Ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τά διάφορα χαρίσματα, ὅπως τῆς θαυματουργίας, ἀλλά νά ταπεινοφρονοῦμε(α' μέρος) Εὐεργετινός.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

 233. Ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τά διάφορα χαρίσματα, ὅπως τῆς θαυματουργίας, ἀλλά νά ταπεινοφρονοῦμε(α' μέρος) Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΛΕ', 2-7-2022, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου  

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Νά ζητεῖς τό συμφέρον τῶν πολλῶν-Ἀββᾶ Μᾶρκου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 394. Όταν η βλάβη του ενός αφορά σε πολλούς, τότε δεν πρέπει να μακροθυμείς ούτε να ζητείς το συμφέρον σου, αλλά το συμφέρον των πολλών για να σωθούν. Επειδή η αρετή που αφορά σε πολλούς είναι πιο ωφέλιμη από την αρετή που αφορά σε έναν, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι  από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία   τόμος  Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 2-7-2022
http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Μέ τόν παρήκοο μήν φιλονεικεῖς-Ἀββᾶ Μᾶρκου- Ἀββᾶς Μᾶρκος.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_393. Εκείνον που δεν υπακούει με το πρώτο, μην τον βιάζεις με φιλονεικία, αλλά το κέρδος που έχασε εκείνος, κέρδισέ το εσύ. Γιατί περισσότερο από τη διόρθωση εκείνου, θα σε ωφελήσει η ανεξικακία σου, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 1-7-2022

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Μετά τή βάφτισή μου στό Ἅγιον Ὄρος, γιά μιά ὁλόκληρη ἑβδομάδα, εἶχα τήν αἴσθηση ὅτι βρίσκομαι στόν Οὐρανό (Ἡ μεταστροφή ἑνός Ἀμερικάνου)

Ο πατήρ Ιωάννης Ντόουνι (John Lincoln Downie) γεννήθηκε το 1971 στην πόλη Μπίβερ Φόλς της Πενσιλβανίας των ΗΠΑ. Το 1992 τελείωσε εκεί τη Σχολή Βιολογίας και Φιλοσοφίας του Χριστιανικού Κολεγίου της Γενεύης. Επί δύο χρόνια έζησε στη Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιον Όρος (1999 – 2001), όπου βαφτίστηκε ορθόδοξος. Κατόπιν φοίτησε στη Σχολή Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (2001 – 2006). Η μεταπτυχιακή διατριβή του ήταν πάνω στο θέμα «Νόημα κτιστών πραγμάτων κατά τον π. Ντουμίτρου Στανιλόαε». Στη συνέχεια πήρε το master του στην Βιβλική Θεολογία . Τώρα είναι ορθόδοξος ιερέας στη Ρουμανία. Η συνέντευξη μαζί του έλαβε χώρα πριν να χειροτονηθεί ιερέας.

– Κύριε Ντόουνι, τι μπορείτε να πείτε για τα παιδικά σας χρόνια και τη θρησκεία, στο πλαίσιο της οποίας μεγαλώσατε;

– Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα σε μια μικρή πόλη της Πενσιλβανίας. Γεννήθηκα σε οικογένεια που άνηκε στη Μεταρρυθμισμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία. Έτσι πήγαινα σε προτεσταντικό σχολείο. Τα παιδικά χρόνια μου ήταν σχεδόν ειδυλλιακά. Ήμασταν πέντε αδέλφια κι εγώ ήμουν ο πιο μικρός. Είχαμε πάρα πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, ενώ είχαμε διαφορετικούς χαρακτήρες. Η οικογένειά μας ήταν μια απλή, ήσυχη, προτεσταντική οικογένεια.

Όταν ήμουν φοιτητής στο Κολέγιο, «επαναστάτησα». Και η «επανάστασή» μου δεν είχε κάτι το άσχημο. «Επαναστατούσα» εναντίον λεγόμενης «επιτυχίας», εναντίον του υλισμού, που διαπερνούσε ολόκληρη την Αμερική.

– Και πώς γνωρίσατε την Ορθοδοξία;

– Κάποιες φορές νιώθω ότι μπορώ να μιλάω για το πώς ανακάλυψα την Ορθοδοξία επί μία εβδομάδα, όμως θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Ο πατέρας μου, που ήταν άνθρωπος καλά ενημερωμένος και γενικώς με ευρύ πνεύμα, κατάλαβε πως ταλαντεύομαι, ως προς την επιλογή του δρόμου της ζωής μου. Έτσι, παρατήρησε ότι δείχνω ενδιαφέρον για τα έργα των Αγίων πατέρων της Εκκλησίας (του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, του Αγίου Ιγνατίου της Αντιοχείας) και για την «Ιστορία της Εκκλησίας» του Ευσεβίου Καισαρείας – βιβλία, τα οποία ο πατέρας, τυχαία, έφερε στο σπίτι.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁμιλία στήν Γ Κυριακή Ματθαίου

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Εκφωνήθηκε τον καιρό του θερισμού, όπου γίνεται λόγος και για πνευματικό θέρος)

Ο ποιητής των όλων και Δεσπότης, που εποίησε τα πάντα από τα μη όντα λόγω αγαθότητος, μετά από όλα, κατά την περίσσεια της δυνάμεώς Του και τον άφραστο και ακατάληπτο πλούτο της σοφίας και χρηστότητάς Του, κατασκεύασε τον άνθρωπο με έναν παράδοξο τρόπο, αφού συνάθροισε σε ένα πλάσμα, και μάλιστα μικρό, και θα λέγαμε αφού συγκεφαλαίωσε ολόκληρη την κτίση. Γι΄αυτό και τον δημιούργησε τελευταίο, να μετέχει και των δύο κόσμων και να στολίζει και τους δύο κόσμους, δηλαδή τον ορατό αυτόν και τον αόρατο. Πραγματικά συνήψε σε αυτόν με άρρητο τρόπο νου και αίσθηση, χρησιμοποιώντας σαν μέσους γνησιότατους συνδέσμους φαντασία και δόξα και διάνοια· και έτσι κατασκεύασε το ίδιο ζώο νοερό και ορώμενο, όπως και τον αεικίνητο ουρανό συνήψε με την ακίνητη γη δια των ενδιαμέσων και έκαμε τον ίδιο κόσμο συγχρόνως πάντοτε σταθερό και κινούμενο. Όπως δηλαδή κατά τον τρόπο της κατασκευής ο άνθρωπος και ο κόσμος είναι ενός τεχνίτη, έτσι έχουν πολλή συγγένεια μεταξύ τους· υπερέχουν δε αλλήλων ο ένας με το μέγεθος, ο άλλος με τη σύνεση. Και είναι ο άνθρωπος ενθησαυρισμένος στον κόσμο σαν κάποιο πολύτιμο πράγμα σε μεγαλοπρεπή οικία, κατά πολύ πολυτιμότερο από το περιέχον, σαν κάποια βασιλική σκευή σε ανάκτορα, ποικίλη και πολυτίμητη· διότι τα μεν ανάκτορα είναι κατασκευασμένα από ογκώδεις λίθους αλλά ευκολοεύρετους και από τους τυχαίους, η δε σκευή είναι κατασκευασμένη από μικρούς λίθους, αλλά δυσπόριστους και πολύτιμους.

