Νεομάρτυς Ἰωάννης Κουλακιώτης († 1776)

Γεννήθηκε στην Κουλακιά, τη σημερινή Χαλάστρα, της Θεσσαλονίκης. Έζησε στο Άγιον Όρος ως δάσκαλος.

Κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια συμποσίου, οι Τούρκοι ισχυρίσθηκαν ότι ήθελε να γίνει μουσουλμάνος. Ο Ιωάννης αρνήθηκε τη συκοφαντία και δεν θέλησε ν’ αρνηθεί την πίστη του. Έτσι οδηγήθηκε στο παζάρι της πόλης και δίχως δίκη καταδικάσθηκε σε απαγχονισμό. Το τίμιο λείψανό του ρίχθηκε στη θάλασσα και χάθηκε.

Ποιά εἶναι ἡ διαφορά ἀνάμεσα στήν ταπεινοφροσύνη καί τήν ταπείνωση;

ΓΕΡ.:Η ταπεινοφροσύνη, το ταπεινό φρόνημα, είναι τρόπος σκέψεως που δανείζεται κανείς εξολοκλήρου από το Ευαγγέλιο, από τον Χριστό. Η ταπείνωση είναι καρδιακό αίσθημα που αντιστοιχεί στην ταπεινοφροσύνη. Η ψυχή πρέπει πρώτα να ασκηθεί στην ταπεινοφροσύνη, για ν' αποκτήσει έπειτα, ανάλογα με το μέτρο αυτής της ασκήσεως, την ταπείνωση. Γιατί η κατάσταση της καρδιάς εξαρτάται πάντοτε από τις σκέψεις που αφομοιώθηκαν από τον νου.

Όταν η πνευματική εργασία του ανθρώπου ελκύσει τη θεία χάρη, τότε η ταπεινοφροσύνη και η ταπείνωση αρχίζουν να αυξάνονται πληθωρικά, γεννώντας η μία την άλλη, με την αρωγή και τη συνδρομή της προσευχής και του πένθους.

ΥΠ.: Εξήγησέ μου από εμπειρίες, με ποιό τρόπο γεννιέται από την ταπεινοφροσύνη η ταπείνωση και αντίστροφα.

Γιὰ τὸ θάνατο.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

“Μέσα στὴν Ἐκκλησία! Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ σωτηρία”, μᾶς ἔλεγε πάντα ὁ Παππούλης. “Ὅποιος εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας δὲ φοβᾶται τὸ δεύτερο θάνατο. Δὲν ὑπάρχει θάνατος γιὰ ὅποιον εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι τέλεια, δὲν ἔχει οὐδεμία ἀτέλεια”.
Δὲν ὑπάρχει θάνατος, μᾶς εἶπε. Μὴ φοβᾶσαι τὸ θάνατο. Ὅποιος πέθανε γιὰ τὸ Χριστό, δὲν ὑπάρχει γι’ αὐτὸν θάνατος. Κι ἂν δὲν πέθανες, νὰ πεθάνεις!

Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν,
ᾍδου τὴν καθαίρεσιν,
Ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν.
Καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸ αἴτιον.
Τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων,
Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον.

Ἐντυπώσεις ἀπό ἕνα ταξίδι στή Σοβιετική Ρωσία

Αποσπάσματα από το υπό έκδοσιν βιβλίο "Η Αγία Ρωσία στη Σοβιετική Ένωση" του μοναχού Μητροφάνους Χιλανδαρινού, που περιέχει εντυπώσεις από την συμμετοχή Αγιορείτικης αντιπροσωπείας στις εορτές του αγίου Σεργίου του Ραντονέζ του έτους 1976.

Από την πόρτα της εκκλησίας και προς όλες τις πλευρές οι πιστοί στεκόταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Στριμωχνόταν, για να κάνουν χώρο να περάσουμε. Σταματούσαμε και ξανά μετατοπιζόταν μπροστά. Στο βάθος αυτής της χαμηλής σπηλαιώδους εκκλησίας τελέσθηκε η θεία Λειτουργία. Η χορωδία έψαλλε αυθόρμητα και αρμονικά. Γύρω μας ελαφρές αναπνοές που προσευχόταν και ήχοι της ήσυχης προσηλώσεως προς τον Θεό και τους Αγίους.

Μητέρα πρόσεχε!_1ο Μέρος (Κείμενο + Ὁμιλία mp3)

Π. Σάββας 2009-03-25_(ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ)_1_ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-03-09 (Σύναξη Νέων Μητέρων).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ!

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Xωρίς καμία ἀμφιβολία, τά νιάτα στήν ἐποχή μας περνᾶνε σοβαρή κρίση. “Ὄχι γιατί εὐθύνονται αὐτά τά ἴδια. Τό μεγαλύτερο βάρος τῆς εὐθύνης πέφτει σέ μᾶς, τούς μεγάλους — γονεῖς, δασκάλους, κληρικούς, πνευματικούς ὁδηγούς. Χάσαμε τούς πνευματικούς προσανατολισμούς μας ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, καί ἦταν ἑπόμενο νά χάσουμε καί τήν ἀληθινή «κατά Θεόν» ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας.

Ἰδιαίτερα ὁ ρόλος τῶν γονιῶν καί τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας εἶναι φοβερά καταλυτικός γιά τήν παιδική-νεανική ψυχή, ὅταν δέν εἶναι ρόλος ἀγωγῆς ἄλλ’ ἀντιαγωγῆς. Ἀντίθετα, ἡ σωστή παιδαγωγική ἐργασία τῶν γονιῶν πάνω στήν ψυχή τῶν παιδιῶν, ἀπό τή βρεφική ἀκόμα ἡλικία, ἁπλώνει βαθειές ρίζες στήν ἐν Χριστῷ ζωή, τή μόνη ἀνθρώπινη καί αὐθεντική ζωή, πού καμιά θύελλα τῆς νεανικῆς καί ὥριμης ἡλικίας δέν μπορεῖ νά ξεριζώσει. Αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια θέλει νά δείξει τοῦτο τό βιβλίο.

Ἡ συνεχής πνευματική προσπάθεια ὡς θεραπευτικό μέσο καί ἡ δίψα γιά τό Θεό (Ἁγ. Σιλουανοῦ)_mp3

 

Π. Σάββας 2012-02-11_Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΚΑΙ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ_(ΑΓ. ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ)_(mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-02-12 (Σύναξη Νέων).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

«Ὁ ὕμνος τῆς ἀγάπης»

«Ὁ ὕμνος τῆς ἀγάπης»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

τῷ οὐρανῷ συνῆψε τήν γῆν·

ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

τόν ἄνθρωπον ἐπί τόν θρόνον τόν βασιλικόν ἐκάθησεν·

ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

τόν Θεόν ἔδειξεν ἐπί τῆς γῆς·

Ἐμφάνιση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στά Σπάτα

    ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ ΜΕΡΟΣ Α    


           

                

    

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ

 ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ!    

     

    Η Ελένη Διον. Δανιηλίδου, γεννήθηκε στο χωριό Αναμούρ κοντά στην πόλη Μερσίνα που είναι απέναντι από το νησί Κύπρο, της επαρχίας Κιλικίας.     Έφυγε από την Τουρκία κατά την μικρασιατική καταστροφή και ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν 10 ετών. Όταν ήρθε κατοίκησε στους Ποδαράδες και εργαζόταν στο εργοστάσιο ταπητουργίας που βρισκόταν εκεί. Σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε τον Διονύσιο Μιχ. Δανιηλίδη από το χωριό Σαράκιοι του νομού Αϊδινίου Μικράς Ασίας, και κατοίκησε στο χωριό Σπάτα της Αττικής στις 29/04/1930. Η Δανιηλίδου, γέννησε 11 παιδιά εκ των οποίων 10 είναι στη ζωή και ονομάζονται Αναστασία, Μιχάλης, Μανώλης, Χριστίνα, Γεσθημανή, Μαρία, Μάρκος, Σταύρος, Δημήτρης, Αναστάσιος, Γεώργιος.  Την μητέρα της την έλεγαν Αντωνία και τον πατέρα της Ισαάκ Γαβριηλίδη.      Μετά τον γάμο κατοίκησε στο κτήμα Ηλία Παπακωνσταντή όπου της παρουσιάστηκε ο Ιησούς Χριστός και της υπέδειξε την ανέγερση του Ναού Του. Στις επόμενες σελίδες αφηγείται η ίδια την ιστορία της εμφάνισης του Σωτήρα ενώπιόν της.

ΠΩΣ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΥΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Ὁ Χριστός εἶναι φίλος μας. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ...»". Σαν φίλο να Τον ατενίζομε και να Τον πλησιάζομε.

Πέφτομε; `Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά Του, όχι με φόβο οτι θα μάς τιμωρήσει, αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.
 Να Του πούμε: «Κύριε, το έκανα· έπεσα. Συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε οτι μας αγαπάει, οτι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη, και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία.  Όταν πιστεύομε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνομε. 'Εχομε εξασφαλίσει την αγάπη Του και, όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει. 

