Προσέξτε τά παιδιά σας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

α) Πρέπει νά λέμε τό ὄνομα μᾶς ὅταν κοινωνοῦμε; , β)Γιά τήν μασκοφορία ἀπό ὅσους διακονοῦν στόν ναό

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὅταν ὁ ἱερέας δέν μνημονεύει τόν ἐπίσκοπο του, ὁ πιστός μπορεῖ νά κοινωνήσει; ,Ἀρχ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὁ πνευματικός ὀφείλει νά κατευθύνει Ἁγιογραφικά καί Πατερικά, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τά πάθη καί ἡ καταπολέμησή τους- Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 Τά πάθη καί ἡ καταπολέμησή τους- Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

«Ὅταν τό ἀκάθαρτο πνεῦμα βγεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο, περνάει μέσα ἀπό ἄνυδρους τόπους καί ζητάει ἀνάπαυση καί δέν βρίσκει.» Ματθαῖος (12:43-45)

 «Ὅταν τό ἀκάθαρτο πνεῦμα βγεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο, περνάει μέσα ἀπό ἄνυδρους τόπους καί ζητάει ἀνάπαυση καί δέν βρίσκει.» Ματθαῖος (12:43-45)

Ἄν εἶσαι φιλομαθής γίνε καί φιλόπονος, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου ,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 468. Ἄν εἶσαι φιλομαθής γίνε καί φιλόπονος, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 11-11-2022

Κυριακή Η Λουκᾶ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.10,25-37]

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς»

Ακούσαμε, αδελφοί μου, στο Ευαγγέλιο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να λέει: «Κατέβαινε κάποιος άνθρωπος από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε στα χέρια ληστών· αυτοί αφού τον έγδυσαν από τα ρούχα του, τον χτύπησαν γεμίζοντάς τον με πληγές και τον παράτησαν μισοπεθαμένο. Ένας ιερέας κι ένας Λευίτης, περνώντας από εκείνο τον δρόμο, αν και τον είδαν, τον προσπέρασαν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Ένας Σαμαρείτης όμως που ήρθε στον τόπο αυτό, όταν τον είδε τον σπλαχνίστηκε, και αφού έβαλε λάδι και κρασί και τα ανακάτεψε, τα έβαλε στις πληγές του, έδεσε προσεκτικά τα τραύματά του, κι αφού τον έβαλε πάνω στο δικό του ζώο, τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο και έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: ‘’Φρόντισε τον άνθρωπο αυτόν και αν ξοδέψεις περισσότερα, εγώ όταν θα επανέλθω, θα σου τα αποδώσω’’». Ας δούμε λοιπόν το νόημα της παραβολής και με συνετή καρδιά κατανοώντας το σε βάθος, ας γνωρίσουμε τα μυστήρια του Θεού.

«Άνθρωπος» είναι ο Αδάμ· «Ιερουσαλήμ» είναι η επουράνια πολιτεία και η σύνεση· «Ιεριχώ» δε ο κόσμος. Όσο λοιπόν ο Αδάμ, πριν από την παρακοή, είχε το επουράνιο φρόνημα και τον ισάγγελο τρόπο συμπεριφοράς, ανεμπόδιστη είχε την είσοδο και την κατοικία και τη ζωή στην επουράνια πόλη Ιερουσαλήμ, εφαρμόζοντας τις εντολές του Θεού, και κανείς δεν τον νικούσε, ούτε τον τραυμάτιζε. Όταν όμως παράκουσε τον Θεό και δε φύλαξε την εντολή Του, αλλά παρασύρθηκε από το φίδι, τότε κατέβηκε στην «Ιεριχώ», δηλαδή στη γη, και απασχολούνταν με τις εργασίες της γης· γιατί η Ιερουσαλήμ ερμηνεύεται ως ανάβαση, ενώ η Ιεριχώ ως κατακλυσμός. Κατέβηκε λοιπόν από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, από τη ζωή δηλαδή των ουρανών, στη ζωή όπου επικρατεί η απάτη του διαβόλου.

Πράγματι όταν κάποιος φυλάσσει τις εντολές του Θεού, τότε ζει ως πολίτης στους ουρανούς, όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν(:Η συμπεριφορά και τα φρονήματα των κοσμικών ανθρώπων είναι τελείως αντίθετα με τα δικά μας· διότι η δική μας πατρίδα, των πιστών μαθητών του Κυρίου, και τα δικά μας πολιτικά δικαιώματα είναι στους ουρανούς, από όπου με πολύ πόθο περιμένουμε τον Σωτήρα μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό)» [Φιλιππ.3,20].

Κατέβηκε από τη δόξα στην αδοξία, από τον παράδεισο της απολαύσεως στη γη με τα αγκάθια, από τη ζωή στον θάνατο· «ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ»(:διότι από την ημέρα που τυχόν φάτε από αυτό το δένδρο», λέει, «θανάτῳ ἀποθανεῖσθε(:θα σας κυριαρχήσει ο θάνατος)»[Γέν.2,17], δηλαδή η αμαρτία· επειδή η αμαρτία, η παρακοή στο θέλημα του Θεού είναι θάνατος της ψυχής. Κατέβηκε από τη δικαιοσύνη του Παραδείσου, από την αγιοσύνη του ουρανού και ήρθε στην Ιεριχώ, δηλαδή στο βάραθρο της παρακοής, στον θάνατο στον οποίο οδηγεί η αμαρτία. Και «πέφτει στα χέρια των ληστών», δηλαδή του διαβόλου και των δυνάμεών του.

Κέλτικο Λειμωνάριο:Νυκτερινό θαῦμα

Νυκτερινὸ θαῦμα

Συνήθιζε ὁ Κάθμπερτ νὰ ἀπομακρύνεται τὸ σούρουπο μόνος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, καὶ πρὸς τὸ τελείωμα τῆς νύχτας ἐπέστρεφε στὴ μονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἄρχιζε ἡ λατρευτικὴ σύναξη.

Κάποιο βράδυ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς βλέποντάς τον νὰ βγαίνει ἀθόρυβα ἔξω, ἀκολούθησε λάθρα τὰ βήματά του, γιὰ νὰ δεῖ ποῦ ἤθελε νὰ πάει καὶ τὶ σκοπὸ εἶχε. Ὁ Κάθμπερτ ἔφθασε στὴ θάλασσα. Μπῆκε μέσα στὸ νερό, μέχρι ποὺ τὰ βουβὰ κύμα στὶς ἀκτὲς τῆς ὁποίας ἦταν κτισμένο τὸ μοναστήρι.

τα μόλις κάλυπταν τὸν λαιμὸ καὶ τοὺς ὤμους, καὶ ἔμεινε ἐκεῖ τὶς ὧρες τῆς σκοτεινῆς νύχτας, νήφων καὶ ψάλλων μὲ τὸν ἦχο τῶν κυμάτων. Καθὼς πλησίαζε τὸ χάραμα, βγῆκε πάλι στὴν ἀκτὴ καὶ συνέχισε τὴν προσευχὴ γονατιστός. Τότε ἦταν ποὺ βγῆκαν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς θάλασσας δύο ἐνυδρίδες καὶ ἔπεσαν μπροστά του στὴν ἄμμο καὶ ἄρχισαν νὰ θερμαίνουν τὰ πόδια του μὲ τὴν ἀνάσα τους καὶ ἔκαναν νὰ τὰ σκουπίσουν μὲ τὴ γούνα τους. Καὶ ὅταν τελείωσαν τὶς ὑπηρεσίες τους, ἔλαβαν τὴν εὐλογία του καὶ γλύστρησαν πίσω στὰ οἰκεῖα νερά. Ὁ Κάθμπερτ τότε ἐπέστρεψε καὶ ἔψαλε μὲ τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ὀρθρινοὺς ὕμνους τὴν κανονισμένη ὥρα.

