Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 10-10-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιε΄ 58 - ιστ΄ 3

ιε΄ 58 - ιστ΄ 3



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ε΄ 27 - 32

Ε΄ 27 - 32




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

People are like a burning candle (Saint Seraphim of Sarov)

 

In their flesh, people are like a burning candle.
The candle is destined to melt, as people are to die. But our souls is immortal, which is why we should turn our attention more towards it than to the body.
‘For what will it profit them if they gain the whole world but forfeit their soul? Or what will they give in exchange for their soul?’ (Matth. 16, 26).
» Saint Seraphim of Sarov
Source:  pemptousia.com

http://www.diakonima.gr/2015/10/06/people-are-like-a-burning-candle-saint-seraphim-of-sarov/

Πῶς θὰ ἔρθει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωὴ μας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πῶς θὰ ἔρθει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωὴ μας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 13-5-2015 (Σύναξη στὸ Ἐνοριακό κέντρο
Ἀμπελειῶν Πέλλης).

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Γέροντας Σωφρόνιος – Λογισμοί και Πλάνη

Όποιος θέλει να προσεύχεται με καθαρό νου, πρέπει να μη μαθαίνει τα νέα των εφημερίδων, να μη διαβάζει βιβλία άσχετα προς την πνευματική μας ζωή,
και κυρίως όσα διεγείρουν τα πάθη, και να μη μαθαίνει από περιέργεια όσα σχετίζονται με τη ζωή των άλλων. Όλα αυτά φέρνουν στο νου αλλότριες σκέψεις,
και όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να τις διευκρινίσει, αυτές ακόμη περισσότερο συγχύζουν και επιβαρύνουν την ψυχή.
Όταν η ψυχή διδαχθεί την αγάπη από τον Κύριο, τότε θλίβεται για όλη την οικουμένη, για όλη την κτίση του Θεού και προσεύχεται, ώστε όλοι να μετανοήσουν
και δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν, όμως, η ψυχή χάσει τη χάρη, φεύγει η αγάπη από αυτήν, γιατί χωρίς χάρη Θεού είναι αδύνατον να αγαπά κάποιος τους εχθρούς,
και τότε βγαίνουν από την καρδιά διαλογισμοί πονηροί, όπως λέει ο Κύριος (Ματθ. ιε΄19, Μαρκ. ζ΄ 21-22).

Χωρίς την ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους και δεν αναπαύεται ποτέ η ψυχή εν τω Θεώ, αλλά ταράζεται πάντοτε από διάφορους λογισμούς,
που παρεμποδίζουν τη θεωρία του Θεού. Ω, η κατά Χριστόν ταπείνωση! Όποιος σε δοκίμασε, ορμά προς τον Θεό ακόρεστα ημέρα και νύχτα.

Πῶς φεύγει ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ κατάθλιψη (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Όλα τά κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε νά κυριεύσουν τήν ψυχή, φεύγουν μέ τήν ταπείνωση. Αυτός πού δέν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δέν θέλει νά τού κόψεις τό θέλημα, νά τόν θίξεις, νά τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τόν κυριεύει η κατάθλιψη.

Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται μέ τή χάρη. Πρέπει η ψυχή νά στραφεί στήν αγάπη τού Θεού. Η θεραπεία θά γίνει μέ τό ν’ αγαπήσει τόν Θεό μέ λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν τήν κατάθλιψη σέ χαρά μέ τήν αγάπη πρός τόν Χριστό.

Παίρνανε δηλαδή τήν ψυχική δύναμη, πού ήθελε νά τή συντρίψει ο διάβολος, καί τή δίνανε στόν Θεό καί τή μεταβάλλανε σέ χαρά καί αγαλλίαση.

Η προσευχή, η λατρεία τού Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά τήν κατάθλιψη καί τή γυρίζει σέ χαρά, διότι επιδρά η χάρις τού Θεού. Εδώ χρειάζεται νά έχεις τή δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τή χάρη τού Θεού, πού θά σέ βοηθάει νά ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.

Πατήρ ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Δέν τά ἀφήνεις• σ᾿ ἀφήνουν!

 

Κάποτε πῆγε νά τόν συμβουλευθῆ ἕνας εὐκατάστατος ἡλικιωμένος κύριος πῶς νά διαθέση τήν περιουσία του συντάσσοντας τή διαθήκη του. ῏Ηταν ἄτεκνος.

῾Ο Γέροντας τόν συμβούλευσε ν᾿ ἀρχίση νά διαθέτη τήν περιουσία του -ἡ ὁποία ἦταν ἀρκετή-, ὅσο ἀκόμη θά βρισκόταν στή ζωή. ᾿Εκεῖνος ἀντιδροῦσε μέ τή δικαιολογία, ὅτι τά χρειάζεται γιά τά γεράματά τοῦ ἰδίου καί τῆς συζύγου του.

