Ἡ Ἁγία ἰσαπόστολος Νίνα καί ἡ Ἁγία Μάρτυς Σουσανίκ, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ Ἁγία ἰσαπόστολος Νίνα καί ἡ Ἁγία Μάρτυς Σουσανίκ, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἔκδ. Ἱ. μ. Παρακλήτου, 25-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ἁγία ἰσαπόστολος Νίνα, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη

Ἡ Ἁγία ἰσαπόστολος Νίνα καί ὁ ἄρραφος χιτώνας τοῦ Κυρίου, Ἅγιοι τῆς Γεωργίας, Ἔκδ. Ἱ. μ. Παρακλήτου, 24-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_5η κατήχηση_2ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_5η κατήχηση_2ο μέρος 09-07-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

"Ὁ Φοβούμενος Ἀσθενειαν Σώματος, οὐ Φθάνει τό Κατά Φύσιν

Εδω ο Αββας Ησαΐας αναφερεται στον δειλο ως προς την υγεία.

Ο ανθρωπος επειδη είναι χους, πασχει απο αρρωστιες σωματικες, ψυχικές,πνευματικες. Το σωμα μας ειναι ευολισθο σε καθε αμαρτία, επιρρεπές σε καθε αρρώστια κ η ψυχη μας ομοιως. Μας θιγει κάποιος; Ευθύς μας καταλαμβάνει ο εγωισμός. Μας πικραινει; Στενοχωρουμεθα. Τι ειναι όλα αυτά; Αρρώστιες ειναι. Η ζηλεια δεν ειναι αρρώστια της ψυχής; Η κενοδοξια επίσης; Ολα τα παθη μας ειναι αρρωστιες. Ο άνθρωπος γενικως ειναι αρρωστος. Γι αυτό και ο Χριστός ονομάζεται Ιατρός των ψυχων κ των σωμάτων.

Αρρωσταίνουμε διοτι αμαρτανουμε εκόντες άκοντες. Για τον λογο αυτο ο Αββας Ησαΐας λεγει: Μην φοβασαι ποτε την αρρώστια. Μην φοβασαι οτι θα αρρωστησεις. Μην σε νοιαζει αν είσαι άρρωστος.

Ο άρρωστος μπορει να γινει αποστολος του Θεού, σκεύος εκλογής,ενω ο υγιης κατα κανονα είναι σκληρός,αναλγητος,ανελεημων,δεν μπορει να πλατυνει την καρδιά του. Γι αυτο και οι ασθενείς ανθρωποι συνήθως είναι γλυκείς,στοργικοι,δειχνουν συμπάθεια προς τους άλλους,εχουν δυνατότητα να παρακαλεσουν γον Θεό.

Μην φοβασαι λοιπον τις αρρώστιες. Επαθες ελκος; Επαθες γαστρομαργια; Μην φοβασαι δεν παθαίνεις τιποτε. Εαν εχασες λιγο αιμα,θα φας τρια πορτοκαλια κ θα εισαι ενταξει. Προσβλήθηκαν τα μάτια σου κ εχασες το φως σου; Δεν ειναι τιποτε. Θα σε φωτιζει ο Θεός τώρα. Εχεις καρκινο; Τωρα μετρώνται πιο ευκολα οι μερες σου κ μπορεις να ετοιμασθεις κ να πας γρηγορότερα στον ουρανό.

Ἡ σφραγίδα πού μᾶς βάζει καθημερινά ὁ τρόπος τῆς ζωής μας, πού βάζουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στόν ἑαυτό μας, στήν ψυχή, τήν καρδιά καί τό νοῦ, αὐτή εἶναι πού κάνει τό χρόνο ἔλευσης τοῦ Ἀντιχρίστου νά πλησιάζει ἤ νά ἀπομακρύνεται.

Αρχιμανδρίτου Ιωάννη Κρεστιάνκιν 

Αγαπητέ π. Α! 

Για το τέλος του κόσμου δεν πρόκειται να μιλήσω καλύτερα από το Μητροπολίτη Βενιαμίν (Φεντσεντκώφ). Το μόνο δικό μου που θα σημειώσω είναι ότι πολλοί ανησυχούν γι’ αυτό το θέμα, αλλά λίγοι απ’ αυτούς που μιλούν και το σκέφτονται με αγωνία, άρχισαν να ζούν σε αντιστοιχία με τις σκέψεις τους, λίγοι κουνάνε το δαχτυλάκι τους, ώστε να φροντίσουν για τη σωτηρία της ψυχής τους. Όμως αυτές οι σκέψεις μόνο προς αυτό προσκαλούν και υποχρεώνουν. (ήδη είναι εγγύς, προ των θυρών) .

Αν αύριο πρέπει να παρουσιαστώ στο κριτήριο του Θεού κι αν αύριο πρέπει να δώσω απάντηση στην ερώτηση πώς έζησα, με τι έζησα, αν έζησα κατά το πνεύμα του Θεού, τότε τι νόημα έχουν οι έγνοιες για συσσώρευση και για οικοδομήματα;

Να όμως, που τώρα κατά βάση μόνο αυτά σκέφτονται οι άνθρωποι, ενώ, κατά το πνεύμα του Θεού, ζουν ως μονάδες - ακόμα και μέσα στην εκκλησία, ακόμα και εκείνοι που διακονούν στο ιερό βήμα ή και οι μοναχοί. 

Κοιτάξτε μέσα σας: άραγε ο φόβος του Θεού καθοδηγεί τις σκέψεις, τις πράξεις μας; Άραγε είναι η αγάπη προς το Θεό βάση της ύπαρξής μας; 

Να, αγαπητέ, αυτή η σφραγίδα που μας βάζει καθημερινά ο τρόπος της ζωής μας, που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, στην ψυχή, την καρδιά και το νου, αυτή είναι που κάνει το χρόνο έλευσης του Αντιχρίστου να πλησιάζει ή να απομακρύνεται. Η δική του σφραγίδα μαρτυρεί μόνο εκείνη που έχουμε ήδη βάλει εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς εμάς, ούτε να σωθούμε, ούτε να χαθούμε γίνεται. 

7 Αὐγούστου 1930 ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας Καλλίνικος ὁ Ἡσυχαστὴς, πού στηλίτευσε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὁ Γέρων Καλλίνικος ὁ Ἁγιορείτης ἀνῆκει στίς μεγάλες μορφές τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ. Ὁ Κωνσταντῖνος Θειάσπρης – αὐτό ἦταν τό κοσμικό του ὄνομα – γεννήθηκε στήν Ἀθήνα τό 1853 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς πού προήρχοντο ἀπό Καπεταναίους τοῦ 1821.

Ἦταν ζωηρό καί ἔξυπνο παιδί. Παράλληλα μέ τά μαθήματά του, μελέτησε καί διάφορα Χριστιανικά βιβλία, ἀπό τά ὁποῖα γνώρισε τήν θαυμαστή ζωή τῶν ἀσκητῶν. Τό 1875, σέ ἡλικία 22 ἐτῶν, ἦλθε στή συνοδεία τοῦ ἐναρέτου Γέροντος Δανιήλ, στά Κατουνάκια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ γ. Δανιήλ, σάν ἀντίκρυσε τόν Ἀθηναῖο νεαρό, εἶχε ἀμφιβολίες ἄν θά μποροῦσε νά ζήσει τήν βαριά καλογερική ζωή. Ὅμως γρήγορα ἄλλαξε γνώμη καί τόν ἔκειρε μοναχό μέ τό ὄνομα Καλλίνικος.

Ὁ π. Καλλίνικος εἶχε ζῆλο γιά τήν καλογερική ζωή καί βαθιά ἔφεση γιά μάθηση γι’ αὐτό καί μελετοῦσε διάφορα Πατερικά βιβλία. Σέ πολύ λίγο χρονικό διάστημα μποροῦσε νά ὁμιλεῖ καί νά γράφει τήν Ρωσική γλῶσσα, αὐτοδίδακτος. Γιά τήν ἐν γένει συμπαράσταση στούς Ρώσους μοναχούς, ὁ Τσάρος τῆς Ρωσίας τοῦ ἀπένειμε παράσημα.

Μέ τήν σύμφωνη γνώμη τοῦ Γέροντά του Δανιὴλ, ἀποφασίζει νά ζήσει ἔγκλειστος. Νά ζήσει δηλαδή στό κελλί του καί σέ μία μικρή περιοχή γύρω ἀπό αὐτό, 45 χρόνια! Ἡ ἡρωϊκή αὐτή ἀπόφαση συνδυάστηκε μέ ὁλοκληρωτική παράδοση στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μέ ἀδιάλειπτη προσευχή καὶ νηστεία. Δὲν εἶναι βέβαια ἡ ζωή αὐτή γιά ὅλους, ἀλλά «οἷς δέδοται». Ὁ μεταξοσκώληκας δημιουργεῖ τό μετάξι του, ἀφοῦ γίνει ἔκλειστος στό...κουκούλι του (π. Χερουβείμ).

