17.Περί σώματος, περί ἐνδυμασίας καί Περί Ἀναστάσεως, 4η Κατήχηση-4ο μέρος, Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί σώματος, περί ἐνδυμασίας καί Περί Ἀναστάσεως, 4η Κατήχηση-4ο μέρος, Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-6-2011 http://www.HristosPanagia.gr,Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Πίστη σέ ὅλες τίς ἅγιες ἐντολές (Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος)

Ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, που είναι γνήσιος Υιός του Θεού και Πατέρα, ομοούσιος και ομοφυής και ομόδοξος, σύνθρονος και ομόθρονος, που μένει ενωμένος με τον Πατέρα, αλλά και ο Πατέρας μένει ενωμένος με τον Υιό, αφού έριξε το βλέμμα του στη δική μας ταλαιπωρία και κακοπάθεια, αλλά και στην ίδια τη δουλεία μας, που υποστήκαμε εξαιτίας της αμαρτίας και υπηρετήσαμε τον εχθρό (διάβολο), που μας εξαπάτησε, και αφού μας ελέησε με την ανέκφραστη φιλανθρωπία του και θέλησε να μας ελευθερώσει από τη δουλεία και από την αισχρότατη πλάνη μας, κατέβηκε από τον ουρανό, χωρίς διόλου να εγκαταλείψει τις πατρικές αγκάλες, όπως ο ίδιος γνωρίζει, και αφού ήρθε στη γη, περπάτησε ανάμεσά μας, και συναναστράφηκε μ’ εμάς τους ανθρώπους, αν και ήμασταν αμαρτωλοί, και αφού έδωσε σωτήρια προστάγματα στους αγίους μαθητές του και αποστόλους, ανέβηκε πάλι στον Πατέρα του με δόξα, παραγγέλλοντας σ’ αυτούς και λέγοντας: «Να πάτε και να κηρύξετε το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση, διδάσκοντας όλους τους ανθρώπους να τηρούν», όχι αυτό ή εκείνο, αλλά «όλα όσα σας παρήγγειλα» (Ματθ. 28:20). Και λέγοντας «όλα», δεν άφησε τίποτε, που δεν παρήγγειλε να φυλάξουν. Στη συνέχεια, τι λέει; «Αυτός, που θα πιστέψει και θα βαπτισθεί, θα σωθεί· εκείνος όμως που δεν θα πιστέψει, θα κατακριθεί» (Μαρκ. 16:15-16).

Άραγε λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, καταλάβατε τι σημαίνει αυτό που λέει, «Αυτός, που θα πιστέψει και θα βαπτισθεί», και στη συνέχεια πάλι τι σημαίνει, «Αυτός, που δεν θα πιστέψει»; Ή μήπως χρειάζεται να μιλήσω και γι’ αυτό στην αγάπη σας; Διότι ο λόγος φαίνεται να είναι κατανοητός και απλός, αλλά έχει κρυμμένα μέσα στο βάθος του τα νοήματα.

Τί εἶπε ὁ δάσκαλος γιά τήν Βασιλόπιτα

 Ὁ δάσκαλος ἐξήγησε σήμερα γιατί κάνομε στά σπίτια μας βασιλόπιττα.

—Στά παλιά χρόνια, εἶπε στά παιδιά,

ὅταν ἦτο ἐπίσκοπος στήν Καισάρεια ὁ Μέγας Βασίλειος,

ἔτυχε νά εἶναι διοικητής τῆς Καππαδοκίας ἕνας εἰδωλολάτρης,

πολύ κακός, σκληρός καί φιλοχρήματος ἄνθρωπος.

Οἱ ἐπισκέψεις του στά διάφορα μέρη τῆς ἐπαρχίας του

σκοπό εἶχαν τή διαρπαγή καί λεηλασία τῶν θησαυρῶν τῶν Χριστιανῶν.

Κάποτε λοιπόν,

πού θά ἔκανε τήν ἐπίσκεψί του ὁ κακός αὐτός ἄρχοντας στήν Καισάρεια,

οἱ Χριστιανοί ἔτρεξαν φοβισμένοι στόν Μέγαν Βασίλειο

καί τοῦ ἐζήτησαν τή συνδρομή του.

— Ἀδελφοί μου, εἶπε ὁ Βασίλειος,

τή σωτηρία θά τή ζητήσωμε πρῶτα ἀπό τό Θεό. Ξεύρετε βέβαια γιά ποιό σκοπό κάνει τήν ἐπίσκεψί του ὁ κακός αὐτός ἄνθρωπος.

Τό φοβερό βουητό στό Ὄρος Σινά.

