107. Ἡ ἁγιότητα τῶν ἐκπαιδευτικῶν ὡς προϋπόθεση τῆς ἀγωγῆς τῶν μαθητῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

107. Ἡ ἁγιότητα τῶν ἐκπαιδευτικῶν ὡς προϋπόθεση τῆς ἀγωγῆς τῶν μαθητῶν, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 12-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

106. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων ὡς προϋπόθεση τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

106. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων ὡς προϋπόθεση τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 11-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

105. Προσευχήσου πρίν μιλήσεις στό παιδί σου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

105. Προσευχήσου πρίν μιλήσεις στό παιδί σου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 10-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

«Γιά τίς ἀρρώστιες καί συμφορές» * μέρος α΄

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Ὁ Μέγας Βασίλειος στό λόγο του, «ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», μᾶς λέγει:

«...Κάθε κακό δέν εἶναι κακό. Κακά εἶναι οἱ ἁμαρτίες· κακά δέν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στό σῶμα, ὅπως εἶναι οἱ ἀρρώστιες καί τά τραύματα τοῦ σώματος, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικές ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ (κατά παραχώρηση) πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς ὁ σοφός καί ἀγαθός Κύριος.

Ὁ Ὁποῖος ἀφαιρεῖ τόν πλοῦτο ἀπό αὐτούς πού τόν μεταχειρίζονται ἁμαρτωλά, γιά νά καταστρέψει ἔτσι τό μέσο τοῦ κακοῦ.

Παραχωρεῖ ἀρρώστιες, σ᾿ αὐτούς πού συμφέρει νά εἶναι τό σῶμα τους δεμένο μέ τίς ἀρρώστιες, παρά νά εἶναι ἐλεύθερο γιά ν᾿ ἁμαρτάνει.

Παίρνει μέ θάνατο ἐκείνους, πού τούς συμφέρει ὁ θάνατος παρά ἡ παράταση τῆς ζωῆς.

Ἐπίσης, προκειμένου νά σταματήσει ὁ Θεός τίς ἐκτεταμένες ἁμαρτίες, φέρνει πείνα, ξηρασίες, κατακλυσμιαῖες βροχές, πού ἀποτελοῦν μάστιγες κοινές πόλεων καί ὁλολκήρων ἐθνῶν...»

Ἀλλοῦ πάλιν ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει τά ἑξῆς:

Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο – Μέρος Ά - ιε΄. Ὁ κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος ὁ καλυβίτης

 

Ο Δη­μή­τρης γεν­νή­θη­κε στίς 14 Νο­εμ­βρί­ου τοῦ 1903 στό χω­ριό Κου­ρα­μά­δες Κερ­κύ­ρας καί βα­πτί­στη­κε στίς 14 Φε­βρου­α­ρί­ου τοῦ 1904 στήν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Κα­λυ­βί­του ἀ­πό τόν ἔ­χοντα φή­μη ἁ­γί­ου ἐ­φη­μέ­ρι­ο τοῦ χω­ριοῦ παπα–Κων­σταντῆ. Ἦ­ταν τό δεύ­τε­ρο παι­δί τῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας τοῦ Σπύ­ρου Γραμ­μέ­νου τοῦ ἐ­πο­νο­μα­ζο­μέ­νου «Γαρ­δε­λῆ» καί τῆς Μα­ρί­ας Βέρ­γη. Ἡ για­γιά του (μη­τέ­ρα τοῦ πα­τέ­ρα του) λε­γό­ταν Λου­κί­α ἢ Λου­τσέ­τα, ὅ­πως τήν φώ­να­ζαν, καί ἦ­ταν ἐγ­γο­νή τοῦ παπα–Νι­κό­λα Κο­σκι­νᾶ.

