El nuevo léxico de los ecumenistas, o sea, lectura de la panherejía formal y el ¿por qué? no han firmado en el Pseudosínodo de Creta los Metropolitas: Ierotheo Vlajos de Lepanto, Neófitos de Morfu Chipre y Atanasio de Limasol Chipre.

El nuevo léxico de los ecumenistas, o sea, lectura de la panherejía formal

Τὸ νέο λεξικὸ τῶν οἰκουμενιστῶν ἤγουν ἐπίσημης πιὰ αἱρέσεως τὸ ἀνάγνωσμα

Adamantios Tsakiroglu, historiador y filólogo clásico. Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

 Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

«La Iglesia Ortodoxa acepta una denominación histórica de otros heterodoxas iglesia o confesiones. Con esta decisión culminó la violación y la perversión de los santos cánones y custodias que se supone que deberían defender los participantes obispos (no todos sino casi la mitad) en el Pseudosínodo de Kolimbari de Creta. Si uno examina lingüísticamente esta formulación, se pone en manifiesto lo absurdo y la locura de este nuevo lenguaje de la “nueva Iglesia”.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἢ Ὁμολογιῶν». Μὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση κορυφώθηκε ἡ καταπάτηση καὶ διαστρέβλωση τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ παρακαταθηκῶν, ποὺ ὑποτίθεται ὄφειλαν νὰ ὑπερασπίσουν οἱ συμμετέχοντες στην Κολυμπάριο Σύνοδο ἐπίσκοποι. Ἂν ἐξετάσει κανεὶς γλωσσικὰ τὴν διατύπωση αὐτὴ, φανερώνονται ὁ παραλογισμός καὶ ἡ νέα γλώσσα τῆς ʺνέας Ἐκκλησίαςʺ.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 18-07-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιβ΄ 4 - 5 & 15 - 21

ιβ΄ 4 - 5 & 15 - 21

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιβ΄ 9 - 13

Ιβ΄ 9 - 13

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Σε περίπτωση αδυναμίας ανάγνωσης των αναγνωσμάτων ακολουθήστε τα επόμενα δύο βήματα:

1. πατήστε ΔΕΞΙ ΚΛΙΚ στην κάθε εικόνα 

2. επιλέξτε ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΕ ΝΕΑ ΚΑΡΤΕΛΑ

Πῶς ὁ νοῦς ἐπιστρέφει στήν καρδιά.Περί νοερᾶς προσευχῆς 2. Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πῶς ὁ νοῦς ἐπιστρέφει στήν καρδιά.Περί νοερᾶς προσευχῆς 2. Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-01-2009 στήν Θεσσαλονίκη. 

http://Hristospanagia3.blogspot.gr

Τό μεγαλεῖο τῆς προσφορᾶς τοῦ Μοναχοῦ

Μοναχός και Ιεραποστολή

ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

 Καλόν λυπήσαι γονείς, και μη Κύριον.
ο μεν γαρ Κύριος και έπλασεν, και έσωσεν.
οι δε πολλάκις ους ηγάπησαν απώλεσαν
και τη κολάσει παρέδωκαν.
(αγ. Ιωάν. Κλίμακος)

Αντί προλόγου

Όντως είναι μεγάλο θαύμα να βλέπει κανείς νέους και νέες, κάθε ηλικίας και μόρφωσης, να μην τους κάνουν καμία εντύπωση τα όσα (δήθεν ωραία και ευχάριστα) διαθέτει η εποχή μας, αλλά να τα' απαρνούνται όλα, και με βιαστικό και χαρούμενο βήμα, όπως τα ελάφια που διψούν, να πηγαίνουν στις Ιερές Μονές για να βρουν εκείνο που δεν μπορεί σήμερα να τους προσφέρει (η δήθεν πλούσια, αλλά μάλλον ταλαιπωρημένη) εποχή μας. Για να αναφέρουμε στον συντομότατο αυτόν πρόλογο, τι είναι, ή τι σημαίνει Ορθόδοξος Ανατολικός Μοναχισμός είναι εντελώς αδύνατο. Για αυτόν έγραψαν συγγραφείς μεγάλου αναστήματος και Θεοφόροι Πατέρες καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα.

Ἅγιος Πορφύριος: Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ πειρασμοῦ μέ τήν περιφρόνηση

Ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Ἅγιος Πορφύριος: Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅλα τά ἄλλα εἶναι πλάνη καί αἵρεση! (24ο λεπτό...)
 

Ἡ ζωή ἡ πνευματική διέπεται ἀπό τρόπους. Καλά τα λέω; Ἔ; Δηλαδή χρειάζονται τρόποι. Δηλαδή νά! Σοῦ ἔρχεται αὐτό, ἄς ποῦμε, δηλαδή ἕνας πειρασμός. Τί πρέπει νὰ κάνεις; Θὰ καθίσεις νὰ σὲ βουτήξει, νὰ σὲ σφίξει! Χρειάζεται ἕνας τρόπος.Ἀλλά αὐτόν τὸν τρόπο δὲν μπορεῖ νὰ τὸν ἔχω καὶ ἐγώ καὶ ἐσύ κι’ ὁ ἄλλος, κι’ ὁ ἄλλος.Εἶναι πάρα πολλοί τρόποι καὶ κάθε ἕνας εὐχαριστεῖται ἤ κατορθώνει νὰ κάνει ἕνα τρόπο γιὰ νὰ διώχνει τὸ ἀντίθετο, τὶς ἐνοχλήσεις τοῦ ἀντίθετου πνεύματος.Μέσα σὲ ὅλους τοὺς τρόπους εἶναι καὶ ἕνας τρόπος, ποὺ λέγεται περιφρόνηση.Δηλαδή... Βλέπεις ὅτι ἔρχεται κάποιος, δηλαδή ὁ ἐχθρός.Ὁ ἀντίθετος, τὸ ἀντίθετο πνεῦμα ἔρχεται νὰ σὲ βουτήξει.Δὲν τὸ κοιτάζεις. Δὲν τρομοκρατείσαι. Δὲν σφίγγεσαι.

Ἡγουμένη Μαρία. Ἀναμνήσεις ἑνός μαθητή. Ἡ περιπλάνηση της στήν Εὐρώπη. Αὐτοβιογραφία. Τοῦ Μητροπολίτου Γαβριήλ τοῦ Λοβτσάνσκ. Στό Μαυροβούνιο

Όταν πια κατέβηκα από το καράβι στην παραλία της ορθόδοξης χώρας του Μαυροβούνιου, είχα την αίσθηση πώς πάτησα σε «στέρεο» έδαφος, βρίσκοντας αμέσως την ανάπαυση πού ζητούσε η ψυχή μου και πού δεν μπόρεσε να νιώσει στις λατινικές χώρες. Στο Μπάρ ρώτησα πώς μπορώ να έρθω σε επαφή με την μοναχή Άννα. Μου είπαν να περιμένω δύο ημέρες, μέχρι την Παρασκευή πού θα είχε αγορά, οπότε θα ερχόταν ο ιερέας πού θα μπορούσε να με πάει σ’ εκείνην. Όντως, την Παρασκευή ήρθε ο Ιερέας. Ήταν περίπου εβδομήντα χρονών, ωστόσο φαινόταν υγιής και ήταν ντυμένος πολύ απλά. Αφού τον γνώρισα και φανέρωσα την πρόθεσή μου να γνωρίσω την μοναχή, δέχθηκε να με βοηθήσει. Τον ακολούθησα για δώδεκα χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι του, όπου με φιλοξένησε. Τά επόμενο πρωί με οδήγησε στην μοναχή.

π. Σάββας Λαυριώτης: Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἀποδεικνύεται ἀντορθόδοξη, ληστρική καί αἱρετική

Συνέντευξη του  π.  Σάββα Λαυριώτη στον π. Ματθαίο Βουλκανέσκου

Gheron Sava Lavriotul despre Sinodul din Creta (Valentin Vulcanescu)

http://aktines.blogspot.gr/2016/07/h.html

Ἡ μοναχή Ἀγαθονίκη Καραζεπούνη. Ἡ πρώην μουσουλμάνα πού ἀσκήτεψε στήν Ἱ. Μονή Κεχροβουνίου Τήνου

Στην περίπτωση της αδελφής Αγαθονίκης θαυμάζουμε την πρόνοια του Θεού, το πώς δηλαδή ο ίδιος την διάλεξε και την προόρισε να γίνει νύμφη Του μέσα από το γένος των μισοχρίστων και μισελλήνων Οθωμανών.

Καταγόταν από τα βάθη της Μικράς Ασίας. Το μουσουλμανικό της όνομα ήταν Αλή Μουλά. Ο πατέρας της ήταν χότζας. Διέθετε σοφία και πείρα και έτσι πολλοί τον επισκέπτονταν για να ζητήσουν την πολύτιμη συμβουλή του. Συνήθιζε να λέει: «Κάποιο απ’ τά παιδιά μου θα προδώσει την θρησκεία μας και θα γίνει κακό γκιαούρ». Το παιδί μεγάλωνε και διακρινόταν για την σεμνότητα και την φιλοτιμία του. Αγαπούσε ιδιαίτερα τους Χριστιανούς και ένιωθε κάτι να την μαγνητίζει και να την τραβά κοντά τους...

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Μεγάλα τά τῆς Πίστεως κατορθώματα

ΜΕΓΑΛΑ ΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ

Την θεραπεία του παραλυτικού του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος από τον Θεάνθρωπο Κύριό μας Ιησού Χριστό στην Καπερναούμ την αφηγούνται οι δύο Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς. Στη διήγησι του ίδιου θαύματος υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των δύο Ευαγγελιστών, οι οποίες βέβαια δεν πρέπει να εκληφθούν σαν διαφωνία και αντιθέσεις που αναιρούν την αλήθεια.

Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες ο Ευαγγελιστής Λουκάς παρουσιάζεται με περισσότερες λεπτομέρειες, απ᾽ότι ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, το ίδιο θαύμα, που έκαμε ο Ιησούς Χριστός μετά την επί του όρους ομιλία, ευθύς αμέσως μετά την κάθοδό του από το όρος και την είσοδό του στη Καπερναούμ, όπου και διέμενε.

Ο διαφορετικός τρόπος, με τον οποίο οι δύο Ευαγγελιστές εκθέτουν το ίδιο θαύμα, δεν δείχνει κατά τον ιερό Χρυσόστομο, ανθρώπους που μάχονται ο ένας τον άλλο, αλλά συνεργαζόμενους, που αναπληρώνουν ο ένας τις παραλείψεις του άλλου.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. " Ὅτι στό μελλοντικό πόλεμο θά ὑποφέρουν πιό πολύ οἱ λαοί πού θά βρεθοῦν μέ μεγαλύτερη ὑπερηφάνεια ἔναντι τοῦ Θεοῦ."

Μέ ρωτάτε, στρατηγέ, ποιος λαός είναι τέτοιος στην Ευρώπη ή την Αμερική;

Ανάμεσα στούς μικρούς λαούς πριν τον Πόλεμο, ιδιαίτερα ανάμεσα στούς υπόδουλους και βασανισμένους αγροτικούς λαούς, θα μπορούσατε ακόμα να βρείτε τέτοιο λαό. Όμως δε βλέπετε πώς οι λαοί μετά τον Πόλεμο άρχισαν να συντάσσονται μέ το κακό; Ή απιστία και η σύγχρονη ειδωλολατρία ξεκίνησε από τούς μεγάλους λαούς των λευκών κι απλώθηκε ως πύρινος ποταμός στις τέσσερις πλευρές του κόσμου, διεισδύοντας όχι μόνο στις πατριαρχικούς και μικρούς λαούς τών λευκών, αλλά και στην Ασία, την Αφρική και σ’ όλα τα γνωστά νησιά πού κατέλαβαν.

«Πολιτισμός των πιθήκων και τών δύσοσμων αερίων» έτσι αποκαλέστηκε από τούς εκπροσώπους τών στοχαστών της Ασίας, πού μέχρι σήμερα ήταν τόσο μισητός και χλευάστηκε από τούς λαούς τών άλλων πολιτισμών, τώρα τον υιοθετούν. 

Γιατί όμως οι λαοί των υπόλοιπων λιγότερο εγωιστικών και πιο φιλειρηνικών πολιτισμών υιοθετούν τον Εύρωαμερικανικό πολιτισμό, αφού τον μισούν και τον χλευάζουν;

Ὁ Πάπας ἀπαιτεῖ τήν ἀποδοχή καί ὅλων τῶν ἄλλων Λατινικῶν δοξασιῶν. Θάνατος τοῦ Πατριάρχου.

Τότε, γεμάτος χαρά ο Βασιλιάς, έτρεξε στον Πάπα να του αναγγείλει ότι η Ανατολική Εκκλησία δέχθηκε το δόγμα των Λατίνων και δεν απέμενε τίποτα πια για συνταχθεί ο όρος, κατά τη συνήθεια των Οικουμενικών Συνόδων, και να τον υπογράψουν τα δύο μέρη, Ανατολικοί και Δυτικοί. Πίστευε ο βασιλιάς ότι μετά την ένωση θα πανηγυρίσουν στον Ναό με μία κοινή λειτουργία και έπειτα θα αναχωρήσουν για την Κωνσταντινούπολη.

Όμως δεν φάνηκε λογικό στον Πάπα να προχωρήσουν στην ένωση, χωρίς να λύσουν και τα άλλα ζητήματα όπου ετοίμαζαν οι Λατίνοι να προβάλουν. Χάρηκαν μεν για την αποδοχή του δόγματος για το Άγιο Πνεύμα, όμως απάντησαν ότι ο όρος δεν πρόκειται να υπογραφεί αν δεν διορθώσουν ή μάλλον διαστρέψουν και τα άλλα έθιμα της Ανατολικής Εκκλησίας. Ζητούσαν, δηλαδή, να δεχθούν οι δικοί μας, τα άζυμα στη Λειτουργία, το δόγμα του Καθαρτηρίου Πυρός, τη Μοναρχία του Πάπα και τέλος, να αποβάλουν από τη Λειτουργία τις επικλήσεις ως περιττές, δηλαδή τις δεήσεις του ιερέα στη μετουσίωση του άρτου και του οίνου, και να αποδεχθούν, όπως οι Λατίνοι, ότι τα Μυστήρια τελούνται με τα κυριακά λόγια.

Κυριακή Δ' Ματθαίου: Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 8 - 15

⁸ Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· ⁹ μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. ¹⁰ αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, ¹¹ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. ¹² Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. ¹³ Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. ¹⁴ μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ¹⁵ Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν. 

Ἡ ἁγία Μαρίνα [17 Ιουλίου]

Η αγία Μαρίνα [17 Ιουλίου]

 

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

 

Η ΟΡΦΑΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ: Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β', το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε, και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, ανέθεσε την ανατροφή της μικρής Μαρίνας σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε το Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ' αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του.

ΣΥΛΛΗΨΗ – ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να γίνει σύζυγος του, αρνούμενη το Χριστό. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση: ≪Είμαι χριστιανή≫. 

"Μὴν προσεύχεσαι!"

 

Γιατί ἀκοῦς ἐκεῖνον πού σὲ ἀποτρέπει ἀπὸ τὴν προσευχή; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι κι αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ ἐχθροῦ; Ναί, ἀναμφίβολα εἶναι. Ψιθυρίζει στὸ αὐτί σου: "Μὴν προσεύχεσαι!". Καὶ μερικὲς φορές, ἀφοῦ κυριαρχήσει σ' ὁλόκληρο τὸ σῶμα σου, σὲ ρίχνει στὸ κρεβάτι καὶ σὲ ἀποκοιμίζει.