟΥ

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/01/blog-post_158.html

16 Ἰανουαρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ. Ἡ προσκύνησις τῆς τιμίας ἁλύσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Πευσίππου, Ἐλασίππου κ.λπ. μαρτύρων (β́ αἰ.)· Νικολάου νεομάρτυρος τοῦ Μυτιληναίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. κθ΄ ἐπιστ. (Κλσ. γ΄ 4-11).

Κολ. 3,4             ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.

Κολ. 3,4                     Οταν δε ο Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθή ένδοξος κατά την δευτέραν παρουσίαν, τότε και σεις μαζή με αυτόν θα φανερωθήτε και θα λάμψετε εν δόξη.