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: Στὶς θλίψεις νὰ ἐμπιστευόμαστε στὴν σοφία καὶ στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

Οὔτε οἱ δαίμονες, οὔτε τὰ θηρία ποὺ βλάπτουν τοὺς ἀνθρώπους, οὔτε οἱ κακοὶ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ ἐκπληρώσουν τὸ θέλημά τους, ὥστε νὰ ἀφανίσουν καὶ νὰ καταστρέψουν τοὺς ἄλλους, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός, ποὺ κυβερνᾶ τὸν κόσμο, καὶ ἂν δεν ορίσει μέχρι πιὸ σημεῖο μποροῦν νὰ βλάψουν. Γιατί ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ ἐνεργοῦν μὲ ἀπεριόριστη ἐλευθερία· γιατί ἂν γινόταν αὐτό, δὲ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσει κανένα ζωντανὸ πλάσμα. Ὁ Κύριος δὲν ἀφήνει τὰ κτίσματά του νὰ τὰ πλησιάσει ἡ δύναμη τῶν δαιμόνων καὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ τὰ βλάψουν κατὰ τὸ θέλημά τους. Γιὰ τοῦτο, νὰ λὲς πάντα στὴν ψυχή σου: Ἔχω φύλακα τὸ Θεό ποὺ μὲ φυλάει, καὶ κανένα φθοροποιὸ κτίσμα δὲν μπορεῖ... νὰ παρουσιασθεῖ μπροστά μου, παρὰ μόνο ἂν ἔχει τὴν ἄδεια τοῦ Θεοῦ. Πίστεψε, ἀκόμη, πὼς δὲν τολμοῦν οὔτε νὰ φανοῦν στὰ μάτια σου, οὔτε νὰ σὲ κάνουν νὰ ἀκούσεις μὲ τ’ αὐτιά σου τὶς ἀπειλές τους. Γιατί, ἂν εἶχαν ἄδεια ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ἐνεργοῦν ἀπεριόριστα τὸ κακό, δὲ θὰ χρειάζονταν τὰ λόγια τους γιὰ νὰ σὲ φοβίσουν, ἀλλὰ θὰ ἐκπλήρωναν κατ’ εὐθείαν τὸ ἔργο τους σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά τους.

Καὶ πάλι νὰ λὲς στὸν ἑαυτό σου: ἐὰν εἶναι θέλημα τοῦ Κυρίου μου νὰ ἐξουσιάσουν τὸ πλάσμα του οἱ πονηροὶ δαίμονες καὶ ἄνθρωποι, κι αὐτὸ τὸ δέχομαι μὲ χαρά, σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ δὲ θέλει νὰ καταργήσει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου του. Καὶ ἔτσι στοὺς πειρασμούς σου θὰ γεμίσεις ἀπὸ χαρά, γνωρίζοντας μὲ βεβαιότητα, ὅτι σὲ κυβερνᾶ καὶ σὲ κατευθύνει μέσα στοὺς πειρασμοὺς τὸ νεῦμα τοῦ Κυρίου. Λοιπόν, στήριξε τὴν καρδιά σου ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριο, καὶ μὴ φοβηθεῖς οὔτε ἀπὸ φόβο νυχτερινό, οὔτε ἀπὸ βέλος ποὺ ἐκτοξεύεται τὴν ἡμέρα· γιατί λέει ἡ Γραφὴ, πὼς ἡ πίστη τοῦ δικαίου στὸ Θεὸ ἐξημερώνει τὰ ἄγρια θηρία καὶ τὰ κάνει σὰν τὰ πρόβατα. (12).

Νὰ εὐγνωμονοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ τὶς θλίψεις καὶ νὰ τὶς ὑπομένουμε μὲ χαρά, γιατί μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός.

Κυριακή Η Λουκᾶ. «Ἡ παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου:ἡ Ἐκκλησία ὡς πανδοχεῖον, ἰατρεῖον, κιβωτός σωτηρίας».