Στο «Λειμωνάριον» αναφέρεται το εξής περιστατικό:
Στην Αγία Κορυφή του Όρους Σινά υπήρχε συνήθεια στα πολύ παλιά χρόνια, να τελείται Θεία Λειτουργία την ημέρα της Πεντηκοστής. Συνέρεε εκεί πλήθος μοναχών από τις γύρω Σκήτες και τα Ερημητήρια.
Ένα φοβερό γεγονός έγινε κάποια φορά κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, πριν μιανθή η Αγία Κορυφή και όλος ο τόπος από τις ορδές των απίστων και βαρβάρων.
Όταν ο ιερεύς έκανε την πρώτη εκφώνησι της Αγίας Αναφοράς: «Τον επινίκιον ύμνον άδοντα, βοώντα, κεκραγότα και λέγοντα…» (εκείνα τα χρόνια η εκφώνησις ελέγετο ως εξής: «τον επινίκιον ύμνον της μεγαλοπρεπούς σου δόξης λαμπρά τη φωνή άδοντα, βοώντα, δοξολογούντα, κεκραγότα και λέγοντα») ακούσθηκε ένα φοβερό βουητό απ΄ όλα τα γύρω βουνά μαζί, που έμοιαζε με αντίλαλο και είχε ήχο φωνής’  και η γεμάτη δέος και φόβο αυτή βοή απάντησε στην εκφώνησι του Λειτουργού Ιερέως:

Κίνηση γονέων κατά τῶν "Φακέλων..." τῶν Θρησκευτικῶν σέ Κάλυμνο, Πάτμο, Λέρο, κ.α

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

 

Γενική Δ/νση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι Τ.Κ.15180

Κοινοποίηση προς τους βουλευτές Δωδεκανήσου και το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Κάλυμνος, 28 Δεκεμβρίου 2017

Σας επισυνάπτουμε το ψήφισμα των γονέων της Καλύμνου, καθώς και το υπ΄ αριθμόν 183Λ/18.10.2017 ψήφισμα της τοπικής Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών, τα οποία συνοδεύονται

από τις υπογραφές μας και ζητάμε το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας μας να είναι ομολογιακό και να διδάσκεται μέσα από τα προϋφιστάμενα σχολικά βιβλία του έτους 2016-2017.

Σας ενημερώνουμε δε ότι, για τον σκοπό αυτό, συλλέγουμε υπογραφές στην ιστοσελίδα

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeEE-1sniPXfpf3M-6chyO7ByMngdbv4jHTTftCuUFrEdRp-Q/viewform

καθώς επίσης και ότι ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΜΑΖΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΦΑΚΕΛΩΝ-ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ.

Την προσπάθειά μας στηρίζουν η Πάτμος, η Λέρος και έπεται συνέχεια.

Μετά τιμής,

Οι γονείς που υπογράφουμε τα ψηφίσματα

Ὁ Τελωνισμός τῶν ψυχῶν

ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων

για τον τελωνισμό των ψυχών

Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, η ψυχή κατά την έξοδο της από το σώμα, αλλά και προηγουμένως, όταν ετοιμάζεται να εξέλθει από αυτό, αισθάνεται την παρουσία των δαιμόνων πού λέγονται τελώνια, και διακατέχεται από φόβο επειδή θα διέλθει δια των τελωνίων.

Φυσικά, πρέπει από την αρχή να πούμε ότι τα τελώνια -οι δαίμονες- δεν έχουν κυριαρχία πάνω στους δικαίους, σε αυτούς πού ενώθηκαν με τον Χριστό. Οι δίκαιοι όχι μόνον δεν θα περάσουν από τα λεγόμενα τελώνια, αλλά και δεν θα διακατέχονται από τον φόβο τους. Όλα αυτά θα τα δούμε καλύτερα, όταν παραθέσουμε την διδασκαλία των άγιων Πατέρων. Ό χαρακτηρισμός της διόδου της ψυχής δια των δαιμόνων ως τελωνισμός είναι ειλημμένος από τους τελώνες της εποχής εκείνης. Είναι καλό να δούμε λίγο αυτό το θέμα, για να κατανοήσουμε γιατί οι Πατέρες χαρακτηρίζουν την διέλευση της ψυχής από τους δαίμονες τελωνισμό.

Τελώνες στην αρχαία εποχή ονομάζονταν εκείνοι πού αγόραζαν τους δημοσίους φόρους από το Κράτος και στην συνέχεια τους εισέπρατταν από τον λαό48. Οι τελώνες χωρίζονταν σε δύο τάξεις. Η πρώτη τάξη περιελάμβανε τους λεγόμενους «δημοσιώνας ή δεκατευτάς», πού ήταν ή πλουσιότερη τάξη και η ισχύς της εξουσίας, και η δεύτερη περιελάμβανε τους λεγόμενους δασμολόγους. Οι πρώτοι ήταν οι γενικοί δημόσιοι εισπράκτορες, πού είχαν αγοράσει τους φόρους από την Πολιτεία, ενώ οι δεύτεροι ήταν οι έμμισθοι υπηρέτες των πρώτων, πού εισέπρατταν τους φόρους από τον λαό και τους έδιναν στους δημοσιώνες.

