Ἡ ὀδύνη τῆς κολάσεως (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

ΟI ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΗΔΟΝΕΣ δεν διαφέρουν κα­θόλου από τις σκιές και από τα όνειρα. Πριν καλά καλά τις γευθή ο αμαρτωλός, σβήνουν. Ενώ οι τιμωρίες που επισύρουν είναι χωρίς τέλος. Και το γλυκό που προσφέρουν στον άν­θρωπο είναι λίγο, ενώ το πικρό αιώνιο. Όποια σχέσι υπάρχει ανάμεσα σ’ ένα όνειρο μιας ημέρας και ολοκλήρου του χρόνου της ζωής μας, τέτοια υπάρχει ανάμεσα στις εδώ απο­λαύσεις και στις μελλοντικές τιμωρίες. Και ποιος, αλήθεια, θα προτιμούσε να ιδή ένα ευχάριστο όνειρο και εξ αιτίας του να τιμωρήται σ’ όλη του την ζωή;

Ας αποφύγουμε, αγαπητοί, την πονηρία του διαβόλου (που μας ξεγελά με μικρά πράγματα και μας κάνει να χάνουμε τα μεγάλα). Ας αποφύγουμε να υποστούμε μαζί με αυτόν την καταδίκη. Για να μην ειπή και σ’ εμάς ο Κριτής: Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού (Ματθ. κε’, 41).

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ.«Εἶμαι ὁ Ἀβαδδών, εἶμαι αὐτός πού θά ζῶ μέσα στόν Ἀντίχριστο».

«Είμαι ό Άβαδδών, είμαι αυτός πού θα ζω μέσα στον Αντίχριστο».

Είπε επίσης, ο Σεβασμιότατος, και το εξής: «Να πείτε στον πατέρα Βαρλαάμ να συνεχίσει να διαβάζει τούς εξορκισμούς και να αναγκάσει το δαιμόνιο να πει το όνομά του, ποιος είναι και με ποιό τρόπο μπήκε μέσα σας». Ταυτόχρονα ο Σεβασμιότατος έδωσε εντολή να προσεύχονται για μένα σ’ όλες τις εκκλησίες της επαρχίας του.

Μετά από δώδεκα μέρες, από τότε πού άρχισαν να διαβάζουν τούς εξορκισμούς, το δαιμόνιο άρχισε να κλαίει.

Νέα Ἅγια εὐωδιάζοντα λείψανα ὁμολογητῶν στὸ Ἅγιον Ὅρος

Φωτό: «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Γράφει ὁ Γέρων Νεκτάριος Μοναχὸς Ἁγιορείτης

 

Ἡ πολὺ δύσκολη μετακίνησή μου (λόγω βλάβης τῆς ὑγείας μου), τὸ Σάββατο 21 – 11 – 2015 ἀπὸ Θεσσαλονίκη πρὸς Ἅγιον Ὅρος καὶ ἡ πολὺ δυσκολότερη καὶ κοπιαστικὴ ἐπιστροφή μου στὴ Θεσσαλονίκη, τὴν Τρίτη 24 – 11 – 2015, ἀμείφθηκαν πνευματικὰ καὶ πῆρα καὶ ρέστα.

Σᾶς καταθέτω τὴν ἐμπειρία μου ἀμέσως, γιὰ νὰ δοξάσουμε τὸ Θεὸ μας ὅλοι μαζί.

Τὸ Σάββατο τὸ μεσημέρι, ἐγκαταστάθηκα πρὸς φιλοξενία στὸ Ἱερὸ κελὶ τῶν Καρυῶν τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Ψαρά. Ἐκεῖ Γέροντας εἶναι ὁ σεβαστὸς σὲ ὅλους μας πνευματικός, παπα – Ἀρτέμιος.

ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΛΑΚΚΩΝ ΚΙ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

Μὲ δέος ὁ Γέροντας Ἀρτέμιος μοῦ εἶπε: «Ξέρετε, πάτερ, ἐδῶ καὶ καιρό, τὰ συνεργεῖα διανοίγουν μεγάλους λάκκους περιφερειακά τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, γιὰ νὰ στηρίξουν τὸν Ἱερὸ Ναὸ μὲ τσιμέντο καὶ χοντρὰ σίδερα. Στὴ διαδικασία διάνοιξης αὐτῶν τῶν λάκκων, οἱ ἐργάτες φέρουν στὴν ἐπιφάνεια νέους τάφους ἁγίων λειψάνων ποὺ εὐωδιάζουν. Εἶναι ἅγια λείψανα...

Ἡ χρήση τῆς βιβλικῆς παράδοσης ἀπό τούς αἱρετικούς

Τοιουτοτρόπως οι Ορθόδοξοι και οι αιρετικοί χρησιμοποιούν αμφοτέρας, την Παλαιάν και την Καινήν Διαθήκην άνευ διακρίσεως, δια ν’ αποδείξουν αν οι προφήται και οι απόστολοι είδαν μίαν κτιστήν ή άκτιστον θείαν υπόστασιν ή πρόσωπον του Χριστού. Η επιχειρηματολογία είναι απλή. Αμφότεροι αι πλευραί καταγράφουν όλας τας δυνάμεις και ενεργείας του Θεού τας αναγραφομένας εις την Βίβλον. Κάνουν το ίδιο δια τον Άγγελον – Λόγον – Μονογενή Υιόν. Τότε συγκρίνουν αυτάς να ιδούν εάν ταυτίζωνται ή όχι. Αυταί αι ενέργειαι δεν αρκεί να είναι απλώς όμοιαι, αλλά να είναι ταυτόν.

