Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο Δ' μέρος, Ἰ. Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, 30-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (δ' μέρος)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο- Λόγος Δ', Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (γ' μέρος)

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμο 29-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (γ' μέρος)

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὑπομνηματισμός τοῦ ὕμνου τῆς ἀγάπης ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[:Α΄προς Κορινθίους,13,1-8]

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δεν δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε: «Εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει: «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν»; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία.

Ακολούθως για να γίνει ο λόγος ευχαρίστως δεκτός, δεν σταματά στο χάρισμα των γλωσσών, αλλά προχωρεί και στα υπόλοιπα χαρίσματα, και κρίνοντας αυτά ως στερημένα κάθε αξίας χωρίς αυτήν, τότε παρουσιάζει την εικόνα της. Και επειδή θέλησε να αυξήσει προοδευτικά τον λόγο, αφού αρχίζει από τα κατώτερα ανεβαίνει προς τα ανώτερα. Αυτό δηλαδή το οποίο έθεσε τελευταίο, όταν παρουσίασε την τάξη των χαρισμάτων, δηλαδή το χάρισμα των γλωσσών, αυτό τώρα αριθμεί πρώτο, καθότι όπως είπα ανεβαίνει λίγο-λίγο. Διότι, αφού είπε για το χάρισμα των γλωσσών, αμέσως μεταβαίνει στο χάρισμα της προφητείας και λέγει:

Προσωπική μαρτυρία. Θά ἔρθει πείνα

Από τον τοίχο του αγαπητού αδελφού και Στρατηγού μας Δημήτρης Καραισκος ! Ας είμαστε σε εγρήγορση! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!

Αγαπητοί φίλοι μου καλησπέρα.

Προσωπική μαρτυρία.

Το 1995 ήμουν στο κελί Αναστάσεως του Κυρίου, στήν Καψαλα στόν Γέροντα Ισαάκ και την συνοδεία του.

Ήταν εκεί και ο μακαριστός Γέροντα Γρηγόριος Παπασωτηριου, από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στήν Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.

Για όσους φίλους έχουν παει στο κελί, ήμασταν στο νέο κτίσμα, στήν ταράτσα (αποθηκη πλησταριο, εκεί ακριβώς, που εξομολογει τους θερινούς μήνες ο Γέροντας Ευθυμιος).

Αλλα κτίσματα τότε δεν υπήρχαν, μόνο το παλιο κελί.

Ο Γέροντας Ισαάκ σκεφτόταν να κτίσει εκεί στήν ταράτσα τρία μικρά κελιά.

Σηκώνει για μία στιγμή το χέρι ο Γέροντας Γρηγόριος λέει και δείχνει μέ τό χέρι του "Μία πτερυγα εκεί, μία πτερυγα εκεί και ένα εκκλησακι στην μέση, νά τό Μοναστήρι"

Φίλοι μου σέ δεκαενια χρόνια, κτίσθηκαν όπως ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!προορατικα τά ειπε.

Τρία χρόνια, περιπου πριν κοιμηθεί ο Γέροντας Γρηγόριος πηγα στην Μεταμόρφωση, στο Μοναστήρι, προσκυνησα και όταν είδα τόν Γέροντα τον ρώτησα, Γέροντα πως είναι τα μάτια τής ψυχής;

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ

πηγή:εδώ

α’. Ἀκόμα καί ἄν ἔμοιαζε ὁ λόγος μας μέ ἀνοιξιάτικο τραγούδι καλικέλαδου ἀηδονιοῦ, πολύ φτωχά θά κατάφερνε νά ὑμνήσει τή μεγάλη φωνή τῆς ἀλήθειας πού γεννιέται σήμερα. Τώρα ὅμως πού ἡ λαλιά μας εἶναι ἀσθενική καί πολύ κακοφωνή, πῶς νά ὑμνήσει τόν πιό δοξασμένο ἀπό ὅλους τούς Προφῆτες; Πῶς νά ψάλλει αὐτόν πού εἶναι ἡ τιμή καί ἡ δόξα τῶν Ἀποστόλων; Πῶς νά δοξολογήσει αὐτόν πού ἔχει μιά ξέχωρη τιμή ἀνάμεσα στούς μάρτυρες;

Ἐκεῖνο δέ πού μοῦ φαίνεται ἀξιοπρόσεχτο εἶναι τό ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ τούς ἄλλους ἁγίους, πλέκει ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τά ἐγκώμια, ὁ πιό ἀξιοτίμητος τοῦ πιό ἀναγνωρισμένου καί ὁ λιγότερο γνωστός τοῦ λιγότερο φημισμένου. Αὐτόν ὅμως πού τώρα ἐμεῖς ἐξυμνοῦμε τόν ἐγκωμίασε, πρίν ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους ἐγκωμιαστές του, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός, ἡ Ἀλήθεια, λέγοντας: «Δέν ἔχει μέχρι σήμερα γεννηθεῖ μεγαλύτερος προφήτης ἀπό τόν Ἰωάννη τό Βαπτιστή» (Ματθ. 11, II).

Ἀφοῦ λοιπόν τόσο πλούσια καί ἀνυπέρβλητα ἔχει ἐπαινεθεῖ καί ἔχει ἐγκωμιαστεῖ ὁ μέγας Πρόδρομος ἀπό τόν Ὑψιστο Θεό-Λόγο, ἔχει τάχα ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια, ἀγαπητοί μου ἀκροατές; Ὄχι βέβαια, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἐμεῖς ὅμως ἀποτολμᾶμε νά ποῦμε δυό λόγια γι’ αὐτόν, γιατί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τό κάνουμε ἀπό ὑπακοή στόν πατέρα καί ἡγούμενό μας, ἐκτελώντας ὁπωσδήποτε τήν ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε. Συγχρόνως ὅμως θά λάβουμε ἁγιασμό καί Χάρη καί μόνο πού ὁ νοῦς μας θ’ ἀσχοληθεῖ μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο.

β’. Ἐμπρός λοιπόν, ἄς γιορτάσουμε τήν ἡμέρα. Ἄς πανηγυρίσουμε τό γεγονός τῆς γεννήσεώς του, ὄχι μόνο ὅσοι κατοικοῦν στά περίχωρα, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι περιτριγυρίζουν τόν πνευματικό Ἰορδάνη.

Ἄς μποῦμε βαθιά στό νόημα αὐτοῦ τοῦ παράδοξου μυστηρίου. Ἄς γνωρίσουμε αὐτό πού τόσο ὑπερφυσικά γίνεται σήμερα. Ἄς ἐμβαθύνουμε στά ὅσα ἔχουν συμβεῖ γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Ζαχαρία. Καί ἄς μήν παραλείψουμε νά ἀναφέρουμε ὅλα ἐκεῖνα πού διαδραματίστηκαν στό πρόσωπο τῆς Ἐλισάβετ. Πόσο μεγάλος ὑπῆρξε ὁ Πρόδρομος φαίνεται καί μόνο ἀπό τούς γονεῖς πού εἶχε, γιατί οἱ γονεῖς του δέν ὑπῆρξαν ἄσημοι ἀλλά πολύ περίδοξοι καί ἐπιφανεῖς.

Ὁ μέν Ζαχαρίας, σάν ἄλλος Ἀαρών καί στήν ἡλικία καί στό ἀξίωμα, ντυμένος τήν Ἀρχιερατική στολή —δηλαδή τό περιστήθιο, τήν ἐπωμίδα, τό χιτώνα πού ἔφτανε μέχρι τούς ἀστραγάλους καί τό χιτώνα τόν κροσσωτό, τό διακριτικό σκοῦφο τῆς ἱερωσύνης καί τή ζώνη, πού ἦταν ὅλα καταστόλιστα μέ χρυσάφι καί πολύτιμους λίθους καί ὑάκινθο καί βύσσο— εἰσῆλθε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων νά ἱερουργήσει γιατί ἐφημέρευε.