-῞Αμα ἀρρωστήσει ἡ γυναίκα μου, πάτερ, τοῦ ἔλεγε,τί θά γίνει;

-῾Ο Θεός θά δεῖ τήν ἀγαπῶσα καρδία σου καί δέν θά δώσει ἀσθένεια, ἀπάντησε ὁ Γέροντας.

Αὐτός παρά ταῦτα δέν ὑπάκουσε. Μετά τό θάνατο τῆς συζύγου του ὁ Γέροντας τόν προέτρεπε ἐκ νέου νά δώση ἐλεημοσύνη.

-Πάτερ, ἔλεγε ἐκεῖνος, θά τά ἀφήσω μέ διαθήκη σέ...  φιλανθρωπικά ἱδρύματα!

Ἡ μεταπατερικότητα, εἶναι στὴν οὐσία της ἀντιπατερικότητα, διότι ἡ προτεσταντίζουσα αὐτὴ κίνηση ἀποδυναμώνει τὴν πατερικὴ μας παράδοση χωρὶς τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἀθωράκιστη

Τοῦ πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ

 

Εἶναι, λοιπόν, φανερό, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποδείχθηκε πλέον ὡς ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση, ὡς ἕνας «δαιμονικὸς συγκρητισμός», ποὺ ἐπιδιώκει μία ὁμοσπονδιακὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν δυτικὴ αἱρετικὴ πανσπερμία. Ἔτσι ὅμως, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ ὀρθόδοξο κόσμο, διότι ἔχει ἐγκλωβισθεῖ αὐτή, στὰ πρόσωπα τῶν κατὰ τόπους Ἡγεσιῶν της, στὶς παγίδες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ κατεργάζονται τὴν φθορὰ καὶ τὴν ἀλλοτρίωσή της.

Ἀντὶ λοιπόν, ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἡγεσία μας, νὰ ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας Πατέρων στὴν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τῆς μόνης δυνατότητος σωτηρίας ἀνθρώπου καὶ κοινωνίας, πράττει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: συμφύροντας τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὴν αἵρεση, στὰ ὅρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οὐσιαστικὰ καταξιώνοντας τὴν αἱρετικὴ πλάνη, ἐπιφέρει τὴν ἄμβλυνση τῶν κριτηρίων τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος καὶ στερεῖ καὶ αὐτὸ καὶ τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν δυνατότητα σωτηρίας.

Στὴν κατεύθυνση δὲ αὐτὴ ἀκριβῶς ἀποδεικνύεται δαιμονικὴ ἡ παρέμβαση τῆς λεγομένης «Μεταπατερικῆς Θεολογίας», ἡ ὁποία προσφέρει θεολογικὴ κάλυψη καὶ στήριξη στὴν οἰκουμενιστικὴ μας ὑστερία καὶ στὴν κατεδάφιση τῶν πατερικῶν καὶ παραδοσιακῶν μας θεμελίων. Αὐτὸ δὲν γίνεται, βέβαια, μὲ τὴν κατ΄ εὐθείαν πολεμικὴ κατὰ τῆς συνοδικῆς καὶ πατερικῆς πίστεως –τοὐναντίον αὐτὴ συχνὰ ἐπαινεῖται ὑποκριτικὰ καὶ ἐξαίρεται- ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμφισβήτηση τῶν νηπτικῶν προϋποθέσεών της, τὴν ἀποφυγὴ τῆς καταδίκης τῶν αἱρέσεων καὶ τὴν de facto, ἔτσι, ἀναγνώρισή τους ὡς Ἐκκλησίας, σωτηριολογικοῦ δηλαδὴ μεγέθους, ἰσοτίμου μὲ τὴν...

Ὀρθοδοξία. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀπορρίπτονται οἱ ἅγιοι Πατέρες καὶ ἡ διδασκαλία τους, ὡς δῆθεν ἀνατροπὴ τῆς πίστεως καὶ πράξεως τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Ἡ μεταπατερικότητα, δηλαδή, εἶναι στὴν οὐσία της ἀντιπατερικότητα, διότι ἡ προτεσταντίζουσα αὐτὴ κίνηση ἀποδυναμώνει τὴν πατερικὴ παράδοση, χωρὶς τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἀθωράκιστη στὴν δίνη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν σχεδίων τῆς Νέας Ἐποχῆς. Καὶ γιὰ νὰ παραφράσουμε τὸν Ντοστογιέφσκυ: «Χωρὶς Πατέρες ὅλα ἐπιτρέπονται»! Κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο ὅμως τὸν Παλαμά, «τοῦτο ἐστιν ἀληθὴς εὐσέβεια, τὸ μὴ πρὸς τοὺς θεοφόρους Πατέρας ἀμφισβητεῖν».

Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ συνεδρίου: «Πατερικὴ Θεολογία καὶ μεταπατερικὴ αἵρεση» 

τοῦ πρωτοπρ. Πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς σχολῆς 

τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μὲ θέμα: «Ἀπὸ τὴν Πατερικότητα στὴν “μεταπατερικότητα”. 