Ὁ Τρίκκης καί Σταγῶν Διονύσιος γράφει γι’ αὐτόν: «Ἔβλεπες μία μορφή ὁσιακή, ἐπιβλητική, ἁγία». Ἡ φήμη του προσείλκυε κοντά του πλῆθος ἀνθρώπων, γιά νά ἀκούσουν μιά φωτισμένη ἀπάντηση στά προβλήματά τους.

Παναγία – Ἡ Χαρά τῶν Χριστιανῶν (Κόντογλου Φώτης)

Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ’ ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση.

Σέ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιές καί μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι’ ἕνα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στά βουνά, στούς κάμπους καί στά νησιά, μοσκοβολημένα ἀπό τήν παρθενική καί πνευματική εὐωδία της. Μέσα στό καθένα ἀπό αὐτά βρίσκεται τό παληό καί σεβάσμιο εἰκόνισμά της μέ τό μελαχροινό καί χρυσοκέρινο πρόσωπό της, πού τό βρέχουνε ὁλοένα τά δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατί δέν ἔχουμε ἄλλη νά μᾶς βοηθήσει, παρεκτός ἀπό τήν Παναγία, «ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν».

Τό κάλλος τῆς Παναγίας δέν εἶναι κάλλος σαρκικό, ἀλλά πνευματικό, γιατί ἐκεῖ πού ὑπάρχει ὁ πόνος κ’ ἡ ἁγιότητα, ὑπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Τό σαρκικό κάλλος φέρνει τή σαρκική ἔξαψη, ἐνῶ τό πνευματικό κάλλος φέρνει κατάνυξη, σεβασμό κι ἁγνή ἀγάπη. Αὐτό τό κάλλος ἔχει ἡ Παναγία. Κι’ αὐτό τό κάλλος εἶναι ἀποτυπωμένο στά ἑλληνικά εἰκονίσματά της πού τά κάνανε ἄνθρωποι εὐσεβεῖς ὁπού νηστεύανε καί ψέλνανε καί βρισκόντανε σέ συντριβή καρδίας καί σέ πνευματική καθαρότητα.

Στήν ὄψη τῆς Παναγίας ἔχει τυπωθεῖ αὐτό τό μυστικό κάλλος πού τραβᾶ σάν μαγνήτης τίς εὐσεβεῖς ψυχές καί τίς ἡσυχάζει καί τίς παρηγορᾶ. Κι’ αὐτή ἡ πνευματική εὐωδία εἶναι τό λεγόμενο Χαροποιόν Πένθος (1) πού μᾶς χαρίζει ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ, ἕνα βότανο ἄγνωστο στούς ἀνθρώπους πού δέν πήγανε κοντά σ’ αὐτόν τόν καλόν ποιμένα.

Τούτη τή χαροποιά λύπη τήν ἔχουνε ὅλα ὅσα ἔκανε ἡ ὀρθόδοξη τέχνη, καί τά εὐωδιάζει σάν σμύρνα καί σάν ἀλόη, κἄν εἰκόνισμα εἶναι, κἄν ὑμνωδία, κἄν ψαλμωδία, κἄν χειρόγραφο, κἄν ἄμφια, κἄν λόγος, κἄν κίνημα, κἄν εὐλογία, κἄν χαιρετισμός, κἄν μοναστήρι, κἄν κελλί, κἄν σκαλιστό ξύλο, κἄν κέντημα, κἄν καντήλι, κἄν ἀναλόγι, κἄν μανουάλι, ὅτι καί νὰ ’ναι ἁγιωτικό. Ἀπό τά ὀνόματα καί μόνο πού ἔδωσε ἡ ὀρθοδοξία στήν Παναγία, καί ποῦ μ’ αὐτά τήν καταστόλισε, ὄχι σάν εἴδωλο θεατρικό, ὅπως γίνηκε ἀλλοῦ πού φορτώσανε μιὰ κούκλα μέ δαχτυλίδια καί σκουλαρήκια καί μέ ἕνα σωρό ἄλλα ἀνίερα καί ἀνόητα πράγματα, λοιπόν αὐτά μοναχά, λέγω, φαίνεται πόσο πνευματική ἀληθινά εἶναι ἡ λατρεία τῆς Παναγίας στήν ἑλληνική ὀρθοδοξία.

Ὤ ξένου πάντῃ θαύματος καί ἀφράστου!

γ΄. Τίς ὁ μοναχός καί τίς ἡ αὐτοῦ ἐργασία˙ καί εἰς οἷον ὕψος οὗτος ὁ θεῖος πατήρ θεωρίας ἀνῆλθεν.

Μοναχός, ὅστις ἀμιγής ἐστι κόσμῳ 

καί ἀενάως ὁμιλεῖ Θεῷ μόνῳ, 

βλέπων βλέπεται, φιλῶν φιλεῖται 

καί γίνεται φῶς λαμπόμενος ἀρρήτως˙ 

δοξαζόμενος δοκεῖ πλέον πτωχεύειν 

καί προσοικειούμενος ὡς ξένος πέλει. 

Ὤ ξένου πάντῃ θαύματος καί ἀφράστου! 

Διά πλοῦτον ἄπειρον ὑπάρχω πένης 

καί μηδέν ἔχειν δοκῶ πολύ κατέχων 

καί λέγω˙ Διψῶ διά πλῆθος ὑδάτων 

καί τίς μοι δώσει, ὅπερ ἔχω πλουσίως, 

καί ποῦ εὑρήσως, ὅν ὁρῶ καθ᾿ ἑκάστην; 

Πῶς δέ κρατήσω, ὅ ἐντός μου ὑπάρχει 

καί ἔξω κόσμου, οὐ γάρ βλέπεται ὅλως; 

Ὅ ἔων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω νοῶν ἀληθῶς ῥήματα ἀγραμμάτου!

Ποιὸς εἶναι ὁ μοναχὸς καὶ ποιὸ τὸ ἔργο του καὶ σὲ ποιὸ ὕψος θεωρίας ἀνέβηκε ὁ θεῖος αὐτὸς πατέρας.

Ἐπιστολή «Ἀναίρεση μιάς ἄδικης καθαίρεσης»

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Λάβαμε προς δημοσίευση στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση infokatanixis@gmail.com από τον Ιερομ. Ευφρόσυνο την ακόλουθη επιστολή:
ΕΠΙΣΤΟΛΗ “ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΜΙΑΣ ΑΔΙΚΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗΣ”

https://katanixi.gr/poikila/epistoli-anairesi-mias-adikis-kathairesis/

Ἐνῶ ζοῦσα στό νεκροταφεῖο.................... ΆΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ.

Ενώ ζούσα στο νεκροταφείο, ο Κύριος με ελευθέρωσε από τους φόβους μου και με διαβεβαίωσε ότι ένα πρόσωπο ενώπιον του Θεού δεν έχει τίποτα να φοβάται - εκτός από την αμαρτία!

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/08/blog-post_61.html

25 Αὐγούστου. Ἡ Ἐπάνοδος τοῦ σεπτοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Τίτου, Ἐπισκόπου Γορτύνης τῆς κατά Κρήτην, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου. Τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Μηνᾶ, Ἐπιφανίου καί Ἰωάννου, Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καρπαθίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστ. Τίτου, 25 Αὐγ. (Τίτ. α´ 1-5, β´ 15 - γ´ 2, 12-15).

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Α´ 1 - 5

¹ Παῦλος, δοῦλος Θεοῦ, ἀπόστολος δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν Θεοῦ καὶ ἐπίγνωσιν ἀληθείας τῆς κατ’ εὐσέβειαν ² ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, ἣν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς Θεὸς πρὸ χρόνων αἰωνίων, ³ ἐφανέρωσε δὲ καιροῖς ἰδίοις τὸν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ὃ ἐπιστεύθην ἐγὼ κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ⁴ Τίτῳ γνησίῳ τέκνῳ κατὰ κοινὴν πίστιν· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ⁵ Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην,

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Β´ 15 - 15

¹⁵ Ταῦτα λάλει καὶ παρακάλει καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς· μηδείς σου περιφρονείτω.

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 1 - 2

¹ Ὑπομίμνησκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι, ² μηδένα βλασφημεῖν, ἀμάχους εἶναι, ἐπιεικεῖς, πᾶσαν ἐνδεικνυμένους πρᾳότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους.

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 12 - 15

¹² Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. ¹³ Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. ¹⁴ μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ¹⁵ Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.