Νόμῳ τὸ πάλαι προκηρυχθὲν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Νόμῳ τὸ πάλαι προκηρυχθὲν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 9-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ φύση τοῦ κακοῦ

• 

† π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας  Δρ. Φιλοσοφίας

ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Οι πατέρες της Εκκλησίας μιλούν για το κακό με τρεις έννοιες, με οντολογική έννοια, με την έννοια της αμαρτίας, και για το φυσικό κακό.

Το κακό δεν έχει οντολογική ύπαρξη. Είναι στέρηση του αγαθού και παρεκτροπή, από την κατά φύση κατάσταση στην παρά φύση.Τίποτε από όσα υπάρχουν δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως κακό, γιατί όλα είναι κτίσματα του Τριαδι­κού Θεού. Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα χωρίς Αυτόν τί­ποτε δεν έγινε από όσα έχουν γίνει (Ιω. α' 3) «ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα...τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν έκτισται και αυτός εστί προ πάντων, και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε»· όλα συγκρατούνται δι' αυτού (Κολ. α' 16-17). Όλα τα δημιουργήματα του Θεού είναι καλά και τίποτε από αυτά δεν είναι από τη φύση του κακό «Και είδε ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν» (Γεν. α' 31).

Αν η δημιουργία του Θεού παρέμενε "κατά φύση", όπως βγήκε από τα χέρια του Δημιουργού, δεν θα υπήρχε το πρόβλημα του κακού.Υπήρξε, επειδή ο άνθρωπος με τη θέλησή του απομακρύνθηκε από το "κατά φύση", και προ­τίμησε την "παρά φύση" κατάσταση. Εδώ πρέπει να ανα­ζητήσουμε το κακό· όχι σε οντολογική ύπαρξη.

Η κακία λοιπόν είναι απομάκρυνση από το αγαθό, από το "κατά φύση", όπως το σκοτάδι είναι απομάκρυνση από το φως. «Εφ' όσον παραμένουμε στη φυσική μας κατά­σταση, είμεθα στην αρετή, αν όμως παρεκκλίνουμε από τη φυσική μας κατάσταση, δηλαδή από την αρετή, πηγαίνουμε στην παρά φύση», λέγει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, συνε­χίζοντας τη διδαχή των προηγουμένων από αυτόν πατέρων. «Η κακία δεν είναι κάτι που υπάρχει...Το κακό είναι στέ­ρηση του αγαθού. Ο οφθαλμός κατεσκευάσθη. Η τύφλω­ση όμως προέρχεται με την απώλεια των ματιών. Ώστε εάν ο οφθαλμός δεν ήταν από φθαρτή φύση, η τύφλωση δεν θα είχε θέση. Έτσι και το κακό δεν έχει ιδία ύπαρξη, αλλ' έρχεται κατόπιν στις αναπηρίες της ψυχής» (Μ. Βασίλειος).

Οἱ μαθήτριες τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ

  Το 1929, όταν ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1897–1959) πέρασε από τη Θεσσαλονίκη, γνώρισε κάποιες ενάρετες χήρες, Μικρασιάτισσες, που είχαν μέσα τους πόθο και δίψα Θεού. 

Από τότε αλληλογραφούσε μαζί τους και προσπαθούσε να τις καθοδηγήσει προς την τελειότητα της προσευχής, στην πλήρη αφοσίωση και τη λατρεία του Θεού. Κι εκείνες, γευόμενες τους γλυκούς καρπούς της προσευχής, άρχισαν να επιζητούν το άγιο και αγγελικό Σχήμα.

Τα γράμματα του Γέροντα Ιωσήφ προς αυτές ήταν απλά και ανεπιτήδευτα, αλλά γεμάτα σοφία και πολλή αγάπη. Σε κάποια απ’ αυτά έγραφε: «Ζήτησες, τέκνο του αγαθού μας Θεού, να μάθεις αν ο Κύριος θέλει να λάβεις το άγιο Σχήμα. Εσύ, αδελφή μου, από τότε που είδες και γνώρισες τον κόσμο, βαδίζεις στο δρόμο του Θεού και δεν ζήτησες ποτέ σου τίποτε άλλο εκτός από το θέλημα του Κυρίου. Λοιπόν, μην αμφιβάλλεις ότι έφτασε πια ο καιρός να φορέσεις κι εσύ το άγιο Σχήμα, αφού και, δίχως το Σχήμα, είσαι ήδη καλογριά· και τώρα που γέρασες, τι έργα ζητάς (να βρεις στον εαυτό του που να σε καθιστούν άξια να λάβεις το Σχήμα);»!

Τελικά, το 1930, για να τις βοηθήσει καλύτερα, αποφάσισε να τις μαζέψει και να μείνει για λίγο μαζί τους. Του παραχωρήθηκε ένα άδειο μοναστήρι που ήταν σ’ ένα έρημο χωριό, τη Γεροβίτσα, που βρίσκεται κοντά στο Ζύρνοβο της Δράμας, το σημερινό Κάτω Νευροκόπι. Το μοναστήρι ήταν κατεστραμμένο, σχεδόν ερείπιο, γι’ αυτό και φώναξε τον αδελφό του, τον Λεονάρδο, από την Αθήνα, να τον βοηθήσει στα κτισίματα.