Ἡ δέ Ἐλισάβετ ὑπῆρξε ἴδια στή δόξα μέ τή Σάρρα καί μᾶλλον πιό δοξασμένη ἀπ’αὐτήν, ὡς συγγενής τῆς Θεομήτορος. Αὐτή λοιπόν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ χαριτώθηκε, ἄν καί ἦταν στείρα, νά γεννήσει ὄχι τόν Ἰσαάκ, πού ὀνομάστηκε δοῦλος τοῦ Θεοῦ (Γέν. 34, 14 καί Δαν. 3, 35), ἀλλά τόν Ἰωάννη πού ἔγινε γνήσιος φίλος τοῦ Χριστοῦ.

Ὤ ἄγονη μήτρα, πού κράτησες μέσα σου τέτοιο παιδί! Ὤ ἄκαρπη γῆ, πού βλάστησες τέτοιο καρπερό στάχυ!

Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά διστάσουμε ν’ ἀναφωνήσουμε καί πάλι πρός αὐτήν, μέ καινούργιο τώρα νόημα τά λόγια τοῦ μεγαλόστομου Ἠσαῦ. «Γέμισε τήν καρδιά σου μ’ εὐφροσύνη στείρα, πού δέν ἀπόχτησες παιδιά. Φώναξε μ’ ὅλη σου τή δύναμη ἐσύ πού δέν δοκίμασες ὠδίνες τοκετοῦ» (Ἠσ. 54, 1), γιατί ἔκανες ν’ ἀνθίσει ἀπό τήν ἔρημη μήτρα σου ὁ Ἰωάννης, τό κρίνο τῆς ἁγνότητας, τό τριαντάφυλλο πού εὐωδιάζει ἀπό Ἅγιο Πνεῦμα, τό λιβάδι τῆς ἐγκράτειας, πού μᾶς γεμίζει μέ ἀγαθά, ἡ φωτοδότρα πηγή πού λάμπει κατά τή φανέρωση τοῦ Χριστοῦ πάνω στή γῆ, ὁ Ἰωάννης, ὁ στρατιώτης τοῦ οὐράνιου βασιλιᾶ, πού ὁ Ἴδιος τόν ξεχώρισε καί τόν ὑπέδειξε στό λαό Του, ὁ ἄριστος νυμφαγωγός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρός τόν οὐράνιο Νυμφίο της Χριστό, ὁ ἀκούραστος διαλαλητής καί μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια, ὁ Ἰωάννης, ὁ φλογερός κήρυκας τῆς μετάνοιας, ὁ σαρκωμένος ἄγγελος τοῦ Κυρίου, αὐτός πού φανέρωσε σέ ὅλους τόν Ἀμνό, πού θά σήκωνε πάνω του ὅλου τοῦ κόσμου τίς ἁμαρτίες.

Ὁ Χριστός εἶναι τό κατάλυμα τῶν ἀνθρώπινων ἐρώτων (Ἅγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

“ψυχῆς δὲ ἐπιθυμία πρὸς τὸν Χριστὸν ἵεται μόνον·

καὶ τὸ κατάλυμα τοῦτό ἐστιν αὐτῇ,

ὅτι καὶ ἀγαθὸν καὶ ἀλήθεια

καὶ ὁτιοῦν ὧν ἐστιν ἔρως, μόνος ἐστί.”

***

Η αγάπη και η χαρά: οι καρποί πού προέρχονται από την αίσθηση του Θεού

Ο Θεός έβαλε στις ψυχές μας την επιθυμία να αναζητούμε το αγαθό, όταν χρειαζόμαστε κάτι, και την αλήθεια, όταν πρέπει να σκεφθούμε κάτι. Και βέβαια, ποθούμε να τα έχουμε καθαρά, το μεν αγαθό από το κακό, την δε αλήθεια από την πλάνη. Γιατί κανείς δεν χαίρεται, όταν εξαπατάται, και κανείς δεν είναι ευχα­ριστημένος, όταν πλανάται και συναντά κακό αντί κάλου. Ενώ όμως τα επιθυμούσαμε, ποτέ δεν μπορέσαμε να τα βρούμε, διότι το αγαθό και η αλήθεια στον κόσμο τούτο δεν είναι αυτά πού ονο­μάζονται έτσι, άλλα τα αντίθετα. Αφού λοιπόν δεν υπήρχαν αυτά πού έπρεπε να αγαπάμε και να χαιρόμαστε, ήταν αδύνατον να νιώσουμε πόση ήταν η δύναμη της αγάπης και της χαράς πού υπήρχε μέσα μας. Δεν γνωρίζαμε ούτε τα δεσμά του πόθου ούτε πόση ήταν η φλόγα του, διότι πουθενά δεν υπήρχε το ποθούμενο.

Όσοι όμως γεύθηκαν τον Σωτήρα, έχουν μπροστά τους αυτό το ίδιο το ποθούμενο, πού αποτέλεσε τον κανόνα και το μέ­τρο, για να δημιουργηθεί εξ αρχής ο ανθρώπινος έρωτας, σαν ένα θησαυροφυλάκιο τόσο μεγάλο και τόσο ευρύχωρο, ώστε να μπόρε­ση να υποδεχθεί τον Θεό. Γι' αυτό, κι αν ακόμη απολαμβάνουμε όλα τα τερπνά της ζωής αυτής, ποτέ δεν χορταίνουμε και τίποτε δεν καταπαύει την επιθυμία μας, αλλά συνέχεια διψούμε, σαν να μη βρήκαμε τίποτε από όσα ποθούσαμε. Γιατί, για την δίψα της ανθρώπινης ψυχής χρειάζεται κάποιο αστείρευτο νερό- πώς λοιπόν θα μπορούσε να την σβήσει ο πεπερασμένος αυτός κόσμος; Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Κύριος, όταν είπε στην Σαμαρείτιδα: «πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα,» (Ιω. 4,13-14) . Αυτό είναι το ύδωρ, με το όποιο ξεδιψά ή επιθυμία της ανθρώπινης ψυχής. «χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι τὴν δόξαν σου » (Ψαλμ. 16, 15), λέει ό Ψαλμωδός.

Διά τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν του ἀπαξιοῦν τόν Σεβ. Κυθήρων;

Δια τον Χριστόν και την Εκκλησίαν του απαξιούν τον Σεβ. Κυθήρων;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Μετά την λοιδορία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ για τη θέση του στο Ουκρανικό Εκκλησιαστικό ζήτημα από θεολόγο άγνωστο στη Μητροπολιτική του περιφέρεια, γεγονός που μεθερμηνεύει πολλά, έχουν γραφεί απαξιωτικά με αφορμή και τη θέση του για Σύνοδο της Κρήτης. Και μόνο το ύφος της πολεμικής των καταδεικνύει πολλά. Όταν αντί τον Χριστό, άλλους θέλουν να ευαρεστήσουν, η αλήθεια καθίσταται δευτερεύουσα.