Πόσο ανώτερος του ουρανού είναι ο ανθρώπινος νους, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού και γνωρίζει τον Θεό, και μόνο αυτός από τα εγκόσμια μπορεί να γίνει Θεός, αν θέλει, συνανυψώνοντας το σώμα της ταπεινώσεως; Πόσο διαφέρει από τη γη η ανθρώπινη αίσθηση, η οποία όχι μόνο αντιλαμβάνεται τα μέτρα και τις ποικίλες ποιότητες αυτής, αλλά ήδη διάφορες κινήσεις και έμαθε πολύσχημες και ίσως πολυσήμαντες συνόδους και διαστάσεις άστρων και αστέρων και έτσι χάρισε την αρχή στις λογικές επιστήμες; Και τα μεταξύ ουρανού και γης δε είναι κατώτερα από τα στο μεθόριο νου και αισθήσεως κατά την αξία· είναι τα ίδια κατά την αρχή της αναλογίας, αλλά διαφέρουν πολύ κατά τους περιέχοντας όγκους.

Διότι ο Θεός στόλισε τη φύση μας κατά τέτοιο τρόπο, για να γίνει περιβολή δική Του· επειδή επρόκειτο να την ενδυθεί από παρθενικά αίματα και να τη μετασκευάσει προς τα ανώτερα και να την τοποθετήσει άνω, υπεράνω κάθε αρχής και εξουσίας και κάθε ονόματος αναφερομένου, είτε στον παρόντα αιώνα είτε στον μέλλοντα. Τούτο λοιπόν προρρυθμίζοντας με σοφό και φιλάνθρωπο τρόπο μαζί τίμησε τη φύση μας με πολλές, μάλλον δε με παντοειδείς χάριτες. Επειδή λοιπόν μας έδωσε και διπλές, μάλλον δε και πολλαπλές γνωστικές δυνάμεις, χαρίζοντας νου και αίσθηση, και τα ενδιάμεσα σε αυτά, γι΄αυτό και τα αντικείμενα που πρόκεινται ενώπιόν μας για γνώση και πράξη τα έκαμε διπλό και πολλαπλό το καθένα.

Γερόντισσα Μακαρία: Συγκλονίζουν οἱ περιγραφές γιά τήν μοναχή τῆς Ἁγίας Μαρίνας στήν Βόνη. Τήν Εὐχή της νά ἔχουμε.

Γερόντισσα Μακαρία: Συγκλονίζουν οι περιγραφές για την μοναχή της Αγίας Μαρίνας στην Βόνη. Τήν Εύχη Τής Νά Έχουμε.

Το διορατικό και προορατικό χάρισμα, τη βοηθούσε να παιδαγωγεί και να προλαβαίνει πνευματικές πτώσεις - Στο βιβλίο «Γερόντισσα Μακαρία, η λαοφιλής μοναχή της Αγίας Μαρίνας Βόνης», αναφέρονται και περιγράφονται, πολλές από τις υπερφυσικές παρεμβάσεις της σε πιστούς που είχαν ανάγκη βοήθειας

H Γερόντισσα Μακαρία της Ιεράς Μονής Αγίας Μαρίνας Βόνης του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, στο Ηράκλειο Κρήτης η απλή και χαρισματική, έζησε εν μέσω θαυμαστών και αποκαλυπτικών σημείων και γεγονότων, τα οποία έκανε με την ευλογία της Αγίας Μαρίνας και τη Χάρη του Χριστού.

Το βιβλίο «Γερόντισσα Μακαρία, η λαοφιλής μοναχή της Αγίας Μαρίνας Βόνης», με τις θαυμαστές περιγραφές, εκδόθηκε από την Γερόντισσα Ευθυμία η οποία μόνασε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού με την κανονική ευλογία του Σεβασμιωτάτου τότε Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου.

Σε αυτό αναφέρονται και περιγράφονται, πολλές από τις υπερφυσικές παρεμβάσεις της Γερόντισσας, στη ζωή της εκκλησίας.

Η μοναχή Μακαρία, κατά κόσμων Αικατερίνη Πετσαγγουράκη, γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Μάλες Λασιθίου κοντά στην Ιεράπετρα.

Από παιδάκι, τάχθηκε στο Θεό και στον συνάνθρωπο...

Εκ γενετής έπασχε από μια πολύ σοβαρή ασθένεια, με τους γονείς της, να ζητούν την βοήθεια της Αγίας Μαρίνας προκειμένου το παιδί τους να γίνει καλά. Όταν «ως εκ θαύματος» το παιδί τους ξεπέρασε την αρρώστια που το ταλαιπωρούσε, αποφάσισαν να το τάξουν στη Χάρη της Αγίας Μαρίνας.

Οι γονείς της, Εμμανουήλ και Κυριακή, είχαν οκτώ παιδιά. Επίσης ένα από τα αδέλφια της, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγκαράθου, παίρνοντας το όνομα Ιωακείμ.

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Δοξολογία

«Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος…». Μ᾿ αὐτὴ τὴ δοξολογία ἀρχίζει ὁ ἱερέας τὴ Λειτουργία. Γιατὶ καὶ οἱ εὐγνώμονες δοῦλοι τὸ ἴδιο κάνουν ὅταν παρουσιάζονται στὸν κύριό τους. Πρῶτα-πρῶτα δηλαδὴ τὸν ἐγκωμιάζουν, κι ἔπειτα τὸν παρακαλοῦν γιὰ τὶς δικές τους ὑποθέσεις.

Εἰρηνικά

Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ πρώτη αἴτηση τοῦ ἱερέα; «Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Λέγοντας εἰρήνη, δὲν ἐννοεῖ μόνο τὴ μεταξύ μας εἰρήνη, ὅταν δηλαδὴ δὲν μνησικακοῦμε ἐναντίον κανενός, ἀλλὰ καὶ τὴν εἰρήνη πρὸς τοὺς ἑαυτούς μας, ὅταν δηλαδὴ ἡ καρδιά μας δὲν μᾶς κατηγορεῖ γιὰ τίποτα. Τὴν ἀρετὴ τῆς εἰρήνης, βέβαια, τὴν ἔχουμε πάντοτε ἀνάγκη, μὰ ἰδιαίτερα τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, γιατὶ χωρὶς αὐτὴν κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ σωστὰ καὶ νὰ ἀπολαύσει κάποιο καλὸ ἀπὸ τὴν προσευχή του.

Στὴ συνέχεια παρακαλοῦμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸ κράτος καὶ τοὺς ἄρχοντες, γιὰ ὅσους βρίσκονται σὲ κινδύνους, γιὰ ὅλους γενικὰ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ δὲν προσευχόμαστε μόνο γιὰ ὅ,τι ἐνδιαφέρει τὴν ψυχή, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἀναγκαῖα ὑλικὰ ἀγαθὰ - «ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς…». Γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὁ αἴτιος καὶ χορηγὸς ὅλων, καὶ σ᾿ Αὐτὸν μόνο πρέπει νὰ ἔχουμε στραμμένα τὰ βλέμματά μας.

Σὲ ὅλες τὶς αἰτήσεις οἱ πιστοὶ ἐπαναλαμβάνουν μία μόνο φράση, τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Τὸ νὰ ζητᾶμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ νὰ ζητᾶμε τὴ βασιλεία Του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ πιστοὶ ἀρκοῦνται σ᾿ αὐτὴ τὴ δέηση, γιατὶ αὐτὴ τὰ περιλαμβάνει ὅλα.

Ἀντίφωνα

Ἔπειτα ἀρχίζουν οἱ ψαλμῳδίες ποὺ περιέχουν θεόπνευστα λόγια ἀπὸ τοὺς Προφῆτες. Τὰ ἀντίφωνα -ἔτσι λέγονται- μᾶς ἁγιάζουν καὶ μᾶς προπαρασκευάζουν γιὰ τὸ μυστήριο. Ταυτόχρονα ὅμως μᾶς θυμίζουν τὰ πρῶτα χρόνια της παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, τότε ποὺ Ἐκεῖνος δὲν φαινόταν ἀκόμα στὸν πολὺ κόσμο, καὶ γιὰ αὐτὸ ἦταν ἀπαραίτητα τὰ προφητικὰ λόγια. Ὅταν ἀργότερα ἐμφανίστηκε ὁ Ἴδιος, δὲν ὑπῆρχε πλέον ἀνάγκη τῶν προφητῶν, ἀφοῦ Τὸν ἔδειχνε παρόντα ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης.