Ἡ οἰ­κο­γέ­νεια τοῦ Δη­μή­τρη ἦ­ταν ἀ­πό τίς πλέ­ον εὐ­κα­τά­στα­τες τοῦ χω­ριοῦ. Εἶ­χαν σπί­τια, ἐ­λι­ές, ἀ­μπέ­λια, χω­ρά­φια, ζῶ­α, ἐ­λαι­ο­τρι­βεῖ­α. Ὁ πα­τέ­ρας του ἦ­ταν ση­μαῖ­νον πρό­σω­πο τοῦ χω­ριοῦ, ὁ δέ παπ­ποῦς του ἦ­ταν γι­ά χρό­νια προ­ε­στώς. Εἶ­χαν με­γά­λη πε­ρι­ου­σί­α καί...ἀ­πα­σχο­λοῦ­σαν πολ­λούς ἐρ­γά­τες, ἄν­δρες καί γυ­ναῖ­κες.

 

Ὁ Δη­μή­τρης ὡς πρῶ­τος ἀ­πό τά ἀρ­σε­νι­κά παι­διά ἀ­νέ­λα­βε τήν εὐ­θύ­νη τῆς ἐρ­γα­σί­ας καί ἐ­πί­βλε­ψης ὅ­λης αὐ­τῆς τῆς πε­ρι­ου­σί­ας. Ἡ οἰ­κο­γέ­νειά του ἦ­ταν αὐ­στη­ρῶς πα­τρι­αρ­χι­κή. Κα­τά τά οἰ­κο­γε­νεια­κά ἤ­θη τῆς ἐ­πο­χῆς, τά παι­διά ἔ­πρε­πε νά δεί­χνουν τυ­φλή ὑ­πα­κο­ή στούς γο­νεῖς ἐφ᾿ ὅρου ζω­ῆς, εἰ­δι­κά στόν πα­τέ­ρα πού τό­τε τόν ἀ­πο­κα­λοῦ­σαν «ἀ­φέντη».

 

Τά ἐν­δι­α­φέ­ροντα ὅ­μως τοῦ Δη­μή­τρη ἦ­ταν ἄλ­λα. Ἀ­πό μι­κρό παι­δί κούρ­νια­ζε στά πό­δια τῆς για­γιᾶς του Λου­τσέ­τας ἡ ὁ­ποί­α, ὡς ἐγ­γο­νή πα­πᾶ, εἶ­χε γνώ­σεις καί βι­ώ­μα­τα τῆς ὀρ­θό­δο­ξης πί­στης. Ἁ­πλά καί τα­πει­νά με­τέ­δι­δε αὐ­τά στόν μι­κρό της ἐγ­γο­νό ὁ ὁ­ποῖ­ος κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά ρου­φοῦ­σε ὅ­λο αὐ­τό τό πνευ­μα­τι­κό γά­λα πού τοῦ προ­σφε­ρό­ταν. Τόν ἀ­νέ­παυ­αν ὄ­χι μό­νο τά λό­για πού ἦ­ταν ὅ­λο εὐ­χές καί συμ­βου­λές, ἀλ­λά καί ὅ­λη ἡ γε­μά­τη ἀ­γά­πη συμ­πε­ρι­φο­ρά της. Κα­τά και­ρούς ἡ γρι­ά Λου­τσέ­τα εὐ­ω­δί­α­ζε τό­σο, πού με­ρι­κές γει­τό­νισ­σες ὅ­ταν πα­ρα­τη­ροῦ­σαν τό φαι­νό­με­νο, κα­θώς ἦ­ταν ἄ­σχε­τες ἀ­πό τέ­τοι­ες ἐμ­πει­ρί­ες, ἔ­λε­γαν πε­ρι­παι­κτι­κά: «Ἡ Λου­τσέ­τα ξε­λα­δί­ζει (βγά­ζει λά­δι, ἄ­ρω­μα) πά­λε. Ἐ­λᾶ­τε βο­ρές (βρέ) νά τσῆ (τῆς) μά­σου­με τό λά­δι». Ἡ ἴ­δια δέν κα­τα­λά­βαι­νε για­τί τῆς συ­νέ­βαι­νε αὐ­τό τό πρᾶγ­μα, καί ἔ­λε­γε ὅτι θά εἶ­χε μοιά­σει σέ κά­ποι­ον πρό­γο­νό της.

 

Ὅ­ταν ἔ­μα­θε γράμ­μα­τα ὁ Δη­μή­τρης, τό μό­νο πού τόν εὐ­χα­ρι­στοῦ­σε ἦ­ταν νά δι­α­βά­ζη θρη­σκευ­τι­κά βι­βλί­α, ὅ­πως τόν εὐ­χα­ρι­στοῦ­σε καί τό νά βρί­σκε­ται κοντά στόν πα­πᾶ, νά τόν ὑ­πη­ρε­τῆ σέ ὅ­λες τίς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­κο­λου­θί­ες καί νά βρί­σκε­ται μέ­σα στό Ἱ­ε­ρό ὡς γραμ­μα­τι­κού­δι (παι­δί πού ἐ­ξυ­πη­ρε­τεῖ τόν ἱ­ε­ρέ­α). Τό ὄ­νει­ρό του ἦ­ταν ὅ­ταν με­γα­λώ­ση νά γί­νη καί αὐ­τός πα­πᾶς καί νά ὑ­πη­ρε­τῆ τόν Χρι­στό. Νά ὑ­πη­ρε­τῆ ὅ­μως τόν Χρι­στό, ὄ­χι μέ­σα στόν κό­σμο, ἀλ­λά νά γί­νη μο­να­χός, νά ἀ­φι­ε­ρω­θῆ καί νά μπῆ σέ κά­ποι­ο μο­να­στή­ρι. Οἱ δι­κοί του βέ­βαι­α οὔ­τε νά τό ἀ­κού­σουν ἤ­θε­λαν. Στό μυα­λό τους εἶ­χαν νά τόν παντρέ­ψουν γιά νά δι­α­χει­ρί­ζε­ται τήν με­γά­λη τους πε­ρι­ου­σί­α ἀ­κό­μα κι ἂν γι­νό­ταν πα­πᾶς, ἀρ­κεῖ νά ἔ­με­νε στό σπί­τι.

Πῶς ὁ ὅσιος Σοφιανός ἀπέτρεψε τούς μαζικούς ἐξισλαμισμούς

  Ο βιογράφος του οσίου Σοφιανού [ΕΔΩ] καταγράφει και άλλο ένα θαύμα, που τον κατέστησε περισσότερο σεβαστό σε όλους τους πληθυσμούς της περιοχής. Πολλοί είναι αυτοί, που μνημονεύουν το σημείο αυτό, όμως χαρακτηριστική είναι η αφήγηση του Αθανασίου Λίνα: 

«Πριν από 250 χρόνια είχε περάσει κάποιος διαβάτης από την Πολίτσανη και φιλοξενήθηκε μία βδομάδα στο μοναστήρι. Εκεί μία μέρα ο Άγιος Σοφιανός και ο διαβάτης συζητούσαν για κάποιο θαύμα, που άκουγε και ο ηγούμενος της Μονής. Σε μία στιγμή ο ξένος γυρίζει και λέγει: 

«Δεν το πιστεύω»·.

 Γυρίζει τότε ο Άγιος και λέγει: «Θέλεις να πιστέψεις; Ναί! Καλά λοιπόν»·.

 Στη φωτιά ήταν τρία δαυλιά από άγρια κερασιά που καίγονταν. Φωνάζει έναν μικρό καλόγερο και του λέει: «Πάρε την αξίνα κι ένα φτυάρι κι ελάτε μαζί μου».

Παίρνοντας και τα αναμμένα δαυλιά στα χέρια, έτσι λοιπόν φλογισμένα καθώς ήταν, τα φύτεψε ο όσιος Σοφιανός και είπε: 

«Το Μάιο θ’ ανθίσουν και θα κάμουν καρπό». Και πράγματι με τη δύναμη της πίστης και την ευλογία του Θεού το θαύμα έγινε και μέχρι σήμερα τα τρία αυτά δεντράκια έχουν ύψος ενός μέτρου περίπου και είναι πολύ χοντρά. Μα από τα πλάγια τα κλωνάρια που έχουν μεγαλώσει, είναι πολύ ψηλά και σκιάζουν τους τάφους 15 Πολιτσανιτών που πολέμησαν με τον Τάσιο Φετάνη, γιατί ήθελε να υποτάξει την Πολίτσανη και να την κάμει τσιφλίκι του».

 Σύμφωνα με τον Μπαρά «αργότερα η κατάσταση έγινε εκρηκτική και οι αρνησίθρησκοι επικίνδυνα απειλητικοί. Τότε ο Σοφιανός δεν μπόρεσε να κρατηθή περισσότερο στα παρασκήνια. Έζωσε το σπαθί του κι επήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια της Νεμέρτσικας. Βρέθηκε από τους πρώτους εκεί, που τον καλούσε το καθήκον της τιμής, ανάμεσα στο αγωνιζόμενο ποίμνιό του, και το εσκέπασε με τις ηγετικές του φτερούγες. Έστησε λοιπόν το λημέρι του στο Μοναστήρι του Άη – Θανάση στην Πολύτσιανη».

Τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

 

Γιατί όσοι αρνούνται την Δημιουργία,

 αρνούνται τον Χριστό;

 

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

 

     Σ' όποιον διατηρεί ακέραιη την πνευματική τον ευαισθησία, το μεγαλείο της δημιουργίας γίνεται πρόσβασις στα άδυτα της θεολογίας. Γι' αυτό ο επίλογος τούτου του βιβλίου θα έχει θεολογικό χρώμα. Θα μας φέρει σε επαφή με τις εμπειρίες των μεγάλων θεολόγων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ίσως μερικούς τους ζαλίζουν τα ύψη της θεολογίας, αλλά ο Προφήτης συνιστά σε όλους το «δεύτε και αναβώμεν εις το όρος Κυρίου».

 

    Ο Θεός της χριστιανικής αποκαλύψεως δεν έχει χαρακτήρα στατικό. Είναι αιώνια δυναμικός και κινητικός. Η ύπαρξις τριών προσώπων στην μία θεϊκή ουσία επιτρέπει την ανάπτυξη αγαπητικής σχέσεως. «Ο Θεός αγάπη εστί» κατά την Καινή Διαθήκη. Και αυτός ο ανέκφραστος και αιώνιος δυναμισμός και πλούτος, αυτή δηλαδή η φλόγα της θεϊκής αγάπης, ξεχύνεται και προς τα έξω με αποτέλεσμα την δημιουργία του κόσμου. Έτσι ο Θεός, αν επιτρέπεται η έκφρασις, πηδάει έξω από τον εαυτόν τον, «έξω εαυτού γίνεται δι' υπερβολήν αγαθότητος».

 

    Με την κτίσι του κόσμου παράλληλα προς τις άκτιστες έχουμε και κτιστές πραγματικότητες. Άκτιστες είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Κτιστές, οι άγγελοι, οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, η ανόργανη ύλη.

 

 Οι πρώτες κινούνται έξω από τον χρόνο και τον χώρο, οι δευτέρες είναι φυλακισμένες μέσα σε χρονικά και τοπικά όρια. Ο Πατήρ άχρονα γεννά από την ουσία του τον Υιό και άχρονα εκπορεύει από την ουσία του το Άγιον Πνεύμα. Ο κόσμος όμως δεν προέρχεται από την ουσία, αλλά από την βούληση και ενέργεια τον Θεού, πιο ακριβώς από την κοινή και ενιαία ενέργεια τον Τριαδικού Θεού.

 

    Αφ' ης στιγμής ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, δεν ένοιωσε διαφορετικά, διότι απέκτησε την νέα ιδιότητα του Δημιουργού. Στον Θεό δεν συντελούνται εκπλήξεις και πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος, γι' αυτόν ήταν σαν να υπήρχε. Γι' αυτόν δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον ούτε πράγματα παρελθόντα ή μέλλοντα, αλλά τα πάντα είναι ένα άχρονο και αιώνιο παρόν. 

 

Σχετικώς σημειώνει ο μεγάλος «μυστικός» πατήρ της Ρωμιοσύνης Συμεών ο νέος θεολόγος: «Προϋφέστηκε παρ' αυτώ και εν αυτώ τα πάντα' οι γαρ μήπω γεννηθέντες ούχ ως μη όντες, αλλ' ως ήδη γεγονότες παρά τω Θεώ είσιν» (Λόγος ηθικός 1ος).

 

    Ενώ ο Θεός κατά την ουσία τον είναι άπιαστος, πιάνεται κατά τις ενέργειες του. Εφ' όσον ο άχρονος Θεός δημιούργησε τον «εν χρόνω» και μαζί με τον χρόνο, κόσμο δια των ενεργειών του, μπορούμε να εξιχνιάσουμε μέσα σ' αυτόν, τον κόσμο, τις θεϊκές εκφάνσεις και έτσι να προχωρήσουμε στην θεογνωσία.

Οἱ θανάσιμες ἁμαρτίες

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Οι θανάσιμες αμαρτίες”

Το πρώτο θεμέλιο του ιερού σου έργου, το πρώτο λιθάρι της νοητής αυτής οικοδομής, είναι η στέρεη συγκατάθεση και αμετάθετη απόφαση της καρδιάς σου,

να πεθάνεις καλύτερα χίλιες φορές, αν ήταν αυτό δυνατό, παρά να κάνεις μιά θανάσιμη αμαρτία.

Καθώς μία τίμια κι ενάρετη γυναίκα προτιμά να πεθάνει παρά να προδώσει τον άντρα της, έτσι και ο χριστιανός πρέπει να είναι τόσο πιστός στο Θεό, ώστε

να προτιμά οποιαδήποτε ζημιά στη ζωή αυτή, παρά να φταίξει έστω και λίγο απέναντί Του. Γιατί το μικρότερο κακό πού παθαίνει στην ψυχή του από την αμαρτία, είναι μεγαλύτερο από τη χειρότερη σωματική βλάβη. Και επειδή δεν είναι μόνο ένα το κακό που βρίσκει την ψυχή από την αμαρτία, αλλά πολλά και διάφορα,

τα γράφουμε εδώ για να τα μάθεις, κι έτσι να φεύγεις μακριά της σαν από φίδι φαρμακερό.

Πρώτα-πρώτα, στερείσαι τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που είναι το μεγαλύτερο δώρο του πανάγαθου Θεού στους ανθρώπους. Η χάρη, με τρόπο υπερφυσικό,

σε κάνει -ας το πούμε έτσι- συγγενή του Θεού και μέτοχο της Θείας φύσεως.

Δεύτερο, στερείσαι τη Θεία φιλία και οικειότητα, πού συνοδεύει πάντα τη χάρη. Κι αν είναι μεγάλη ζημιά τό να χάσεις τη φιλία ενός επίγειου άρχοντα, πόση ζημιά είναι αλήθεια, τό να χάσεις τη φιλία του επουράνιου Βασιλιά;

Τρίτο, στερείσαι τις δωρεές και τις δυνάμεις του Πνεύματος, με τις οποίες ήσουν στολισμένος και οπλισμένος εναντίον του διαβόλου.

Τέταρτο, στερείσαι την κληρονομία της βασιλείας των ουρανών και τη δόξα που παρέχει εκεί η χάρη.

Πέμπτο, στερείσαι την υιοθεσία, που μας κάνει παιδιά του Θεού.

ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ : ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ κ. ΣΥΜΕΩΝ ΠΕΡΙ ΑΝΙΕΡΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

«ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ»

Ἠλ. Διεύθυνσις : nat.guardians@gmail.com

Ἐν Ἀθήναις, τῇ 9ῃ Ἀπριλίου 2019

Ἀρ. Πρωτ. : Φ1/3/9-4-19

Προς : Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Νέας Σμύρνης κ. κ. Συμεών

Ἁγίου Ἀνδρέου 14,

Τ.Κ.: 171 22, Νέα Σμύρνη

Τηλ.: 210 9346788

Τοτ: 210 9321743

e-mail: imns@otenet.gr

Θέμα : Ἀνίερη ἐκδήλωσις παραμονὲς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος

Σεβασμιώτατε, εὐλογῆτε!

Αἰτία τῆς παρούσης ἐπιστολῆς μας εἶναι μία σοβαρή καταγγελία μελῶν μας, ἡ ὁποία μᾶς γνωστοποιήθηκε προσφάτως καὶ γιὰ τὴν ὁποία αἰσθανθήκαμε ἀμέσως τὴν ἀνάγκη νὰ Σᾶς ἐνημερώσουμε ὡς πνευματικό μας Πατέρα.

Πρόκειται γιὰ μία ἀφίσα, ἡ ὁποία εἶναι ἀνηρτημένη στὸ διαδίκτυο, ἀλλὰ καὶ σὲ ὡρισμένα σημεῖα τοῦ Δήμου Παλαιοῦ Φαλήρου καὶ διαφημίζει «μουσικὴ» ἐκδήλωσι, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται «Ἀσεβῆ τροπάρια μὲ τοὺς ἤχους τῆς κάνναβης» καὶ ἔχει προγραμματισθῆ νὰ λάβη χώρα στό κλειστὸ γήπεδο Τάε Κβὸν Ντὸ τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου.

Οἱ διοργανωταὶ τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς, πέραν τοῦ προκλητικῶς ἀνίερου τίτλου, ἐπέλεξανὡς ἡμερομηνία τὴν 20ὴ Ἀπριλίου, παραμονὴ δηλαδὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καὶ δύο μόλιςἡμέρες πρὶν τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα! Σὰν πολὺ συμπτωματικὰ δὲν δείχνουν ὅλααὐτά;

Τὴν καλλιτεχνική ἐπιμέλεια ἔχει κάποιος Κώστας Χατζηδουλῆς, ἐνῷ ὡς ὑπότιτλοςἀναφέρεται: «Μιὰ τρίωρη ρεμπέτικη μαγικὴ τσάρκα μὲ νταλκάδες, μπερεγκέτια καὶ ἐκπλήξειςἀπὸ κομπανίες καὶ ὁδοιπόρους».

Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε τὶς διοργανώτριες ἑταιρεῖες, πρώτη ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἡ ‘’Εlectra Events Planning’’. Ἀνεζητήσαμε ἐπιμόνως στοιχεῖα καὶ πληροφορίες γι’ αὐτήν. Στὴν ἱστοσελίδα της στὸ διαδίκτυο ἐμφανίζει περιέργως μόνον ἕναν ἰσολογισμὸ τοῦ 2017 καὶ ἕναν χάρτη τῶν Ἀθηνῶν μὲ τὴν διεύθυνσί της στὴν ὁδὸ Γ' Σεπτεμβρίου. Κανένα ἄλλο στοιχεῖο αὐτῆς τῆς ἑταιρείας-φάντασμα δὲν ὑπάρχει!

Δεύτερη διοργανώτρια ἑταιρεία, ὅπως φαίνεται στὴν ἀφίσα, εἶναι τὸ Μουσεῖο Κάνναβης!

ΓΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τό βαρόμετρο τῆς εἰσάκουσης τῶν αἰτημάτων μας στήν προσευχή

 Στάρετς Σαμψών Σίβερς 1900 - 1979

 Άνομα προσευχόμαστε! Ναι, άνομα προσευχόμαστε, όταν προσευχόμαστε σε κατάσταση ταραχής.Το αισθανόμαστε, ότι είναι τολμηρό αυτό πού ζητάμε- και όμως το ζητάμε! Έχομε χρέος να λέμε:«Γεννηθήτω το θέλημα Σου»! Σε όλα· Σε όλα. Σε όλα «γεννηθήτω το θέλημα Σου»! Μα τα λόγια αυτά δεν μας αρέσουν!

Γιατί; Γιατί δεν έχομε ταπείνωση. Γιατί δεν έχομε υπακοή.

Στάρετς Σέργιος Chevitch. Γιά τήν ἀγάπη.

 …η αγάπη προϋποθέτει την ανεκτικότητα. Να είμαστε ανένδοτοι ως προς τον σεβασμό της αλήθειας και του καλού, αλλά και εξαιρετικά ανεκτικοί με τους ανθρώπους που εξαπατώνται και αμαρτάνουν.

Η αγάπη επίσης προϋποθέτει την ταπείνωση. […]Αντί να αισθανόμαστε ανώτεροι από τους άλλους, οφείλουμε κυρίως να συναισθανόμαστε πόσο ανάξιοι είμαστε για την αλήθεια που κατέχουμε.