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10, 25-37]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ:

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-11-1981]

[Β 60]

Και μόνη, αγαπητοί μου, η παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που ηκούσαμε σήμερα στην ευαγγελικήν περικοπήν, αν εγράφετο, μαζί με την άλλη παραβολή του ασώτου υιού, θα ήτο αρκετό να μας δώσει ένα θαυμάσιο διάγραμμα της πτώσεως του ανθρώπου, της αγάπης του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτό το βλέπομε ιδίως σήμερα, όπου, όπως αναφέρεται, κάποιος άνθρωπος κατήρχετο από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, που γεωγραφικά η Ιερουσαλήμ είναι υψηλοτέρα της Ιεριχούς. Η Ιερουσαλήμ είναι ο τύπος του αρχεγόνου Παραδείσου· και η Ιεριχώ είναι η γη της απαθλιώσεως και της αποστασίας. Η πτώσις εις τους ληστάς δεν είναι παρά η πτώσις του ανθρώπου στα χέρια των δαιμόνων και των παθών. Ακόμα, ο ιερεύς και ο Λευίτης που προσέρχονται, περνούν, παρέρχονται, αλλά δεν δύνανται να βοηθήσουν, είναι ο τελετουργικός νόμος, ο ηθικός νόμος, αν θέλετε, ακόμη και η φιλοσοφία.

Περνάει ο καλός Σαμαρείτης. Είναι ο Ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Παραδίδει τον τραυματίαν αυτόν, που έπεσε στα χέρια των ληστών, που είναι η ανθρωπότητα, στο Πανδοχείον που λέγεται Εκκλησία. Και το οποίον πανδοχείον δέχεται τους πάντας και στο οποίον πανδοχείον έτυχε θεραπείας αυτός που έπεσε εις τους ληστάς, δηλαδή η ανθρωπότης, και που η Εκκλησία είναι πανδοχείον, είναι ιατρείον, αλλά και σωστική Κιβωτός.

Εκεί που πέφτει όλο το βάρος της παραβολής είναι το πρόσωπον του Σαμαρείτου και το πανδοχείον. Εκεί πέφτει όλο το βάρος. Θα παρακαλέσω ας προσέξομε. Είναι η Εκκλησία το πανδοχείον. Πράγματι, η Εκκλησία είναι ένα πανδοχείον. Όπως θα γνωρίζετε, στην παλιά εποχή δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, παρά μόνον πανδοχεία· διότι στο πανδοχείο εδέχοντο κάθε άνθρωπο, είτε καλοντυμένον, είτε κακοντυμένον, είτε πλούσιον, είτε πτωχόν. Εάν σήμερα πάει ένας κουρελής, ένας ζητιάνος, σε ένα ξενοδοχείο, όχι και πολυτελές, αλλά και τρίτης κατηγορίας, αν θέλετε, δεν θα γίνει δεκτός ο ζητιάνος, με τα βρώμικα και… κουρελιασμένα του ρούχα. Στο πανδοχείο εγίνοντο όλοι δεκτοί. Όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και ζώα. Διότι ήσαν οι περαστικοί ταξιδιώτες που είχαν τα ζώα τους. Έτσι, οδηγούσαν τα ζώα τους εις τους στάβλους του πανδοχείου, αυτοί δε στα καταλύματα, στα δωμάτια του πανδοχείου. Έτσι, το πανδοχείο ήτο ό,τι λέει και η λέξις, ό,τι λέει το όνομά του. Εδέχετο τους πάντας και τα πάντα.

Ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή 13-11-2022

Σύν Θεῷ τήν Κυριακή το βράδυ θά πραγματοποιηθεῖ ἀγρυπνία γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στό παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 21.00 ἔως 22.30

Κυριακή Η Λουκᾶ. Μνήμη Ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ

ΜΝΗΜΗ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ[:Εβρ.7,26-28 και 8,1-2]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος(:Aντικαταστάθηκε λοιπόν η λευιτική ιεροσύνη. Διότι τέτοιος και με τέτοιες ιδιότητες Αρχιερέας μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και ανέγγιχτος από την αμαρτία. Και όσο ζούσε στη γη, ήταν τελείως χωρισμένος και ανέγγιχτος από τις αμαρτίες των ανθρώπων, επειδή ήταν απόλυτα αναμάρτητος· επιπλέον όμως τώρα και επειδή ανυψώθηκε πάνω από τους ουρανούς και κάθεται στα δεξιά του Θεού)»[Εβρ.7,26].

Βλέπεις ότι όλα έχουν λεχθεί για την ανθρώπινη φύση του Κυρίου; Όταν όμως λέγω «ανθρώπινη φύση», εννοώ αυτήν που έχει θεότητα· δεν τη χωρίζω, αλλά αφήνω να σκέπτεται κανείς αυτά που πρέπει. Είδες τη διαφορά του αρχιερέα; Ανακεφαλαίωσε όσα λέχθηκαν παραπάνω, λέγοντας : « Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας(: Και να μην περάσει ποτέ από τον νου μας ότι αφού Αυτός είναι τώρα στους ουρανούς, δε θα δείξει ενδιαφέρον για μας· διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπαθήσει στις ηθικές και φυσικές αδυναμίες μας, επειδή τάχα δεν γνωρίζει τα όσα μας συμβαίνουν ή επειδή υψώθηκε τόσο πολύ· αλλά έχουμε αρχιερέα ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς, με όλους τους τρόπους που μπορεί να δοκιμαστεί η ανθρώπινη φύση. Έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς εξ ολοκλήρου όμοια με εμάς, χωρίς όμως να υποπέσει σε καμία αμαρτία)»[Εβρ.4,15].

«Τοιοῦτος γὰρ ἀρχιερεύς(:Τέτοιος λοιπόν αρχιερέας)», λέγει, «ἡμῖν ἔπρεπεν· ὅσιος, ἄκακος(:μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία)». Τι σημαίνει «ἄκακος»; Απονήρευτος· όχι ύπουλος. Και ότι είναι τέτοιος άκου τον προφήτη που λέγει: «ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ(:δε διέπραξε καμία παρανομία, ούτε βρέθηκε ποτέ δόλος και ψεύδος στο στόμα Του)» [Ησ. 53,9]. Θα μπορούσε λοιπόν να το πει αυτό κανείς για τον Θεό; Δεν ντρέπεται όμως να λέγει ότι ο Θεός δεν είναι ύπουλος, ούτε δολερός; Για τον Θεό βέβαια που έγινε άνθρωπος θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένο. «ὅσιος, ἀμίαντος(:ευσεβής και άγιος, αμόλυντος)». Και αυτό δεν θα μπορούσε να το πει κανείς για τον Θεό, γιατί έχει φύση που δεν μολύνεται.

«κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν(:χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και ανέγγιχτος από την αμαρτία)». Αυτό λοιπόν μόνο δείχνει τη διαφορά ή και η ίδια η θυσία; Ασφαλώς και η θυσία. Πώς; Λέγει: «ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας(:Αυτός ο νέος αρχιερέας δεν έχει ανάγκη, όπως οι αρχιερείς του νόμου, να προσφέρει κάθε μέρα θυσίες πρώτα για τις δικές Του αμαρτίες και έπειτα για τις αμαρτίες του λαού. Δεν έχει ανάγκη να προσφέρει θυσίες για τον εαυτό Του, διότι ήταν αναμάρτητος. Δεν έχει ανάγκη να προσφέρει κάθε μέρα θυσίες, και για τον λαό Του, διότι αυτό το έκανε μία για πάντα θυσιάζοντας τον εαυτό Του για χάρη του λαού Του)»[Εβρ.7,27].

Ἅγιος Μάρτυς Γόρδιος

Άγιος Μάρτυς Γόρδιος.

3 Νοεμβρίου.

Καὶ τὶς παρέλθῃ Γόρδιον τὸν ὁπλίτην, Πρὸς φρικτὸν ὅπλον στερρὸν ἄνδρα τὸ ξίφος; Τμηθεὶς ἀμφὶ τρίτῃ πέσε Γόρδιος ἐν κονίησιν.

Ο Άγιος Γόρδιος καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και ήταν διακεκριμένος αξιωματικός του στρατού του αυτοκράτορα της Ανατολής Λικινίου, ο οποίος το 314 ήλθε σε πόλεμο μετά του Μέγα Κωνσταντίνου. Και επειδή ο Κωνσταντίνος έδειχνε φανερή συμπάθεια προς τους Χριστιανούς, ο Λικίνιος αποφάσισε να περιποιηθεί τους ειδωλολάτρες με την προοπτική να τους κινήσει κάποια μέρα εναντίον του αντιπάλου του. Γι' αυτό, έδιωξε από την Αυλή και το στρατό, όλους τους χριστιανούς και διέταξε να κλείσουν και να γκρεμισθούν πολλές εκκλησίες. Επέβαλε μάλιστα, αυστηρές ποινές σ' όλους όσους αντιστέκονταν.

Τότε λοιπόν απομακρύνθηκε και ο Γόρδιος από το στρατό. Αποσύρθηκε σ' ένα όρος, όπου περνούσε τον καιρό του με προσευχή, μελέτη και σωματική εργασία. Αλλά οι πληροφορίες που έπαιρνε ήταν, ότι ο Λικίνιος επέμενε στις σκληρές διώξεις κατά των χριστιανών. Κατέβηκε λοιπόν μια νύχτα με την απόφαση να φωνάξει εναντίον της αδικίας και υπέρ του Χριστού. Να στιγματίσει τη διαγωγή του αυτοκράτορα, ο οποίος έκανε τόσο ανίερη κατάχρηση της εξουσίας του εναντίον όχι μόνο της αλήθειας, αλλά και του ιερότατου δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας. Έτσι λοιπόν, κάποια μέρα που όλοι οι επίσημοι ήταν μαζεμένοι στο θέατρο, ο Γόρδιος έκανε πράξη όλα τα παραπάνω, με αποτέλεσμα να αποκεφαλισθεί επί τόπου. Ήταν το έτος 320 μ.Χ.

Συμπληρωματικά στοιχεία.

Κατά την 3η Ιανουαρίου εκάστου έτους, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Γορδίου, οπότε, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρεται εις αυτόν τον Μάρτυρα της Πίστεως με τα εξής λόγια:

Ὅσο γρηγορότερα κατακτᾶ τούς ἀνθρώπους ἡ ἀθεΐα καί ἡ ἀνηθικότητα, τόσο ἀναπόφευκτα πέφτουν τά βασίλεια καί ἐξολοθρεύονται οἱ λαοί.

Εάν δεν οπλιζόμεθα και δεν πολεμούμε εναντίον των παθών που κρύβονται μέσα μας, η κοινή παρανομία θα προκαλέσει την Δίκαιη οργή του Θεού. Θα επιτρέψει πολέμους! Δεν υπάρχει πάνω στη γη κανένα βασίλειο ασάλευτο. Όσο γρηγορότερα κατακτά τους ανθρώπους η αθεΐα και η ανηθικότητα, τόσο αναπόφευκτα πέφτουν τα βασίλεια και εξολοθρεύονται οι λαοί.

Πόσο θα παραμείνει ακόμη ο ασεβής κόσμος πάνω στη γη που έγινε κατοικία της αμαρτίας και που ποτίσθηκε με το αίμα τόσων αθώων;

Κέλτικο Λειμωνάριο: Ἀρετές

ΑΡΕΤΕΣ

Τὸ σῶμα εἶναι ἡ κατοικία τῆς ψυχῆς.

Ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ κατοικία τοῦ νοῦ.

Ὁ νοῦς εἶναι ἡ κατοικία τῆς καρδιᾶς.

καρδιὰ εἶναι ἡ κατοικία τῆς πίστεως.

Ἡ πίστη εἶναι ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ.

Θεὸς εἶναι ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου.

12 Νοεμβρίου. Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (†616-620)· Νείλου ὁσίου τοῦ ἀσκητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ε΄ 1-10).

Β Κορ. 5,1          Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Β Κορ. 5,1                 Δια τούτο ούτε καταβαλλόμεθα ούτε αποκάμνομεν από τας θλίψεις, τους κινδύνους και τας ταλαιπωρίας. Διότι γνωρόζομεν καλά ότι, εάν η επίγειος κατοικία της ψυχής μας, σαν προσωρινή σκηνή που είναι, διαλυθή από τον θάνατον, έχωμεν άλλην οικοδομήν ετοιμασμένην από τον Θεόν, οικίαν που δεν την έχουν κάμει ανθρώπινα χέρια, δηλαδή το αθάνατον και ένδοξον σώμα μας, που θα είναι αιώνιον στους ουρανούς.