- ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΊΑΣ ΚΆΝΕΙΣ ΣΉΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΎΕΤΑΙ ΚΑΝΈΝΑΝ.!
- Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΆΛΗ ΥΠΟΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΈΧΝΗ ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ.! ( Απόσπασμα από ομιλία του Αρχιμανδρίτου Σάββα του Αγιορείτου με τίτλο: "ΥΠΟΚΡΙΣΊΑ"
• π. Σάββας Αγιορεί...
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Παρασκευή 12 Μαΐου 2023
α) Ἡ ἄσκηση πού πρέπει νά κάνουν τά παιδιά - β) ἀληθινά ψυχική ἀσθένεια εἰναι ἡ ἁμαρτία , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Απόσπασμα_α) Ἡ ἄσκηση πού πρέπει νά κάνουν τά παιδιά - β) ἀληθινά ψυχική ἀσθένεια εἰναι ἡ ἁμαρτία , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
12 Μαΐου. Ἐπιφανίου ἐπισκόπου Κωνσταντίας Κύπρου (†403), Γερμανοῦ Κων/πόλεως (†740). Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἐν Κυθήροις. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι΄ 44 - ια΄ 10).
Πραξ. 10,44 Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον.
Πραξ. 10,44 Ενώ δε ο Πετρος συνέχιζε να λέγη τα λόγια αυτά, αίφνης έπεσε το Πνεύμα το Αγιον εις όλους αυτούς, που ήκουαν την διδασκαλίαν.
Πραξ. 10,45 καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκέχυται·
Πραξ. 10,45 Οι εκ περιτομής Χριστιανοί, που είχαν έλθει μαζή με τον Πετρον, όταν είδαν το γεγονός αυτό, κατελήφθησαν από θαυμασμόν, διότι και στους εθνικούς ξεχύθηκε πλουσία η δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος:«Γνῶσις καί λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
« ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-5-1998]
(Β375) Β΄έκδοσις
Σε όλους μας είναι γνωστός, αγαπητοί μου, ο θαυμάσιος εκείνος διάλογος που διημείφθη ανάμεσα εις τον Κύριον και την Σαμαρείτιδα γυναίκα, όπως ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή, Κυριακή της Σαμαρείτιδος.
Ο διάλογος αυτός ανοίχθηκε πλάι στο πηγάδι του Ιακώβ, του προγόνου Ιακώβ, όταν ο Κύριος εκάθισε κουρασμένος από το ταξίδι του από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Αλλά έπρεπε, για λόγους συντομίας οδού, να περάσει από την Σαμάρεια. Ήταν Ιουδαία-Σαμάρεια-Γαλιλαία. Όπως θα λέγαμε, Πελοπόννησος-Θεσσαλία-Μακεδονία. Για να πάρομε, έτσι, μία εικόνα. Η Γαλιλαία ήταν βορεία επαρχία.
Οι μαθηταί είχαν πάει ως την πόλη για να αγοράσουν τροφές. Ο Κύριος τούς περίμενε εκεί στο πηγάδι του Ιακώβ. Στο διάστημα αυτό κατέφθασε μία γυναίκα Σαμαρείτιδα, δηλαδή καταγομένη από την πόλιν της Σαμαρείας. Και τότε ανοίχθηκε αυτός ο θαυμάσιος διάλογος, με αντικείμενον, κύριο θέμα, περί Θεού και περί Μεσσίου. Εκείνη, έκπληκτη από τους λόγους του Κυρίου, σπεύδει στην πόλη να αναγγείλει στους συμπατριώτες της περί του Μεσσίου. Ότι: «Μήπως είναι αυτός ο Μεσσίας;». Στο μεσοδιάστημα όμως επέστρεψαν οι μαθηταί από την πόλη και ετοίμασαν ένα πρόχειρο γεύμα.
