The nature praises God

 The mountains, the hills, the trees, the sea and the fish all praise God.
But because we’ve blackened the understanding of our souls, we understand very little of this, very little.
» Elder Ephraim of Katounakia
Source:  pemptousia.com 
http://www.diakonima.gr/2015/04/06/the-nature-praises-god/

Πῶς θεραπεύεται ἡ φιλαργυρία, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 22/08/2010 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή Α μέρος

Β. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Ὁ ἐπιφανής Πνευματικός Πατήρ Πορφύριος ἀνέπαυε χιλιάδες πνευματικά παιδιά, θεραπεύοντάς τα ψυχοσωματικά καί ὁδηγώντας τα στή σωτηρία. Ἄς δοῦμε μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ Πνευματικοῦ Πατέρα-Ἐξομολόγου ὅπως προκύπτουν ἀπό τήν ζωή καί τήν διδασκαλία του.

      Ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή

Σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρας ὁ Πνευματικός Ὁδηγός, ἀλλά καί ὁ κάθε πιστός χριστιανός θά πρέπει νά ἔχει ζωή πού νά ὁμοιάζει τό κατά δύναμιν, μέ τήν ζωή τῶν μοναχῶν-ἀσκητῶν· νά εἶναι ζωή προσευχῆς, ἄσκησης, ἡσυχίας καί μεγάλης ἀγάπης πρός τόν Κύριο.

Ἡ ὑψηλή ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου εἶναι πρότυπο ζωῆς γιά κάθε Ἐξομολόγο-Πνευματικό Πατέρα.

Ἄς δοῦμε μερικά βασικά στοιχεῖα της:

Ποῦ θὰ κάνεις Πάσχα;

Καθὼς πλησιάζουν οἱ ἡμέρες τοῦ Πάσχα, καλοί μου φίλοι, εἶναι ἀλήθεια πὼς μία σκέψη μᾶς διακατέχει ὅλους. Ποῦ θὰ κάνουμε Πάσχα; Καὶ μὲ ποιούς; Ὁπότε καταστρώνουμε σχέδια, τὸ συζητᾶμε μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς φίλους μας, κάνουμε ἕνα σωρὸ προετοιμασίες. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ «περάσουμε καλὰ» τὸ Πάσχα.
Εἶναι κακὸ αὐτό; Θὰ πεῖτε. Ἀσφαλῶς ὄχι! Μὴ ξεχνᾶμε πὼς καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ τὴν ἴδια σκέψη εἶχαν γιʼ αὐτὸ τὸ θέμα, ὁπότε καὶ Τὸν ἐρώτησαν: «Ποῦ θέλεις νὰ πᾶμε καὶ νὰ Σοῦ ἑτοιμάσουμε τὸ Πάσχα;» (Ματθ. 16,17). Κι Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν κατήργησε οὔτε καὶ ὑποτίμησε τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα, τοὺς εἶπε τί ἀκριβῶς νὰ κάνουν, γιὰ νὰ τὸ ἑορτάσουν ὅλοι μαζί. Κι αὐτὸ μάλιστα ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του. Μόνο ποὺ στὸ Πάσχα ἔδωσε ἄλλο νόημα. Ποιό; Ἀλλʼ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

* * *

Ἆραγε τί σημαίνει Πάσχα;

Τί ἔμαθα ἀπό τόν παπα Στέφανο ''Ἔζησε φτωχός"

ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΣΤΕΦΑΝΟ

 ΈΖΗΣΕ ΦΤΩΧΟΣ

Ο παπά-Στέφανος υπήρξε σκάνδαλο πτωχείας. Αλλά βέβαια εμένα μου έμπαιναν πειρασμοί:

-Μα τί τά κάνει τόσα χρήματα πού τού έρχονται! αναρωτιόμουν. Κι’ έκανα διάφορες υποθέσεις μέσα μου. Έπεσα όμως πολύ έξω στις πονηρές μου σκέψεις.

Φαίνεται ότι κάποτε «διάβασε» τον προβληματισμό μου καί μια μέρα συζητήσεως γενομένης μού λέει:

-Κύριο Γιάννη χιλιάρικα παίρνω, χιλιάρικα δίνω.

Πεντοχίλιαρα παίρνω, πεντοχίλιαρα δίνω. Τότε εν τω μεταξύ δεν είχανε κυκλοφορήσει ακόμη τά δεκαχίλιαρα. Δεν έκαμνε ποτέ δηλαδή ψιλά τά χοντρά για να δώσει ελεημοσύνη. Έδινε ότι έπαιρνε! Στο ίδιο νόμισμα. Καί θυμήθηκα τότε τά λόγια τού Χριστού στο Ευαγγέλιο πού μιλάει για τήν υποκρισία τών Φαρισαίων πού τούς λέει: «Αποδεκατίζετε το δυόσμο καί τον άνηθο για να δώσετε στους φτωχούς αλλά από τά άλλα άγαθά (εννοεί τά πανάκριβα μέταλλα) εκεί κάνετε “το κορόιδο”».

Ἡ εὐεργετική ἀρρώστια. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Ὅταν ὁ Νήφων γύρισε στό κελλί του, τοῦ χτύπησε κάποιος ἄνθρωπος, πού τόν ἔλεγαν Νίκωνα. Ἦταν ὁ καϋμένος σέ κακό χάλι, σχεδόν παράλυτος. Μόλις πού σερνόταν.

