Ἡ Θεία Κοινωνία, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Θεία Κοινωνία, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 16-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Μεσοπεντηκοστή, ἡ ὀρθή πίστη καί ὁ ἀλληλοασπασμός, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, Ἀρχιμ. Σάββα

Ἡ Μεσοπεντηκοστή, ἡ ὀρθή πίστη καί ὁ ἀλληλοασπασμός, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 13-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα

Ὁ δρόμος πού ὑπέδειξε ὁ Χριστός Ἁγίου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ δρόμος πού ὑπέδειξε ὁ Χριστός Ἁγίου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως, 17 5 2020, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα. Μέρος Ὄγδοο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω. 4, 5-42]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ 

[Μέρος όγδοο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,37-42]

Ανέφερε επίσης και μία παροιμία που ήταν σε μεγάλη χρήση: «Ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων(:διότι στη δική μας περίπτωση εφαρμόζεται η αληθινή παροιμία, ότι άλλος έσπειρε κι άλλος θερίζει. Έσπειρα εγώ και θα θερίσετε εσείς, όπως και μελλοντικά θα σπέρνετε εσείς και θα θερίζουν οι διάδοχοί σας)»[Ιω.4,37].Αυτά τα έλεγαν οι άνθρωποι, όσες φορές άλλοι υφίσταντο τους κόπους και άλλοι απολάμβαναν τους καρπούς και λέγει η παροιμία αυτή εφαρμόζεται επακριβώς σε αυτούς. Διότι «κοπίασαν μεν οι προφήτες, εσείς όμως τους καρπούς, που θα παραχθούν από τους κόπους εκείνων, θα δρέψετε». Και δεν είπε: «τους μισθούς»-διότι και εκείνων ο πολύς κόπος δεν ήταν άμισθος-αλλά τους «καρπούς»· το ίδιο έκανε και ο Δανιήλ. Πραγματικά και αυτός χρησιμοποίησε παροιμία που έλεγε: «ἐξ ἀνόμων ἐξελεύσεται πλημμέλεια· καὶ ἡ χείρ μου οὐκ ἔσται ἐπὶ σέ(:από τους κακούς προέρχεται ως καρπός η κακία. Όμως εγώ δε θα απλώσω το χέρι πάνω σου)»[Α΄Βασ.24,14].Επίσης και ο Δαβίδ στον θρήνο του θυμάται ανάλογη παροιμία.

Γι' αυτό πρόφθασε ο Κύριος και είπε: «ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων(:για να χαίρονται μαζί και αυτός που σπέρνει και αυτός που θερίζει)». Επειδή δηλαδή επρόκειτο να τους πει ότι άλλος έσπειρε και άλλος θερίζει, για να μη σχηματίσει κανείς την εντύπωση, όπως είπα, ότι οι προφήτες έχουν στερηθεί τον μισθό τους, λέγει κάτι το νέο και το παράδοξο, το οποίο δεν συμβαίνει στα υλικά και αισθητά πράγματα, αλλά χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τα πνευματικά. Διότι στα πράγματα που υποπίπτουν στις αισθήσεις μας, εάν συμβεί άλλος να σπείρει και άλλος να θερίσει, όχι μόνο δεν χαίρονται μαζί του και όσοι έσπειραν, αλλά και αγανακτούν, επειδή κοπίασαν για άλλους και μόνο όσοι θερίζουν χαίρονται. Στα πνευματικά όμως θέματα δεν είναι το ίδιο, αλλά και όσοι δεν θερίζουν εκείνα που έσπειραν, χαίρονται εξίσου με αυτούς που θερίζουν. Συνεπώς είναι φανερό ότι και αυτοί συμμετέχουν στην αμοιβή.