Δεν έχουν διερωτηθεί οι λοιδορούντες τον Σεβ. Κυθήρων αν στη Σύνοδο της Κρήτης έχει εκπροσωπηθεί η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Επισκόπων; Δεν προβληματίστηκαν για το έλλειμα δημοκρατικότητας που παρατηρήθηκε αναφορικά με τις υπογραφές Επισκόπων που συμμετείχαν στη Σύνοδο, έστω και με άτυπη σημασία. Ούτε η άτυπη υπογραφή δεν έχει σεβαστεί για κάποιους Επισκόπους. Ας ψάξουν λιγάκι και θα αντιληφθούν τι έγινε. Αυτό θα γίνει αφορμή για να σωπάσουν. Τέτοιο έλλειμα δημοκρατικότητας δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στην Ιστορία της Εκκλησίας.

Γιατί λοιδορούν τον Σεβ. Κυθήρων; Υποχρέωση είχε και έχει ως Επίσκοπος της Εκκλησίας να ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας του Χριστού. Ήθελαν από τον Σεβ. Κυθήρων να συναινέσει στην κακόδοξη αντιεκκλησιαστική αναγνώριση στοιχείων της αληθούς εκκλησίας στις αιρετικές κοινότητες - μέλη του Π.Σ.Ε., όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη Δήλωση του Τορόντο;

Ήθελαν από τον Σεβ. Κυθήρων να συναινέσει στην απαράδεκτη προϋπόθεση περί δήθεν ‘’πνευματικών’’ σχέσεων με τις αιρετικές κοινότητες - μέλη του Π.Σ.Ε. προς οικοδομή του Σώματος του Χριστού, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη Δήλωση του Τορόντο, και για ‘’να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών’’.

Ποιός ν᾽ ἀντέξει τὸ βάρος ἔστω μιᾶς μέρας; Σὲ ποιὸν ν᾽ ἀποταθῶ, μὲ τόσα δεινὰ φορτωμένος;

ΠΟΙΗΜΑ ΞΘ΄

[Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν]

Δάσκαλε, μὲ περιζώνει τρικυμία φοβερή.

Πνίγεται -τρέξε!- ὁ μαθητής σου.

Μὲ μιά σου λέξη, θὰ πάψει ὁ χαλασμός.

Ποῦ εἶσαι; Ναί, θὰ σ᾽ τὸ πῶ: Μὴν μὲ πιέζεις,

θὰ συντριβῶ κάτω ἀπ᾽ τὸ βάρος τῆς πίκρας.

Ἐλέησες πολλούς, πολὺ χειρότερους

ἀπὸ μένα. Μὴν εἶσαι ἀκριβοδίκαιος μαζί μου.

Βγάλε μου κάτι στὴν ζυγαριά· βγάλε μου

κάτι - ἔστω λίγο. Ποιός ν᾽ ἀντέξει τὸ βάρος

ἔστω μιᾶς μέρας; Σὲ ποιὸν ν᾽ ἀποταθῶ,

μὲ τόσα δεινὰ φορτωμένος;

ΞΘ΄.

Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν.

Σημερινή διαπίστωση

«Ποτέ μην ανησυχείτε για το τι θα πουν οι άνθρωποι που δεν έχουν χριστιανική νοοτροπία. Τώρα, ο Χριστιανισμός είναι άσχημος παντού, γιατί εμποδίζει πολλούς να ζήσουν όπως θέλουν, να αμαρτήσουν ανεμπόδιστα.

Η νέα γενιά διαλύεται, σαπίζει, σαπίζει ........

Θέλουν να ζήσουν χωρίς Θεό και οι συνέπειες είναι προφανείς».

Ο Άγιος Βαρσανούφιος από την Όπτινα

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_591.html

30 Ἰουνίου. † Σύναξις τῶν ἁγίων ἐνδόξων 12 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν 12 ἀποστόλων, Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ.  δ΄ 9-16).

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Οἱ κόκκινες γραμμές τοῦ Ἁγίου Παϊσίου γιά τίς νέες ταυτότητες"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 19 Ἰουνίου 2022]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/06/blog-post_43.html#more

Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο Β' μέρος, Ἱ. Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, 28-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (β' μέρος)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐγκώμιο στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο Α' μέρος, Ἱ. Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Εγκώμιο στόν Άγιο Απόστολο Παύλο- Λόγος Δ', Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, 28-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (α' μέρος)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὅσιος Δαυίδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκη

ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Αυτός ο επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος απαρνήθηκε νωρίς την πατρίδα του τη Μεσοποταμία, όπως και κάθε δεσμό με τον κόσμο, για να σηκώσει τον σταυρό και να ακολουθήσει τον Κύριο ασπαζόμενος τη μοναχική πολιτεία στη Μονή των Αγίων Θεοδώρου και Μερκουρίου, τη λεγομένη Κουκουλιατών, στη Θεσσαλονίκη. Δουλαγωγούσε τις ορμές της σαρκός και των παθών της με σύντονη άσκηση και καθοδηγούνταν στην επιστήμη των θείων αρετών με τη μελέτη των Γραφών και τους Βίους των αγίων. Έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για τους αγίους Στυλίτες: τον Συμεών τον Πρεσβύτερο, τον Συμεών του Θαυμαστού Όρους, τον Δανιήλ, τον Πατάπιο και τους ομοίους τους. Φλεγόμενος από την επιθυμία να τους μιμηθεί, ανέβηκε σε μια αμυγδαλιά που βρισκόταν δεξιά του ναού της μονής και εγκαταστάθηκε σε ένα κλαδί ως στυλίτης ενός νέου είδους (Δενδρίτης). Προσφέροντας ολοτελώς τον εαυτό του «θέατρο για τους αγγέλους και τους ανθρώπους» (Α΄ Κορ. 4, 9) υπέμενε με καρτερία της καιρικές αντιξοότητες, δαρμένος από τους ανέμους, μουσκεμένος από τη βροχή, καμένος από τον ήλιο και εκτεθειμένος κατά τον χειμώνα στο χιόνι και στο ψύχος. Δεν είχε καν τη σταθερότητα που διέθεταν οι στυλίτες πάνω στον στύλο τους και κρατιόταν πάνω στο κλαδί του σαν ένα πουλί που ανέπεμπε προς τον Θεό νυχθημερόν τις γλυκιές μελωδίες των ύμνων του και τους αδιάλειπτους αίνους του.

Άνθρωποι θεοσεβείς και γεμάτο ζήλο για την αρετή έγιναν μαθητές του και παρακαλούσαν τον όσιο να κατέβει από το κλαδί του για να τους καθοδηγήσει στη μοναχική ζωή. Ο Δαυίδ όμως απαντούσε ότι θα κατέβαινε μετά από τρία χρόνια, αφού θα είχε λάβει σημείο από τον Θεό. Όταν πέρασε το ορισμένο διάστημα, ένας άγγελος εφάνη σ’ αυτόν και του ανήγγειλε ότι η ουράνια πολιτεία του ήταν αρεστή στον Θεό, αλλά ήταν πια καιρός να κατέβει για να αποσυρθεί σε κελλί, πριν του ανατεθεί μια άλλη αποστολή. Ο Δαυίδ ανακοίνωσε το όραμα αυτό στους μαθητές του και, αφού του ετοίμασαν ένα νέο μικρότατο ησυχαστήριο, τον κατέβασαν από το δένδρο, παρουσία του τότε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Δωροθέου, και πλήθους κληρικών. Τελέστηκε η θεία Λειτουργία και κατόπιν ο όσιος αφοσιώθηκε στον έγκλειστο βίο εν μέσω πνευματικής γιορτής και ευχαριστηρίων ύμνων. Προσευχόμενος αδιαλείπτως, χωρίς περισπασμούς, ο όσιος περίσσευσε σε χάρη και ευλογία παρά Θεού. Μια νύχτα, καθώς οι στρατιώτες της φρουράς ανέβαιναν στα τείχη, είδαν φωτιά να βγαίνει από το παράθυρο του κελλιού του.

