Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 18-01-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 7 - 16

ιγ΄ 7 - 16



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ε΄ 14 - 19

Ε΄ 14 - 19



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The virtues are in the middle

The cardinal virtues are four: courage, prudence, discreetness, and fairness. There are eight other moral states that either go beyond or fall short of these virtues. Spiritual people consider them as vices, but non-spiritual people consider them many times as virtues. For courage going beyond is audacity while falling short is timidity.

«Τά σημάδια τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό»

Ἁγιου Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ

Ἀλλά ἄς δοῦμε ποιά εἶναι τά σημάδια τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό, γιά νά μήν ἔχουμε ψεύτικη ἰδέα γιά τήν ἀγάπη αὐτή. Γιατί σέ τίποτε ἄλλο δέν ἀπατᾶται ὁ ἄνθρωπος, ὅσο στό θέμα τῆς ἀγάπης. Τά σημάδια τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι τά ἑξῆς:

Α΄
Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καθορίζει καί λέει: «Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς Μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν Με» (Ἰω. 14 : 21). Ὅποιος ἀγαπάει εἰλικρινά τόν Θεό, προσπαθεῖ νά φυλάγεται ἀπ᾿ ὅσα δέν ἀρέσουν σ᾿ Ἐκεῖνον καί ἀγωνίζεται νά ἐφαρμόζει ὅσα Ἐκεῖνος ἀγαπάει. Γι᾿ αὐτό ἐκτελεῖ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἑπόμενο εἶναι λοιπόν νά μήν ἔχουν ἀγάπη πρός τόν Θεό ὅσοι χριστιανοί δέν δείχνουν ἐνδιαφέρον γιά τίς ἐντολές Του. Σ᾿ αὐτούς συγκαταλέγονται καί οἱ κακοποιοί, ὅσοι βλάπτουν τούς ἄλλους μέ ποικίλους τρόπους, οἱ ἄσωτοι, οἱ μοιχοί, οἱ αἰσχροί, οἱ κλέφτες, οἱ ἅρπαγες, οἱ ληστές, οἱ ἄδικοι…

Πέρασε ἡ ἐποχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ;

Υπάρχει όμως και άλλη δικαιολογία. Ότι η εποχή μας δεν τα σηκώνει. «Τι θέλετε, σας λένε, δεν λέω ότι δεν είναι καλά αυτά που ο Θεός θέλει από τον άνθρωπο, αλλά πέρασε πλέον η εποχή τους! Σήμερα ο κόσμος είναι διαφορετικός. Έγινε πονηρός. Είναι κατεργάρης! Αν θέλεις να πας με το Ευαγγέλιο, προκοπή δεν βλέπεις». «Άκουσε εμένα. Είσαι έξυπνος; Είσαι καπάτσος; Μπορείς να γελάς τους άλλους; Μόνο τότε θα προκόψεις»!

Δικαιολογημένη και εύλογη η θέση των ανθρώπων αυτών που κατ’ αυτόν τον τρόπο σκέπτονται. Δεν είναι όμως και πρωτάκουστη. Είχε έλθει και σε αγίους και θεόπνευστους ανθρώπους. Ο μεγάλος προφήτης Ιερεμίας, έκπληκτος και αυτός μπροστά στο παράδοξο αυτό φαινόμενο έλεγε στον Θεό:

«Ομολογώ και διακηρύττω ότι δίκαιος είσαι, Κύριε. Για τον λόγο αυτόν τολμώ να συζητήσω μαζί σου και να θέσω σε Σένα μερικά ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται με τη δικαιοσύνη και στα οποία αδυνατώ να απαντήσω:

Ἡ Παναγία θύμιαζε στή Μεγίστη Λαύρα

Παναγία η Βηματάρισσα – Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.

Ο γέρο-Θεόφιλος, αδελφός της Μονής αυτής, σε μια πνευματική συζήτηση που είχαμε, πριν από 40 περίπου χρόνια, μου είπε τα εξής :

«Αδελφέ πάτερ Ανδρέα, επειδή και συ είσαι εξαρτηματικός αδελφός της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, κι εδώ έβαλες μετάνοια για να γίνεις μοναχός και επομένως σαν παράδελφος μου, που είσαι, σου λέγω, πως πρέπει πάντοτε να είμαστε προσεκτικοί και νηφάλιοι. Η προσευχή με την υπακοή πρέπει αδελφές να είναι ενωμένες, όπως είναι οι φτερούγες στα πουλιά, για να μπορεί ο άνθρωπος να έχει πνευματική προκοπή και να πετάει με το νου του, από τα γήινα στα ουράνια.

Γι΄ αυτό να προσέχεις μου είπε, όταν πηγαίνεις στην εκκλησία για να προσευχηθείς ή να ψάλλεις : α) να μην παίρνεις ποτέ ψηλά τα ίσια και να μην ψάλλεις με άτακτες φωνές, β) και όταν μπαίνεις στην εκκλησία για να προσευχηθείς, θα πρέπει κάθε έννοια, κάθε φροντίδα και μέριμνα, που σε αποσπά και χωρίζει από τη προσευχή, να την αφήνεις έξω από την πόρτα της εκκλησίας, αν θέλεις να δέχεται ο Θεός την προσευχή και την ψαλμωδία σου, και να έχεις μισθό αιώνιο και όχι κατάκριση.