  Οι δασμολόγοι ήταν άδικοι αφού εισέπρατταν φόρους περισσότερους από όσους έπρεπε να αποδώσουν στους κυρίους τους. Γι' αυτό και είχαν πολύ κακή φήμη στις αρχαίες κοινωνίες. Ο Πλάτων έλεγε ότι είναι βαρείς οι τελώνες, όχι τόσο όταν εισπράττουν τους φόρους από τα εμφανή των εισαγομένων, «αλλά όταν τα κεκρυμμένα ζητούντες, εν αλλοτρίοις σκεύεσι και φορτίοις αναστρέφονται». Γι' αυτό, όταν ο Θεόκριτος ρωτήθηκε ποια είναι τα ωμότερα θηρία, απήντησε: «εν μεν δρεοιν άρκτοι και λέοντες, εν δε πόλεοι τελώναι και συκοφάνται».

Ἡ μάστιγα τῆς κατάθλιψης (Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός)

«Το γάρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην» (1)

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 η κατάθλιψη ήτανε νόσημα σπανιότατο στην πατρίδα μας. Από ‘κει και πέρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν: Η ανασφάλεια, η απογοήτευση, η θλίψη και η απόγνωση άρχισαν να μας επισκέπτονται όλο και πιο συχνά. Οι ψυχίατροι πύκνωσαν και οι συνταγές με αντικαταθλιπτικά πήραν την ανιούσα.

Τι έφταιξε άραγε, που προσβληθήκαμε τόσο άσχημα από αυτήν την καταραμένη αρρώστια; Ο τραγικός μας ποιητής Ευριπίδης γράφει: ”Πάνω στην ελπίδα πρέπει οι σώφρονες να στηρίζουν την ζωή τους”. Με άλλα λόγια, όταν χάνεται η αρετή και το μέτρο, θρονιάζεται στις ψυχές μας η θλίψη και η απελπισία.

Το ίδιο λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας: ”Όποιος νικιέται από τα πάθη, δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψης. Όποιος ενίκησε τα πάθη του, αυτός ενίκησε και την θλίψη”.(2)

Η σοφία, λοιπόν, των Αρχαίων προγόνων μας και η πνευματική εμπειρία των Αγίων Πατέρων μάς διδάσκουν ότι η πρωταρχική αιτία φωλιάζει μέσα μας και είναι προϊόν αποκλειστικά και μόνον της υβριστικής μας συμπεριφοράς: Της απώλειας της σωφροσύνης και της καλλιέργειας των παθών.

Η μάστιγα της κατάθλιψης δεν είναι, όπως νομίζουνε πολλοί, συνόκαιρη της λεγόμενης κρίσης. Άρχισε να εμφανίζεται πολύ πιο πριν. Απλώς, τώρα στα δύσκολα, η κατάθλιψη κάνει θραύση, διότι οι ψυχές μας βρέθηκαν απροετοίμαστες, αδύναμες και ασθενικές.

Γέρων Γεώργιος Καψάνης - Περί χρόνου καί τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου (mp3)

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:

Γέρων Γεώργιος Καψάνης - Περί χρόνου καί τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου (mp3)

 https://www.impantokratoros.gr/109AE183.el.aspx

Εἶπε γέρων πού ἄκουσε μία μάνα νά λέει γιά τούς δύσκολους καιρούς...

Και να κλείσω με κάτι που διάβασα και μου άρεσε. Είναι από ένα σύγχρονο γέροντα του Αγίου Όρους. Εκεί εκοιμήθη. Ο οποίος άκουσε μια μάνα να λέει: «Άκουσε, κόρη μου, εγώ σα μεγαλύτερη θα πεθάνω και οι μέρες που έρχονται είναι πολύ δύσκολες.

Παιδιά μου, ὁ κόσμος ἔχει φύγει ἀπό τήν ἀθωότητα κι ἀπό τήν καλωσύνη!

Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη! Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει σήμερα, από πριν πενήντα χρόνια!

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_380.html?m=1

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 03 Ἰανουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 03 Ἰανουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μάρτυρος, Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παραληφθέν, Σαββάτου πρό τῶν Φώτων, (Α΄ Τιμ. γ΄ 13-δ΄ 5)

Α Τιμ. 3,13         οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παῤῥησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Α Τιμ. 3,13                Διότι εκείνοι, οι οποίοι με σύνεσιν και φόβον Θεού διηκόνησαν καλώς και διακονούν, αποκτούν καλόν βαθμόν, προάγονται δηλαδή στο αξίωμα του ιερέως και του αρχιερέως· επί πλέον δε αποκτούν τόλμην και θάρρος να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν.