Τί πρέπει νά διδάξουν οἱ γονεῖς στά παιδιά (2ο μέρος). Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τί πρέπει νά διδάξουν οἱ γονεῖς στά παιδιά (2ο μέρος). Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου,11.06.2010

Ὅσιος Γέρων Ἰερώνυμος τῆς Αἰγίνης, ὁ Καππαδόκης

Αγαπήστε τη σιωπή.

Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσο είναι όμορφη η σιωπή.

Μη κοιτάς να ικανοποίησης όλους τους ανθρώπους. Ό,τι και να κάνης δεν ικανοποιούνται. Να κάνης μόνον ό,τι θεωρείς αναγκαίο η καθήκον σου. Από τους ανθρώπους να μη απογοητεύεσαι. Μη περιμένεις να είναι τέλειοι. Κανένας δεν είναι τέλειος. Όλοι παλεύουμε με τα πάθη μας. Δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη ούτε εις τον εαυτόν του. Πόσον μάλλον εις τους άλλους. Άς φαίνονται καλοί, ας φαίνονται δυνατοί, ας φαίνονται σοφοί! Ποιος περίμενε, ο σοφός Σολομών να πέσει! Στα λέγω αυτά, όχι διά να περιφρονάς τους ανθρώπους. Είμεθα όλοι αδελφοί και οφείλομαι σεβασμό και αγάπη, αλλά διά να σε προφυλάξω, διά να προλάβω. Ή μπορεί και αργότερα, αυτά που τώρα σε λέγω, να σε βοηθήσουν. Εγώ δεν θα ‘μαι πάντα έδώ, διά να στα λέγω.

Σε λέγω: Δι’ ότι θέλεις και εις όποιον πειρασμό ή θλίψιν ευρέθης, παρακάλεσε τον Θεό, εις ανθρώπους μη εμπιστεύεσαι, μη ελπίζεις. Θα με ενθυμηθείς αργότερα και το επιθυμώ, δηλ. να με ενθυμάσαι, διά να βοηθείσαι, να γλυτώνεις. Θα δοκιμαστής και θα καταλάβεις αυτά πού τώρα σε λέγω. Πάντως μη φοβάσαι!

Είναι ωραίο να λησμονείς τον εαυτό σου και να προσεύχεσαι διά την σωτηρία των άλλων. Τούτο είναι μεγάλο πράγμα. Τούτο είναι για τον κάθε έναν, αλλά περισσότερο διά τον παπά.

Πτωχός να ζήσης και πτωχός να πεθάνεις. Αγάπησε την πτωχεία.

Θαυμαστό γεγονός μέ τόν Ἅγιο Γαβριήλ τόν διά Χριστόν σαλό

ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ ΜΕ ΤΌΝ ΑΓΙΟ ΓΑΒΡΙΉΛ ΤΌΝ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΌΝ ΣΆΛΟ.

Ένα βράδυ ένας ληστής επιτέθηκε στον αββά Γαβριήλ και ζήτησε χρήματα. Ο Αββάς του έδωσε ό,τι είχε, αλλά άρπαξε τον ιερατικό σταυρό στο στήθος του και άρχισε να τόν τραβάει. «Γιατί χρειάζεσαι τον σταυρό μου;» ρώτησε ο αββάς. «Θα το πουλήσω», απάντησε ο ληστής. Ο Αββάς είπε: «Αδελφέ μου, θα μαζέψω χρήματα και θα σου δώσω εκεί που ορίσεις, αλλά αυτός ο σταυρός δεν θα σε ωφελήσει». Σε απάντηση, χτύπησε τον αββά στο πρόσωπο και τράβηξε τον σταυρό, με αποτέλεσμα να σπάσει η αλυσίδα. Τρεις μέρες αργότερα, ένας άγνωστος έφερε έναν σταυρό με σπασμένη αλυσίδα στον πατέρα Γαβριήλ, προσφέροντάς τον να τον αγοράσει. «Πού τον πήρες αυτόν τον σταυρό;» ρώτησε ο Αρχιμανδρίτης.

Μεθοδεύουν τήν κατάργηση τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα, χάριν τοῦ ὁδοστρωτήρα τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Μεθοδεύουν την κατάργηση των Θρησκευτικών στα σχολεία, χάριν του οδοστρωτήρα της «Νέας Εποχής»!

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Σε πλήρη απαξίωση οδηγούν το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος κατάργησης τους.

Θρησκευτικά: Το μάθημα των Θρησκευτικών αναμφισβήτητα έχει δεχθεί έναν λυσσαλέο πόλεμο από τους γνωστούς αντιχριστιανικούς κύκλους κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ στην οριστική κατάργηση του, στα πλαίσια ενός οργανωμένου σχεδίου να εξοβελιστεί οτιδήποτε το Ορθόδοξο από τα Ελληνικά σχολεία.

Στρώνουν το έδαφος για το τέλος των Θρησκευτικών

Τελευταίο ύπουλο «χτύπημα», η γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, κατά την οποία προβλέπεται εξαίρεση από το μάθημα των Θρησκευτικών και για χριστιανούς Ορθόδοξους. Σύμφωνα με το σκεπτικό της ΑΠΔΠΧ, η απαλλαγή δεν είναι συνταγματικά ανεκτό να αφορά μόνο τους μη Χριστιανούς Ορθοδόξους, αλλά το ίδιο δικαίωμα πρέπει να έχουν και οι Ορθόδοξοι μαθητές.

Δημοκρατικότατο θα έλεγε κάποιος, διαβάζοντας την είδηση επιφανειακά. Βαθιά υποκριτικό και υστερόβουλο, θα έλεγε κάποιος αν έμπαινε στην ουσία του θέματος. Εφόσον η διδακτέα ύλη στα βιβλία των Θρησκευτικών οδεύει από το κακό στο χειρότερο από πλευράς Ορθόδοξης αγωγής, εάν η γνωμοδότηση της ΑΠΔΠΧ γίνει τελικά αποδεκτή από το υπουργείο Παιδείας, οι Ορθόδοξοι μαθητές θα έχουν πλέον δικαίωμα να απέχουν σε περίπτωση που δεν συμφωνούν με το περιεχόμενο του μαθήματος.

Αυτό ακριβώς αφήνει ελεύθερο πεδίο στο να αλλοιωθεί ακόμη περισσότερο το περιεχόμενο των βιβλίων, ούτως ώστε να βρουν σημαντικούς λόγους να απέχουν και οι Ορθόδοξοι μαθητές, όπως πράττουν και οι μη Ορθόδοξοι. Οι τέλειες συνθήκες δηλαδή για να υποβαθμιστεί έως την πλήρη ανυπαρξία το μάθημα των Θρησκευτικών.

Θαυμαστή εὕρεση νεροῦ στό Μήλεσι, Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

34. Θαυμαστή εὕρεση νεροῦ στό Μήλεσι, Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 13-12-2018

[Μάρκ. 9,10:15]

«Εἶχα τήν ἐπιθυμία μέσα μου νά φτιάξω ἕνα μοναστήρι», διηγεῖται ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Ὄνειρό μου παλιό ἦταν νά φτιάξω ἕνα μοναστήρι. Νά εἶναι ἕνα πνευματικό ἐργαστήριο, ὅπου θ' ἁγιάζονται καί θά καλλιεργοῦνται ψυχές καί θά δοξάζουν ἀδιαλείπτως τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Θά ἤθελα νά εἶναι τό κέντρο πού θά καταφεύγουν πονεμένοι καί ταλαιπωρημένοι ἄνθρωποι καί θά βρίσκουν παρηγοριά καί ἐνίσχυση καί θεραπεία.

Ἐπί χρόνια, λοιπόν, ὅταν μέναμε στά Τουρκοβούνια μέ τήν ἀδελφή μου καί τήν ἀνεψιά μου εἴχαμε μηχανές καί δουλεύαμε. Ναί, πλέκαμε φανέλες. Τά χρήματα τά μαζεύαμε γι' αὐτόν τόν σκοπό. Κάναμε μεγάλη οἰκονομία στό φαγητό, στά ροῦχα, σέ ὅλα. Ἔτσι, τά πρῶτα κτήματα τά πήραμε μ' αὐτά τά χρήματα. Στή συνέχεια, δώσανε καί δίνουν οἱ χριστιανοί, πού ἔχουν ἐκτιμήσει αὐτό τό ἔργο, χρήματα ἀλλά καί προσωπική ἐργασία.