Ἐπίσκεψη στήν ἱερά μονή Πεντέλης

 Στο βιβλίο «Οι εμπειρίες μου κοντά στον άγιο Πορφύριο», ο κύριος Παρασκευάς Λαμπρόπουλος διηγείται: «Ένα μεσημέρι ο Παπούλης μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει αν μπορούσα να τον πάω στο μοναστήρι της Πεντέλης. Ήθελε να παρακολουθήσουμε τον εσπερινό, για να συναντήσει τον ηγούμενο της Μονής και να μιλήσουν για το μετόχι του Αγίου Νικολάου στα Καλίσσια. Ήθελε να το πάρει και να κάνει εκεί το μοναστήρι του.

Πήγαμε, λοιπόν, βρήκαμε τον ηγούμενο και ο Γέροντας έκανε πολλή χαρά. Ασπάστηκαν ο ένας τον άλλο με πολλή αγάπη, γιατί όπως μου είπε, είχαν κάνει μαζί στο όρος Σινά.

Εγώ περίμενα να τελειώσει ο εσπερινός και μετά να μιλήσουν οι δυο Γέροντες. Συζήτησαν για αρκετή ώρα. Όταν πρωτοείδα τον ηγούμενο, που ήταν ψηλός και ευτραφής, μου φάνηκε τεράστιος. Αμέσως σκέφτηκα πονηρά και είπα μέσα μου: “Πω, πω, πόσο θα τρώει αυτός!” Μετά τον εσπερινό και την κουβέντα που έκαναν, αφού πλέον είχε νυχτώσει, είδα τον Παπούλη να κατεβαίνει. Καθώς φεύγαμε, μου λέει:

Παρέμβαση Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου στήν Ἱεραρχία

 Τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Παρέμβαση στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν 27-6-2017

 

Ἔχω γράψει πάρα πολλά γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν καί δέν θά ἤθελα νά ἐπαναλάβω τά ἴδια. Ἐπίσης, θά μποροῦσα νά ἀναφέρω πολλά γύρω ἀπό τό Πρόγραμμα Σπουδῶν, σύμφωνα μέ τήν Ὑπουργική Ἀπόφαση πού δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως καί ὅπως ἀναρτήθηκαν οἱ φάκελλοι τῶν μαθητῶν στό διαδίκτυο, διότι τά μελέτησα διεξοδικά.

Ὅμως θά ἀρκεσθῶ στήν διατύπωση μερικῶν συντόμων βασικῶν ἀπόψεών μου καί ἄν ἐρωτηθῶ, τότε θά κάνω εὐρύτερες ἀναλύσεις καί ἐπιχειρήματα.

1. Τό Πρόγραμμα Σπουδῶν δέν εἶναι οὔτε τοῦ Ὑπουργοῦ Φίλη οὔτε τοῦ Ὑπουργοῦ Γαβρόγλου, ἀλλά οὔτε καί τῆς Ὑπουργοῦ Ἄννας Διαμαντοπούλου τοῦ ἔτους 2010. Εἶναι ἕνα πρόγραμμα τό ὁποῖο ἑτοιμάσθηκε ἀπό μιά ὁμάδα θεολόγων, πού εἶναι γνωστοί στούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους καί δέν χρειάζεται νά ἀναφερθοῦν ὀνόματα, ἡ ὁποία ἔχει μιά μεταπατερική κατεύθυνση.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Τά χρόνια πού περνοῦμε εἶναι πολύ δύσκολα καί πολύ ἐπικίνδυνα, ἀλλά τελικά θά νικήση ὁ Χριστός»

 

Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού – «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Ψαλμ. 110, 10) –, λείπει το φρένο, και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό. 

Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. 

Σιγά‐σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αν αυτοί που έρχονται στο Άγιον Όρος είναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, με τόσο άγχος, σκεφθήτε οι άλλοι που είναι μακριά από τον Θεό, από την Εκκλησία, πώς θα είναι! 

Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος – ο Θεός να βάλει το χέρι Του! – βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. 

Και οι μεγάλοι πώς τα φέρνουν! Μαγειρεύουν‐μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! 

Είπα σε κάποιον που είχε μία μεγάλη θέση: «Γιατί μερικά πράγματα δεν τα προσέχετε; Τί θα γίνει;». «Πάτερ μου, μου λέει, λίγο χιόνι ήταν πρώτα το κακό, τώρα έχει γίνει ολόκληρη χιονοστιβάδα. 

 Μόνο ένα θαύμα μπορεί να βοηθήση». Αλλά και με τον τρόπο που πηγαίνουν μερικοί να βοηθήσουν την κατάσταση, κάνουν μεγαλύτερη την χιονοστιβάδα του κακού. Αντί να λάβουν ορισμένα μέτρα για την παιδεία κ .λπ., κάνουν χειρότερα. Δεν κοιτάζουν πώς να διαλύσουναυτήν την χιονοστιβάδα, αλλά την κάνουν μεγαλύτερη. Βλέπεις, το χιονάκι είναι λίγο στην αρχή. Αν κυλήση στον κατήφορο , γίνεται ένας σβώλος . Ο σβώλος, καθώς μαζεύει και άλλο χιόνι, ξύλα, πέτρες κ .λπ., γίνεται σιγά‐σιγά μεγαλύτερος‐μεγαλύτερος, και τελικά γίνεται ολόκληρη χιονοστιβάδα.

