Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 03-07-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. δ΄ 13 - 25 

δ΄ 13 - 25
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ζ΄ 21 - 23

Ζ΄ 21 - 23
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τά γνωρίσματα-χαρίσματα τοῦ ἀληθινά θεραπευμένου ἀνθρώπου

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Τά γνωρίσματα-χαρίσματα τοῦ ἀληθινά θεραπευμένου ἀνθρώπου

Ὁ Γέροντας ζοῦσε μέσα στ’ ἄστρα, μές στό ἄπειρο, στόν οὐρανό. Ζοῦσε ὑπέρ φύσιν, ἦταν «καινή κτίσις».

Τό χάρισμα τῆς διοράσεως, ποτέ δέν τό εἶχε ἐπιθυμήσει. Οὔτε ζήτησε ποτέ, ἀπ’ τόν Θεό νά τοῦ ἀποκαλύψει κάτι. Ὅταν ὅμως ἀναγνώρισε ὅτι τοῦ εἶχε δοθεῖ, ἡ ζωή του ἄλλαξε καί ἦταν ὅλος χαρά καί ἀγαλλίαση. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πολλαπλασίασε ὅλα τά χαρίσματα. «Ἔβλεπε» πολλά πράγματα, ἀλλά δέν μιλοῦσε, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἴδιος¹.

Ποιά ἰατρεία πρέπει νά μεταχειριζώμαστε γιά νά μήν ἐνοχλούμαστε στά σφάλματα καί τίς ἀδυναμίες μας

       Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤ΄ Ποιά ἰατρεία πρέπει νά μεταχειριζώμαστε γιά νά μήν ἐνοχλούμαστε στά σφάλματα καί τίς ἀδυναμίες μας

Αν κάποτε πέσης σε κάποιο σφάλμα συγγνωστό ή στα λόγια ή στα έργα, δηλαδή να συγχισθής με κάποιο γεγονός που θα σου συμβή, ή κατακρίνης ή ακούσης να κατακρίνουν άλλοι, ή φιλονικήσης με κάποιον ή δείξης ανυπομονησία ή περιέργεια ή υποψία άλλων ή πέσης σε αμέλεια, δεν πρέπει πλέον να συγχίζεσαι ούτε να απελπίζεσαι και να λυπάσαι συλλογιζόμενος εκείνο που έκανες, άλλοτε νομίζοντας ότι δεν πρόκειται να γλυτώσης από τέτοιες αδυναμίες, άλλοτε ότι οι ατέλειές σου είναι αιτία αυτών και η αδύνατη προαίρεσίς σου, και άλλοτε βάζοντας στο νού σου ότι δεν βαδίζεις πραγματικά στην οδό του Πνεύματος και στην οδό του Κυρίου, και φορτώνεις με χίλιους φόβους την ψυχή σου σε κάθε τι που συμβαίνει από λύπη και μικροψυχία σου.

Έτσι τι ακολουθεί;

Ἅγιος Στέφανος ὁ Μεγάλος Ἡγεμόνας τῆς Μολδαβίας (1434-1504)

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΗΓΕΜΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ
(1434-1504)
Η μνήμη του τιμάται στις 2 Ιουλίου
(Υπό μητροπολίτου Κράγιοβας Νέστορος) 

Ο πανένδοξος ηγεμών της Μολδαβίας Στέφανος, γεννήθηκε το 1434 από ευσεβείς χριστιανούς, τον Μπογδάνο Βόντα, γιο του Αλεξάνδρου του Καλού, από το γένος των Μουσάτ, και από την Όλτεα Μαρία, που καταγόταν από το γένος των Μπασαράμπ. Η μητέρα του Μαρία, μετά τον απάνθρωπο θάνατο του ανδρός της στο Ρεουσένι, εφόρεσε μαύρα ρούχα και παρακαλούσε αδιάκοπα τον Θεό για την μακαρία ανάπαυσι του ευσεβούς ηγεμόνος και ανδρός της και για την προστασία του γιου της Στεφάνου.

Ο νεαρός Στέφανος ως άξιο βλαστάρι ηγεμονικής οικογενείας, έλαβε από την νεότητά του μία θεμελιώδη παιδεία στο κατάλληλο πνεύμα της πατροπαραδότου πίστεως, του σεβασμού στις μνήμες των ηρώων και στα έθιμα του έθνους, και εκπαιδεύτηκε στον χειρισμό των όπλων εκείνης της εποχής. Σαν γόνος «μακαρίων βλαστών», που προήρχοντο από τα γένη των Μουσάτ και των Μπασαράμπ, είχε, λοιπόν, άγιες ρίζες και αξιώθηκε να έχη και καλούς παιδαγωγούς, από τους οποίους διδάχθηκε τον «Νόμο» της θρησκείας και του έθνους. Στηρίχθηκε επάνω σ’ αυτόν τον «Νόμο» με εμπιστοσύνη και τον εκράτησε σ’ όλη την ζωή του.

Ἀββᾶς Κρόνιος καί Ἀββᾶς Παφνούτιος...

 

Πολλές ψυχές έχουν προτερήματα, άλλες ευφυϊα του μυαλού, καί άλλες ασκητικές ικανότητες. Αλλά όταν ούτε η πράξη ούτε η ευφυϊα σκοπεύουν τό καλό, καί αυτοί πού έχουν προτερήματα δέν τά αποδίδουν στό Θεό, τό δοτήρα τών αγαθών, αυτοί, αφού εγκαταλειφθούν καί πέσουν σέ πράξεις ή πάθη αισχρά, ακίνδυνα αποβάλλουν τήν οίηση γιά τη νομιζόμενη αρετή τους, μέ τήν ταπείνωση καί τη ντροπή πού επακολουθεί. Γιατί επειδή ο φουσκωμένος γιά ευφυϊα λόγων, υπερηφανεύεται καί δέν αποδίδει στό Θεό τήν ευφυϊα ούτε τό χάρισμα τής γνώσης, απομακρύνει ο Θεός τόν Άγγελο της προνοίας Του απ' αυτόν, καί όταν φύγει ο Άγγελος, ο υπερηφανευόμενος γιά τήν ευφυϊα του, αφού κυριευθεί από τόν εχθρό, πέφτει στήν ακολασία από τήν υπερηφάνειά του, ώστε, αφού έχει χάσει πιά τό τεκμήριο τής σωφροσύνης, τά λεγόμενά του γίνονται αναξιόπιστα, καί οι ευλαβείς αποστρέφονται τή διδασκαλία από τέτοιο στόμα, σάν μιά πηγή γεμάτη βδέλλες, ώστε νά εφαρμόζεται τό γεγραμμένο "Τω δέ αμαρτωλώ είπεν ο Θεός, ίνα τί σύ εκδιηγή τά δικαιώματά μου καί αναλαμβάνεις τήν διαθήκην μου διά στόματός σου;" (Ψαλμ. 49, 16.).

“Ἔχασες τόν Παράδεισο, γιατί σπαταλοῦσες τόν καιρό σου μέ τούς νεκροζώντανους”

Μια χριστιανή κοπέλα από την Αθήνα, πριν μερικά χρόνια , βρέθηκε μπροστά σ’ ένα δίλημμα. Μίσησε ο κακός την σωφροσύνη της και της έβαλε σκέψεις ότι θα ‘πρεπε να παρεκκλίνει έστω και λίγο από τον δρόμο του Θεού για να επιτύχει την αποκατάστασή της. Πάλευε λοιπόν η συνείδησή της με την ολιγοπιστία της. Τότε την λυπήθηκε ο φιλανθρωπότατος Χριστός μας και την στερέωσε στην αρετή μ’ ένα όνειρο συγκλονιστικά διδακτικό. Ένα όνειρο μέσα από το οποίο πέρασε ένα μήνυμα του Θεού, μια σοβαρή προειδοποίηση όχι μόνο για εκείνην αλλά και για όλους. Το διηγήθηκε στον σεβαστό Πνευματικό της και σε πνευματικές αδελφές της, για να τις ωφελήσει. Είπε τα εξής:

Περί κιπά (ἐβραϊκό σκουφάκι), Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδὀξου Ἐκκλησίας καί γέροντος Παϊσίου

Περί κιπά (εβραϊκό σκουφάκι), Ιερών Κανόνων της Ορθοδὀξου Εκκλησίας και γέροντος Παϊσίου

Κάποιοι αγαπητοί σχολιαστές του ιστολογίου μας, διαφώνησαν με την ανάρτησή και τη θέση μας για το μεμπτό της παρουσίας του Υπουργού Δένδια στην Εβραϊκή Συναγωγή, φορώντας μάλιστα και το κιπά (εβραϊκό σκουφάκι).

Για την ενημέρωση των ιδίων, αλλά και των καλοπροαίρετων αναγνωστών, φρονούμε ότι πρέπει να τονισθεί η ρητή απαγόρευση των Ιερών Κανόνων (65^ος Αποστολικός Κανών): «ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και ΑΦΟΡΙΖΕΣΘΩ».¹  
Και επειδή ένας από τους σχολιαστές υποστήριξε ότι μόνο φορώντας το κιπά μπορούμε να προσκυνήσουμε τον τάφο του Προφητάνακτος Δαβίδ, οπότε κατά κάποιο τρόπο επιβάλλεται να το φορέσουμε σε αυτήν την περίπτωση, η απάντηση έρχεται από τον γέροντα Παίσιο και είναι σαφέστατη:

Ἀναβάλλω τήν ἐξομολόγηση.Ἡ ἀναβολή εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου

ΑΝΑΒΑΛΛΩ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Κάποιος είπε: «Τα θαύματα του Κυρίου είναι παραβολές και οι παραβολές θαύματα»! Κάθε παραβολή ένα θαύμα, γιατί κρύβει μια υπέροχη αλήθεια. Η παραβολή του Ασώτου είναι το θαύμα των θαυμάτων, η ελπίδα όλων των αμαρτωλών, ο δρόμος για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο νεαρός άσωτος αρχικά παρουσιάζεται αλαζόνας, υπερήφανος, αχάριστος προς τον πλούσιο πατέρα του! Έλαβε μια τεράστια περιουσία και τη σκόρπισε σ’ ασωτίες, αμαρτωλές πράξεις. Όλοι καταδικάζομε τα βήματά του. Τί ανεβάζει στα μάτια μας τον Άσωτο; Η τραγική του κατάσταση, το κατάντημά του, η πείνα, η γύμνια, η τραγωδία του; Σίγουρα όχι! Μας συγκινεί η ομολογία του, η μετάνοιά του, η κραυγή του!

Μπορούσε να μη ζητήσει συγγνώμη, μπορούσε ν’ αποφύγει την ομολογία των αμαρτιών του.

Όταν είδε τη χαρούμενη υποδοχή, θα μπορούσε να σιωπήσει ,να «κάμει»  τον «ψόφιο κοριό».

Ἀποστολική Ἐκκλησία, Ἀποστολική πίστη, Ἀποστολική διαδοχή. Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Αποστολική Εκκλησία, Αποστολική πίστη, Αποστολική διαδοχή

Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Εν Πειραιεί 29-06-2013

Εορτάζουμε σήμερα τήν σύναξη των αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Δώδεκα Αποστόλων καί γι’αυτό προτάσσουμε και προβάλλουμε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Αποστολική Εκκλησία. Ως Ορθόδοξοι πιστεύουμε, σύμφωνα μέ τό Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας-Κων/λεως (381), «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν». Κατά τήν αδιάκοπη δογματική συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δηλ. κατά τήν αυτοσυνειδησία της, η Μία αυτή, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία είναι αποκλειστικώς και μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία, και καμμία άλλη αίρεση ή θρησκεία.

Τί σημαίνει, όμως, ότι η Εκκλησία μας είναι Αποστολική; Σημαίνει δύο πράγματα. Ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει α) τήν Αποστολική Πίστη καί β) τήν Αποστολική Διαδοχή. Τί είναι Αποστολική Πίστη καί τί Αποστολική Διαδοχή;

Οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι καί ἡ αἵρεσις τῆς Σιμωνίας

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΣΙΜΩΝΙΑΣ

Εν Πειραιεί 30-6-2013

πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος  εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς  

Υπάρχουν τρεις συζυγίες των αγίων Αναργύρων, οι οποίοι έχουν τό ίδιο όνομα, Κοσμάς καί Δαμιανός, καί οι οποίοι είναι ιατροί καί θαυματουργοί. Η διάκριση, πού μπορεί νά γίνει, είναι ο τόπος καταγωγής καί η ημερομηνία μνήμη τους.

Η πρώτη συζυγία των αγίων Αναργύρων εορτάζεται τήν 1η Νοεμβρίου καί τόπος καταγωγής τους είναι η Ασία. Η δεύτερη συζυγία εορτάζεται τήν 1η Ιουλίου καί τόπος καταγωγής τους είναι η Ρώμη. Καί η τρίτη συζυγία εορτάζεται τήν 17η Οκτωβρίου καί τόπος καταγωγής τους είναι η Αραβία.

Εμείς, λοιπόν, σήμερα, 1η Ιουλίου, εορτάζουμε τήν μνήμη της δεύτερης συζυγίας των αγίων Αναργύρων Κοσμά καί Δαμιανού των Ρωμαίων.

Ἡ ἔρημος γῆ κῆπος Θεοῦ. Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἀδύνατον νὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ Εὐαγγέλιο! φωνάζει ἡ ἀπιστία. Ἀδύνατον νὰ ζήσῃ σήμερα ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἀδύνατον, φωνάζουν οἱ νέοι, νὰ κρατήσουμε ἁγνότητα. Ἀδύνατον, φωνάζουν οἱ ἔγγαμοι, νὰ ζήσουμε ἰσοβίως μὲ τὸ «Ὃ ὁ Θεὸς συνέζευξεν ἄν θρωπος μὴ χωριζέτω»(Ματθ. 19,6), οἱ ἄντρες μὲ μία γυναῖκα, οἱ γυναῖκες μὲ ἕναν ἄντρα.
Ἀδύνατον, φωνάζουν οἱ ἔμποροι, νὰ πᾶμε μὲ τὸ «Ἔστω ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὐ οὔ» (ἔ.ἀ. 5,37).
Ἀδύνατον, φωνάζουν οἱ πλούσιοι, νὰ τηρήσουμε τὸ «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (ἔ.ἀ.. 19,21).
Ἀδύνατον, φωνάζουν οἱ ἐκδικητικοί, νὰ συγχωρήσουμε τοὺς ἐχθρούς μας. Ἀδύνατον τὸ ἕνα, ἀδύνατον τὸ ἄλλο, ἀδύνατον ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιο.
Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ φαίνονται ἀκατόρθωτες. Οὐτοπία λοιπὸν τὸ Εὐαγγέλιο;

Οπτικό Αγιολόγιο 2 Ιουλίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 2ας Ιουλίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΩΣΗ: Ἡ πρόνοια τῶν παιδιῶν γιά τούς γονεῖς

           "Η πρόνοια, που διακρίνει τους πελαργούς για τους γερασμένους, πρέπει να γίνει παράδειγμα στα παιδιά μας, εάν θέλουν ν’ αγαπούν τους γονείς τους. Διότι κανείς δεν πρέπει να παρουσιάζει έλλειμμα φρόνησης, για να θεωρηθεί άξιος ντροπής και να μην μπορεί ως προς την αρετή από τ’ άλογα πτηνά.