Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 20-11-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κολασσαείς κεφ. γ΄ 17 - δ΄ 1

γ΄ 17 - δ΄ 1

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιβ΄ 48 - 59    

Ιβ΄ 48 - 59
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἀσκητική ζωή στήν Ἐνορία

 

  ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Ἀσκητική ζωή στήν Ἐνορία.

Ἡ Ἀποστολική ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν πού συνεχίστηκε ὡς μοναστική ζωή εἶναι κατ’ ἐξοχήν ζωή ἄσκησης, νηστείας, ἀγρυπνίας, προσευχῆς. Τέτοια πρέπει νά εἶναι καί ἡ ζωή τῶν μελῶν τῶν κοσμικῶν Ἐνοριῶν. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πού ἔζησε γιά ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ζωῆς του ὡς «λαϊκός ἡσυχαστής»³.

Κάποιοι ἀναρωτιοῦνται κατά πόσο αὐτό εἶναι ἐφικτό μέσα στίς σύγχρονες κοσμικές κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές συνθῆκες. Ὁ πολυχαρισματοῦχος Γέροντας Πορφύριος δίδασκε ὅτι ἡ προσευχή καί γενικότερα ὁ ἀσκητισμός δέν εἶναι μόνο γιά τά Μοναστήρια, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο⁴. «Κάποτε» διηγεῖται πνευματικό του παιδί «μοῦ εἶπε ὁ π. Πορφύριος: ‘’Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμός δέν εἶναι μόνο γιά τά Μοναστήρια, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο. Εἶναι μεγάλη εὐλογία ἡ προσευχή μέσα στό ναό, οἱ μακρές ἀκολουθίες καί ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ ἐν πνεύματι ἀγάπης’’»⁵.

Ἡ μετάνοια τῆς Ζαμφίρας τῆς τσιγγάνας

Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο (σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας). Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου κάνω εκεί ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Με βοηθούν κάποιοι κρατούμενοι ως εθελοντές.Ένα από τα καθήκοντά τους είναι να προετοιμάσουν τους κρατουμένους που θα συμμετάσχουν στην Ακολουθία της επομένης ημέρας δινοντάς τους να διαβάσουν είτε το Ωρολόγιο είτε κάποιο από τα βιβλία που έχουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη.

Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008.

Οι φυλακές Προύνκου.είναι οι μοναδικές φυλακές-νοσοκομείο στο οποίο βρίσκονται και άντρες και γυναίκες. Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος βρισκόνταν και η Ζαμφίρα η τσιγγάνα. Όταν ένας από τους εθελοντές πήγε στο κελί για να ρωτήσει ποιός θα συμμετείχε στην ακολουθία της επομένης ημέρας η Ζαμφίρα του είπε:

Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἤ περί Ἁγνείας τοῦ Μεθοδίου Ὀλύμπου (3). Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

Ἱερά Μητρόπολις
Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως                                           Πατερικά κηρύγματα
Δημητσάνα Μεγαλόπολις

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

 Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμα Μητροπολίτου

Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἤ περί Ἁγνείας

τοῦ Μεθοδίου Ὀλύμπου (3)