Πατήρ Παναγιώτης: «Τό πιό ἀποτελεσματικό φάρμακο κατά τοῦ καρκίνου εἶναι τό Ἁγίασμα τῆς Παναγίας»

  «Το πιο αποτελεσματικό φάρμακο κατά του καρκίνου είναι το Αγίασμα της Παναγίας» τόνισε με βεβαιότητα ο πατήρ Παναγιώτης των Ταξιαρχών, αγιασμένη λευκή μορφή της Θεσσαλονίκης, κατά τον  πανηγυρικό Εσπερινό στο Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας, λίγο πιο πάνω από την ιστορική Μονή Οσίου Δαβίδ (Μονή Λατόμου) στα Κάστρα.

 «Να πίνετε και να βάζετε στο μέλος που πάσχει με πίστη και κατά την πίστη σας λίγο λίγο θα θεραπευθείτε.

Και να πίνετε και για εσωτερικά προβλήματα, αιματολογικά» συνέχισε ο άγιος γέροντας, υπογραμμίζοντας:

Ἅγιε Γέροντα Παΐσιε, ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στούς ποικίλους πειρασμούς πού συναντοῦμε στή ζωή;

Ακούστε ζωντανά την απάντηση του Παππούλη μας, στην ερώτηση αυτή που του έκανε ένας προσκυνητής.

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_519.html

Ἀπό τήν ζωή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Τήν Κυριακή πήγατε στήν πρωινή Θεία Λειτουργία; Στό Χαλέπι πάντως πῆγαν...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/06/blog-post_635.html

2 Ιουλίου Συναξαριστής. Κατάθεσις Τιμίας Έσθητος Θεοτόκου, Ιουβεναλίου Πατριάρχου, Κοϊντού, Λάμπρου Νεομ., Ανθίμου Γέροντος και των συν αυτώ, Ευτυχιανού Μάρτυρα.

Κατάθεσις Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου

Δυὸ πατρίκιοι, οἱ αὐτάδελφοι Γάλβιος καὶ Κάνδιδος, πηγαίνοντας στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν, ἔφτασαν στὴν Παλαιστίνη. Κατὰ τὴν ἐπίσκεψή τους στοὺς Ἁγίους Τόπους, συνάντησαν μία Ἑβραία, ἡ ὁποία εἶχε στὴν κατοχή της καὶ φύλαγε μὲ πάρα πολὺ μεγάλη εὐσέβεια, μέσα σὲ εἰδικὸ κιβώτιο τὴν τίμια Ἐσθῆτα (φόρεμα) τῆς Παναγίας. Τότε οἱ Γάλβιος καὶ Κάνδιδος, ἀφοῦ προσκύνησαν τὸ ἱερὸ ἔνδυμα, ἔβαλαν σκοπὸ νὰ τὸ μεταφέρουν στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ἀφοῦ ἔφτασαν στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ προσκύνησαν, στὴν συνέχεια κατασκεύασαν ἕνα εἰδικὸ κιβώτιο, ὅμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ εἶχε ἡ Ἑβραία γυναῖκα καὶ φύλαγε τὸ φόρεμα τῆς Θεοτόκου. Τὸ κιβώτιο αὐτό, χωρὶς νὰ τοὺς πάρει εἴδηση ἡ γυναῖκα, τὸ ἄλλαξαν μὲ αὐτὸ ποὺ περιεῖχε τὴν τιμία Ἐσθῆτα, χωρὶς νὰ τοὺς πάρει εἴδηση.
Ἔτσι λοιπὸν πῆραν τὸ κιβώτιο μὲ τὸ ἱερὸ ἔνδυμα καὶ ξεκίνησαν γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὅταν ἔφθασαν στὴν Πόλη, προσπάθησαν νὰ κρύψουν αὐτὸν τὸν πολύτιμο θησαυρὸ στὶς Βλαχέρνες. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ κρύψουν, γνωστοποίησαν αὐτὸ τὸ γεγονὸς στὸν αὐτοκράτορα τῆς Πόλης. Ἐκεῖνος μόλις πληροφορήθηκε τὴ μεταφορὰ τῆς τιμίας Ἐσθῆτος στὴν Κωνσταντινούπολη ἀσπάστηκε μὲ μεγάλη εὐλάβεια τὸ ἱερὸ ἔνδυμα καὶ ἀμέσως ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κατασκευαστεῖ Ναὸς καὶ ἀργότερα μέσα σ' αὐτὸν τοποθέτησε τὸ ἱερὸ ἔνδυμα, τὸ ὁποῖο βρίσκεται μέχρι καὶ σήμερα σ' αὐτὸν τὸν τόπο, ἀποτελῶντας φυλακτήριο καὶ συνάμα πολύτιμο κειμήλιο γιὰ τοὺς χριστιανούς.