Ἀπό χρόνια, λοιπόν», διηγεῖται ὁ Ἅγιος, «ἔψαχνα νά εὕρω τόν κατάλληλο τόπο. Ποτέ δέν ἤθελα νά καταφεύγω σέ μεσίτες γιά κτήματα. Πῆγα σέ διάφορα μέρη. Ἤθελα νά εἶναι ὑπήνεμο τό μέρος ἀλλά καί μέ θέα. Προσευχόμουν, κατά τή συνήθειά μου, νά μέ ὁδηγήσει ὁ Θεός. Ἤθελα νά μέ βεβαιώσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ γι' αὐτό. Ἔλεγα συνεχῶς τήν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...». Τελικά ὁ Θεός ἔδειξε τή γνωστή τοποθεσία στό Μήλεσι, πάνω στό λόφο, νά χτίσουμε τό μοναστήρι. Ἕνας τσοπάνος μέ πληροφόρησε ὅτι ὁ τόπος αὐτός ὀνομάζεται «Ἁγια- Σωτήρα». Μοῦ ἄρεσε αὐτή ἡ τοποθεσία.

Πῆγα στό κτῆμα», λέει ὁ Ἅγιος, «καί προσευχήθηκα. Εἶχα τήν ἐπιθυμία νά μάθω ἄν εἶχε νερό. «Βλέπω», λέγει, (ἔβλεπε ὁ Ἄγιος μέ τό διορατικό χάρισμα), «βλέπω» ὅτι εἶχε νερό καί πολύ καλό μάλιστα. Ἀλλά ἤτανε τό «εἶδα» -λέει- πολύ βαθιά. «Εἶδα» καί σ' ἄλλα σημεῖα νερό∙ ἦταν τό ἴδιο νερό. Χαμηλότερα, σέ ἀπόσταση ἑνάμισι χιλιόμετρο ἀπ' τήν κορυφή τοῦ λόφου, τό νερό δέν ἦταν τόσο βαθιά. Ὁπότε σκέφθηκα ν' ἀγοράσω κι ἐκεῖ ἕνα οἰκόπεδο, ν' ἀνοίξω ἕνα πηγάδι, γιά ν' ἀνεβάσω τό νερό στό κτῆμα πού θά ἔχτιζα στό μοναστήρι. Ἐξασφάλισα λοιπόν, τό νερό μέ τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ.

Μετά πρόσεξα, ἄν ἐκεῖ μπορεῖ ν' ἀνοίξει δρόμος, νά πάει ρεῦμα, τηλέφωνο. Κοίταξα ἄν εἶναι μεσημβρινό, ἄν εἶναι ὑπήνεμο, ἄν δέν τό χτυπάει ὁ βοριᾶς, ἄν ἔχει ὑγρασία.

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς: "Χωρὶς θρησκεία καὶ ἑλληνικὴ γλώσσα, διαλύεται ἡ Πατρίδα μας"

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἤθελε νὰ διδάσκεται ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα, στὴν ὁποία εἶναι γραμμένο τὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως ἔλεγε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἤθελε νὰ μάθουν ὅλα τὰ παιδιὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἵδρυσε, Ἑλληνικὰ Σχολεῖα. Διότι γνώριζε ὅτι, ἂν σταματήσουν «νὰ μαθαίνουν Ἑλληνικὰ μέσω τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων», θὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ τὶς ρίζες τους, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ Ἔθνος τους. Γιατί χωρὶς Παιδεία θὰ χάσουν καὶ Θρησκεία καὶ Πατρίδα. Ἦρθε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν χρῆσι τῆς ἀλβανικῆς καὶ βλάχικης γλώσσας, διότι ὑποχωροῦσε ἡ ἑλληνική. Στὸ Μέτσοβο ἐπὶ παραδείγματι τοὺς προέτρεψε νὰ διατηρήσουν τὴν χριστιανικὴ θρησκεία καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, διότι χωρὶς αὐτὰ τὰ δύο «διαλύεται ἡ Πατρίδα μας». Εἶπε ὅτι, ἂν διατηρηθοῦν αὐτά, ὁ Θεὸς θὰ φέρη καλύτερες μέρες γιὰ τὴ χώρα μας.

Χάρισμα προφητείας

Ὁ Ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ἦταν ἀκόμη καὶ μεγάλος...Προφήτης. Προφήτης καὶ μὲ τὴν εὐρεία καὶ μὲ τὴν στενὴ ἔννοια. Ὑπῆρξε ἀληθινὰ πνευματοφόρος, ἐνδεδυμένος «δύναμιν ἐξ ὕψους». Ἄνδρας χαρισματικός, μεγίστης ἁγιοπνευματικῆς ἐμβελείας. Βεβαίως πολλὲς φορὲς ὁ προφητικός του λόγος δὲν ἦταν ἀρεστὸς στοὺς ἀνθρώπους, ὅμως εἶχε δύναμι, θεία δύναμι.

Δὲν προεφήτευσε μόνο τὴν ἀποτίναξι τοῦ ζυγοῦ («τὸ ποθούμενο» ὅπως τὸ ὠνόμαζε καὶ συνεννοεῖτο ἔτσι μὲ τοὺς ἀκροατᾶς, γιὰ νὰ μὴν καταλαβαίνουν οἱ Τοῦρκοι τί ἐννοοῦσε), ἀλλὰ τοὺς ἔδινε καὶ σημάδια γιὰ τὸ πότε θὰ γίνη τοῦτο. Πολλὲς προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἀναφέρονται στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ 1940, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες ἐθνικὲς καταστάσεις.

Ἡ Ἁγία νεομάρτυς Ραφαηλία τοῦ Tσιγίριν καί τα φρικτά μαρτύριά της (+1926)

Τον Αύγουστο του 1926, στην ουκρανική πόλη Τσιγίριν, έξι μέλη της τοπικής οργάνωσης ''Ο άθεος'',μετά από ένα γερό μεθύσι, οργάνωσαν μία φριχτή '' δίκη'' της ηγουμένης της Μονής της Αγίας Τριάδος,της μοναχής Ραφαηλίας, 49 ετών τότε.

Μες στην νύχτα όρμησαν στα κελιά των μοναχών και τράβηξαν έξω την ηγουμένη.Την έδεσαν σ'ένα δέντρο και του έβαλαν φωτιά διατάζοντάς την παράλληλα να βγάλει τον σταυρό της και να τους δώσει τα ιερά σκεύη της μονής. Βλέποντάς τα αυτά οι μοναχές, αμέσως έβγαλαν έξω την εικόνα της Παναγίας ''η Αφλεκτος Βάτος'' παρακαλώντας την Παναγία να τις βοηθήσει. Αμέσως ξέσπασε μία δυνατή βροχή!.Οι βασανιστές τότε με μεγαλύτερη λύσσα φόρτωσαν την μοναχή Ραφαηλία σε μία άμαξα και την πήγαν στο σφαγείο της πόλης.

Εἶπε γέρων...

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ.«Την Ημέρα της Κρίσεως θα ακούσουμε τη ζωή μας να αφηγείται ο Φύλακας Άγγελος...»

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/08/blog-post_863.html

2 Σεπτεμβρίου. Μάμαντος μάρτυρος (γ ́ αἰ.), Ἰωάννου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ νηστευτοῦ (†595). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16).

Β Κορ. 7,10        ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.

Β Κορ. 7,10               Ωφέλειαν πνευματικήν σας έφερεν η λύπη αυτή. Διότι η κατά Θεόν λύπη κατεργάζεται την ειλικρινή μετάνοιαν, δια την οποίαν ποτέ δεν θα μεταμεληθή ο λυπούμενος και η οποία φέρει ως καρπόν την σωτηρίαν. Η λύπη όμως, την οποίαν δια της αμαρτίας του προκαλεί ο κόσμος, έχει ως καρπόν και αποτέλεσμά της τον θάνατον τον πνευματικόν.