123. Ἡ ἀγάπη γιά τήν νηστεία καί ἡ ἀκρίβεια στήν τήρησή της, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

123. Ἡ ἀγάπη γιά τήν νηστεία καί ἡ ἀκρίβεια στήν τήρησή της (Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. ΙΣτ΄), 13-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Ε Νηστειῶν [:Ματθ.20,20-28], ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τό αἵτημα τῶν ὑιῶν τοῦ Ζεβεδαίου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Ματθ.20,20-28]

  Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ

[Μέρος δεύτερο:υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.20,23-28]

    «Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν(:Όταν τα άκουσαν αυτά οι δέκα μαθητές, αγανάκτησαν για τη συμπεριφορά αυτή των δύο αδελφών, οι οποίοι ζητούσαν να τους παραγκωνίσουν και να τιμηθούν περισσότερο απ’ αυτούς)».

    Τότε αγανάκτησαν λοιπόν οι υπόλοιποι μαθητές. Πότε δηλαδή; Όταν ο Κύριος  επιτίμησε τους γιους του Ζεβεδαίου για το αίτημά τους. Διότι, όσο χρόνο η προτίμηση αποτελούσε απόφαση του Χριστού, δεν αγανακτούσαν, αλλά βλέποντας αυτούς να προτιμώνται, το αποδέχονταν και σιωπούσαν επειδή σέβονταν τον διδάσκαλο και Τον τιμούσαν· αλλά και αν ακόμη λυπούνταν στη σκέψη τους, όμως δεν τολμούσαν να το φανερώσουν αυτό. Και στην περίπτωση επίσης του Πέτρου, όταν του έδωσε τα δίδραχμα[πρβ. Ματθ.17,24-27], μολονότι παρουσίασαν κάποια ανθρώπινη αδυναμία, όμως δε λυπήθηκαν, αλλά απλώς Τον ρώτησαν: «τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;(:Ποιος λοιπόν άραγε είναι μεγαλύτερος και περισσότερο διακεκριμένος απ’ τους άλλους στη βασιλεία των ουρανών;)»[Ματθ.18,1]. Επειδή όμως στην περίπτωση αυτήν το αίτημα ήταν των μαθητών, αγανακτούν. Αλλά ούτε και πάλι αγανακτούν αμέσως, μόλις το ζήτησαν, αλλά όταν ο Χριστός τούς επιτίμησε και τους είπε ότι δε θα απολαύσουν τα πρωτεία, εάν δεν κάνουν τους εαυτούς τους άξιους γι' αυτά.

   Είδες πόσο ατελής ήταν η πνευματικότητα όλων των μαθητών Του, ώστε και αυτοί οι δύο να επιχειρούν να επιβληθούν των δέκα, και εκείνοι να φθονούν τους δύο; Αλλά, όπως προανέφερα, σε παρακαλώ να μου τους δείξεις μετά από όλα αυτά, μετά την επενέργεια της Θείας Χάριτος που τα σωτήρια πάθη του Κυρίου μας ανέβλυσαν και θα τους δεις όλους να είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη τους αυτά. Άκουσε λοιπόν πώς αυτός ο ίδιος ο Ιωάννης, που τώρα προσήλθε και ήθελε να εξουσιάζει αυτούς, σε κάθε περίπτωση παραχωρεί τα πρωτεία στον Πέτρο, και στο κήρυγμα και στην επιτέλεση θαυμάτων στις Πράξεις των Αποστόλων[πρβ. Πράξ.3,1 κ.ε.]. Και δεν αποκρύπτει τα κατορθώματα αυτού, αλλά και την ομολογία της πίστεως του Πέτρου διακηρύττει, πράγμα που το έκανε όταν όλοι σιωπούσαν, και την είσοδό του Πέτρου στον τάφο πριν από εκείνον αναφέρει και παρουσιάζει πριν από τον εαυτό του τον Πέτρο. Επειδή όμως και οι δύο παρευρέθησαν πλησίον του Κυρίου κατά την ώρα της σταυρώσεώς Του, μειώνοντας το δικό του εγκώμιο, λέγει χωρίς να αναφέρει το δικό του το όνομα: «ὁ μαθητὴς ὁ ἄλλος, ὃς ἦν γνωστὸς τῷ ἀρχιερεῖ(:εκείνος ο άλλος μαθητής, που ήταν γνωστός στον αρχιερέα)»[Ιω.18,16].

Τά ἀδύνατα γίνονται δυνατά

ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ

 

Τα αδύνατα παρ' ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ έστιν

(Λουκ. 18,27)

 

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη (+)

    Κάθε λόγος του Χριστού στα Ευαγγέλια ομοιάζει με πολύτιμο διαμάντι. Όσο τον περιεργαζόμαστε, τόσο και περισσότερες λάμψεις σκορπίζει. Λάμψεις άφθαρτες, πνευματικές.