Αμφότεροι, Ορθόδοξοι και Αρειανοί, συνεφώνουν πλήρως με την κληρονομηθείσαν παράδοσιν, της Παλαιάς Διαθήκης, μαρτυρουμένην δια των αποστόλων και Αγίων, εις τους οποίους ο Θεός αποκαλύπτει την δόξαν Του, εν τω Ενσαρκωθέντι Υιώ Του, διότι τα κτίσματα δεν ημπορούν να γνωρίζουν την άκτιστον ουσίαν του Θεού και διότι μεταξύ ακτίστου και κτιστού εκ του μη όντος ουδεμία ομοιότης υπάρχει.

Περί ταπεινώσεως (Δημήτριος Παναγόπουλος)

«Η πύλη του ουρανού εστίν η ταπείνωσις» (Αββάς Ιωάννης)
Αγωνίζου να υπομένης την προσβολήν και την εξουθένωσιν που σου κάνουν οι άνθρωποι, χωρίς να τα­ράζεσαι και να αγανακτής μέσα στην ψυχήν σου, για να αποκτήσης παρρησίαν εις τον Θεόν.
Κάθε σκληρός λόγος που υπομένει ο άνθρωπος, εν γνώσει του και με την θέλησίν του, χωρίς να έχη ο ίδιος καθόλου φταίξει σ’ αυτόν που τον προσβάλλει και τον α­δικεί, είναι μεν για την ώρα εκείνη, ένα στεφάνι ακάνθινο που βάζει ο ίδιος στο κεφάλι του, γίνεται όμως ευτυ­χισμένος και μακάριος, διότι σε καιρό που δεν το γνωρί­ζει, θα στεφανωθή με στεφάνι άφθαρτο.
Η τελειότης της ταπεινώσεως είναι, το να υπομένη ο άνθρωπος με χαρά την εξουδένωσι και κάθε άδικη και ψευδή κατηγορία. Διότι ο άνθρωπος που έχει αληθινά α­ποκτήσει την αρετή της ταπεινοφροσύνης μέσα στην ψυχή του, όταν τον κατηγορούν άδικα δεν ταράσσεται, ούτε προσπαθεί να απολογηθή και να δείξη την αθωότητά του στην αδικία που του γίνεται, αλλά δέχεται την συκοφαντία σαν αλήθεια, δεν προσπαθεί να πείση τους ανθρώπους ότι εσυκοφαντήθη, αλλά ζητεί συγχώρησι σαν να είναι ένοχος πραγματικά.

Ὅταν ἔχουμε ταπεινό φρόνημα, δέν μποροῦμε νά εἴμαστε ὑποκριτές

«Πρέπει να ζούμε με ευθύτητα, χωρίς υποκρισίες και φαρισαϊσμούς». «Να ομοιάζη η πορεία της ζωής μας με την πορεία της ρόδας. Στην ρόδα ενα σημείο εγγίζει στην γή και το υπόλοιπο μέρος της βρίσκεται ανυψωμένο. Έτσι ας συμβαίνη και στην ζωή μας, και όχι να βυθιζώμεθα ολοσχερώς στα γήινα». «Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας χειρότερον απ’ όλους».

Ιδιαίτερα επέμενε στην απόκτησι ταπεινού φρονήματος. Σαν βοσκός λογικών προβάτων που ήταν, έψαλλε συχνά με την ποιμενική του φλογέρα τα εγκώμια της ταπεινοφροσύνης. Με παροιμίες, με πατερικά ρητά, με διαφόρων ειδών ιστορίες, με τρόπο ήπιο, με ύφος ελεγκτικό, «πολυμερώς και πολυτρόπως» ωδηγούσε το ποίμνιό του στον δρόμο της ταπεινώσεως.

Μονή Νίλωβ στήν Λίμνη Σέλινγκερ!

Η μονή Νίλωβ βρίσκεται σ'ένα νησί,στην λίμνη Σέλιγκερ,στην περιοχή του Νόβγκοροντ της Ρωσίας.Η λίμνη Σέλινγκερ είναι περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους,είναι μέρος της λεκάνης του Βόλγα και καλύπτει μία επιφάνεια 212 τετρ.χιλ.

«...Μήτηρ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σῶν ἱκετῶν παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε...»

Θεοτοκίον Δογματικόν.

Ἦχος β΄.

Ἀνύμφευτε Παρθένε, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως συλλαβοῦσα σαρκί, Μήτηρ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σῶν ἱκετῶν παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα, καθαρισμόν τῶν πταισμάτων, νῦν τάς ἡμῶν ἱκεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 07-12-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 20 - 26

β΄ 20 - 26



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Θ΄ 42 - 50 & Ι΄ 1

Θ΄ 42 - 50 & Ι΄ 1



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.