Ο Κύριος όμως που ανέμενε την Σαμαρείτιδα, την ανέμενε να επιστρέψει μαζί με τους συμπατριώτες της, απαντάει εις τους μαθητάς που του είπαν να φάει: «Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν(: Εγώ έχω φαγητό να φάγω), ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε(: το οποίον φαγητό σεις δεν γνωρίζετε). Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον(: διότι το δικό μου φαγητό είναι να κάνω, να ολοκληρώσω το έργον Εκείνου που με έστειλε, του Πατρός μου, του Θεού). Ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη(: Να, κοιτάξτε, σηκώστε τα μάτια σας, κοιτάξτε τα χωράφια, που έχουν ασπρίσει τα στάχυα και είναι έτοιμα για θερισμό, περιμένουν τους θεριστάς τα στάχυα)».
Κάνουμε προσευχή, ἀνάβουμε κερί καθαρό καί βλέπεις καί χοροπηδοῦν οἱ καημένοι!
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ:
"...Όταν ήμουν μικρή νόμιζα πως η κόλαση είναι καζάνια και πυρωμένα καρφιά και τηγάνια. Έτσι μας την περιέγραφαν οι δικοί μας...Όμως δεν είναι έτσι...
Είναι κατάσταση και τόπος που τη γνωρίζεις από τον Θεό ( σου αποκαλύπτεται)… Είναι φωτιά θεϊκή, χειρότερη από τη φωτιά που εμείς ξέρομε... Εκεί το φως του Θεού το ΆΠΛΕΤΟΝ( έτσι το ονόμαζε πάντα), ξεσκεπάζει, καίει, βασανίζει αφόρητα, τύψεις έχουν, κακομοιριές…
Βλέπουν τους άλλους στην άλλη πάντα( στον παράδεισο) και λιώνουν περισσότερο. Σου λένε , γιατί να μη ζήσομε και εμείς καλά να ' μαστε σαν κι αυτούς...
Μαρμαρωμένοι, μέσα στη βρώμα, την απελπισία...
Κάνουμε προσευχή, ανάβουμε κερί καθαρό και βλέπεις και χοροπηδούν οι καημένοι!Μπαίνουνε σε κίνηση (εδώ δε καταλαβαίνω τι εννοεί. Ισως κίνηση βελτίωσης, κίνηση εξόδου).
Οἱ New York Times ζητοῦν τήν ἔναρξη τῆς εὐθανασίας τῶν ψυχικά ἀσθενῶν πολιτῶν ἀπό τήν κυβέρνηση: «Εἶναι ἠθικό μας καθῆκον»
Είναι «ηθικό καθήκον» της κυβέρνησης να κάνει ευθανασία στους «άχρηστους πολίτες» της κοινωνίας, όπως εκείνους που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, σύμφωνα με ένα συγκλονιστικό άρθρο των New York Times.
Η ιστορία , με τίτλο «Η ιατρική βοήθεια στον θάνατο δεν πρέπει να αποκλείει την ψυχική ασθένεια» και γράφτηκε από την Καναδή ευγονολόγο Clancy Martin, ξεκινά με την περιγραφή ενός άνδρα για τις πολυάριθμες προσωπικές του απόπειρες αυτοκτονίας όταν ήταν ανήλικος.
«Ένας 55χρονος λευκός άνδρας (μιας από τις ομάδες που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας στην Αμερική) και ευτυχώς παντρεμένος πατέρας πέντε παιδιών, είμαι ευγνώμων που είμαι ανίκανος να αυτοκτονήσω. ” αυτός προσθέτει.
«Η πρώτη μου απόπειρα να αυτοκτονήσω ήταν όταν ήμουν παιδί. Προσπάθησα ξανά ως έφηβος. Ως ενήλικας, έκανα απόπειρα αυτοκτονίας επανειλημμένα και με διάφορους τρόπους», δηλώνει.
Παραδόξως, παρά το γεγονός ότι ο Μάρτιν παραδέχτηκε ότι «πολλοί άνθρωποι που θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους λόγω έντονης ψυχικής ταλαιπωρίας είναι ευγνώμονες για τη ζωή τους μόλις περάσει η στιγμή αυτή», εξακολουθεί να εκφράζει την υποστήριξή του στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία για όσους υποφέρουν από ψυχικές ασθένειες.
«Θα περίμενε κανείς ότι ως κάποιος που έχει επανειλημμένα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει και όμως χαίρεται που είναι ζωντανός, είναι αντίθετος στην ευθανασία για ψυχιατρικούς λόγους», γράφει. «Αλλά λόγω της οικειότητάς μου με την αυτοκτονία πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα».
Αν και τα αιτήματα για ευθανασία για ψυχιατρικούς λόγους θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με «ιδιαίτερη προσοχή» λόγω της αβεβαιότητάς μας σχετικά με την ψυχολογική ταλαιπωρία, ο Martin επιμένει ότι η έλλειψη σαφήνειας «είναι στην πραγματικότητα ένας λόγος για να υποστηρίξουμε μια συνετή πολιτική υποβοηθούμενης αυτοκτονίας για τουλάχιστον ορισμένες ψυχιατρικές περιπτώσεις .»
«Ὅτι δεῖ πάντας προσκαλεῖσθαι πρός ὑπακοήν τοῦ Εὐαγγελίου…»
(Μ. Βασίλειος – Ηθικά (όρος Ο΄) – P.G. 31, 825-828)
σ.σ. Εξαιρετικά σημαντικό και επίκαιρο τούτο το άρθρο του κ. Σακαλάκη.
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Η επίσημη «συνοδική» αλλοίωση του Εκκλησιολογικού – Δογματικού εδάφους της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τους οικουμενιστές επισκόπους (Κρήτη 2016), έχει οδηγήσει το ποίμνιο σε περίοδο σύγχυσης, εντροπίας και χάους.
Ενώ οι αποφάσεις της Κρήτης έχουν αρχίσει, ήδη, να συγκεκριμενοποιούνται στη ζωή των Μητροπόλεων (Βλέπε εγκύκλιό τους περί «ΜΙΚΤΩΝ ΓΑΜΩΝ»), το μεγάλο τμήμα του πληρώματος, άνθρωποι αντίθετοι (θεωρητικά) με την αίρεση του οικουμενισμού, προσηλωμένοι στην παραδοσιακή ορθόδοξη ευσέβεια, σιωπούν!
Όταν τους ζητάς να απαντήσουν στην προκλήσεις των καιρών, ν’ ανιχνεύσουν δηλ. τον δεσμό μεταξύ οικουμενισμού και της διοικούσης εκκλησίας, δεσμό που χαλκεύθηκε στην Κρήτη, τότε οι «ευσεβείς» των Μητροπόλεων αποδεικνύονται «άνθρωποι για τον εαυτό τους» (Εριχ Φρόμ), που θέλουν να μην εφαρμόζουν τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων προς υπακοήν του Ευαγγελίου.
Συμπορεύονται, δυστυχώς, με τις γνώμες «πνευματικών» και «επισκόπων» που έκαμψαν, σε μεγάλο βαθμό, τη συνείδηση της Ορθόδοξης Πίστης μπροστά στην αίρεση.
Να σημειώσουμε με μελανά χρώματα και την αλλοίωση της εκκλησιολογικής φυσιογνωμίας των περισσοτέρων Ι. Μονών.
Επειδή ο Μ. Βασίλειος είναι φορέας καταδήλωσης, σημασιοδότησης και οριοθέτησης της Ορθοδοξίας, γι’ αυτό και ο «όρος Ο΄» των «¨Ηθικών», αποτελεί αρχειακό θεμέλιο, υπόμνηση ποιμαντικής ζωής, που υπογραμμίζει το ύψιστο και πρώτιστο καθήκον των Επισκόπων, των Ιερέων (και των πιστών).
Στο αρχαίο κείμενο, διαβάζουμε:
ΟΡΟΣ Ο΄
«Κεφ. ΙΒ΄: ΜΑΤΘΑΙΟΣ: Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς,
διδάσκων εν ταις συναγωγαίς, και κηρύσσων το Ευαγγέλιον της
βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.
ΛΟΥΚΑΣ: Και αυτός διώδευε κατά πόλιν και κώμην κηρύσσων
την βασιλείαν του Θεού, και ευαγγελιζόμενος∙ και οι δώδεκα
συν αυτώ. Ότι δει πάντας προσκαλείσθαι προς υπακοήν του
Ευαγγελίου, και μετά πάσης παρρησίας καταγγέλειν τον
λόγον και μαρτυρείν τη αληθεία, καν τινες κωλύωσι, και
διώκωσιν οιωδήποτε τρόπω μέχρι θανάτου».