 

Ένας πάμπλουτος άρχοντας λίγο από ενδιαφέρον και λίγο από πειρακτική διάθεσι πλησίασε τον Κύριο και τον ρώτησε πως θ' αποκτούσε την αιώνια ζωή. Δεν ήταν ασυνήθιστο διάφορα πρόσωπα να υποβάλλουν στον θαυμαστό Διδάσκαλο ποικίλες ερωτήσεις. Ο Κύριος τον παρέπεμψε στον Νόμο, στην τήρησι των θείων εντολών - αποφυγή μοιχείας, φόνου, κλοπής, ψευδομαρτυρίας, σεβασμός προς τους γονείς. Εκείνος μη έχοντας την απαιτούμενη αυτογνωσία, βιάσθηκε να ομολογήση ότι από μικρός τα τήρησε όλα. Κι έδειχνε πως κάτι περισσότερο ζητούσε. Τότε ο Χριστός του έδειξε την ψηλή κορυφή:

 

Ένα σου απολείπεται. Όλα όσα έχεις να τα πουλήσης και να τα μοιράσης στους πτωχούς και θάχης θησαυρό στον ουρανό, και έλα ακολούθησε με (18,22)

 

Η αντίδρασίς του ήταν σαν εκείνου που του πάτησαν τον κάλο. Να πουλήση την περιουσία του και να την μοιράση στους πτωχούς! Α, πα, πα! Ούτε να το σκέπτεται τέτοιο πράγμα. Να στερηθή τα φανταχτερά ρούχα του, τα ωραία έπιπλά του, τα όμορφα οικιακά σκεύη και στολίδια, τα ζώα του, τις άμαξές του, τα όμορφα σπίτια του, τα θαυμάσια περιβόλια του, τα χωράφια του; Και ξεγυμνωμένος άπ' όλα αυτά να ακολουθή τον Χριστό! Αδύνατο των αδυνάτων!

 

Βέβαια ο Χριστός που είδε την καρδιά του προσκολλημένη στα πλούτη, για να τον βοηθήση, του μίλησε για ουράνιο θησαυρό - έξεις θησαυρόν εν ουρανώ - αλλά κι αυτό δεν τον συγκίνησε. Τα γήινα πλούτη ήταν χειροπιαστά, ενώ τα ουράνια μελλοντικά και αβέβαια.

 

Το πρόσωπό του σκεπάσθηκε με συννεφιά. Απλώθηκε πάνω του η λύπη. Περίλυπος εγένετο (18,23). Ο καημένος θάθελε και την αιωνία ζωή να κληρονομήση, αλλά και τούτη την ζωή να την περάση φίνα με τα πλούτη του.

 

Ο Κύριος που συχνά ξεκινούσε τον λόγο από όσα αντίκρυζε γύρω του, πήρε αφορμή από το λυπημένο πρόσωπο του και παρετήρησε: Πόσο δύσκολα αυτοί που έχουν τα χρήματα μπαίνουν στην βασιλεία του Θεού! Πιο εύκολα περνάει μια γκαμήλα στην βελονότρυπα, παρά ο πλούσιος στην βασιλεία του Θεού (18, 21-22).

 

Κυριακή Ε Νηστειῶν [:Ματθ.20,20-28].Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τό αἴτημα τῶν Ὑιῶν Ζεβεδαίου. Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Ματθ.20,20-28]

  Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ

 [Μέρος πρώτο:υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.20,20-23]

[…] Σε τόσο μεγάλο βαθμό έφθασε η αδυναμία των μαθητών να αντιληφθούν καθαρά τα λόγια του Κυρίου για το επικείμενο Πάθος και την Ανάστασή Του, ώστε ευθύς αμέσως να Τον πλησιάσουν οι υιοί του Ζεβεδαίου και να συζητήσουν μαζί Του για την πρωτοκαθεδρία που θα ήθελαν να τους παραχωρήσει στο μέλλον. Διότι, όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής Μάρκος, είπαν τότε στον Κύριο: «δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου(:Όταν έλθεις στη δόξα σου και ανεβείς στον επίγειο βασιλικό θρόνο του Δαβίδ, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στ’ αριστερά σου»[Μαρκ.10,37].

