Ἐμπιστοσύνη στή Θεία Πρόνοια καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἐμπιστοσύνη στή Θεία Πρόνοια καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης 18-10-2008

Ποιά ἡ αἰτία τῶν πειρασμῶν, ποιά ἡ ὡφέλεια καί ποιά ἡ διαφορά τους, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ποιά ἡ αἰτία τῶν πειρασμῶν, ποιά ἡ ὡφέλεια καί ποιά ἡ διαφορά τους, π.Σάββας, 30-1-2010

Τί θά κάνουμε ὅταν εἴμαστε πληγωμένοι, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

 Τί θά κάνουμε ὅταν εἴμαστε πληγωμένοι, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, 27-9-2009

Ὁ Φύλακας-Ἄγγελος ἀναμένει τήν κεκοιμημένη ψυχή πρός ὑπάντησή της ἐν ἡμέρα Κρίσεως

Εικόνα: "΄Αγγελος". Τοιχογραφία στην Μονή "Μανασίτζα", Σερβία. 15oυ αι.

Ο Άγγελός μας.Είναι ο πλέον παραμελημένος φίλος και συνοδοιπόρος μας!

Χαρίζεται σ᾿ εμάς ως δωρεά του Παναγίου Τριαδικού Θεού κατά την ημέρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, και συγκεκριμένα, κατά τη χρονική στιγμή της τρίτης αναδύσεως του βρέφους από την κολυμβήθρα της Εκκλησίας μας.

Έκτοτε θα παραμείνει πλησίον της ψυχής ως φύλακας και συνοδοιπόρος της, όχι μέχρι την κοίμηση του ανθρώπου,αλλά έως την ταφή του σώματος, ως μικρή ένδειξη του σεβασμού και της τιμής που φέρει το ανθρώπινο σώμα από τον Ουρανό,το οποίο, ως διδάσκει η Αγία Εκκλησία μας, στην παραμονή μας σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή,απλά δανειζόμαστε, για να το λάβουμε πάλι κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Χριστού μας.!

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έχει το διακόνημα να λαμβάνει κάθε ψυχή που φεύγει από το σώμα! Στις μάχες, όμως, επί των τελωνίων, οι Πατέρες της Εκκλησίας μας διδάσκουν πως ο φύλακας άγγελός μας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς έχει καταγεγραμμένα όσα θετικά και φιλάρετα πράξαμε, ή σκεφθήκαμε ή προδιαθέσαμε τους εαυτούς μας να κάμνουμε.

Η ψυχή θα κριθεί από τον Άγιο Θεό την 40η ημέρα,προσοχή,όχι από την ταφή, αλλά από την κοίμηση του ανθρώπου,από τον χωρισμό δηλαδή, ψυχής και σώματος. Γι᾿ αυτό, έχουμε ξαναγράψει επ᾿ αυτού, πάντοτε το πλέον πνευματικά ισχυρό μνημόσυνο,επειδή είναι το 40ήμερο και επειδή τότε κρίνεται η ψυχή, πάντοτε, πρέπει να γίνεται πριν,πριν, συμπληρωθούν 40 ημέρες από την εκδημία του κεκοιμημένου,ποτέ αργότερα!

Συνέντευξη Ἀρχιμανδρίτου Ἀντώνιου Φραγκάκη στήν ἄτυπη νεανική ὁμάδα «Τέκνα Ἁγίων Δημητρίου, Γεωργίου καί Πορφυρίου» Θεσσαλονίκης (10.11.2021)

Συνέντευξη Αρχιμανδρίτου Αντώνιου Φραγκάκη, ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, στην άτυπη νεανική ομάδα «Τέκνα Αγίων Δημητρίου, Γεωργίου και Πορφυρίου» Θεσσαλονίκης (10.11.2021).

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πανοσιολογιότατε, εξηγείστε μας, σας παρακαλούμε, την έννοια του όρου «υπαρξιακό πρόβλημα», που είναι πάγκοινο γνώρισμα αλλά κυρίως νεανικό ζήτημα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Eυχαριστώ πολύ παιδιά για την εμπιστοσύνη και την φιλομάθειά σας. Δεν συνηθίζω να δίνω συνεντεύξεις αλλά με έκαμψε η ευλογημένη επιμονή σας και η θεματολογία των προβληματισμών που μου θέσατε στη συζήτησή μας. Ζητώ συγγνώμη που ενώ υπεσχέθην από τον περασμένο Μάιο καθυστέρησα λόγω της εκδημίας της Γερόντισσας Γαλακτίας. Μεσολάβησε για μένα μία περίοδος μόνωσης και σιωπής. Διαπίστωσα ότι έχετε εύστοχες και υγιείς αναζητήσεις…