Θαῦμα Παναγίας Σουμελᾶ

Η δική μου ιστορία έχει ως εξής :

Το 2015 αρχές του χρόνου, μετά από ένα μικρό χειρουργείο και αντίστοιχη βιοψία μου διεγνώσθη πως έχω καρκίνο του ενδομητρίου, ευτυχώς καλής διαφοροποίησης, όπως έδειξε η ιστολογική. Πραγματικά έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, το μυαλό είχε κάνει πάρα πολλές σκέψεις και σίγουρα όχι καλές. Βλέπετε μόλις είχα παντρευτεί κιόλας. Οπότε ήταν ένα άψογο δώρο γάμου από την ίδια την ζωή. Πάντα πίστευα στην Εκκλησία μας, και στην θρησκεία μας, αλλά δεν ήμουν ο τύπος που θα πήγαινα τακτικά εκκλησία. Ούτε είχα εξομολογηθεί ποτέ. Δεν το είχα καν σκεφτεί.

Τότε όμως και μετά από εκείνο το νέο σαν κάτι πραγματικά να με έσπρωξε προς τα εκεί. Και φυσικά δεν το λέω με κακιά έννοια. Άρχισα να αλλάζω.

Εξομολογήθηκα, άρχισα να πιστεύω πολύ περισσότερο (αν μπορώ να μεταχειριστώ αυτή την έκφραση)…. Και γενικότερα είδα μία στροφή του εαυτού μου. Στο μεταξύ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήθελα να πάω στην Παναγία την Σουμελά. Αλλά δεν μου είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία. Τότε λοιπόν το αποφάσισα.

Όταν έφτασα στην περιοχή και είδα από μακριά την εκκλησία και το τοπίο γενικότερα έμεινα… Ένιωσα κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω… Λες και κάτι με τράβαγε το μέρος. Ένιωθα τον έντονο μαγνητισμό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια αυτό το συναίσθημα.

Έχω πάει και στην Παναγία της Τήνου, αλλά αυτό δεν το είχα νιώσει. Όταν λοιπόν μπήκα να προσκυνήσω την Παναγία Σουμελά, και να την παρακαλέσω να πάνε όλα καλά, τα μάτια μου χωρίς να το θέλω άρχισαν να τρέχουν ποτάμι.

Δεν μπορούσα να σταματήσω τα κλάματα. Συγκλονιστική στιγμή για μένα.

Το καλοκαίρι του 2015 κάνω ξανά ένα μικρό χειρουργείο και παίρνουν ξανά δείγμα για βιοψία για να δούμε τι γίνεται. Με το εξιτήριό μου και χωρίς να περιμένω το αποτέλεσμα, αποφάσισα να ανέβω πάλι στην Παναγία Σουμελά να την παρακαλέσω να πάνε όλα καλά… Είμαστε καθ’ οδόν όταν με καλεί ο γιατρός στο τηλέφωνο για να μου ανακοινώσει τα αποτελέσματα…..

Τά θλιβερά παρεπόμενα μιᾶς ἀκόμη διαθρησκειακῆς συνάντησης

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Ιουνίου 2022

ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Οι Διαχριστιανικές και Διαθρησκειακές Συναντήσεις και Συνέδρια με τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους είναι το δυναμικό άρμα, το ισχυρό «χαρτί» του Οικουμενισμού. Και άλλες φορές στο παρελθόν ασχοληθήκαμε μ’ αυτά τα Συνέδρια και Διαλόγους σε άρθρα και μελέτες μας, όπου τονίσαμε ότι προωθήθηκαν και προωθούνται από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, επειδή θεωρήθηκαν ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση όχι μόνον του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, αλλά και άλλων ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα:

Για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν και προωθούν τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Το τραγικό σ’ όλη αυτή την ιστορία είναι το γεγονός, ότι η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας θεωρήθηκε και αυτή ως θρησκευτικό και πολιτιστικό μέγεθος, ως μια από τις πολλές θρησκείες του κόσμου. Θεωρήθηκε συνυπεύθυνη για το φαινόμενο της θρησκευτικής βίας και επιστρατεύθηκε μαζί με τις άλλες θρησκείες για να υπηρετήσει εγκόσμιους ρόλους, για να συμβάλλει και αυτή στην καταστολή του θρησκευτικού φανατισμού και στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε για πολλοστή φορά να τονίσουμε, ότι σ’ όλα τα μέχρι σήμερα γενόμενα Συνέδρια και Διαλόγους οι σύνεδροι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να εισχωρήσουν στην βαθύτερη ουσία του προβλήματος και να αναδείξουν τις γενεσιουργές αιτίες του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, οι οποίες τροφοδοτούν ανείπωτα εγκλήματα αθώων, σχεδόν πάντα, Χριστιανών. Τις αιτίες αυτές θα πρέπει κατ’ αρχήν να αναζητήσουμε στα «ιερά βιβλία» των θρησκειών και ιδιαίτερα στο Κοράνιο και στο Ταλμούδ.

Eἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον.Ὁμιλία Β΄.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

ΟΜΙΛΙΑ Β΄

Τι τέλος πάντων είναι ο άνθρωπος και πόση είναι η ευγένεια της δικής μας φύσης και πόσο ικανό στην αρετή είναι αυτό το ον, μας το έδειξε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους ο Παύλος. Και τώρα σηκώνεται από εκεί που έχει φτάσει και με καθαρή φωνή προς όλους εκείνους που κατηγορούν τη φύση μας απολογείται για χάρη του Κυρίου, προτρέπει την αρετή, κλείνει τα αναίσχυντα στόματα των βλάσφημων και αποδεικνύει ότι δεν είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στους αγγέλους και στους ανθρώπους αν θέλουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας· γιατί χωρίς να έχει άλλη φύση, ούτε να έχει λάβει άλλη ψυχή, ούτε να κατοικήσει σε άλλο κόσμο, αλλά αν και ανατράφηκε στην ίδια γη και τόπο με τους ίδιους νόμους και συνήθειες ξεπέρασε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν από τότε που έγιναν οι άνθρωποι.

Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε ότι είναι δύσκολο πράγμα η αρετή και εύκολο η κακία; Γιατί ο Παύλος τούς αντικρούει λέγοντας: «Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν (:και ξανανιώνει η ψυχή μας, διότι οι θλίψεις μας, πολύ γρήγορα περνούν και είναι γι’ αυτό ελαφρές, ετοιμάζουν σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό αιώνιο βάρος δόξα σε εμάς)»[Β΄Κορ. 4,17], εάν όμως τέτοιες θλίψεις περνούν εύκολα, πολύ περισσότερο οι φυσικές ηδονές. Και δεν είναι μόνο αυτό το αξιοθαύμαστό του, ότι δηλαδή από πολλή προθυμία δεν αισθανόταν τους κόπους του για την αρετή, αλλά ότι ασκούσε αυτήν χωρίς αμοιβή.

Εμείς βέβαια δεν υπομένουμε κόπους για αυτήν, αν και υπάρχουν αμοιβές. Εκείνος όμως και χωρίς τα έπαθλα την επιζητούσε και την αγαπούσε, και εκείνα που θεωρούνταν ότι είναι εμπόδιά της τα ξεπερνούσε με κάθε ευκολία. Και δεν επικαλέστηκε ούτε την αδυναμία του σώματος, ούτε τις δύσκολες περιστάσεις, ούτε την τυραννίδα της φύσης, ούτε τίποτε άλλο. Αν και είχε αναλάβει μεγαλύτερη φροντίδα από τους στρατηγούς και όλους τους άρχοντες της γης, αλλά όμως κάθε μέρα ήταν ακμαίος, και ενώ οι κίνδυνοί του επαυξάνονταν, διέθετε νεανική προθυμία. Για να δείξει αυτό ακριβώς έλεγε: «Ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ (:ενώ όμως εγώ γνωρίζω να υποφέρω τη στέρηση, εσείς κάνατε πράξη καλή και αξιέπαινη που μου συμπαρασταθήκατε και γίνατε συμμέτοχοι στη θλίψη μου)»[Φιλιπ.3,14]. Και ενώ περίμενε τον θάνατο, καλούσε σε συμμετοχή σε αυτή λέγοντας: «Τὸ δ᾿ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετέ μοι (:ακριβώς λοιπόν το ίδιο να κάνετε και εσείς. Μη λυπάστε καθόλου. Αλλά να χαίρεστε για την πίστη σας, και να χαίρεστε μαζί μου για το μαρτύριό μου)»[Φιλιπ.2,18].

Ἡμέρα ἑορτῆς γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἐνδομήτριου παιδιοῦ

Ἡμέρα ἑορτῆς γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἐνδομήτριου παιδιοῦ

Toυ Βασίλειου Ευσταθίου,Δρ. Φυσικού, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

Στὶς 24 Ἰουνίου 2022 ἀνατράπηκε ἀπὸ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο στὶς ΗΠΑ ἡ ἀπόφαση τοῦ 1973 κατὰ τῆς ζωῆς καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τότε εἶχε πλέον μείνει ἐντελῶς ἀνυπεράσπιστο στὰ φονικὰ νυστέρια καὶ ἄλλα ἐκτρωτικὰ ὄργανα τῶν ἰατρῶν – δολοφόνων. Ἀκόμα καὶ λίγες ἡμέρες πρὶν τὴν γέννα του, ὁπότε στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνα πλήρως σχηματισμένο βρέφος, μποροῦσε νὰ κατακρεουργηθεῖ, κάτω ἀπὸ τὴν κάλυψη τοῦ νόμου γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος τῆς γυναίκας.

Αὐτὸ τότε θεωροῦταν μιὰ μεγάλη νομικὴ κατάκτηση στὶς ΗΠΑ ὑπὲρ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ταυτίζονταν μὲ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν, καὶ οὔτε λόγος γιὰ αὐτὰ τῶν παιδιῶν τους μέσα στὶς μήτρες τους. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ ἐκεῖ δὲν βρέθηκαν μέσα στὸ σώμα τῶν μητέρων τους ξαφνικά, ἀπὸ τὸ πουθενὰ καὶ ἀπρόσκλητα, ἀλλὰ ἀφοῦ οἱ μητέρες τους ἦρθαν σὲ συνάντηση μὲ ἕνα σύντροφο, τὸν πατέρα τῶν παιδιῶν, κατ’ ἐπιλογή καὶ εὐχαρίστησή τους, ἄν καὶ ὑπάρχουν καὶ οἱ βεβιασμένες περιπτώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως τὰ μόνα ἐντελῶς ἀνεύθυνα καὶ ἀθώα εἶναι αὐτὰ τὰ ἀγέννητα παιδιά.

Ὅλα αὐτὰ βέβαια ποὺ γράφουμε στὶς παραπάνω γραμμές μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καθόλου πολιτικὰ ὀρθά, εὐχάριστα καὶ «προοδευτικά» γιὰ πολλούς, ὅμως ἄν θυμηθοῦμε λίγο καὶ ἐκείνη τὴν ξεχασμένη πίστη στὸ Θεό εἶναι ἀπὸ αὐτὴ ἀπόλυτα ἀποδεκτὰ καὶ ζητούμενα. Εἴτε ἡ πίστη μᾶς θυμίζει τὸ «οὐ φονεύσεις», εἴτε τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (πόσο μάλλον το παιδί σου), εἴτε τὸ «πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιῆτε αὐτοῖς» (θα τους άρεσε άραγε των υπερασπιστών της έκτρωσης, να τους είχαν κάνει το ίδιο οι γονείς τους;), δὲν μᾶς μένει κανένα περιθώριο γιὰ φονικὰ ψευδοδικαιώματα.

Ὁ Ὕμνος τῆς ἀγάπης. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Α΄προς Κορινθίους, κεφ. ΙΓ΄, εδάφια 1-8

1 Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Εάν υποθέσουμε ότι μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, μοιάζω με τον άψυχο χαλκό που βουίζει όταν τον χτυπούν ή με το κύμβαλο που βγάζει θορυβώδη ήχο χωρίς κάποια σημασία. 2 Κι αν έχω το χάρισμα της προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστικά σχέδια των βουλών του Θεού και έχω όλη τη γνώση που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος, κι αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ ακόμη και βουνά, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε.

Ὁ Θεός ἔχει ἕνα μεγάλο κόσκινο καί κοσκινίζει τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας...

https://proskynitis.blogspot.com/2022/06/blog-post_48.html

29 Ἰουνίου. † Πέτρου (†64) καὶ Παύλου (†67) τῶν πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου Παύλου, Ἰουν. 29 (Β΄ Κορ. ια΄ 21 - ιβ΄ 9).

Β Κορ. 11,21      κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.

Β Κορ. 11,21             Προς εντροπήν και ταπείνωσίν μου το λέγω, σαν να υπήρξαμεν ημείς ασθενείς και αδύνατοι μεταξύ σας, και δεν μπορούσαμε τάχα να κάμωμεν όσα οι ψευδαπόστολοι σας έκαμαν. Σας λέγω όμως τούτο· εις οτιδήποτε τολμά να καυχηθή κανείς τολμώ και εγώ-με αφροσύνην το λέγω αυτό.

Ὑπευθυνότης καί ἐκπλήρωση τοῦ καθήκοντος,Ἀββᾶς Μᾶρκος-Φιλοκαλία. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_391. Υπευθυνοτης και εκπλήρωση του καθηκοντος- Ως προϊστάμενος φύλαγε την τάξη σου και μην σωπάσεις και δεν πεις τα δέοντα, επειδή υπάρχουν αντιλέγοντες, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 28-6-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ καρδιά συντρίβεται μέ τήν τριμερή ἐγκράτεια, Ἀββᾶ Μᾶρκου- Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_390. Η καρδιά συντρίβεται με την τριμερή εγκράτεια, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 27-6-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Μνήμη Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΜΝΗΜΗ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 29-6-2001]

Εάν, αγαπητοί μου, ο μέγας Απόστολος Παύλος ωνομάσθη «Απόστολος των Εθνών», για μας τους Έλληνες είναι ο Απόστολος της Ελλάδος. Η Ελλάς πολλά του οφείλει. Είναι ο Απόστολος που αγάπησε τους Έλληνες, γιατί και οι Έλληνες τον αγάπησαν. Εκοπίασε για μας υπερβαλλόντως. Εκείνα που ακούσαμε στην σημερινή αποστολική περικοπή, που αναφέρεται εις τους κόπους του, μέρος έχουμε και εμείς, εμείς οι Έλληνες, μέρος των κόπων του μεγάλου Παύλου. Ό,τι μας είπε όταν ήρθε εδώ, συμπυκνούται στον λόγο του στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα. Είναι ένας λόγος που καθρεπτίζει την πνευματική κατάσταση της Ελλάδος, αλλά και την προσφορά του Παύλου. Γι΄αυτό πρέπει συχνά να μελετούμε τον λόγον αυτόν του Παύλου στον Άρειο Πάγο.