     Πώς τότε λοιπόν ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει ότι πλησίασε τον Κύριο η μητέρα τους και το ζήτησε αυτό και όχι οι ίδιοι οι μαθητές; «Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ᾿ αὐτοῦ(: Τότε Τον πλησίασε η μητέρα των παιδιών του Ζεβεδαίου με τους γιους της, η οποία Τον προσκύνησε και έδειξε ότι σκόπευε να Του ζητήσει κάτι)»[Ματθ.20,20]. Φυσικό ήταν και τα δύο να συνέβησαν. Διότι παρέλαβαν τη μητέρα τους, με σκοπό να μεγαλώσουν την παράκλησή τους, και κατ’ αυτόν τον τρόπο να συγκινήσουν τον Χριστό. Το  ότι λοιπόν είναι αληθινό αυτό που είπα και ότι η παράκληση ήταν μάλλον δική τους, αλλά παρουσιάζουν από ντροπή τη μητέρα τους, πρόσεξε πως ο Χριστός απευθύνει προς αυτούς τον λόγο. Καλύτερα όμως ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε κατά πρώτον τι είναι αυτό που ζητούν, με ποια διάθεση το ζητούν και τι ήταν εκείνο που τους οδήγησε να ενεργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο.

   Από τι λοιπόν παρακινούμενοι έφθασαν σε αυτήν την ενέργειά τους; Έβλεπαν ότι έχαιραν εκτιμήσεως εκ μέρους των άλλων ανθρώπων και ήλπισαν ότι εξαιτίας αυτού θα επιτύχουν να εκπληρωθεί και αυτή η αίτησή τους. Αλλά τι τέλος πάντων είναι αυτό το οποίο ζητούν; Άκουσε άλλον ευαγγελιστή, τον Λουκά, ο οποίος αποκαλύπτει αυτό πολύ καθαρά. Διότι, λέγει, ζητούσαν αυτά «διὰ τὸ ἐγγὺς αὐτὸν εἶναι Ἱερουσαλὴμ καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀναφαίνεσθαι(:διότι πλησίαζε στα Ιεροσόλυμα κι αυτοί νόμιζαν ότι θα φανερωνόταν αμέσως η βασιλεία του Θεού με λαμπρότητα και δόξα)»[Λουκ.19,11].

Βρίσκεσαι ξαφνικά σέ ἕναν ἄλλο Ἁγιάννη Ρῶσο, Ρῶσος καί αὐτός, Ἰωάννης καί αὐτός, ἄφθαρτος καί αὐτός.

 

Εἴχαμε πρόσφατα τήν εὐλογία νά προσκυνήσουμε τό τίμιο λείψανο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς στό Σάν Φρανσίσκο (ΗΠΑ). Ἄφθαρτο,χαριτόβρυτο, «δεσποτικό».

  

 Τά συναισθήματα ἀνάμεικτα, ἀντιδιαμετρικά ἀντίθετα μεταξύ τους. Ἐκεῖ πού περπατᾶς στό πανέμορφο Σάν Φρανσίσκο, ἡ χαρά τῆς φυσικῆς ὀμορφιᾶς του ξεθωριάζει σιγά-σιγά μέ τήν βιωματική μαρτυρία τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου πού ἀποτυπώνεται ἔντονα σέ κάθε γωνιά. Ἀπό τήν σεξουαλική ἐπανάσταση τοῦ ’70, μέχρι τήν σημερινή «πολιτισμένη» καί «φυσιολογική» διαστροφή κάθε λογῆς· αἰσθάνεται κανείς μία βαθιά λύπη βλέποντας νά ἀμαυρώνονται τόσες μά τόσες «εἰκόνες» Θεοῦ.

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΕΝ ΧΙΩ ΣΠΑΝΙΑ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ

Ὁ γάμος ἐκ διαζυγίου εἶναι ἰσόβιος μοιχεία. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

https://www.youtube.com/watch?v=n7zMCXWxuA8&feature=youtu.be

Ὁ χωριάτης καί ὁ κομμισάριος

Ο ΧΩΡΙΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΣ.

Kατά τη διάρκεια της διαφωνίας αντιθρησκευτικών ένας από τους συμπατριώτες κομισάριος , στέκεται στην εξέδρα, και φωνάζει και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει θεός.

Ένας πατέρας του χωριού πήγε στο μικρόφωνο και δειλά ζήτησε  το λόγο.  Ο κομισάριος χαμογέλασε συγκαταβατικός και είπε, " Καλά! Αλλά δίνω μόνο ένα λεπτό!".

ΕΊΠΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉΣ. Κύριε, ἄν βλάψω ἄλλους, δώσε μου τή δύναμη νά ζητήσω συγγνώμη ...

ΕΊΠΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉΣ. Κύριε, ἄν βλάψω ἄλλους, δώσε μου τή δύναμη νά ζητήσω συγγνώμη ... Ἄν οἱ ἄνθρωποι μέ βλάψουν, δώστε δύναμη νά τούς συγχωρήσω ...

  

13 Ἀπριλίου. Σάββατον τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Μαρτίνου πάπα Ῥώμης ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς Θεοτόκου. Νοεμ. 21. (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.