Β´ Λόγος. Ὁμιλεῖ ἡ παρθένος Θεοφίλα

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

1. Σέ σειρά κηρυγμάτων ἀναλύουμε, ἀγαπητοί μου, τό πατερικό ἔργο τοῦ ἁγίου Μεθοδίου, ἐπισκόπου Ὀλύμπου, πού ἐπιγράφεται «Συμπόσιον τῶν δέκα Παρθένων». Τό θέμα τοῦ Συμποσίου εἶναι ἡ παρθενία, ἡ ἁγνότητα. Στό προηγούμενο κήρυγμα ἀκούσαμε τά ὅσα ὡραῖα μᾶς εἶπε ἡ πρώτη ὁμιλήτρια, ἡ Μάρκελλα.
Ὁ Μεθόδιος τά λέει, ἀλλά μέ τό στόμα τῶν ὁμιλητριῶν στό ἔργο πού συνθέτει. Στό κήρυγμά μου αὐτό θά σᾶς παρουσιάσω μέ λίγα λόγια τά ὅσα εἶπε ἡ δεύτερη ὁμιλήτρια, ἡ Θεοφίλα.
Ἡ πρώτη ὁμιλία, ἡ ὁμιλία τῆς Μάρκελλας, παρουσίασε τήν παρθενία ὡς τήν μόνη ἀρετή, ἡ ὁποία ἁρμόζει στήν νέα ἐν Χριστῷ ζωή.
Αὐτό ὅμως μπορεῖ νά παρεξηγηθεῖ ἀπό κάποιους καί νά φανεῖ ὅτι ὁ Χριστός ὑποτιμάει τόν γάμο καί τήν τεκνογονία καί ὅτι σώζονται μόνο οἱ παρθενεύοντες.
 Γι᾽ αὐτό τώρα ἡ δεύτερη ὁμιλήτρια, ἡ Θεοφίλα, προσπαθεῖ νά προλάβει κάποια παρεξήγηση γιά ὑποτίμηση τοῦ γάμου καί λέει καθαρά: «Τό ὅτι ἦλθε ἡ παρθενία αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Θεός δέν εὐαρεστεῖται πιά στόν γάμο. Ὅπως δέν καταργεῖται ἕνα ἀστέρι, ἐπειδή ὑπάρχει ἄλλο φωτεινότερο ἀπό αὐτό ἀστέρι».

Ἀνάκληση εἰς Mετάνοια ( Γ.Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστῆ)

Μεταπτωτικά ο άνθρωπος ευρίσκεται υπό την επιρροή όχι μόνο του νόμου της αμαρτίας του «εν τοις μέλεσι διεσπαρμένου», αλλά ακόμα και υπό την επίδρασι των αλλοιώσεων και των ποικίλων τροπών, πού υπάρχουν και αυτές σαν κακοί γείτονες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι εκείνοι πού συνεχώς μας ωθούν, μας αποπλανούν, μας παρασύρουν στο να μην ημπορούμε να φυλάξωμε αυτό πού θέλομε.
Και εξ αίτιας αυτών λοιπόν, ευρισκόμεθα εις συνεχή μετάνοια.
Όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες, έστω και ων είναι μια μόνο ημερα η ζωή του ανθρώπου, δεν τίθεται θέμα αναμαρτησίας. Αυτό το νόημα της μετανοίας, είναι εκείνο πού βασικά μας απασχολεί. Κατά τους Πατέρες, ο Θεός δεν λυπάται τόσο αν ο άνθρωπος, τρόπον τινά, δεν τα κατάφερε και αμάρτησε. Δεν τον κρίνει γι' αυτό. Εκείνο πού λυπεί την Χάρι, είναι όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να μετανοήση. Αυτό είναι ένα είδος απογνώσεως, ένα είδος βλασφημίας προς αυτό το Πανάγιο Πνεύμα.
Γι' αυτό πρέπει να εντείνωμε την προσπάθεια μας.
Καί έφ' όσον θέμα αναμαρτησίας δεν τίθεται, να τίθεται θέμα συνεχούς μετανοίας.

Τό θανάσιμο ἁμάρτημα!(Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Η αυτοκτονία είναι αμαρτία θανάσιμη και πράξη καταφρονήσεως, προσβολής του ιδίου του Ζωοποιού Αγίου Πνεύματος. Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία· διότι ένας εγκληματίας μπορεί να μετανοήσει, αλλά ο αυτόχειρας δεν έχει περιθώριο μετανοίας.

Να δύο παραδείγματα συγκλονιστικής κακοτυχίας, στην εμφάνιση της οποίας ένας ολιγόψυχος άνθρωπος θα μπορούσε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία, ενώ ένας άγιος άνθρωπος του Θεού στην ίδια συγκυρία αναδεικνύεται ήρωας.