Αναμφίβολα, κατά τον Μ. Βασίλειο, «το πρώτιστο καθήκον των επισκόπων και των ιερέων είναι, να προσκαλούν όλους στην υπακοήν του Ευαγγελίου, να ομιλούν και να κηρύττουν με παρρησία ως μάρτυρες της αλήθειας, έστω και αν κάποιοι τους εμποδίζουν και τους διώκουν με οποιοδήποτε τρόπο, μέχρι θανάτου». Αυτή η παραίνεσι του Μ. Βασιλείου είναι απαίτηση του Χριστού, της Εκκλησίας.
"Ἡ νεορθοδοξία ἀνατρέπει τήν Ὀρθοδοξία"
(Θεοκλήτου Διονυσιάτου μοναχού)
Τι είναι κατά βάθος η διδασκαλία των νεορθοδόξων; Είναι ένα θεωρητικό σύστημα, που συγκροτείται από στοιχεία παρέχοντα συνεχή και αδιάπτωτη ευδαιμονία, χαρά, ευφορία, αισιοδοξία, ερωτικές απολαύσεις, υποσχόμενες την τελείωση των βιούντων κατά τα πρότυπα των νεορθοδόξων, μέ κατάληξη τον θείον έρωτα και την θέωση. Δηλαδή πρόκειται για ένα τρόπο ζωής, μέσα στην Εκκλησία, που συνίσταται από, κατ' επιλογήν, δογματικές και πνευματικές θέσεις, υφιστάμενες απαραιτήτως προκρούστιες επεξεργασίες και υποτασσόμενες σε αναπλαστικές μεθοδεύσεις, για να υπηρετήσουν προεσχηματισμένα μοντέλα, στη θεωρία και την πράξη. Προσφέρουν έτσι μια dolce vita, αλλά, προπαντός, ορθόδοξη, αφού δεν στερείται ορθοδόξων στοιχείων! Και ακριβώς γι' αυτό και απατηλή.
Ποιος δεν θέλει την ευτυχία του, τη χαρά του και την αιώνια σωτηρία του; Έτσι λοιπόν η ανθολογημένη αυτή διδαχή από την Ορθοδοξία γίνεται αποδεκτή ευχαρίστως, σαν κάτι αντι-στατικό, αντι-παλαιολιθικό, αντι-συντηρητικό, σαν «μια άλλη γλώσσα, μια άλλη θεώρηση αυτού του χώρου». Ο Σταυρός του Χριστού δεν θα αίρεται πλέον, γιατί δεν χρειάζεται, η νέκρωση της σάρκας και των παθών είναι περιττή, αφού την ετοιμάζουμε για ερωτικές απολαύσεις, τηρουμένου, βέβαια, του όρου ότι «προσφέρεται για την ευτυχία του άλλου».
Λόγος περί εντολών δεν γίνεται, για νηστείες και γενικώς άσκηση, για «στενή και τεθλιμμένη» και για πολέμους με τον σατανά και τα πάθη, τελεία σιωπή. Η Πατερική γραμματεία είναι καλή, αλλά ανθολογουμένη και καταλλήλως ερμηνευομένη, για να προβάλλει την χαρούμενη Ορθοδοξία.
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀχμεδ ὁ Κάλφας
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀχμεδ ὁ Κάλφας, ὁ πατσουρούνης, μωαμεθανός. Ἐβαπτίσθη ἐν κρυπτῷ γενόμενος χριστιανός. Συζητήσεως γενομένης μέ σπουδαγμένους μωαμεθανούς ὁμολόγησε ὅτι ἡ μόνη ἀληθινή θρησκεία εἶναι τῶν χριστιανῶν καί ὅτι καί αὐτός πιστεύει εἰς τόν Χριστόν. Καταγγελθείς συνελήφθη καί ἀπηγχονίσθη τάς τρεῖς Μαΐου του 1682.
«Νεομαρτυρες», Ιερομόναχος Αναστάσιος,
Εκδόσεις «Ερμηνεία - Αγιον Όρος»
https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_56.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