Και πρώτα πρώτα μας είπε ότι παρά την πολυθεΐα μας και το πλήθος των ναών και των βωμών μας, τελικά ότι αγνοούσαμε τον αληθινό Θεό. Μάλιστα, επαινεί τους Έλληνες για την θρησκευτικότητά των, ότι μας βρήκε, λέει, πάρα πολύ θρησκευτικούς εμάς τους Έλληνες. Αυτό είναι πολύ κολακευτικό- άλλο θέμα ότι δεν γνωρίζαμε τον αληθινό Θεό. Μας βρήκε, όμως, πολύ θρησκευτικούς εμάς τους Έλληνες. Μας κηρύττει λοιπόν τον άγνωστο ή τον χαμένο Θεό. Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι ελησμόνησαν τον αληθινόν Θεόν και έτσι άρχισαν να λατρεύουν εκείνο που έβλεπαν, εκείνο που ήτανε μπροστά τους, δηλαδή την κτίσιν, όπως το λέγει αυτό ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, στο πρώτο κεφάλαιο, που λέει «οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευσαν τήν κτίσιν παρά τόν Κτίσαντα». Αλλά επήλθε ο σκοτισμός. Το πρώτο σύμπτωμα της πτώσεως των πρωτοπλάστων ήταν η ειδωλολατρία.

Ένα δεύτερο: «Και Αυτός ο άγνωστος Θεός», μας είπε, πάντα εκεί, εις την Πνύκα, «είναι ένας και μόνον Ένας Θεός» -δεν έχουμε πολυθεΐα, ένας είναι ο Θεός- «και Αυτός είναι Δημιουργός του παντός». Επί λέξει είπε: «Ὁ Θεός ὁ ποιήσας τόν κόσμον». Ο Θεός. Ένας Θεός. Ένα τρίτο: ότι Αυτός ο Θεός είναι Κύριος. «Κύριος» σημαίνει απόλυτος Κύριος. Δεν υπάρχει άλλος που να κυριεύει την δημιουργία, Αυτός είναι ο μόνος Κύριος. «Οὗτος», είπε, «οὐρανοῦ καί γῆς κύριος ὑπάρχων».

Και ένα τέταρτο: ότι αυτός ο Θεός είναι προνοητής. «Αὐτός διδούς» είπε, «πᾶσιν ζωήν καί πνοήν κατά πάντα». Ναι. Δεν είναι σαν μια μακαριότητα παθητική που δεν ενδιαφέρεται για τον κόσμον, όπως μετέπειτα βγήκαν διάφορες θεωρίες περί Θεού, ότι το σύμπαν είναι απλώς ένα μηχάνημα, το χόρδισε –κούρδισε- ο Θεός, και απεσύρθη, και δεν ενδιαφέρεται πλέον δια τον κόσμον, αφού έθεσε προηγουμένως τους λεγομένους φυσικούς νόμους. Επεμβαίνει ο Θεός στο καθετί. Μας κάνει εντύπωση αυτό που μας είπε ο Χριστός, ότι «ένα σπουργίτι» - τι είναι σπουργίτι; Ένα πουλάκι. Τι είναι το σπουργίτι. Τίποτα δεν είναι…- «ο Θεός γνωρίζει, γι' αυτό και φροντίζει, δεν πίπτει κάτω, δηλαδή δεν ψοφάει, εάν δεν το ξέρει αυτό ο ουράνιος Πατέρας. Εάν δεν το επιτρέψει ο ουράνιος Πατέρας». Κύριε, μέχρι αυτής της λεπτομερείας;

Eἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον.Ὁμιλία Α΄.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

ΟΜΙΛΙΑ Α΄

Δεν θα έσφαλλε κανένας αν ονόμαζε την ψυχή του αποστόλου Παύλου λιβάδι αρετών και κήπο πνευματικό. Τόσο πολύ ακτινοβολούσε από χάρη και έδειχνε την πίστη της ψυχής του αντάξια αυτής της χάρης. Επειδή λοιπόν έγινε σκεύος εκλογής και καθάρισε καλά τον εαυτό του, εκεί εκχυθεί σε αυτόν πλούσια η δωρεά του αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό μας χάρισε και τους θαυμαστούς ποταμούς, όχι μόνο τέσσερις κατά την πηγή του παραδείσου[:οι τέσσερις ποταμοί που πότιζαν τον παράδεισο ήταν οι Φισών, Γηών, Τίγρης και Ευφράτης· Γέν.2,10-14], αλλά πολύ περισσότερους που ρέουν καθημερινά και δεν ποτίζουν τη γη αλλά τις ψυχές των ανθρώπων που τις διεγείρουν στην καρποφορία της αρετής.

Ποιος λοιπόν λόγος είναι ικανός να εξυμνήσει τα κατορθώματά του; Και ποια γλώσσα θα μπορέσει να πλησιάσει τα εγκώμιά του; Γιατί όταν όλα τα ανθρώπινα αγαθά τα έχει συγκεντρωμένα μια ψυχή, και όλα σε υπερβολικό βαθμό και όχι μόνο τα καλά των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, πώς θα ξεπεράσουμε το μέγεθος των εγκωμίων; Δεν θα σιωπήσουμε βέβαια γι’ αυτό, αλλά γι’ αυτό, γι’ αυτό ακριβώς θα μιλήσουμε. Γιατί και αυτό είναι το καλύτερο είδος εγκωμίου, το να ξεπερνά δηλαδή των μέγεθος των κατορθωμάτων κατά πολύ την ευχέρεια του λόγου, και η ήττα είναι για εμάς λαμπρότερη από άπειρες νίκες.

Από πού λοιπόν θα ήταν κατάλληλο να αρχίσουμε τους επαίνους; Από πού αλλού, παρά από αυτό πρώτα, να αποδείξουμε ότι έχει όλα τα καλά; Γιατί είτε οι προφήτες έδειξαν κάτι σημαντικό είτε οι πατριάρχες, είτε οι δίκαιοι είτε οι απόστολοι είτε οι μάρτυρες, όλα αυτά μαζί τα έχει συγκεντρωμένα ο Παύλος σε τόσο υπερβολικό βαθμό, που κανένας από αυτούς δεν είχε και όποιο καλό είχε από αυτούς ο καθένας ξεχωριστά, το είχε αυτός.

Πρόσεξε λοιπόν· πρόσφερε θυσία ο Άβελ και από εδώ ανακηρύσσεται αγαθός· όμως, εάν φέρεις ενώπιόν μας την θυσία του Παύλου, τόσο ανώτερη παρουσιάζεται από εκείνη όσο ο ουρανός από την γη. Ποια λοιπόν θυσία θέλετε να πω; Γιατί δεν είναι μόνο μια. Γιατί πραγματικά θυσίαζε τον εαυτό του καθημερινά και έκανε μάλιστα διπλή αυτή την προσφορά, πρώτα πεθαίνοντας καθημερινά και ύστερα φέρνοντας τη νέκρωση στο σώμα του· γιατί διαρκώς ήταν αντιμέτωπος με κινδύνους και διαρκώς θυσιαζόταν με τη θέλησή του, και νέκρωσε έτσι τη φύση της σάρκας, ώστε να μην είναι κατώτερος από τα θυσιαζόμενα σφάγια, αλλά και πολύ ανώτερος· γιατί δεν πρόσφερε βόδια και πρόβατα, αλλά θυσίαζε διπλά τον εαυτό του κάθε μέρα. Γι’ αυτό και είχε το θάρρος να πει: «Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε (:να αγρυπνείς και να κοπιάζεις, διότι εγώ τώρα χύνω το αίμα μου ως σπονδή και θυσία στον Θεό· και ο καιρός της αναχωρήσεώς μου από τον κόσμο αυτό είναι πολύ κοντά)»[Β΄ Τιμ. 4,6], καλώντας σπονδή το δικό του αίμα.