Υπαρξιακό πρόβλημα λέγεται κατά τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη η διάπυρη λαχτάρα της ψυχής, να συναντήσει το Aρχέτυπο της δημιουργίας της. Απεκάλυψε σε μαθητή του, έτι επιζώντα, ότι την στιγμή της συλλήψεως κάθε ανθρώπου, επιστατεί ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, και δημιουργεί εκ του μηδενός την καθαρότατη και αρτιότατη αθάνατη ψυχή. Η ψυχή δεν έχει κληρονομικότητα. Έχει τελειότητα. Τότε, ο νους, ο οφθαλμός της ψυχής, για δευτερόλεπτα ορά τον Χριστό ως Θεάνθρωπο «εν τω Ακτίστω Φωτί»! Μάλιστα, σεβόμενος την ελευθερία ενός εκάστου, ερωτά εκείνη την στιγμή την νεόπλαστη ανθρώπινη ύπαρξη αν θέλει να ζήσει! Την εμπειρία αυτή την μεγαλειώδη και καθοριστική, την διακρατεί η καρδιακή μνήμη του εμβρύου. Συνοδεύει κάθε άνθρωπο σε όλη την εξελισσόμενη επίγεια πορεία του. Δεν ενθυμείται αυτό το γεγονός η μη ανεπτυγμένη εγκεφαλική μνήμη, αλλά η παράλληλη και απείρως δυνατότερη, η επονομαζομένη καρδιακή. Αυτή την διακρατεί μνημονικά ανεξίτηλη και γευστικά απαιτητική. Επομένως, την αναζητά διακαώς σε όλη την μετέπειτα ενδοκοσμική διαδρομή της.

«Ὁ νέος βαρλααμισμὸς μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Ὁ νέος βαρλααμισμὸς μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας 28/03/21

Ὅπως ἀκούσαμε στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, στὴν ἐποχή του ἐμφανίστηκε ἕνας μεγάλος αἱρετικὸς ποὺ λεγόταν Βαρλαὰμ καὶ ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ προσεγγιστεῖ μὲ τὴν λογική, μὲ συλλογισμούς, μὲ τὴν φιλοσοφία· καὶ ἄν δὲν πάει ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ τὸν Θεό.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κατάλαβε ὅτι κρύβεται μία μεγάλη αἵρεση πίσω ἀπὸ αὐτὲς τὶς διδασκαλίες καὶ τὸν κατατρόπωσε, καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν προσεγγίζεται μὲ τὴν διάνοια, μὲ τὴν σκέψη, μὲ τοὺς συλλογισμούς, μὲ τὴν λογικὴ τοῦ Ἀριστοτέλους –παρόλο ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γνώριζε πολὺ καλὰ τὴν Φιλοσοφία καὶ τὸν Ἀριστοτέλη- καὶ τὸ δίδαξε ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους μας, σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία -καὶ δόξα τῷ Θεῶ γι΄ αὐτὸ- ὅτι ὁ Θεὸς προσεγγίζεται μὲ τὴν καρδία καὶ ὄχι μὲ τὸν ἐγκέφαλο. Δηλαδή, μὲ τὸν νοῦ ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὑψηλότερη δύναμη τῆς ψυχῆς καὶ ἔχει τὴν ἕδρα του εἰς τὴν καρδία· τὴν οὐσία του εἰς τὴν καρδία. Καὶ ὅταν ὁ νοῦς εἶναι καθαρός, ὅταν ἡ καρδία εἶναι καθαρά, τότε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν Θεό, κατὰ τὸ “μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται”( Ματθ. 5, 8) ποὺ μᾶς εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Καὶ ἔτσι, κατατροπώθηκε αὐτὴ ἡ πλανεμένη διδασκαλία τοῦ Βαρλαὰμ ὁ ὁποῖος μεταξὺ τῶν ἄλλων, δίδασκε καὶ κατὰ τῆς νοερᾶς προσευχῆς καὶ κατὰ τῆς εὐχῆς -τὸ “ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με”- ποὺ ἀσκοῦσαν καὶ ἀσκοῦν μέχρι σήμερα συστηματικὰ οἱ ἡσυχασταὶ ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς καὶ εὐσεβεῖς Χριστιανοί.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι ἐπίκαιρος καὶ στὶς μέρες μας, γιατὶ καὶ σήμερα ἔχουμε μιὰ παρόμοια αἵρεση ποὺ μᾶς λέει ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλα εἶναι ἡ ἐπιστήμη, ποὺ δὲν εἶναι βέβαια, τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνα δημιούργημα τῆς λογικῆς ἡ ἐπιστήμη καὶ ὄχι τῆς καρδιᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ βλέπουμε, οἱ μηχανὲς ποὺ εἶναι ἄψυχα σίδερα καὶ ἀντικείμενα, τείνουν νὰ κάνουν ἄψυχο καὶ σιδερένιο καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν καρδιά του, τὴν ψυχή του, χωρὶς συναισθήματα, χωρὶς ἀγάπη, χωρὶς οἶκτο, χωρὶς ἔλεος.

Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ

Α΄. Το Πνευματικό Παλληκάρι στη μεγάλη θλιβερή φυγή

Ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού «Χατζεφεντής»*, ο άγιος Αρσένιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας (1840–10/11/1924), εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, από χρόνια μπροστά, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα και έλεγε στους Φαρασιώτες να μη ξανοίγονται, αλλά να κάνουν οικονομίες για τον δρόμο. Ένα χρόνο πριν την ανταλλαγή, πήγε μια γυναίκα και του είπε: «Νά ’χω την ευχή σου, Χατζεφεντή, άκουσα ότι φέτος θα μας σηκώσουν...». Ο Πατήρ Αρσένιος τής είπε: «Ησύχασε και κάνε ακόμη τις δουλειές σου, διότι θέλουμε άλλον έναν χρόνο».