-Κοίτα πῶς εἶμαι, εἶπε μέ παράπονο στόν ὅσιο. Ἕνα κουρέλι... Τά χέρια μου τρέμουν. Τά πόδια μου δέν μέ βαστᾶνε. Ἔδωσα ὅ,τι εἶχα καί δέν εἶχα στούς γιατρούς, μά καλό δέν εἶδα.  Σέ παρακαλῶ, προσευχήσου νά γιατρευτῶ, γιά νά παρηγορηθεῖ ἡ ψυχή μου...

Μά ὁ ἅγιος, φωτισμένος ἀπό τό Θεό, τοῦ ἀποκάλυψε:

Ἐπιστολή-Παρέμβαση γιά τήν κάρτα τοῦ Πολίτη

Τα Συνεργαζόμενα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης απέστειλαν τήν συνημμένη επιστολή-παρέμβαση για την Κάρτα του Πολίτη σ᾽ όλους τους αρχιερείς καί τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. 

Η επιστολή υπογράφεται από 25 Σωματεία.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Θεσσαλονίκη, 26η Μαρτίου 2015

Ἀρ. Πρωτ.: 311/Φ.3

Κύριε /α Βουλευτά,

Ἡ παροῦσα ἐπιστολή τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σωματείων τῆς Θεσσαλονίκης εἶναι ἀποτύπωση τῆς ἀγωνίας μας, καθώς βλέπουμε γιά ἄλλη μιά φορά, νά ἐπιχειρεῖ ἡ κυβέρνηση νά ἐπιβάλει στόν λαό μας τήν ἠλεκτρονική «Κάρτα τοῦ Πολίτη».

Συμβιβάζεται ἡ Ἀλήθεια μέ τό ψέμα;

του Χαράλαμπου Άνδραλη

«Ο κόσμος δεν καρφώνει στον σταυρό εκείνον που συμφιλιώνει την αλήθεια με το ψέμα, το φως με το σκοτάδι και το καλό με το κακό. Τον Χριστό όμως ο κόσμος Τον σταύρωσε επειδή δεν εξίσωσε, δεν ανακάτωσε, δεν έκανε πολιτική με την αλήθεια.» [1]

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Λίγες μόλις ημέρες πριν την επαναβίωση του σημαντικότερου γεγονότος στην ιστορία της ανθρωπότητος, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, στη σκέψη μας έρχονται αυτομάτως εκείνες οι ιστορικές στιγμές και μοιραία τις συγκρίνουμε με τη σημερινή εποχή.

Ο Χριστός, ένας φτωχός περιπλανώμενος διδάσκαλος της Ιουδαίας, μίας μικρής επαρχίας της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γίνεται ενοχλητικός στους ισχυρούς της εποχής με το κήρυγμά Του.

Οι στενόμυαλοι σύγχρονοί Του Ιουδαίοι, δεν άντεξαν το γεγονός ότι ένας «ασήμαντος» Ναζωραίος δεν δεχόταν την αυθεντία τους. Τους σκανδάλιζε το γεγονός ότι δεν τους επαινούσε, αλλά τους έλεγχε για τη διαστροφή που είχαν επιφέρει στην θρησκεία του Ισραήλ. Παράλληλα, ακόμα πιο ενοχλητική για τους Φαρισαίους, υπήρξε η συμπαθής στάση του Ιησού απέναντι στους αμαρτωλούς, τους οποίους καλούσε σε μετάνοια, χωρίς βεβαίως να επαινεί τα αμαρτήματά τους.

Ἔξω οἱ Ἰοῦδες ἀπὸ τὴν ζωήν μας!

«ΕΙΠΕ ΔΕ ΤΟΥΤΟ... ΟΤΙ ΚΛΕΠΤΗΣ ΗΝ» (ΙΩΑΝ. ιβ´ 6)
 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

 

1.ΛΙΓΟ πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.

2. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας. Ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες θέαμα τῆς εὐγνωμονούσας ἀγάπης, ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος γιὰ τὴν συγκινητικὴ ἐκδήλωση, ἀφήνει νὰ φανοῦν οἱ ὑλιστικές του διαθέσεις. Δὲν τολμᾶ ὅμως νὰ ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του. Καλύπτει τὴν στειρότητα τῆς καρδιᾶς του μὲ τὸ πέπλο τῆς ὑποκρισίας. Φορεῖ προσωπεῖο, φαντασμαγορικὸ προσωπεῖο. Τὸ προσωπεῖο τοῦ φιλάνθρωπου καὶ τοῦ φιλόπτωχου καὶ παρουσιάζεται διαμαρτυρόμενος (δῆθεν) χάρη τῶν πτωχῶν.

Π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Ἕνα πετραδάκι [ηχητικό]

π. Αυγουστίνος Καντιώτης: Ένα πετραδάκι [ηχητικό]

http://hggiken.pblogs.gr/2015/03/p-aygoystinos-kantiwths-ena-petradaki-hhhtiko.html

ρήματα Ζωῆς: Τί μποροῦμε νά διώξουμε μέ τήν ταπείνωση;

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν τη ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση.