Ὅ,τι δέν πρέπει νά κατακρίνουμε Γ', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ὅ,τι δέν πρέπει νά κατακρίνουμε Γ', 5 12 2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Καθαρότητα νοῦ Ἀόρατος πόλεμος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

 Καθαρότητα νοῦ Ἀόρατος πόλεμος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης, 31--5 -2009

Ἡ μεγάλη ἀξία τοῦ κρυφοῦ πνευματικοῦ ἔργου Ἁγίου Ἐφραίμ, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου Κήρυγμα

 Ἡ μεγάλη ἀξία τοῦ κρυφοῦ πνευματικοῦ ἔργου Ἁγίου Ἐφραίμ, 4-12- 2020, Σάββα Ἁγιορείτου Κήρυγμα

Πές μας, ὑπάρχει Θεός ἤ ὄχι;...

ΟΙ ΕΞΗΝΤΑ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΡΚΟΥΤΣΚ

«Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολο­γήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».

(Ματθ. ι' 32

Πρόκειται για αυθεντική μαρτυρία γραμμένη από αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιευμένη στο βι­βλίο του πρωθιερέως Μιχαήλ Πόλσκυ Russia's New Martyrs, Jordanvllle, N.Y., τόμ. 2, σελ. 214-6.

Κατα τα έτη 1930, 1931 και 1932 ταξίδεψα σ' ο­λόκληρη την Σιβηρία με μία επιστημονική απο­στολή*. Τό 1933 τα τα­ξίδια μας οδήγησαν στο Ιρκούτσκ, στο Νίζνιε-Ουντίνσκ και μετά στο Μπαλαγκάνσκ. Η πόλη Κατσούγκ βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Λένα, 140 μίλια από το Ιρκούτσκ. Από την Κατσούγκ υπήρχε δρόμος για το Νίζνιε-Ουντινσκ και το Μπαλαγ­κάνσκ, που περνούσε εξ ολοκλήρου μέσα α­πό την τάϊγκα**. Δεν υπήρχαν κάτοικοι· μόνο κρατούμενοι, που δούλευαν στην κα­τασκευή κάποιου έργου. Στους καταυλι­σμούς γύρω από την Κατσούγκ κυριαρχούσε τότε ανήκουστη βαναυσότητα. Χωρίς κανέ­ναν απολύτως λόγο πυροβολούσαν, χτυ­πούσαν και μαστίγωναν τους ανθρώπους.Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν φρικτές. Εξήντα έως ογδόντα άνθρωποι στοιβιάζοταν σ' ένα κοιτώνα, με δύο σειρές σανίδες για κρεββάτια. Σε περίπτωσι που κάποιος από τους κρατουμένους δεν ολοκλήρωνε την ημερήσια εργασία που του ανετίθετο, οι φύ­λακες του καταυλισμού είχαν το δικαίωμα να του κάνουν ὀ,τι ήθελαν. Άφηναν τους κρατουμένους για τιμωρία μία εβδομάδα στο ύπαιθρο. Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.

Ταξιδέψαμε από το Ιρκούτσκ ως το Νίζνιε-Ούντινσκ με το ατμόπλοιο Μπου-ριάτ. Από το Νίζνιε-Ουντίνσκ προχωρή­σαμε με άμαξες κατά μήκος του δρόμου της Κατσούγκ, ακολουθώντας για περισσότερο από εβδομήντα μίλια την δεξιά όχθη του ποταμού Άγκερ προς την κατεύθυνση του Κατσούγκ. Την περίοδο εκείνη δούλευα ως υδρομετρικός παρατηρητής.

Ὅταν κατακρίνεις, παιδί μου, τόν ὁποιονδήποτε ἱερέα, κρίνεις τόν ἴδιο τόν Θεό, πού τόν ἔκανε ἱερέα"!

Κάποτε... ένας έγγαμος ιερεύς κρατώντας από το χεράκι ένα πεντάχρονο αγοράκι, το δικό του παιδί, πήγαινε στην εκκλησία για τον Εσπερινό... 

Ο μικρός, καθώς βάδιζε με τον πατέρα του, όλο και κάτι έλεγε, ώσπου στο τέλος και εντελώς απροσδόκητα έκανε την εξής ερώτηση: 

-Γιατί, μπαμπά, στη Θεία Λειτουργία, όταν πρόκειται να αγιάσης τη Θεία Κοινωνία, όλο κλαίς; 

Και ύστερα ανεβαίνεις πετώντας στον ουρανό και κατεβαίνεις πάλι κρατώντας πολλή φωτιά στα χέρια σου; 

Και γιατί πρώτα τη βάζεις πάνω στο ψωμάκι και ύστερα στο Άγιο Ποτήριο με το κρασάκι; 

Γιατί δεν καίγεσαι; Εγώ τα χεράκια σου δεν τα είδα ποτέ καμμένα!

Ο αγιασμένος εκείνος παππούλης σταμάτησε άφωνος από την έκπληξη και ύστερα έντρομος ρώτησε το παιδί του: 

-Ποτέ τα είδες όλα αυτά, παιδάκι μου; 

-Να, προχθές που ήταν Κυριακή! απάντησε ο μικρός. 

Και τότε ο ιερεύς λέγει στο παιδί του πολύ σοβαρά: 

Ἦταν ἄραγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος;Ἡ μακαρία Σαλώμη ἡ διά Χριστόν Σαλή καί ἡ ἁγιαστική σχέση μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο

Η Σαλώμη φρόντιζε αρκετούς ναούς τής περιοχής.

Είχε όμως ώς πνευματικό της καταφύγιο τόν ναό τού Αγίου Νεκταρίου. Εκεί ζούσε έντονα τήν παρουσία τού Αγίου.

Μέ την απλότητά της καί την εύλάβειά της στόν Άγιο, ανέπτυξε μία προσωπική άγιοπνευματική κοινωνία. Έβλεπε συχνότατα τόν Άγιο, τόν συμβουλευόταν σε πνευματικά θέματα καί έπισκέπτονταν μαζί τά σπίτια φτωχών καί άσθενών.

Αυτό δέν είναι μοναδικό φαινόμενο της Σαλώμης, άλλά τό συναντούμε καί σέ άλλες άγιασμένες σύγχρονες μορφές, όπως αύτήν τής Όσιας Σοφίας, τής άσκήτριας τής Κλεισούρας.

Άκατάληπτα καί παράδοξα μας φαίνονται τα βιώματα της μακαρίας Σαλώμης καί μας παραπέμπουν σέ άντίστοιχες βιωματικές καταστάσεις των Αγίων Πατέρων.

Τά παρακάτω περιστατικά μάς δείχνουν μέ πόσο μεγάλη άνεση καί φυσικότητα ζούσε τήν σχέσι της μέ τόν Άγιο Νεκτάριο.

Ό Γέροντας Ιωακείμ μάς διηγείται κάποιες καταστάσεις που έζησε ό ίδιος: «Αν καί ήμασταν ξαδέλφια γιά άρκετά χρόνια δεν την είχα συναντήσει. Άκουγα, όμως, ότι ήταν θεοσεβούμενη καί με πολλά χαρίσματα.

Αποφάσισα, λοιπόν, νά συζητήσω μαζί της γιά νά έχω ό ίδιος δική μου άποψη.

«Κάποιον χειμώνα κατέβηκα στό Θέρμο καί βρήκα τήν Σαλώμη νά διακονή στόν ναό τής Παναγίας. Όταν τελείωσε τό άναμμα τών κανδηλιών, άνέβηκα μαζί της στό εξωκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου καί καθίσαμε έξω άπό τόν ναό καί τά λέγαμε... Μου άποκάλυψε γιά πρώτη φορά ότι βλέπει τόν Άγιο Νεκτάριο, ό όποιος την συμβούλευε τί πρέπει νά κάνη, πώς νά προσεύχεται καί γενικά τήν νουθετούσε.

»Σέ μιά άπό τίς πρώτες μου επισκέψεις είχα τήν επιθυμία νά δώ καί εγώ τόν Άγιο Νεκτάριο. Αφού μέ καλωσώρισε, μού είπε νά περάσω μέσα στό σπίτι της, τό οποίο είχε μόνον δύο κάμαρες. Στήν μία είχε άναμμένη φωτιά, γιατί ήταν χειμώνας καί είχε και ένα κρεβάτι. Μού λέει:

-Εσύ θά κοιμηθής έδώ, έγώ θά κοιμηθώ σ’ αύτήν τήν κουρελού κάτω στό πάτωμα". Έτσι καί έγινε.

Τό βράδυ σηκώθηκα νά κάνω τόν κανόνα μου καί επειδή είχε πολλή ζέστη καί φως, πήγα στό διπλανό δωμάτιο. Ένώ είχα άρχισει τόν κανόνα μου, ξαφνικά ακόυσα συνομιλία, μία άνδρική φωνή καί μία γυναικεία, αύτήν τής Σαλώμης. ''Πάγωσα" άκουγα πολύ καθαρά. Ήταν άραγε ό Άγιος Νεκτάριος;

Κρίση, ταπείνωση, διάκριση, κακοί λογισμοί καί κατάκριση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κρίση, ταπείνωση, διάκριση, κακοί λογισμοί καί κατάκριση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κυριακή Ι Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τή θεραπεία τῆς συγκύπτουσας

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 13,10-17] 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ 

«Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές(:εκεί βρισκόταν και μία γυναίκα που υπέφερε δεκαοκτώ χρόνια από μια ασθένεια εξαιτίας κάποιου πονηρού πνεύματος. Και γι’ αυτό ήταν σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της και δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της)»[Λουκ.13,11]. 

Υπήρχε στη Συναγωγή μία γυναίκα που εξαιτίας της ασθένειάς της επί δέκα οκτώ χρόνια ήταν διαρκώς σκυμμένη προς το έδαφος. Και αυτό ωφελεί όχι και λίγο εκείνους που σκέπτονται σωστά· γιατί πρέπει εμείς να συλλέγουμε από παντού αυτό που είναι χρήσιμο. Μπορούμε λοιπόν και από αυτό να δούμε και ότι ο Σατανάς δέχεται πολλές φορές την εξουσία ενάντια σε κάποιους, οι οποίοι προφανώς αμαρτάνουν και αντί των αγώνων της ευσέβειας προτιμούν τη ραθυμία, τους οποίους όταν τους κυριεύσει, τους προκαλεί πολλές φορές τέτοιες σωματικές ασθένειες, επειδή είναι τιμωρός και πολύ σκληρός. Και του επιτρέπει αυτό κατά πολύ μεγάλη οικονομία ο παντεπόπτης Θεός, με σκοπό, καταπονημένοι από το βάρος της δυστυχίας τους, να προτιμήσουν να μεταπηδήσουν προς τα καλύτερα. 

Και πράγματι ο σοφότατος Παύλος κάποιον στην Κόρινθο, που είχε κατηγορηθεί για πορνεία, τον παρέδωσε στον Σατανά προς καταστροφή της σάρκας του, ώστε να σωθεί το πνεύμα του. Και η συγκύπτουσα λοιπόν γυναίκα λέγεται ότι το έπαθε αυτό από διαβολική αγριότητα. Δηλαδή, όπως είπα, περιφρονημένη από τον Θεό εξαιτίας των αμαρτημάτων της, δηλαδή γενικά και αποκλειστικά για τον λόγο αυτό, γιατί αίτιος των ασθενειών στα ανθρώπινα σώματα έγινε ο πανούργος Σατανάς, αφού και μέσω αυτού λέμε ότι επιτελέστηκε η παράβαση του Αδάμ, με την οποία τα ανθρώπινα σώματα οδηγήθηκαν στην ασθένεια και στον θάνατο. 

Ἀνάβουμε κι ἐμεῖς τό καντήλι, ὅπως ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας:

Πρώτον.

Γιατί η πίστη μας είναι φως.

Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου».

Το φως της κανδήλας μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας

Δεύτερον.

Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει

«τέκνα φωτός».

Τρίτον.

Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας ενθυμήσεις και επιθυμίες.

Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός του αγίου Ευαγγελίου.

Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς».

Τέταρτον.

Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που έκανε για μας.

Ἡ θεληματική τύφλωση ἀπέναντι στό Φῶς τοῦ Κυρίου,(Ι΄ Λουκᾶ), 5-12-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ θεληματική τύφλωση ἀπέναντι στό Φῶς τοῦ Κυρίου,(Ι΄ Λουκᾶ), Προκοπίου Μεγαλοσπηλαιώτου, 5-12-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τό Κράτος μπορεῖ νά διατάξει νά μουτζώσης τόν Χριστό, ἐσύ θά τόν μουτζώσεις;

 

__

Μικρὰ ἀποσπάσμα ὁμιλιῶν τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽᾽70.

Ο σατανᾶς πολεμᾶ μὲ λύσσα καὶ θέλει νὰ κλείση τὶς ἐκκλησίες. Φταίει τό κράτος, ἀλλά φταῖνε καὰ ἄλλοι. Καλά, τὸ κράτος μπορεῖ νὰ βγάλη μιὰ διαταγὴ νὰ μουτζώσης τὸν ΧΡΙΣΤΟ, ἐσύ θὰ τὸν μουτζώσης; Γιατὶ παραπάνω από το κράτος ειναι ο ΘΕΟΣ. Δεν φταίει μόνο το κράτος φταις και εσύ που αδιαφορεις τελείως για τον Θεό. Ο Χριστιανισμός ειναι ενα δενδρο αθάνατο, που δεν το φυτευσε άνθρωπος, αλλα αυτή η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ και κανείς δαίμων δεν θα μπορέση ποτέ να ξεριζώση το αγλαόκαρπο και ευσκιώφυλλο αυτό δένδρο. Ας κτυπουν οι άθεοι. Θα σπάσουν τα τσεκούρια τους και δεν θα μπορέσουν ποτέ την ριζα του να εκριζώσουν. Τα κλαδιά μπορει να τα σπάσουν, τους ανθους μπορει να τους ρίξουν, τους καρπούς μπορει να τους φάγουν, αλλά η ρίζα ειναι τόσο βαθεια, που καμμία δύναμη δεν μπορει να εκριζώση τον χριστιανισμό…

ΠΗΓΗ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Ὅταν εὔχεται κανείς γιά τόν πλησίον του...

Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί. 

Πράγματι, αυτός που έχει μέσα του το καλό, στέλνει την καλή αυτή δύναμη στους άλλους μυστικά και απαλά.

Εἶναι ἄτοπο νά...

 Είναι άτοπο να ισχυρίζεσαι ότι είσαι Χριστιανός και να μην μπορείς να υπερασπιστείς την πίστη σου"

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

6 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Κς΄ (Ι΄ ΛΟΥΚΑ). ♰ Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ Θαυματουργοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἱεράρχου. Δεκ. 6 (Ἑβρ. ιγ΄ 17-21).

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΓ´ 17 - 21

¹⁷ Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. ¹⁸ Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. ¹⁹ περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. ²⁰ Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, ²¹ καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.