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο "ἀνθόκηπος" τοῦ ἱερομόναχου Δωροθέου,Ρώσου συγγραφέα

Το βιβλίο Ανθόκηπος του ιερομόναχου Δωροθέου, Ρώσου συγγραφέα πού έζησε κατά την πατριαρχική περίοδο, όπως συμπεραίνουμε από το ίδιο το έργο. Θα μεταφέρουμε εδώ μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο, μεταγλωττισμένα από τη σλαβονική στη ρωσική για τη διευκόλυνση του αναγνώστη. Κι αυτό, επειδή, αφενός, η ασκητική αξία του βιβλίου είναι μεγάλη και, αφετέρου, ο συγγραφέας του, μολονότι ομοεθνής μας, είναι ξεχασμένος σχεδόν απ' όλους μας. Μόνο κανένας ερημίτης διαβάζει και ξαναδιαβάζει το εμπνευσμένο βιβλίο Ανθόκηπος. Το εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Ρώσοι μοναχοί πού επιδίδονταν στην πιο υψηλή άσκηση. Απ' αυτό διδάχθηκαν την προσευχή του Ιησού ο περίφημος ασκητής του Σολοφκί Ιησούς Γκολγκόφσκι και ο θαυματουργός όσιος Ιωάσαφ Κάμενσκι-ο κατά κόσμον πρίγκιπας Ανδρέας Βολογκόντσκι—, όπως πληροφορούμαστε από τον χειρόγραφο βίο του. Από τις σύντομες αναφορές του ιερομόναχου Δωροθέου σε γεγονότα της εποχής του, γίνεται φανερό ότι αυτός έζησε στα χρόνια των πρώτων πατριαρχών (1589 κ.έ.) και πρόλαβε τις εθνικές ταραχές. Τα αποσπάσματα του βιβλίου, πού μεταφέρθηκαν

εδώ, προέρχονται από την έκδοση που έκαναν οι Ορθόδοξοι στο

Γκρόντνο το 1687, δηλαδή είκοσι χρόνια μετά την έκπτωση του πατριάρχου Νίκωνος, με την παλαιά γραφή.

14 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Αὐξεντίου τοῦ ἐν τῶν Ὄρει, Οὐαλεντίνου Ἱερομάρτυρος, τῶν Ἁγίων Πρόκλου Ἀππολωνίου καὶ Ἐφηβίου Μαρτύρων, Οὐαλεντίνου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Βασσίου, Ἀντωνίου καὶ Πρωτολίκου Μαρτύρων, Ἀγάθωνος Ἱερομάρτυρος, Μάρωνος Ὁσίου, Ἀβραάμου Ὁσίου, Φιλήμονος Ἐπισκόπου, Αὐξεντίου Ὁσίου, Ἰσαακίου τοῦ Ἐγκλείστου, Νικολάου Νεομάρτυρος, Δαμιανοῦ Ὁσιομάρτυρος, Γεωργίου ἐκ Μυτιλήνης, Νικολάου Ἱερομάρτυρος.

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος ὁ ἐν τῷ Ὄρει

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία. Ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408-450 μ.Χ.) καὶ κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου.

Ἡ φιλήσυχη καὶ φιλομόναχη διάθεσή του καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν ἀσκητικὸ βίο, τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ γίνει μοναχός. Ἐγκατέλειψε λοιπὸν τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἀξιώματά του καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ὄρος πετρῶδες τῆς Χαλκηδόνος, τὴν Ὀξεῖα Πέτρα, ὅπου καὶ ἀσκήτευε, ἐνῷ παράλληλα ἀσχολήθηκε μὲ τὴν μελέτη καὶ σπουδὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τόση δὲ ἦταν ἡ φήμη του γιὰ τὶς σπάνιες ἀρετὲς καὶ τὴν βαθιὰ θεολογικὴ μόρφωσή του, ὥστε προσκλήθηκε στὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνεκλήθη τὸ ἔτος 451 στὴν Χαλκηδόνα γιὰ νὰ καταδικάσει τὶς κακοδοξίες τοῦ Εὐτυχοῦς.

Στὸ ἀσκητήριό του καθημερινὰ προσέρχονταν πολλοί, γιὰ νὰ λάβουν τὴν εὐλογία του, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ πολλοὶ πλούσιοι ποὺ τοῦ ἔφερναν τροφὲς καὶ δῶρα.

Ἀλλὰ ἐκεῖνος χρησιμοποιοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του λίγο ψωμὶ γιὰ τὴ συντήρησή του καὶ κερὶ γιὰ τὸ παρεκκλῆσι του. Τὰ ὑπόλοιπα τὰ διαμοίραζε στοὺς πτωχούς. Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Ὅσιο ἔγινε αἰτία νὰ ἱδρυθεῖ στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ γυναικεία μονή.