Νά βροῦμε «ζῶνες» σιωπῆς (π.Εὐσεβίου Βίττη)

Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται τη μοναξιά, δεν μπορεί να μείνει μόνος. Φοβάται και στις πολυάνθρωπες πόλεις, και στα χωριά και στην εξοχή… ένα περίεργο γεγονός: αφού πας, αδελφέ μου, στο δάσος, γιατί δεν παρατάς το κινητό, το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση; Πήγαινε να αφουγκραστείς τη μοναξιά! Ν’ ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, το τραγούδι των πουλιών, το ρυάκι το κελαρυστό, ν’ ακούσεις πώς περνά ο αέρας απ’ τα δένδρα και τα καθαρίζει και τα ανανεώνει και τα κάνει να τραγουδούν στο πέρασμά του, όταν δεν είναι άγριος και τυφωνικός, αλλά είναι αύρα απαλή που εικονίζει τον Θεό.

Φοβάται ο άνθρωπος να μείνει μόνος, διότι δεν υπάρχει ο Χριστός. Ο πιο μεγάλος ερημίτης δεν είναι μόνος. Ρωτούν πολλοί, πώς περνάς χωρίς τηλεόραση; Κι εσείς πώς περνάτε χωρίς μοναξιά; Χωρίς ησυχία; Να δούμε λίγο τη μόνωση, την ησυχία, την ηρεμία, τη σιωπή που είναι ένα μεγάλο μάθημα για να το μάθουμε…

Στον κόσμο δεν μπορούμε να ησυχάσουμε, χωρίς να αρχίσει ένας ποταμός λόγων. Ακόμη και σε χώρους σιωπής, όπως είναι οι Εκκλησίες, δεν ησυχάζουμε… ακούει κανείς ένα μουρμουρητό σαν να πρόκειται περί πληθούσης αγοράς, που έλεγαν οι παλιοί (πριν ν’ αρχίσει η λειτουργία, δεν λέω όταν αρχίσει!).

Η σιωπή είναι το αντίθετο του λόγου. Ο άνθρωπος είναι λογικό ον. Ο εσωτερικός λόγος γίνεται και έναρθρος λόγος, ομιλία. Κάποτε όμως η ομιλία καταντά λόγος ασταμάτητος, φλυαρία που κουράζει. Είναι λόγος κενός, όχι εποικοδομητικός, χωρίς περιεχόμενο, όχι λόγος πλούσιος, ποτισμένος από θείο Πνεύμα.

Θαυμαστό γεγονός τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου

Η Natalia * και ο Dragoș * ήταν ήδη 5 ετών παντρεμένοι όταν αναπάντεχα ανακάλυψαν ότι η Natalia είναι έγκυος. Ήταν αναστατωμένοι, σκέφτηκαν όλα τα προβλήματα που είχαν εκείνη τη στιγμή, για το τραπεζικό δάνειο, για το γεγονός ότι η Ναταλία δεν θέλει να κάνει διάλειμμα καριέρας, για την ανασφαλή δουλειά του Ντράγκος και είπαν ο ένας στον άλλο: «Εμείς δεν είμαστε έτοιμοι για το δεύτερο παιδί. Πρέπει να κάνουμε έκτρωση!» Έκλεισαν ραντεβού χωρίς να της πουν λέξη για την εγκυμοσύνη της ή για την έκτρωση.

🌸 Το επόμενο βράδυ, ο Αντρέι *, ο 5χρονος γιος τους, ονειρεύεται έναν ασπρογένειο ιερέα να τον πλησιάζει και να του λέει, «Αντρέι, πήγαινε και πες στη μητέρα σου να μην κάνει έκτρωση». Ο Αντρέι είναι λίγο μπερδεμένος και δεν λέει τίποτα στη μητέρα του. Το δεύτερο βράδυ το όνειρο επαναλαμβάνεται ακριβώς. Ο Αντρέι αντιδρά με τον ίδιο τρόπο, δεν λέει τίποτα. Την τρίτη νύχτα, ο ασπρογένειος παπάς εμφανίζεται ξανά σε όνειρο στον Αντρέι και λέει: «Αντρέι, πήγαινε και πες στη μητέρα σου να μην κάνει έκτρωση αύριο, γιατί αν κάνει έκτρωση, θα πάθεις κάτι κακό!» .

Ο Αντρέι πηγαίνει φοβισμένος στη μητέρα του και της λέει το όνειρο. Η Ναταλία επρόκειτο να κάνει άμβλωση την ίδια μέρα, συνοδευόμενη από τον Ντράγκος. Όταν ακούνε τι λέει ο Αντρέι, σοκάρονται. Δεν ξέρω γιατί πρέπει να εκπλήσσεται, το γεγονός ότι ο γιος του λέει στη μητέρα του να μην κάνει έκτρωση όταν δεν έχουν μιλήσει σε κανέναν γι' αυτό, και ο Αντρέι δεν είχε κανέναν τρόπο να ξέρει ότι η μητέρα του ήταν έγκυος και ότι επρόκειτο να κάνει έκτρωση, ή την παρουσία του γέροντα ασπρογένειου ιερέα στο όνειρο του Αντρέι, δεδομένου ότι δεν είχαν καμία σχέση με την Εκκλησία, παρά μόνο ότι είχαν βαφτιστεί.

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Κατὰ τὰ ὀνομαστήριά του καὶ ἕως τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξετράπη εἰς διακηρύξεις περὶ τοῦ «πρωτείου» καὶ «ἀλαθήτου» αὐτοῦ.

9η Ἰουνίου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Ἀποστόλου Βαρνάβα ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:

«Σήμερον παρίστανται… διὰ νὰ λάβουν ἐκ τῶν ἡμετέρων χειρῶν τὴν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Πρᾶξιν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μετ’ αὐτῶν κοινωνίας τῆς Μητρός των, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ συνεπῶς ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν κατὰ τόπους Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν…

Σήμερον ἐπιβεβαιοῦται ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας… φανεροῦται ἡ ἀξία οὐχὶ μόνον τοῦ Ὅρου τῆς Ἁγίας ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ τῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι περιφυλάττουν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν θεραπείαν ἐν τῷ Κυριακῷ Σώματι διὰ τῆς ἀναθέσεως εἰς τοὺς ὤμους τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου τῆς Κωνσταντινουπόλεως εὐθύνας βαρείας καὶ ἱεράς… Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη… δὲν ὑπάρχει κενὸν γράμμα καὶ πρωτεῖον τιμῆς, ὡς νεόκοποι καὶ ληρολόγοι προσπαθοῦν ἐπ’ ἐσχάτων νὰ ὑποστηρίξουν. Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη τοῦ Κωνσταντινουπόλεως αἰῶνας πολλοὺς περικρατεῖ τὸ Ὀρθόδοξον Σῶμα καὶ δι’ αὐτῆς διαφυλάττεται ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αἱ ἐθνοφυλετικαὶ ἐπιρροαὶ δυστυχῶς καὶ εἰς τὴν ἐνδοεκκλησιαστικὴν θεώρησιν τῶν πραγμάτων συνέδραμον ἀρνητικῶς εἰς ὁλόκληρον τὴν καθ’ ἡμᾶς κατὰ Ἀνατολὰς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν… Αὐτῆς τῆς ὀδυνηρᾶς καὶ ἐσφαλμένης ὀπτικῆς πλευρᾶς τὰ ἀποτελέσματα ἔφερον τὴν ὑφ’ ὑμᾶς Ἐκκλησιαστικὴν ὀντότητα, ἀδελφὲ ἅγιε Ἀχρίδος, εἰς τὴν ἀπομόνωσιν καὶ εἰς τὴν κατάστασιν τοῦ σχίσματος.

