Το αγιογραφικό ανάγνωσμα τoυ Σαββάτου 01-08-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2 

ια΄ 33 - ιβ΄ 2



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ι΄ 16 - 22

Ι΄ 16 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τήν ἐξομολόγηση

ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

(1927-2006)

«Ὁ πνευματικός εἶναι εἰρηνοποιός, εἶναι συμφιλιωτής, εἶναι πάρα πολύ σημαντικό, καί σᾶς εἶπα, ἔχω βαθιά ἐπίγνωση τοῦ πράγματος».

(Μακαρισμοί, ὁμιλία 7η)

Συλλογή ἀναφορῶν

τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης.

Τίς παρουσιάζουμε καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ.

Ὁ καθαρισμός ἀπό τήν κακή θέληση

 Φρόντισε πάνω απ’ όλα να καθαρίζεις τον εαυτό σου από την κακή θέληση προς τους ανθρώπους. Αφού συσσωρεύοντας την κακή θέληση προς τους ανθρώπους στοιβάζεις δηλη­τήριο , που αργά ή γρήγορα θα σε καταστρέψει ως άνθρωπο.

Φρόντιζε περισσότερο απ’ όλα, να συσσω­ρεύεις την καλή θέληση προς τους ανθρώπους. Σφίξε το στεγνό ξύλο της ψυχής σου και πάντα θα μπορέσεις να αντλήσεις έναν καλό λόγο, ώστε και τους εχθρούς σου να συγχωρέσεις και να περιβάλλεις και αυτούς -και αυτό σημαίνει, εν τέλει [να τους] νικήσεις- με την καλή σου θέληση.

Ἀπό τήν σοφία τοῦ Ἀββᾶ Ποιμένος

  Ρώτησε τον αββά Ποιμένα κάποιος αδελφός: «Τί σημαίνει το μή αποδώσεις κακόν αντί κακού»; Και του λέει ο γέροντας: «Τούτο το πάθος φανερώνεται κατά τέσσερις τρόπους: πρώτον από την καρδιά, δεύτερον από το πρόσωπο, τρίτον από την γλώσσα και τέταρτο έρχεται το να μην αποδώσεις κακό στο κακό.

Εάν μπορέσεις να καθαρίσεις την καρδιά σου, δεν ανεβαίνει το πάθος στο πρόσωπο. Εάν όμως ανέβει στο πρόσωπό σου, φύλαξε την γλώσσα σου, να μην μιλήσεις. Αλλά εάν μιλήσεις κόψε το πάθος γρήγορα, για να μην αποδώσεις κακό στο κακό».

Είπε ο αββάς Ποιμήν, ότι: «όπως ακριβώς για να μαζέψεις το μέλι διώχνεις τις μέλισσες με τον καπνό, έτσι και η σωματική ανάπαυση διώχνει τον φόβο του Θεού από την ψυχή και της εξαφανίζει κάθε κατόρθωμα».

Εὐχαριστήριος Ψαλμός γιά τήν νίκη κατά ἑνός ἐχθροῦ. Ὁ 9ος Ψαλμός A´ Μέρος . (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 5 Ἰουλίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

 

Ὁ 9ος Ψαλμός A´ Μέρος

Εὐχαριστήριος Ψαλμός γιά τήν νίκη κατά ἑνός ἐχθροῦ

 

1. Θά σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τόν 9ο ψαλμό. Ὁ ψαλμός αὐτός, ὅπως τόν ἔχουμε σήμερα στήν Παλαιά Διαθήκη, τήν ὁποία χρησιμοποιοῦμε στήν λατρεία μας – τήν Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), ὅπως τήν λέμε – , εἶναι πολύ μεγάλος. Αὐτό συμβαίνει γιατί οἱ Ἑβδομήκοντα τόν μικρό πρῶτα 9ο ψαλμό τόν ἕνωσαν μέ τόν 10ο καί τόν παρουσίασαν ὡς ἕνα ψαλμό. Ἔτσι ἀπό ᾽δῶ καί πέρα τά δύο κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τό Ἑβραϊκό καί τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), διαφέρουν στήν ἀρίθμηση τῶν ψαλμῶν κατά ἕνα ἀριθμό. Ὅμως τό σωστό εἶναι ὅπως τό ἔχει ἡ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), γιατί καί οἱ δύο ψαλμοί 9ος καί 10ος ἔχουν τήν ἴδια ἐπιγραφή καί οἱ στίχοι τους εἶναι κατά τήν σειρά τοῦ Ἑβραϊκοῦ Ἀλφαβήτου, συνέχεια ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο.

2. Ἐμεῖς γιά πρακτικό λόγο καί γιά τόν λόγο ὅτι οἱ ψαλμοί, ἄν καί ἑνοποιημένοι ἐσωτερικά, ὅμως φαίνεται ὅτι ἔχουν διαφορετικό περιεχόμενο, θά ἑρμηνεύσουμε σήμερα τό πρῶτο μέρος τοῦ ψαλμοῦ. Στό ἑπόμενο κήρυγμά μας θά σᾶς ἑρμηνεύσω τό δεύτερο μέρος του, αὐτό πού παλαιότερα φερόταν ὡς 10ος ψαλμός, ὅπως καί φέρεται σήμερα στό Ἑβραϊκό κείμενο.

Ἡ δύναμη καί ἡ χρησιμότητα τῆς πραότητας

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Γιατί, πες μου, ποιός είναι από όλους αγαπητός; Εκείνος που συγχύ­ζεται, που εξοργίζεται, που κάνει σαν θηρίο και συμπεριφέρεται έτσι προς τους άλλους που έχουν την ίδια μ’ αυτόν ανθρώπινη φύση, ή εκείνος που είναι πράος, γαλήνιος και ατάραχος σαν φιλόσοφος; Δεν μοιάζει ο δεύτερος με άγγελο και ο πρώτος ούτε καν με άνθρωπο; Γιατί ο μεν θυμώδης δεν μπορεί να συγ­κρατήσει ούτε τα δικά του πάθη, ενώ ο πράος ανέχεται και τα πάθη των άλλων. Ο θυμώδης δεν μπορεί να υποφέρει ούτε τον εαυτό του, ενώ ο πράος υπομένει και τα ελαττώματα του άλλου. Ο ένας είναι ναυα­γός, ενώ ο άλλος πλέει με ασφάλεια, γιατί το πλοίο της ζωής του το οδη­γεί πάντοτε ούριος άνεμος, γιατί δεν αφήνει τον άνεμο του θυμού να πέ­σει πάνω στα πανιά και να ανατρέψει το σκάφος της ψυχής του, αλλά αφού φυσήξει κάποια λεπτή και δροσερή αύρα, η πνοή δηλαδή της ανεξικακίας, τον οδηγεί με πολλή ησυχία στο λιμάνι της ατάραχης και φιλοσοφημένης ζωής. Και όπως ακριβώς στο πλοίο που ναυαγεί, οι ναύτες δεν γνωρίζουν, αν οι αποσκευές που ρίχνουν στη θάλασσα είναι δικές τους ή ξένες, που ανέλαβαν να φυλάξουν, αλλά τις ρίχνουν όλες όσες υπάρχουν μέσα στο πλοίο είτε είναι πολύτιμες είτε όχι, όταν ό­μως περάσει η κακοκαιρία, τότε σκέπτονται την αξία αυτών που έριξαν στη θάλασσα και κλαίνε και εξαιτίας της ζημιάς δεν δοκιμάζουν τη χαρά που έπρεπε για τη γαλήνη που επικράτησε.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἡ κοίμηση τῆς Ἁγίας Ἄννας

(25 Ιουλίου) Η αγία Άννα, η οποία θεία χάριτι έγινε κατά σάρκα προμήτωρ (γιαγιά) του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καταγόταν από τη φυλή Λευί και ήταν υστερότοκη θυγατέρα του αρχιερέως Ματθάν και της συζύγου του Μαρίας, η οποία έφερε στον κόσμο άλλες δυο κόρες: την Μαρία και την Σοβή. Η πρωτότοκη Μαρία νυμφεύτηκε στην Βηθλεέμ και γέννησε την Σαλώμη την μαία. Η δε Σοβή νυμφεύτηκε κι αυτή στη Βηθλεέμ και έφερε στον κόσμο την Ελισάβετ, την μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου. Η Άννα νυμφεύτηκε στην Γαλιλαία τον συνετό Ιωακείμ και, μετά από μακρά περίοδο ατεκνίας, με την παρέμβαση του Θεού έφερε στον κόσμο την Μαρία την Παναγία Θεοτόκο. Έτσι η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία ήσαν πρώτες εξαδέλφες, και ο Κύριος κατά το ανθρώπινον και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήσαν δεύτερα εξαδέλφια.

Ἡ μνημόνευση τῶν κεκοιμημένων στή Θ. Λειτουργία, ὡς μέγιστη προσφορά γιά τήν ἀνάπαυσή τους

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός με την απλότητα που μιλούσε στος ιεραποστολικές περιοδείες του λέει στην Τέταρτη Διδαχή του: «Αν αγαπάτε τους αποθαμμένους, κάμνετε ό,τι ημπορείτε δια την ψυχήν των∙ συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς ελεημοσύνας».

Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας το κυριότερο που συνιστούν για την ανάπαυση των κεκοιμημένων μας είναι να μνημονεύονται τα ονόματά τους κατά την τέλεση του αγιωτάτου Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Αυτή την τάξη η Εκκλησία την τηρεί «από περάτων μέχρι περάτων», «βεβαίως και λίαν αναντιρρήτως» μέχρι σήμερα και θα τη συνεχίζει μέχρι «της του κόσμου λήξεως». Οι άγιοι Απόστολοι δεν τη θέσπισαν απλώς και ως

έτυχε. «Η απλανής θρησκεία των χριστιανών» δεν παρέλαβε τίποτε το μη ωφέλιμο, αλλά όλα είναι «επωφελή και θεάρεστα και λίαν ονησιφόρα (πολύ ωφέλιμα) και σωτηρίας μεγίστης πρόξενα», παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (Περί των εν πίστει κεκοιμημένων, ΕΠΕ 4, 156).

Ἡ γνωριμία μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο

Όντας στο απόλυτο αδιέξοδο και παίζοντας επικίνδυνα με τον να σκοτώσω και να αυτοκτονήσω, στις 26 Αυγούστου του 1991 ημέρα Δευτέρα παράτησα τα πάντα και πήγα στην Αθήνα με σκοπό να βγάλω ναυτικό φυλλάδιο, να μπαρκάρω και να πάω στην Ιαπωνία στα όρη Φουκούϊ στους μοναχούς Ζεν.

Κατεβαίνοντας με τον Ηλεκτρικό για Πειραιά για την οδό Μιαούλη 10, όπου ήταν η σχετική υπηρεσία, μου λέει ξαφνικά ο λογισμός να πάω πρώτα στο Αγιονόρος στον ΓεροΠαΐσιο.

Ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_21.html