Μικρὴ εἴσοδος

Τὴν ὥρα ποὺ ψάλλεται τὸ τρίτο ἀντίφωνο, γίνεται ἡ εἴσοδος τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὴ συνοδεία λαμπάδων. Τὸ Εὐαγγέλιο τὸ κρατάει ὁ διάκονος ἤ, ἂν δὲν ὑπάρχει διάκονος, ὁ ἱερέας. Ἐνῷ λοιπὸν αὐτὸς πρόκειται νὰ εἰσέλθει στὸ Ἱερό, στέκεται σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη καὶ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ τὸν συνοδεύσουν ἅγιοι ἄγγελοι, γιὰ νὰ γίνουν συμμέτοχοί του στὴν ἱερουργία καὶ τὴ δοξολογία. Στὴ συνέχεια σηκώνει ψηλὰ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ δείχνει στοὺς πιστοὺς καί, ἀφοῦ εἰσέλθει στὸ Θυσιαστήριο, τὸ ἀποθέτει στὴν ἁγία Τράπεζα.

Κυριακή Γ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.5,1-10]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ(:Αφού λοιπόν γίναμε δίκαιοι μέσω της πίστεως, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου της μεσιτείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού)»[Ρωμ.5,1].

Τι σημαίνει: «εἰρήνην ἔχομεν»; Μερικοί λέγουν ότι σημαίνει «δεν διχογνωμούμε μετέχοντας σε λεκτικές διαμάχες για την εφαρμογή του μωσαϊκού νόμου», εμένα όμως μου φαίνεται πως μας μιλάει στο εξής για την όλη συμπεριφορά μας. Επειδή λοιπόν είπε πολλά για την πίστη και τη δικαίωση από τα έργα, αυτήν πρώτα έβαλε. Για να μη νομίσει κανείς πως τα λόγια αυτά είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να αδιαφορήσουμε, λέγει: «έχουμε ειρήνη». Δηλαδή, ας μην αμαρτάνουμε ποτέ πια, ούτε να επιστρέφουμε προς τα προηγούμενα, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε πόλεμο με τον Θεό. «Και πώς είναι δυνατό», αναρωτιέται ίσως κάποιος, «το να μην αμαρτάνουμε ποτέ πια;». Πώς έγινε δυνατό το προηγούμενο; Γιατί, αν, ενώ ήμασταν υπεύθυνοι για τόσα αμαρτήματα, απαλλαχτήκαμε με τον Χριστό από όλα, πολύ περισσότερο θα μπορέσουμε με Αυτόν να μείνουμε σε εκείνα που είμαστε.

Γιατί δεν είναι το ίδιο να αποκτήσουμε ειρήνη που δεν υπήρχε, και να κρατήσουμε αυτήν που δόθηκε, επειδή βέβαια η απόκτηση είναι πιο δύσκολο πράγμα από τη φύλαξη. Αλλά όμως το πιο δύσκολο έγινε εύκολο και πραγματοποιήθηκε. Επομένως και το πιο εύκολο θα είναι ευκολοκατόρθωτο σε εμάς, αν ακολουθούμε Εκείνον που για χάρη μας κατόρθωσε και αυτά. Εδώ όμως μου φαίνεται πως δεν υπονοεί μόνο το εύκολο, αλλά και το εύλογο. Γιατί, αν Αυτός μας συμφιλίωσε, ενώ ήμασταν εχθροί Του, είναι εύλογο να παραμένουμε στη συμφιλίωση και να Του αποδώσουμε αυτήν την αμοιβή, για να μη φανεί πως έχει συμφιλιώσει με τον Πατέρα σκαιούς και αχαρίστους.

«δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν(: ο Οποίος με την πίστη μας προς Αυτόν μας έχει ήδη φέρει στην κατάσταση αυτή της χάριτος, στην οποία στεκόμαστε στερεά)»[Ρωμ.5,2]. «Γιατί ο Χριστός», λέγει, «μας έφερε με την πίστη μας στην κατάσταση αυτή της χάριτος, στην οποία έχουμε πλέον σταθεί και εδραιωθεί». Εάν λοιπόν, ενώ βρισκόμασταν μακριά, μας έφερε κοντά, πολύ περισσότερο θα μας κρατήσει, αν πλησιάσουμε κοντά.

Εσύ όμως πρόσεχε, παρακαλώ, πως παντού αναφέρει τα δύο, και τα του Κυρίου Ιησού Χριστού και τα δικά μας. Αλλά τα δικά Του βέβαια είναι ποικίλα και πολλά και διαφορετικά, γιατί και πέθανε για χάρη μας, και μας συμφιλίωσε, και μας οδήγησε κοντά, και μας έδωσε χάρη ανέκφραστη, ενώ εμείς προσφέραμε την πίστη μόνο. Γι' αυτό, λέγει: «με την πίστη μας προς Αυτόν μας έχει ήδη φέρει στην κατάσταση αυτή της χάριτος, στην οποία στεκόμαστε στερεά». Πες μου, ποια «χάριν»; Το να καταξιωθούμε να γνωρίσουμε τον Θεό, το να απαλλαχτούμε από την πλάνη, το να γνωρίσουμε καλά την αλήθεια, το να επιτύχουμε με βάπτισμα όλα τα αγαθά. Σε αυτό λοιπόν μας οδήγησε, για να λάβουμε αυτά τα δώρα· ούτε βέβαια απλά για να γίνει συγχώρηση και απαλλαγή από τα αμαρτήματα μόνο, αλλά για να απολαύσουμε και άπειρα αξιώματα.

Ἱερομάρτυς Μιχαήλ (Κοσούχιν)

Το χωριό Γιάρενσκι της επαρχίας Τβερ ήταν η γενέτειρα του ιερομάρτυρος Μιχαήλ. Γιος του ιερέα π. Αλεξίου Κοσούχιν, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1858. Από μικρός αγάπησε τον Χριστό και την Εκκλησία, γι’ αυτό μετά τη φοίτησή του στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο της Μόσχας χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.

Το 1907 ανέλαβε εφημέριος στον ναό του χωριού Ντίμτσεβο της επαρχίας Τβερ. Στη θέση αυτή ο π. Μιχαήλ παρέμεινε τριάντα χρόνια –ως τη σύλληψή του–, διακονώντας τον Θεό με ευλάβεια και ποιμαίνοντας τους πιστούς με ζήλο.

Η υποδείγματική βιοτή και το ποιμαντικό έργο τού απλού λευΐτη κίνησαν το μίσος των μπολσεβίκων, οι οποίοι άρχισαν σιγά-σιγά να δημεύουν τα λίγα περιουσιακά στοιχεία που διέθετε, επιβάλλοντάς του δυσβάσταχτους φόρους. Έτσι, το 1929, όντας πια χήρος και ζώντας με τη μοναχοκόρη του, είχε χάσει όλη του την περιουσία –το σπίτι του, το αγρόκτημά του, ένα άλογο, μία αγελάδα και πενήντα μελίσσια. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να εγκατασταθεί στο σπιτάκι που βρισκόταν δίπλα στην εκκλησία.

Την περίοδο εκείνη γίνονταν πολλές συλλήψεις ιερέων. Ο π. Μιχαήλ, ωστόσο, δεν συνελήφθη, καθώς ήταν ήδη πάνω από εβδομήντα χρονών. Οι άθεοι εξουσιαστές πίστευαν ότι σύντομα θα πέθαινε ή τουλάχιστον δεν θα ήταν σε θέση να λειτουργεί, οπότε θα έκλειναν μια για πάντα τον ναό του χωριού.

