Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 27-09-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. ε΄ 11 - 21

ε΄ 11 - 21

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Ε΄ 12 - 16

Ε΄ 12 - 16

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Που είναι ό Χριστός της Ευρώπης;

Αββά Ιουστίνου Πόποβιτς
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

*Που είναι ό Χριστός της Ευρώπης; Που θα γεννηθή ό Χριστός; Μήπως στην ατσαλένια κονίστρα πού γεννήθηκε το γερμανικό βρέφος, ό ευρωπαϊκός πόλεμος; Χριστιανισμοί εδώ, χριστιανισμοί εκεί, στην έρημο και στις πόλεις, στα κανόνια και στους φόνους, μα ό Χριστός πουθενά: «Ότι ήραν τον Κύριον μου και ουκ οίδα που έθηκαν αυτόν» (Ίω. 20, 13). Ήρθαν πολλοί με το ένδυμα του Χριστού επάνω τους και τον λύκο μέσα τους. Ήρθαν πολλοί με το ό­νομα του Χριστού λέγοντας: «Εγώ ειμί ό Χριστός», μα διέκρινα πώς αγάπη Χριστού δεν είχαν μέσα τους....

Γιατί ο Θεός δημιούργησε (Αν και γνώριζε εκ των προτέρων) αυτούς που επρόκειτο να αμαρτάνουν και να μη μετανοούν;

 ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

       Ο Θεός από αγαθότητα δημιουργεί εκ του μηδενός τα δημιουργήματά Του και είναι προγνώστης αυτών που θα συμβούν. Αν βέβαια δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε θα επρόκειτο να είναι κακοί και ούτε θα τους γνώριζε εκ των προτέρων. Διότι η γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν και η πρόγνωση αναφέρεται σ’ αυτά που οπωσδήποτε θα συμβούν, προηγείται δηλαδή η ύπαρξη και μετά ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη. Αν όμως – παρ’ όλο που επρόκειτο να δημιουργηθούν χάρη στην αγαθότητα του Θεού – τους εμπόδιζε να δημιουργηθούν το ότι επρόκειτο να γίνουν κακοί εξ αιτίας της δικής τους προαίρεσης, τότε το κακό θα νικούσε την αγαθότητα του Θεού.

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί ἡ χριστιανική διδαχή στά παιδιά.

ΤΙ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ὅταν ἡ οἰκογένεια εἶναι ὑγιής πνευματικά, τότε εἰκονίζει τήν Ἐκκλησία. Τότε εἶναι, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» ἤ, ὅπως λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι «Ἐκκλησία μικρά». Τότε, μέσα σ’ αὐτήν τήν οἰκογένεια-Ἐκκλησία τό παιδάκι πολύ εὔκολα ἀναπτύσσει τό θρησκευτικό του συναίσθημα, τήν θρησκευτικότητά του καί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.

«Ἀρχή σοφίας, φόβος Κυρίου»[1], μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπό τά χρόνια τῆς Παλαιᾶς ἀκόμη Διαθήκης. Ἡ ἀρχή τῆς ἀληθινῆς σοφίας εἶναι τό νά φοβᾶται, δηλαδή νά σέβεται, ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό καί νά Τόν ἀγαπᾶ, τηρώντας τίς Ἐντολές Του.

Εἶναι πολύ βασικό νά διδαχθεῖ τό παιδάκι ἀπό μικρό νά φοβᾶται τόν Θεό, δηλαδή νά Τόν σέβεται ὡς Δημιουργό καί Πατέρα του· νά θυμᾶται ὅτι ὅλα Ἐκεῖνος τά γνωρίζει, τά βλέπει, τά παρακολουθεῖ, ὅτι εἶναι ὁ «πανταχοῦ Παρών καί τά πάντα πληρῶν».

Ὁ Θεός, βεβαίως, δέν τιμωρεῖ οὔτε ἐκδικεῖται γιά τήν ἀπρεπή συμπεριφορά μας πρός Αὐτόν. «Ὄχι, ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ», τόνιζε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «ὁ ἄνθρωπος αὐτοτιμωρεῖται, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι, ἂς ποῦμε: Ἐδῶ νερό, ἐκεῖ φωτιά. Εἶμαι ἐλεύθερος νὰ διαλέξω. Βάζω τὸ χέρι μου στὸ νερό, δροσίζομαι, τὸ βάζω στὴ φωτιά, καίγομαι»[2].

Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁ Θεός. Ἰουστίνος Πόποβιτς

Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν σύλληψή του μέσα στὴν κοιλία τῆς μητέρας του. Καὶ πότε ἀρχίζει ὁ παράδεισος καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου; Ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ γιὰ τὸ θεϊκὸ ἀγαθὸ ἤ γιὰ τὸ δαιμονικὸ κακό, γιὰ τὸν Θεὸ ἤ γιὰ τὸν διάβολο. Καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζουν ἐδῶ ἀπὸ τὴν γῆ γιὰ νὰ συνεχιστοῦν αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή.

Τὶ εἶναι ὁ παράδεισος; Εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἄμα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντός του τὸν Θεό, εἶναι ἤδη στὸν παράδεισο, γιατὶ ὅπου εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.

Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος κατέβηκε στὴν γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ παράδεισος ἔγινε ἡ ἀμεσότερη πραγματικότητα γιὰ τὴν γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἐπειδή, ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.

Κάθε πρᾶγμα σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο εἶναι ἕνα κάδρο στὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔχει κορνιζώσει καὶ ἀπὸ μία σκέψη του. Ὅλα τὰ πράγματα μαζί, συναποτελοῦν τὸ πολύχρωμο μωσαϊκὸ τῶν σκέψεων τοῦ Θεοῦ.

Βαδίζοντας ἀπὸ πρᾶγμα σὲ πρᾶγμα, διαβαίνουμε ἀπὸ τὴν μιὰ σκέψη τοῦ Θεοῦ στὴν ἄλλη, ἀπὸ τὴν μιὰ ἁγιογραφία τοῦ Θεοῦ στὴν ἑπόμενη.

Ἐνδυμασία ( π. Φιλοθέου Ζερβάκου).

Ἡ ἄσεμνη ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν

       Τί νὰ πῶ καὶ γιὰ τὶς γυναῖκες; Δὲν ἔχουν ἄλλο στὸ νοῦ τους παρὰ πῶς νὰ στολιστοῦν. Συναγωνίζονται ποιὰ θὰ ξεπεράσει τὴν ἄλλη στὸ στολισμό. Τί νὰ πῶ καὶ γιὰ τὴν ἄσεμνη ἐνδυμασία, τὴν ὁποία ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας διάβολος δίδαξε τὶς γυναῖκες, νὰ ντύνονται δηλ. μὲ γυμνὰ χέρια,  μὲ γυμνὰ ποδάρια; Ἀλίμονο, ἀλίμονο!
Πῶς δὲν ντρέπονται οἱ γυναῖκες τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν; Οἱ τσιγγάνες καὶ οἱ Τουρκάλες ντύνονται κόσμια, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίζουν τοὺς ἄντρες, ἐνῶ οἱ Ἑλληνίδες καὶ Χριστιανὲς γυναῖκες, ποὺ ἔχουν παράδοση ἀπὸ τὸ Χριστό, ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ ντύνονται σεμνά, ἔφτασαν σὲ τέλεια παραφροσύνη μὲ τὸν τρόπο ποὺ ντύνονται! Οἱ πατέρες καὶ οἱ μητέρες νὰ εἶναι οἱ ἴδιοι τὸ καλὸ παράδειγμα καὶ νὰ μὴν ἀφήνουν τὰ παιδιὰ τους – συμβουλεύοντάς τα μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ – νὰ ντύνονται ἔτσι ἄσεμνα. Καὶ οἱ ἄντρες νὰ ἀποτρέψουν τὶς γυναῖκες τους ἀπὸ τὸ ἄσεμνο ντύσιμο, γιατί θὰ δώσουν λόγο τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Βοήθεια στά παραστρατημένα παιδιά_mp3

Π. Σάββας 2011-08-10_ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ_mp3

 

Ὁμιλίες τοῦ π. Σάββα στίς 10-08-2011 (Συνάξεις γονέων Καλοκαιριοῦ 2011).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία  πατῆστε ἐδῶ  (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Γι' αὐτούς πού κατηγοροῦν τόν Θεό

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Διά τους κατηγορούντας τον Θεόν, διατί δεν εξαφανίζει τον διάβολον∙ και ότι δεν μας βλάπτει καθόλου η πονηριά του αν προσέχουμε.

Έχομεν είπει εις προηγουμένην ομιλίαν ότι ο διάβολος δεν επικρατεί δια της βίας ούτε με την τυραννίαν, το καταναγκασμόν, η την ωμήν επιβολήν. Διότι αν συνέβαινε τούτο θα μας είχε καταστρέψει όλους. Και εις απόδειξιν τούτου εφέραμεν ως παράδειγμα τους χοίρους, εναντίον των οποίων δεν ετόλμησαν να επιτεθούν οι δαίμονες πριν λάβουν την άδειαν από τον Κύριον «(Ματθ. 8,31). Επίσης εφέραμεν ως παράδειγμα τα βουκόλια και τα ποίμνια του Ιώβ∙ διότι ούτε αυτά ετόλμησεν ο διάβολος να τα καταστρέψη παρά μόνον όταν έλαβεν άνωθεν την εξουσίαν (Ιώβ 1,12). Το πρώτον λοιπόν που εμάθαμεν είναι ότι δεν μας επιβάλλεται δια της βίας ούτε από καμμίαν ανάγκην∙ μετά από αυτό επροσθέσαμεν ότι αν και νικά με απάτην, ούτε έτσι κατορθώνει να τους νικήση όλους. Και πάλιν εφέραμεν ως παράδειγμα τον αγωνιστικόν Ιώβ, εναντίον του οποίου εχρησιμοποίησε αμέτρητα τεχνάσματα και ούτε έτσι κατόρθωσε να τον νικήση, αλλά απεσύρθη ηττημένος.

26 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, των Αγίων Πέντε Παρθένων, Χήρας, Γεδεών Δικαίου, Ανακομιδή Τιμίας Κάρας Αποστόλου Ανδρέου, Οἱ Ἁγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία καὶ Ἐνναθὰ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σπηλαιώτης.

Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα.
Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό.
Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:
«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος, ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.