Ὅποιος χτυπάει τήν Σύζυγό του εἶναι σάν τόν Πατροκτόνο καί Μητροκτόνο.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Αλλά και προς εσάς τους άνδρες εκείνο λέω: Ας μην υπάρχει κανένα τέτοιο αμάρτημα που να σας οδηγεί στο σημείο να χτυπάτε τη γυναίκα. Και τι λέω για τη γυναίκα; Ο ελεύθερος άνδρας δεν επιτρέπεται ούτε δούλη να χτυπά και να χειροδικεί σε βάρος της. Εάν, λοιπόν, είναι μεγάλη ντροπή στον άνδρα να χτυπήσει δούλη, πολύ περισσότερο είναι ντροπή το να σηκώσει χέρι εναντίον ελεύθερης γυναίκας. Και αυτό θα μπορούσε κανείς να το δει και στους ειδωλολάτρες νομοθέτες, οι οποίοι την γυναίκα που έπαθε τέτοια μεταχείριση, δεν την αναγκάζουν να κατοικεί με αυτόν που την χτύπησε, διότι είναι ανάξιος να κατοικεί μαζί της. 

Διότι είναι έργο πάρα πολύ μεγάλης παρανομίας το να ατιμάζεις σαν δούλη αυτήν που μοιράζεται τη ζωή μαζί σου και σου είναι βοηθός στα πιο αναγκαία και σπουδαία ζητήματα της ζωής.

Για αυτό και τέτοιος άνδρας, αν βέβαια πρέπει να ονομάζω άνδρα αυτόν και όχι θηρίο, θα έλεγα ότι είναι κακούργος στον ίδιο βαθμό με εκείνον που σκοτώνει τον πατέρα του ή τη μητέρα του.

Διότι αν έχουμε εντολή να εγκαταλείπουμε τον πατέρα και τη μητέρα για χάρη της συζύγου, όχι για να αδικήσουμε εκείνους, αλλά για να τηρήσουμε κάποιο θείο νόμο (…) πως δεν είναι απόδειξη της πιο μεγάλης παραφροσύνης το να κακομεταχειρίζεται κανείς αυτήν για την οποία ο Θεός διέταξε να εγκαταλείπουμε και τους γονείς μας; 

Άραγε μόνο τρέλα είναι αυτό;

Ἀ­ό­ρα­τοι – Γυ­μνοί Ἀ­σκη­τές

Απο τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ο ἱερομόναχος Χρι­στο­φό­ρος γεν­νή­θη­κε τό 1789 στήν Ἑλ­λά­δα ἀ­πό γο­νεῖς εὐ­λα­βεῖς. Ἦρ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος σέ ἡ­λι­κί­α 48 ἐ­τῶν ἀ­να­ζη­τών­τας πνευ­μα­τι­κό ὁ­δη­γό. Ἐ­πι­σκέ­φθη­κε πολ­λά Μο­να­στή­ρια καί Κελ­λιά καί τέ­λος ὑ­πο­τά­χθη­κε στόν γε­ρω–Ζα­χα­ρί­α στά Καυ­σο­κα­λύ­βια. Γιά τήν τε­λε­ί­α ὑ­πα­κοή του ἀ­πέ­κτη­σε γρή­γο­ρα τό χά­ρι­σμα τῆς νο­ε­ρᾶς προ­σευ­χῆς. Εἶ­χε ἀ­γά­πη γιά ὅ­λους το­ύς πα­τέ­ρες τῆς Σκή­της. Χει­ρο­το­νή­θη­κε ἱ­ε­ρο­μό­να­χος καί Πνευ­μα­τι­κός καί ἀ­νέ­λα­βε Δι­καῖ­ος τῆς Σκή­της με­τά τήν κο­ί­μη­ση τοῦ Γέροντός του. Λόγῳ τῆς μέ­ρι­μνας ἄ­φη­σε τά Καυ­σο­κα­λύ­βια καί πῆ­γε γιά πε­ρισ­σό­τε­ρη ἡ­συ­χί­α καί ἀ­πε­ρί­σπα­στη προ­σευ­χή στό ἡ­συ­χα­στι­κό Κελ­λί Γι­αν­να­κό­που­λα πέ­ρα ἀ­πό τήν σπη­λιά τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­θα­να­σί­ου. Ἀ­πέ­κτη­σε τρεῖς Ρου­μά­νους ὑ­πο­τα­κτι­κο­ύς τόν Γρη­γό­ριο, τόν Νε­ό­φυ­το καί τόν Χρυ­σό­στο­μο.

Εἶ­χαν ἡ­συ­χα­στι­κό τυ­πι­κό. Ὅ­λη τή νύ­χτα ἀ­γρυ­πνοῦ­σαν καί κα­θη­με­ρι­νά τε­λοῦ­σαν τήν θε­ί­α Λει­τουρ­γί­α. Στόν πα­πα–Χρι­στο­φό­ρο ἔρ­χον­ταν καί κοι­νω­νοῦ­σαν κρυ­φά οἱ γυ­μνοί–ἀ­ό­ρα­τοι ἀ­σκη­τές καί μά­λι­στα ἦ­ταν καί ὁ Πνευ­μα­τι­κός τους.

Κάποτε πού πῆ­γε νά το­ύς κοι­νω­νή­ση, πέ­ρα­σε μπρο­στά ἀ­πό Το­ύρ­κους καί δέν τόν εἶ­δαν, ἔ­γι­νε ἀ­ό­ρα­τος.

Πολ­λές φο­ρές ὁ πα­πα–Ἰ­ω­ά­σαφ ὁ Λαυ­ρι­ώ­της, ὁ βι­ο­γρά­φος του, ὅ­ταν εἶ­χε με­γά­λους πει­ρα­σμο­ύς ἐ­πι­σκε­πτό­ταν τόν πα­πα–Χρι­στο­φό­ρο καί χω­ρίς νά τοῦ πῆ τί­πο­τε, ὁ Γέροντας κα­τα­νο­οῦ­σε τήν κα­τά­στα­σή του καί μέ μί­α συμ­βου­λή του κα­τάλ­λη­λη τόν ἀ­νέ­παυ­ε καί τόν ἀλ­λο­ί­ω­νε. Τό­νι­ζε ὁ Γέ­ρον­τας: «Ὁ ἀρ­χά­ριος μο­να­χός πρέ­πει νά ἀρ­χί­ζη μέ πο­λύ ζῆ­λο τή νο­ε­ρά προ­σευ­χή. Νά ἐρ­γά­ζε­ται λί­γο καί νά προ­σε­ύ­χε­ται πο­λύ».

Μία ἑ­βδο­μά­δα πρίν κοι­μη­θῆ εἰ­δο­πο­ί­η­σε το­ύς πα­τέ­ρες τῆς Λα­ύ­ρας για­τί κα­τά­λα­βε ὅ­τι θά φύ­γη. Τόν ἐ­πι­σκέ­φθη­καν, το­ύς ζή­τη­σε συγ­χώ­ρη­ση καί τούς­ πα­ρε­κά­λε­σε νά τοῦ κά­νουν κομ­πο­σχο­ί­νι. Σέ μία­ στιγμή τό πρό­σω­πό του ἔ­λαμ­ψε μέ φῶς ἄ­κτι­στο καί οἱ πα­τέ­ρες ἔκ­θαμ­βοι ἔ­πε­σαν πρη­νεῖς λέ­γον­τας τό «Κύριε ἐ­λέ­η­σο­ν».

Ἐ­κοι­μή­θη στίς 22 Δε­κεμ­βρί­ου 1862 σέ ἡ­λι­κί­α 73 ἐ­τῶν, ἐκ τῶν ὁ­πο­ί­ων τά 25 ἔ­ζη­σε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Με­τά τήν ἀ­να­κο­μι­δή τῶν ὀ­στῶν του ἡ κά­ρα του εὐ­ω­δί­α­ζε καί ἔ­κα­νε θα­ύ­μα­τα.

ΣτΕ: Συνταγματικά καί νόμιμα ἐκκλησιασμός καί πρωινή προσευχή σέ νηπιαγωγεῖα καί δημοτικά

Συνταγματικά και νόμιμα προβλέπεται ο εκκλησιασμός και η πρωινή προσευχή των μαθητών των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων έκρινε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ παράλληλα έκρινε ότι αντισυνταγματικά και αντίθετα στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) δεν προβλέπεται νομοθετικά η δυνατότητα απαλλαγής από τον εκκλησιασμό των μαθητών νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.

Αναλυτικότερα, την Ολομέλεια του ΣτΕ την απασχόλησε αίτηση με την οποία ζητείτο η ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος 79/2017 που αφορά την «οργάνωση και λειτουργία νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων», κατά το μέρος εκείνο με το οποίο προβλέπεται η τέλεση κοινής προσευχής μαθητών και εκπαιδευτικών των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων, καθώς επίσης και κατά το σκέλος εκείνο με το οποίο προβλέπεται η δυνατότητα εκκλησιασμού των μαθητών, στο πλαίσιο συγκεκριμένων εορτών.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ (πρόεδρος ο Αθανάσιος Ράντος και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Παρασκευή Μπραίμη), με την υπ΄ αριθμ. 942/2020 απόφασή της, έκρινε -σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΣτΕ- και σε συνέχεια παλαιοτέρων αποφάσεων της, ότι «η προσευχή και ο εκκλησιασμός στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας συνιστούν, όπως και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, αναγκαία μέσα, με τα οποία υπηρετείται ο συνταγματικός σκοπός της αναπτύξεως της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων κατ' άρθρο 16 παράγαρφος 2 του Συντάγματος.

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα. Μέρος Ἕβδομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ 

[Μέρος έβδομο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,28-36]

«Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; (:στο μεταξύ η γυναίκα, γεμάτη συγκίνηση ύστερα απ’ αυτά που άκουσε, άφησε τη στάμνα της στο πηγάδι και πήγε τρέχοντας στην πόλη κι άρχισε να λέει στους ανθρώπους: ‘’Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο που μου είπε όλα όσα έχω κάνει, και αυτά ακόμη τα μυστικά και προσωπικά στοιχεία της ζωής μου. Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;’’)»[Ιω.4,28].

Χρειαζόμαστε μεγάλη θερμότητα και άγρυπνο ζήλο, διότι χωρίς αυτόν δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουμε τα αγαθά που έχουν εξαγγελθεί για εμάς. Και για να δείξει αυτό ο Χριστός άλλοτε μεν λέγει: «καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος(:και εκείνος που δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί σταυρικό θάνατο και δεν ακολουθεί πίσω μου με την απόφαση αυτή, δεν μιμείται δηλαδή σε όλα το παράδειγμά μου, δεν αξίζει για μένα)»[Ματθ. 10,38]· και άλλοτε: «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!(:ο καιρός αυτός δεν είναι καιρός για ασύδοτη ζωή και για ύπνο, και για να περνούν οι δούλοι μου ξένοιαστα τις ημέρες τους. Ήλθα να βάλω φωτιά στη γη. Ήλθα δηλαδή να ανάψω την πυρκαγιά που μέσα στις καλοπροαίρετες καρδιές θα δημιουργήσει φλογερή αγάπη και ζήλο για τον Θεό˙ στους κακοπροαίρετους όμως και δύστροπους ανθρώπους θα διεγείρει φανατικό μίσος. Κι έτσι θα χωριστούν οι πιστοί απ’ τους απίστους. Τη φωτιά του πνευματικού αυτού πολέμου ήλθα να ρίξω απ’ τον ουρανό στη γη. Και τι άλλο περισσότερο θέλω, εάν τώρα άναψε κιόλας η φωτιά αυτή;)»[Λουκ.12,49].

Και με τις δύο αυτές παραβολικές εκφράσεις θέλει να μας παρουσιάσει τον διακαή και φλογερό μαθητή, ο οποίος είναι έτοιμος για κάθε κίνδυνο. Παρόμοια λοιπόν ήταν και η γυναίκα αυτή. Διότι τόσο πολύ διακαής ενθουσιασμός την κατέλαβε από τα λεχθέντα, ώστε και τη στάμνα να αφήσει και τον σκοπό για τον οποίο ήλθε και να τρέξει στην πόλη και να προσκαλέσει όλους τους ανθρώπους προς τον Ιησού. «Ελάτε», λέγει, «να δείτε έναν άνθρωπο, ο οποίος μου είπε όλα όσα έκανα».

Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζονται οἱ δεξιοί λογισμοί, γιατί ...

Σε μία μονή του Αγίου Όρους έλαβε το εξής γεγονός: Δεν ξέρω αν γνωρίζετε, ο μοναχός που έχει τη διακονία του τραπεζάρη θα φύγει μέσα από τη Θεία Λειτουργία πιο νωρίς, για να πάει να ετοιμάσει τραπέζι για τους Πατέρες. Και αυτός που ζυμώνει θα φύγει να φουρνίσει το ψωμί... Φεύγουνε μέσα από τη Θεία Λειτουργία, αφού πρώτα πάρουν ευλογία από τον γέροντα, για να κάνουν τη διακονία αυτή.

Ο τραπεζάρης λοιπόν της μονής, όταν ήρθε η ώρα να φύγει από τη Θεία Λειτουργία, ο σατανάς τον ξεγέλασε και του έβαλε τον λογισμό: "θα φύγεις τώρα από εδώ και θα πας να ετοιμάσεις το τραπέζι; Τί είναι αυτό το πράγμα; Είναι σωστό; Δεν κάθεσαι ακόμα λίγο; Και στο τέλος τρέχεις και το ετοιμάζεις..".

Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε!

Μιὰ κυρία τῆς ἐνορίας μας, γιατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ἔπασχε ἐδῶ καὶ δώδεκα χρόνια ἀπὸ καρκίνο τοῦ στομάχου. Ἔκανε ἀδιάκοπα ἐμετοὺς καὶ μύριζε τόσο ἀπαίσια, ποὺ πολὺ δύσκολα μποροῦσε νὰ μείνει κάποιος κοντά της. Βρισκόταν στὰ τελευταία της. Τῆς εἶχαν ἀφαιρέσει τὴν κηδεμονία τῶν παιδιῶν της, τὴν εἶχαν διώξει ἀπὸ τὴ δουλειά της καὶ ὁ σύζυγος της τὴν εἶχε ἐγκαταλείψει.

Ὅταν δέν μπορεῖς νά προσευχηθεῖς...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ...

Όταν κάποιος αμαρτήσει, λόγῳ του εγωισμού του είναι βαρύς. Δεν μπορεί να διαβάσει, ούτε να προσευχηθεί, διότι του φαίνεται βουνό η προσευχή, ούτε να γονατήσει, διότι του φαίνεται ότι θα σπάσουν τα πλευρά του...

Αφού λοιπόν, δεν μπορείς να προσευχηθείς, ούτε να αγρυπνήσεις, τουλάχιστον ανάγκασε τον εαυτό σου να μελετά τους ψαλμούς.

18 Μαΐου. Τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίου, Χριστίνης, Ἀνδρέου, Παύλου, Βενεδίμου, Παυλίνου καί Ἡρακλείου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ε΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιβ΄ 12-17).

Πραξ. 12,12       συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.

Πραξ. 12,12              Και αφού είδε πλέον καλά που ευρίσκετο, ήλθε στο σπίτι της Μαρίας της Μητρός του Ιωάννου, ο οποίος ελέγετο και Μάρκος, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι αρκετοί και προσηύχοντο.