«Σύμφωνο συμβίωσης ὁμόφυλων ζευγαριῶν». Μετὰ τὴ θλιβερὴ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς

Μετὰ τὴ θλιβερὴ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς

 

Κάθε χρόνο ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλημμύριζε μὲ ἀπέραντη χα­ρὰ τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, ὅλων μας. Ὅμως τὰ περασμένα Χριστούγεννα ἡ χαρὰ σκιάσθηκε ἀπὸ βαθύτατη λύ­πη καὶ ἀφόρητο πόνο γιὰ τὸ ἄθλιο κατρακύλισμα, στὸ ὁποῖο ἔσπρωξε τὴν Πατρίδα μας ἡ ἄξια θρήνων ἀπόφαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἐγκρίνοντας μὲ 194 ψήφους τὸ ἀσεβέστατο νομοσχέδιο γιὰ τὸ «Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν».

    Ἡ Ἀδελφότητά μας, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀνακοινώθηκε ἡ κατάθεση τοῦ ὑβριστι­κοῦ νομοσχεδίου, κινήθηκε πρὸς κάθε δυνατὴ κατεύθυνση, προκειμένου νὰ ἀ­­ποτραπεῖ τὸ σχεδιαζόμενο ἔγκλημα σὲ βάρος αὐτοῦ τοῦ βαμμένου μὲ αἵ­ματα ἡρώων καί μαρτύρων τόπου.

    Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν κινήσεων ἀπ­ευθύνθηκε μὲ ἐπιστολή της ἀρχικὰ στὸν Ἐξοχότατο Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, μολονότι γνώριζε τὶς πολὺ περιορισμένες βάσει τοῦ Συντάγματος δυνατότητές του.

«Ταπείνωσις»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Ἱκέτευε ἀκατάπαυστα τόν Κύριο νά σ᾿ ἀξιώση ν᾿ ἀνταποκριθῆς στό θεῖο κάλεσμά Του: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι π ρ ᾶ ός ε ἰ μ ι κ α ί τ α π ε ι ν ό ς τ ή κ α ρ δ ί α, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. Ια΄ : 28-29). Πουθενά δέν θά βρῆς τόση ἀνάπαυσι, ὅση μέσα στήν ταπείνωσι. Πουθενά δέν θά βρῆς τόση ταραχή, ὅση μέσα στήν ὑπερηφάνεια. Ταπεινώσου μπροστά σέ ὅλους καί θά ὑψωθῆς ἀπό τόν Κύριο. Ἀλλά καί ὅταν ὑψωθῆς ἀπό Ἐκεῖνον μεῖνε πάλι ταπεινός, γιά νά μή χάσης τή χάρι Του. «Ταπεινώθητε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί ὑψώσει ὑμᾶς» (Ἰακ. δ΄: 10).

«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Ἄν ζητᾶτε ἀπό κάποιον κάτι, νά τό ζητᾶτε μέ τήν ὑπομονή τῆς Χαναναίας (Ματθ. ιε΄: 21-28).

Φυλάξτε τό στόμα σας ἀπό λόγια περιττά καί ἀνώφελα· ἀσκηθεῖτε στήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ· ἐγκρατευθεῖτε· καί ὁ Κύριος θά σᾶς περιβάλλει μέ τό ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς ἀγάπης Του.

«Ἀπόδοτε τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Μαρκ. Ιβ΄: 17). Καθώς, λοιπόν, τό σῶμα θά κινεῖται γιά τίς ἀναγκαῖες ἐργασίες, ἡ καρδιά θά πρέπει νά παραμένει ὁλόκληρη δοσμένη στό Θεό.

Κυριακή ΙΒ' Λουκᾶ (Ἡ θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν): Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΓ´ 17 - 21

¹⁷ Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. ¹⁸ Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. ¹⁹ περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. ²⁰ Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, ²¹ καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 

Ὁ Νεομάρτυς Ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐν Ἰωαννίνοις

Ο Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις

(Γρεβενά 1808 – Ιωάννινα 17/1/1838)

 

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

 

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΓΑΜΟΣ: Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος, ένας από τους λιγοστούς που μαρτύρησαν μετά την ανεξαρτησία του πρώτου σύγχρονου Ελληνικού κράτους, γεννήθηκε στο οικισμό Τσούρχλι (Άγιος Γεώργιος, σήμερα, Γρεβενών). Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Βασιλική, ήταν φτωχοί αγρότες. Εξαιτίας της φτώχειας των γονιών του, παρέμεινε αγράμματος. Οκταετής έμεινε ορφανός και πήγε στα Γιάννινα, όπου έγινε ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν Πασά.

Στην υπηρεσία αυτή παρέμεινε για οκτώ χρόνια. Το 1836, ο Γεώργιος αρραβωνιάστηκε μια νεαρή ευσεβή Γιαννιώτισσα, την Ελένη. Την ημέρα των αρραβώνων, όμως, συκοφαντήθηκε από έναν Χότζα ότι είχε εξισλαμιστεί κατά τα προηγούμενα χρόνια. Όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο σχετικά, ο Γεώργιος, χωρίς φόβο ομολόγησε ότι γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς και ότι παρέμεινε χριστιανός καθ΄ όλη τη ζωή του. Το δικαστήριο πείστηκε και τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Τον Αύγουστο πιθανότατα της ίδιας χρονιάς νυμφεύτηκε. Το 1837 προσλήφθηκε ως ιπποκόμος στον Μουσελίμη Φιλιατών, από όπου επέστρεψε στα Ιωάννινα το Δεκέμβρη του ίδιου έτους για τη βάφτιση του γιου του, που είχε γεννηθεί στα τέλη του 1837. Έτσι, στις 7 Ιανουαρίου, βαπτίστηκε ο γιος του και, λόγω της ημέρας, έλαβε το όνομα Ιωάννης.

Ὑπόμνηση πρός ἱεροψάλτες

… μετ’Αγγέλων συλλειτουργείς και συμψάλλεις τον Τρισάγιον Ύμνον.

Τα Χερουβείμ εικονίζεις… Μη το ξεχνάς.

http://omothimadon.gr/?p=33205