Αλλά ο καιρός περνούσε και ο ενάρετος εφημέριος του Ντίμτσεβο επιτελούσε με νεανικό ζήλο το έργο του. Η αναμονή του θανάτου, μάλιστα, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του, τον έκανε πιο αποφασιστικό και πιο άφοβο. Με παρρησία κήρυσσε τον λόγο του Θεού και με αυτοθυσία μοχθούσε για την ψυχική σωτηρία αλλά και για τις υλικές ανάγκες των ενοριτών του, που τον σέβονταν και τον αγαπούσαν απέραντα.

Οι αρχές, ενοχλημένες από τη δραστηριότητά του, άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά. Αποφάσισαν, μάλιστα, να τον διώξουν από το σπιτάκι της εκκλησίας, όπου έμενε με την κόρη του, και να εγκαταστήσουν εκεί ένα κτηνιατρείο. Ο πρόεδρος του τοπικού Σοβιέτ επισκέφθηκε τον π. Μιχαήλ και του ανακοίνωσε την απόφαση. Ο ιερέας, όμως, αρνήθηκε κατηγορηματικά να εγκαταλείψει το εκκλησιαστικό οίκημα.

Tό ἔμβρυο ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ζωή

Tο έμβρυο αποτελεί ανθρώπινη ζωή

Χαράλαμπος Μηνάογλου

Η απόφαση για κατάργηση του νόμου που επέτρεπε αδιάκριτα τις αμβλώσεις από την αμερικανική δικαιοσύνη είναι γεγονός πολλαπλώς θετικό. Οι δύο σπουδαιότερες θετικές πτυχές της απόφασης αυτής είναι η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής και η απόδειξη της ύπαρξης όντως ανεξάρτητης από την πολιτική εξουσία δικαιοσύνης.

Η αρχή στην οποία στηρίχθηκε η δικαστική απόφαση στις ΗΠΑ είναι ότι το έμβρυο αποτελεί ανθρώπινη ζωή και άρα η έκτρωση δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται παρά μόνον υπό προϋποθέσεις και μέχρι την 15 εβδομάδα της κυησης. Η αποδοχή, μάλιστα, που γνωρίζει στις ΗΠΑ η απόφαση, αντίθετα με ό,τι δείχνουν εδώ τα μονίμως ψευδόμενα ΜΜΕ, είναι μεγάλη, καθώς φαίνεται ότι στις ΗΠΑ οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και το καλώς νοούμενο συμφέρον τους περισσότερο από ό,τι δυστυχώς συμβαίνει στην Ελλάδα ή την Ευρώπη.

Η δεύτερη, εξίσου σπουδαία, πτυχή της απόφασης είναι πως αποδεικνύεται δι’ αυτής ότι στις ΗΠΑ λειτουργεί πραγματικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Κάτι που στην Ευρώπη και ακόμη περισσότερο στην χώρα μας μοιάζει με αστείο… Και μπορεί και στις ΗΠΑ το πολίτευμα να μην είναι δημοκρατία, αλλά σίγουρα η διάκριση των εξουσιών είναι μία παρηγοριά, πώς μπορεί το αντιπροσωπευτικό έστω σύστημα να λειτουργήσει με κάποια κατά Αριστοτέλη ορθότητα…

Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἀρχίζει νά ζεῖ σύμφωνα μέ τόν Θεό....

Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἀρχίζει νά ζεῖ σύμφωνα μέ τόν Θεό, νά φροντίζει τόν ἑαυτό του, ὁ ἐχθρός ἀρχίζει ἀμέσως νά στρέφει ἄλλους ἀνθρώπους ἐναντίον του. 

Ἅγιος Δίκαιος Ἀλέξιος (Μέχεφ)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_341.html

2 Ἰουλίου. † Κατάθεσις τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις (473). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.