Όταν πέρασε κι εκείνος ο χρόνος, έφθασε και το θλιβερό μήνυμα, να ετοιμασθούν γρήγορα για δρόμο. Ήταν, φυσικά, πολύ πικρό το ξεσπίτωμα· αλλά ο καλός Πατέρας κι αυτό το είχε γλυκάνει με το ότι θα επέστρεφαν πάλι στη Μητέρα Ελλάδα. Όλοι οι Φαρασιώτες άρχισαν αμέσως τις ετοιμασίες τους, όπως και ο Πατήρ έκανε τις δικές του: βάπτισε πρώτα όλα τα αβάπτιστα παιδιά, καθώς και ένα παιδί του Προέδρου των Φαράσων (του Πρόδρομου Εζνεπίδη, του πατέρα του αγίου Παϊσίου), οπότε συνέβη και το εξής:

Οι γονείς του παιδιού (ο Πρόδρομος και η Ευλαμπία Εζνεπίδη) ήθελαν να δώσουν το όνομα του παππού: Χρήστος. Ο Πατήρ Αρσένιος όμως δεν δέχθηκε, διότι ήθελε κι αυτός να δώσει το δικό του όνομα και είπε στους γονείς: «Εσείς καλά θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού· εγώ, δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;». Οπότε, γυρίζει στη νουνά και λέγει: «Αρσένιο, να το πεις!». Το παιδί αυτό (ο άγιος Παΐσιος) πράγματι από μικρός ήθελε να γίνει καλόγηρος, όπως και έγινε· ή η ευχή του ενήργησε ή το είδε με το προορατικό του χάρισμα· και τα δύο αυτά, φανερώνουν άγιο άνθρωπο.

Μετά λοιπόν από το βάπτισμα των παιδιών, έσκαβε επί μια βδομάδα κι έκρυβε τα ιερά Σκεύη, για να μη μολυνθούν από τους Τούρκους. Άλλα εντός της εκκλησίας των οσιομαρτύρων Βαραχησίου και Ιωνά και άλλα στο κοιμητήρι. Ήταν φυσικά αδύνατον να μεταφερθούν, διότι στα ζώα είχαν φορτωμένα παιδάκια ή τους πολύ γέρους και τρόφιμα με πράγματα πρώτης ανάγκης για τη μακρινή πορεία.

Ἡ Νάνα Μερκβιλάτζε θυμᾶται:

Η Νάνα Μερκβιλάτζε θυμάται:

Κάποια φορά που είχα επισκεφτεί τον Γέροντα η μοναχή Παρασκευή έφτιαχνε κεριά από αγνή κερήθρα μέλισσας. Ο Γέροντας μου ζήτησε να τη φωνάξω να έρθει στο κελί και να συνεχίσει από εκεί τη δουλειά της. Έτσι πήρε τη λεκάνη με το λιωμένο κερί και προσπάθησε να μπει, αλλά η λεκάνη δεν χωρούσε από την πόρτα. Έκανε να τη γείρει λίγο, αλλά υπήρχε ο κίνδυνος να χυθεί το ζεστό κερί. Η λεκάνη ήταν αδύνατο να περάσει από την πόρτα.

- Πάτερ Γαβριήλ, δεν χωράει, διαμαρτυρήθηκε η μοναχή Παρασκευή.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος δια χειρός τοῦ ἀνεψιοῦ καί βαπτιστικοῦ τοῦ Ἀναστασίου Χ. Κεφαλᾶ.

Ο Άγιος Νεκτάριος δια χειρός του ανεψιού και βαπτιστικού του Αναστασίου Χ. Κεφαλά.

Ο Αναστάσιος το δέκατο τρίτο παιδί, στερνοπαίδι, του αδελφού του Αγίου, του δάσκαλου Χαράλαμπου Κεφαλά. Είναι ο τελευταίος, ο δωδεκάχρονος τότε Αναστάσιος, από το συγγενικό περιβάλλον του Αγίου που μίλησε μαζί του τρεις ώρες πριν κοιμηθεί στον ταπεινό θάλαμο του Αρεταίειου στις 8.11.1920, ώρα 22:30.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2021/11/blog-post_27.html

18 Νοεμβρίου. Πλάτωνος μεγαλομάρτυρος. (+306). Ῥωμανοῦ μάρτυρος (+308), Ζακχαίου διακόνου (+307), Ἀναστασίου νεομἀρτυρος ἐκ Παραμυθίας (+1743). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. κβ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. δ´ 2-9).

Κολ. 4,2             Τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ,

Κολ. 4,2                    Κυριοι και δούλοι, όλοι οι Χριστιανοί, να επιμένετε εις την προσευχήν, να αγρυπνήτε εις αυτήν και να εκφράζετε συγχρόνως δι' αυτής τας ευχαριστίας σας προς τον Θεόν.