Ἡ αὐτοαναίρεση τῆς Ὀρθοδόξου Ἡγεσίας»

 

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/09/blog-post_152.html

«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» Πράξ. Ε΄: 29

 

Τό αἴσθημα τῆς ντροπῆς ὁ Θεός ἔχει φυτέψει πιό βαθειά στή γυναικεία φύση, σάν ἀσπίδα τῆς ἁγνότητος.

Ἡ σκανδαλώδης, προκλητική καί ἀδιάντροπη ἐνδυμασία καί συμπεριφορά πολλῶν γυναικῶν καί ἀνδρῶν, αὐτό τό ἐξευτελιστικό κατάντημα, δέν μαρτυρεῖ πρόοδο ἀλλά ἀναίδεια καί ἀναισχυντία πού ἐξωθεῖ στήν διαφθορά καί τήν ἀκολασία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ξεγυμνώνεται, βγάζει τά ροῦχα του, πετάει καί τήν ντροπή, θά καταντήση τελείως ἀδιάντροπος.

Σέ ἐγκύκλιό του πρός τόν κλῆρο καί τόν λαό ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος (ὑπ᾿ ἀριθμ. 191/23-5-1973) μέ τίτλο ΣΕΜΝΟΤΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, γράφει καί τά ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα:

Οἱ τρεῖς πειρασμοί τῶν ἱεραποστόλων

 

Μητροπολίτου Κορέας κ.κ. Αμβροσίου

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ιεραποστολής είναι, ως γνωστόν, η έλλειψη ιεραποστόλων. Αλλά ένα εξ ίσου μεγάλο πρόβλημα είναι το φρόνημα και το ήθος των ιεραποστόλων. Κατωτέρω θα επισημάνουμε τρεις (από τους πολλούς) πειρασμούς που προσβάλλουν τους εργαζομένους στην ιεραποστολή (πιθανότατα και σε άλλους τομείς της εκκλησιαστικής διακονίας) και που έχουν τη δύναμη να αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα το αποστολικό ήθος που πρέπει να έχει ένας Ορθόδοξος εργάτης του Ευαγγελίου εις τα έθνη.

α) Υπάρχουν, δυστυχώς, άνθρωποι που πορεύονται προς τις ιεραποστολικές χώρες, όχι με ιεραποστολικό όραμα και ζήλο, ούτε με τ’αποστόλου το ραβδί, αλλά «ορεγόμενοι» και ονειρευόμενοι μίτρες και πατερίτσες! Και αξιώνουν την επισκοποίησή τους ως «επιβράβευση» της ιεραποστολικής τους δράσεως, λησμονώντας πως ο επισκοπικός βαθμός είναι σταυρός και μάλιστα δυσβάστακτος, και όχι βραβείο και κατάληψη αναπαυτικής πολυθρόνας. Γι’ αυτό κι όταν αποκτήσουν το ποθούμενο τότε λείπουν τον περισσότερο χρόνο απ’ τον χώρο της διακονίας τους, διοργανώνουν περιοδείες όχι, βεβαίως, αποστολικές «εν κόπω και μόχθω» (Β΄ Κορ. 11:27) και εργάζονται για την μετάθεσή τους σε καλύτερη επισκοπή.

«Ὁ Κύριος ντύνει, ὁ διάβολος γυμνώνει»

Τό Εὐαγγέλιο¹, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀναφέρει ἕνα σπαρακτικό παράδειγμα ἑνός δαιμονισμένου.

Γυρνοῦσε στήν ἔρημο καί στούς τάφους ἀγριεμένος, ξεσχισμένος, γυμνός.

Ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς.

Ὅταν ὅμως κάποτε πέρασε ἀπό τό μέρος ἐκεῖνο ὁ Ἰησοῦς ἔτρεξε κοντά του μέ φρίκη καί τόν παρακάλεσαν τά δαιμόνια πού ἦταν μέσα του νά τούς ἐπιτρέψει νά μποῦν στούς χοίρους. Καί ὁ Κύριος τούς ἐπέτρεψε. Καί τότε ὅρμησε τό κοπάδι σέ μιά λίμνη καί πνίγηκαν ὅλοι οἱ χοῖροι. Μόλις ὅμως οἱ δαίμονες ἔφυγαν ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνος συνῆλθε, γαλήνεψε, ντύθηκε καί κάθισε κοντά στόν Χριστό.

Καί τό συμπέρασμα:

Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: Πρόσεχε τήν συνείδησίν σου, τά ἔργα σου νά εἶναι γνήσια.

 Πρόσεχε την συνείδησίν σου, τα έργα σου να είναι γνήσια. Όχι άλλο εις το στόμα και άλλο εις την καρδίαν σου. Αγάπησε την αλήθειαν, φοβήσου τον έλεγχον της συνειδήσεώς σου, διόρθωνε τον εσωτερικόν σου άνθρωπον, δια να μη μετανοήσης εις το ύστερον ματαίως.