Ἡ ζωή μέσα στή Θεία Χάρη, Ἁγ.Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

17. Ἡ ζωή μέσα στή Θεία Χάρη, Ἁγ.Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ιω. 10, 9:16

«Γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν», και πως θα γίνει αυτό; Όλοι οι άνθρωποι να γίνουμε ένα, με ένα ποιμένα, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν. Αυτό γίνεται με την χάρι του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι άνθρωποι ζούμε μετέχοντες σε αυτή την χάρι, έχουμε όλοι το ίδιο θέλημα, γινόμαστε ένα πνεύμα, γιατί έχουμε το ίδιο πνεύμα το πνεύμα το Άγιο το οποίο στην Αγία Γραφή ονομάζεται και χάρις. Θεία Χάρις. Ο Άγιος Πορφύριος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όλοι οι Άγιοι μας ζούσαν μέσα σε αυτή τη Θεία Χάρις. Ζούσα λέει ο Άγιος Πορφύριος μες στ’ άστρα, μες στο άπειρο, στον ουρανό και όταν βρισκότανε στο Άγιον Όρος από μικρό παιδάκι και κατεξοχήν από την στιγμή που πήρε το χάρισμα μέσω του Γέρο- Δημά στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων. Το χάρισμα της διοράσεως λέγει, όπως σας είπα, ποτέ δεν το είχα επιθυμήσει, λέγει ο Άγιος Πορφύριος. Ούτε όταν το έλαβα, προσπάθησα να προχωρήσω, δηλαδή να το καλλιεργήσω. Δεν του έδωσα σημασία. Ούτε ζήτησα ποτέ, ούτε ζητώ απ’ τον Θεό να μου αποκαλύψει κάτι, γιατί νομίζω ότι αυτό είναι αντίθετο από το θέλημά Του.

Πόσο ο Άγιος Πορφύριος, όπως και ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, δόξαζε το Θεό για όλα και ζητούσε πάντα να γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό του θέλημα. Εφόσον ο Θεός θέλει να μας αποκαλύψει κάτι, να είναι ευλογημένο. Εμείς όμως δεν θα ζητήσουμε κάτι παραπάνω κάτι ιδιαιτέρως, όπως εδώ ο Άγιος. Παρόλο που είχε το χάρισμα το διορατικό δεν ζητούσε από τον Θεό αποκαλύψεις. Αλλά όπως λέει μετά το γεγονός με τον Γερο- Δημά άλλαξα εντελώς. Η ζωή μου όλο χαρά και αγαλλίαση. Ζούσα μες στ’ άστρα, μες στο άπειρο, στον ουρανό. Πρώτα δεν ήμουν έτσι.

Βλέπει τη διαφορά της ζωής μέσα στην χάρι και τη ζωή προ της χάριτος.

Ὅσιος Σαμψών ὁ Ξενοδόχος

Όσιος Σαμψών ο Ξενοδόχος

Παρακλητικός κανὼν εἰς τὸν Ὅσιον Σαμψὼν τὸν ξενοδόχον.

Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα.

Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μύρον ἐκ τάφου βρύει.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε, βλῦσέ τε μύρα.

***

Ο όσιος πατήρ ημών Σαμψών καταγόταν από οικογένεια της υψηλής αριστοκρατείας της Ρώμης, έχοντας καθώς φαίνεται συγγενικούς δεσμούς με το γένος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σπούδασε όλες τις επι­στήμες της εποχής του και ιδιαιτέρως την ιατρική, προς την οποία τον ωθούσε η συμπονετική του φύση. Δεν μπορούσε να μένει απαθής στο θέ­αμα του πόνου και της δυστυχίας και δεχόταν στο σπίτι του τους αρρώ­στους και άπορους που συναντούσε για να τους προσφέρει με αγάπη όλες τις απαραίτητες φροντίδες και ακόμη περισσότερο την παραμυθία της προσευχής και της πίστης.

Όταν πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε την με­γάλη περιουσία του και ελεύθερος στο εξής από κάθε επίγεια δέσμευση, επιθυμώντας να αποφύγει την εκτίμηση των ανθρώπων, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Εγκατεστημένος σε ένα πτωχικό σπίτι, δόθηκε ολόκληρος στην προσευχή μέσα στην ησυχία, συνεχίζοντας ωστόσο τις αγαθοεργίες του. Μάζευε όσους ασθενείς έβρισκε και τους φρόντιζε δίχως να απαιτεί πληρωμή. Αναλάμβανε ιδιαίτερα ασθενείς που έπασχαν από ανίατα νοσήματα ή εκείνους με ασθένειες τις οποίες οι άλλοι γιατροί δεν έστεργαν να φροντίσουν: λεπρούς, τυφλούς, δαιμονισμένους, κι έτσι η φήμη του απλώθηκε σε όλη την πόλη και η κατοικία του έγινε άσυλο των απελπισμένων.

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ - ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΕΡΓΟ τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ μεταβολὴ τῶν δώρων ποὺ προσφέρουν οἱ πιστοί - τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου - σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Καὶ σκοπὸς τῆς εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ θεία μετάληψη ἀποκομίζουν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, τὴν κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ κάθε πνευματικὸ ἀγαθό.

Σ᾿ αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ τὸ σκοπὸ συμβάλλουν οἱ προσευχές, οἱ ψαλμῳδίες, τὰ ἁγιογραφικὰ ἀναγνώσματα καὶ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ τελοῦνται καὶ λέγονται στὴ διάρκεια τῆς Λειτουργίας. Μέσα σε αὐτὰ εἶναι σὰν νὰ βλέπουμε σὲ ἕνα πίνακα ζωγραφισμένη ὁλόκληρή τη ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος της. Γιατὶ ὁ καθαγιασμὸς τῶν δώρων, ἡ ἴδια δηλαδὴ ἡ θυσία, διακηρύσσει τὸν θάνατο, τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψή Του, καθὼς τὰ δῶρα αὐτὰ μεταβάλλονται στὸ ἴδιο τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὴν ἔλευσή Του στὸν κόσμο, τὴ δημόσια ἐμφάνισή Του, τὰ θαύματα καὶ τὴ διδασκαλία Του. Κι ἐκεῖνα ποὺ ἕπονται τῆς θυσίας, συμβολίζουν τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς Ἀποστόλους, τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἀνθρώπων στὸ Θεὸ καὶ τὴν κοινωνία τους μαζί Του.

Χωρίς Θεό....

«Η ψυχή του ανθρώπου χωρίς Θεό γίνεται κόλαση· οι άνθρωποι χωρίς Θεό γίνονται κοπάδι πεινασμένων και αρπακτικών λύκων· το σχολείο χωρίς Θεό γίνεται δηλητήριο βλακείας· σκέψου νοσοκομεία και φυλακές χωρίς Θεό – γίνονται σκοτεινά σπήλαια απόγνωσης! "

- Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_472.html