Ο άγιος Ευστάθιος βρέθηκε σε μια τραγική συγκυρία γεγονότων: είχε αφήσει τον έναν γιό του στην όχθη ενός ποταμού, ενώ μετέφερε τον άλλον γιό του στην απέναντι όχθη και επέστρεφε για να πάρει τον πρώτο. Στα μισά της διαδρομής βλέπει απέναντι ένα λιοντάρι να έχει αρπάξει το αγόρι του και να το μεταφέρει μακριά. Κοιτάζει μετά στην απέναντι όχθη και βλέπει έναν λύκο να αρπάζει τον δεύτερο γιό του και να απομακρύνεται τρέχοντας.

"Γιά τό ὅτι δέν πρέπει νά ἔχομε δύο χιτῶνες"

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: "Προς Θαλλάσιον, περί αποριών - Ερώτηση 4"

Πῶς ὁ Κύριος ἔδωσε ἐντολή στούς μαθητές του νά μήν ἀποχτήσουν δύο χιτώνες(Ματθ.10,10·· Μάρκ. 6,9· Λουκ. 9,3), ἐνῶ αὐτός, σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη, εἶχε πέντε(Ιω. 19, 23), ὅπως εἶναι φανερό ἀπό τόν ἀριθμό ἐκείνων πού τούς μοιράστηκαν, καί ποιά εἶναι αὐτά τά φορέματα;

Απόκριση

Ὁ Σωτήρας δέν εἶχε πέντε χιτώνες, ἀλλά ἕνα πού τό φοροῦσε κατάσαρκα καί τό ἐξωτερικό φόρεμα, πού τό πρῶτο τό λένε χιτώνιο καί τό εξωτερικό φόρεμα τό ὀνομάζουν ἱμάτιο. Ἀλλά μυστικά μέ τά λόγια τῆς διήγησής του φανέρωσε μέ τό Πνεῦμα ὁ μέγας Ἰωάννης τό ἄρρητο τῆς θεωρίας, γιά νά ὀδηγήσει μέ τά ἱστορούμενα τό νοῦ μας στήν ἀλήθεια τῶν νοουμένων. 

Ὁ ἄνωθεν λοιπόν ὑφαντός ἐξολοκλήρου χιτώνας τοῦ Σωτήρα, πού δέν τόν ἔσχισαν οἱ σταυρωτές του, μολονότι τούς ἐπιτράπηκε νά τοῦ τόν βγάλουν, εἶναι ἡ στενή συνοχή καί συμπλοκή τῶν ἀρετῶν μεταξύ τους καί κάλυμμα φτιαγμένο ἀπό μᾶς μέ τό λόγο κατάλληλο καί πρέπον, ἤ ἡ χάρη του ἡ ὑφασμένη κατάλληλα γιά τό νέο ἄνθρωπο ἀπό τό Πνεῦμα. 

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως:Τά γνωρίσματα τῆς ἀληθοῦς Πίστεως

Γνωρίσματα της αληθινής πίστεως στον Χριστό είναι τα ακόλουθα:

α) Η αληθινή πίστη πληροφορεί μυστικώς αυτόν που πιστεύει για τον θείο χαρακτήρα της πίστεως του.

β) Κατευθύνει τα διαβήματα του στον δρόμο της αληθείας, τον καθοδηγεί μυστικώς και τον διδάσκει να ποιεί το θέλημα του Θεού, «τον αγαθόν, και ευάρεστον και τέλειον».

γ) Οδηγεί στην μακαριότητα και διδάσκει ότι μέσα στην αγάπη που αισθανόμαστε για τον Θεό και τον πλησίον, μπορούμε να βρούμε το πολυπόθητο αγαθό.

δ) Γεμίζει τον πιστό με παντοτινή ελπίδα που δεν ελαττώνεται, είναι καθαρή από κάθε πάθος και έχει μέσα της την πληρότητα της ευτυχίας.

Οπτικό Αγιολόγιο 19 Νοεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 19ης Νοεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Τὶ νὰ κάνω; Κυριακή Θ΄ Λουκᾶ. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης