Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ζοῦν κατὰ Θεον , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων, 17-9-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Ε΄ μέρος)-Ἠ κενοδοξία, Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Ε΄ μέρος)-Ἠ κενοδοξία, Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, 3-6-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Εἶναι πλάνη νά λεγόμαστε Χριστιανοί ἐνῶ δέν εἴμαστε πλήρως ταπεινωμένοι; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας» (Ρωμ. 1, 26), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΑΓΙΟΥ Παϊσιου ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: Στὴν Πνευματικὴ Ζωὴ χρειάζεται ἡ Θεία Δικαιοσύνη καὶ ὄχι ἡ ξερὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Νόμου

Ἡ διάκριση καὶ ἡ πεῖρα τοῦ πνευματικοῦ

– Γέροντα, στὴν ἐποχή μας, μὲ τὴν τόση ἁμαρτία ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο, δὲν εἶναι δύσκολη μερικὲς φορὲς ἡ θέση τοῦ πνευματικοῦ;

– Ναί, εἶναι δύσκολη. Γι᾿ αὐτὸ στὴν ἀρχὴ καλὰ εἶναι ὁ πνευματικὸς νὰ προσπαθῆ νὰ διορθώνη τὰ πολὺ σοβαρὰ ἁμαρτήματα, μέχρι νὰ φύγη ἡ πολλὴ ἁμαρτία ἀπὸ τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ γίνουν πιὸ δεκτικά. Νὰ φέρεται μὲ ἐπιείκεια, ἀλλὰ συγχρόνως μὲ τρόπο νὰ καθοδηγῆ τὸν ἄνθρωπο ἔτσι, ὥστε νὰ καταλάβη τὰ σφάλματά του καὶ νὰ ζητήση ἀπὸ τὸν Θεὸ συγχώρηση. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ τονίζη στὸν ἐξομολογούμενο ὅτι χρειάζεται μετάνοια, ἀλλαγὴ ζωῆς, γιὰ νὰ λάβη τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης πολὺ βοηθάει νὰ μιλάη στοὺς ἀνθρώπους μὲ ἀγάπη γιὰ τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὥστε μόνοι τους νὰ φιλοτιμηθοῦν, νὰ αἰσθανθοῦν τὰ λάθη τους καὶ νὰ ἀλλάξουν συνήθειες.

Ἕνας νέος πνευματικός, μέχρι νὰ ἀποκτήση πεῖρα, εἶναι καλύτερα νὰ βοηθάη σὲ εὔκολες περιπτώσεις. Μπορεῖ λ.χ. μιὰ δύσκολη ψυχὴ νὰ καθυστερῆ τὴν πνευματική του πρόοδο μὲ τὰ σαμποτὰζ ποὺ θὰ τοῦ κάνη καὶ νὰ τοῦ τρώη ὅλον τὸν χρόνο. Ἂν δὲν προσέξη, μὲ τὴν καλή του διάθεση θὰ δίνη πάντοτε σημασία στὶς σκηνὲς ποὺ θὰ κάνη μιὰ τέτοια ψυχή, θὰ ξοδεύη ἄσκοπα τὶς δυνάμεις του καὶ θὰ ταλαιπωρῆται. Ὅταν ἀποκτήση πεῖρα, θὰ ξέρη πότε πρέπει νὰ δώση σημασία καὶ πότε νὰ ἀδιαφορήση. Νά, τώρα ἐγὼ στὰ γράμματα ποὺ μοῦ στέλνουν ρίχνω μιὰ ματιὰ καί, ἂν εἶναι κάτι σοβαρό, σ᾿ ἐκεῖνο θὰ δώσω προσοχή. Εἶναι καὶ τοῦ πειρασμοῦ πολλὲς φορές. Ἄλλος σοῦ λέει: «δυὸ λεπτά, κάτι θὰ σοῦ πῶ ἐδῶ στὴν πόρτα» καὶ σὲ κρατάει μιὰ ὥρα. Νὰ εἶσαι ἱδρωμένος, νὰ σὲ χτυπάη ἐν τῷ μεταξὺ τὸ ρεῦμα, νὰ τρέμης, καὶ νὰ σοῦ λέη ἱστορίες, σὰν νὰ μὴ συμβαίνη τίποτε. Ἔ, ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι αὐτό; Μετὰ ἀρρωσταίνεις, δὲν μπορεῖς νὰ κάνης προσευχὴ οὔτε γιὰ τὸν κόσμο οὔτε γιὰ τὸν ἑαυτό σου, καὶ ἀχρηστεύεσαι γιὰ μέρες. Ἔρχεται ὕστερα κάποιος ποὺ ὁ καημένος ἔχει πραγματικὴ ἀνάγκη, καὶ δὲν μπορεῖς νὰ τὸν βοηθήσης.

Πολλαπλασιάζονταν τὰ νεκταρίνια στὴν ποδιὰ τ’ Ἁγίου σὰν τὰ κοφίνια τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ πέντε ψωμιά...

Κοφίνια πλέκουν αυτό που γιορτάζουμε σήμερα μ’ αυτό που γιορτάζαμε χθες και μ’ αυτό που θα πενθήσουμε σε μέρες.. Μία γυναίκα πήγε μία σακούλα νεκταρίνια στον Άγιο Ευμένιο Σαριδάκη κι αυτός τα έβαλε μέσα στην ποδιά του, μοιράζοντας από δυο νεκταρίνια στον καθέναν απ’ τους επισκέπτες, αλλ’ ο κόσμος δεν ήταν δυο τρεις άνθρωποι, αλλά καμιά εικοσαριά, κι έτσι κάπως παραξενεύτηκε η κυρία γιατί δεν έφερε τόσα πολλά, αλλά λιγότερα.

Πολλαπλασιάζονταν τα νεκταρίνια στην ποδιά τ’ Αγίου σαν τα κοφίνια του Χριστού με τα πέντε ψωμιά που έγιναν έπειτα χιλιάδες άρτοι για να ταΐσουν τον κοσμάκη. Κι έμειναν και δώδεκα κοφίνια, λέει η Γραφή, περίσσευμα, όπως έμειναν στα χέρια τ' Αγίου, λένε οι μαρτυρίες, να έχει ακόμη να δίνει νεκταρίνια.

Ἡ σχέση σατανισμοῦ καὶ εκτρὠσεων

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Μαΐου 2024

Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις για να καταλάβουμε ότι ζούμε σε καιρούς αποκαλυπτικούς και εσχατολογικούς, σε χρόνους πρωτοφανούς αποστασίας και ηθικού εκτροχιασμού, όπου κυριαρχεί η ιδεολογία της «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Τα ολέθρια διδάγματά της έγιναν το «Ευαγγέλιο» του συγχρόνου ανθρώπου. Το «Ευαγγέλιο» αυτό δεν είναι άλλο από το «Ευαγγέλιο του όφεως», που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του Ευαγγελίου του Χριστού, διότι τοποθετεί τον άνθρωπο υπεράνω του αγίου Τριαδικού Θεού.

Βασικό και θεμελιώδες δόγμα του είναι: «Ζήσε όπως θέλεις, κάνε ό, τι θέλεις, νόμος είναι η θέλησή σου». Αυτό το δόγμα έρχεται σαν φυσική συνέπεια ενός άλλου βασικού δόγματος της Νέας Εποχής, αυτό της αυτοθεώσεως, της «θεώσεως» δηλαδή χωρίς τον αληθινό Θεό, το οποίο εδίδαξε για πρώτη φορά ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο διάβολος, στους πρωτοπλάστους, όταν τους είπε μέσα στον παράδεισο, ότι «έσεσθε ως θεοί» (Γεν.2,5). Ο διάβολος έπεισε και τον σύγχρονο άνθρωπο ότι ως «θεός» μπορεί να κάμει ό,τι επιθυμεί, ό,τι ικανοποιεί τα πάθη και τις σαρκικές επιθυμίες του. Το αποτέλεσμα είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία μας έχει μεταβληθεί σε ζούγκλα, όπου το κυνήγι της ηδονής, του πλουτισμού και της εξουσίας αποτελεί το ύψιστο ιδανικό.

Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης, να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

ΟΥΝΕΣΚΟ: ἄλλη μία παράμετρος ἐκκοσμίκευσης τοῦ Ἁγίου Ὅρους;

Γέρων Παΐσιος Καρεώτης, Επιφάνιος Μοναχός Καψαλιώτης

Αδιαμφισβήτητα, το Άγιον Όρος (ΑΟ) αντιμετωπίζει σύνθετες προκλήσεις (πολιτικές επιδιώξεις, με την χρήση της θρησκευτικής διπλωματίας, γεωπολιτικές επιδιώξεις και τέλος οικονομικά συμφέροντα), σε ένα σύνθετο ευμετάβλητο διεθνές τοπίο, η πολυπλοκότητα των οποίων αποτελεί μείζον ζήτημα για τα θεσμικά του όργανα. Το να αφεθούν οι νομικές πολυπλοκότητες, των σύγχρονων “υψηλού ρίσκου” απαιτήσεων, αποκλειστικά σε “ειδικούς”, εγκυμονεί υπαρκτούς κινδύνους για το ΑΟ, καθώς αφ᾽ ενός –εκ των πραγμάτων– αυτοί αδυνατούν να κατανοήσουν σε βάθος την πνευματική διάσταση του ΑΟ, καθώς μόνον δια του βιώματος κατανοείται, αφ᾽ ετέρου, διότι το νομικό πλαίσιο σκέψης τους δύναται να κυριαρχείται από εσφαλμένες αντιλήψεις περί του ειδικού χαρακτήρα του Αγιορειτικού Αυτοδιοικήτου Καθεστώτος εν σχέσει προς το Ελληνικό όσο και το Διεθνές Δίκαιο.

Τις σύνθετες προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Άγιον Όρος, στο οποίο αξιωθήκαμε να κατοικούμε χάριτι Θεού, οφείλουμε να τις γνωρίζουμε, και –το κατά δύναμιν– διεξοδικά να τις αναλύουμε, με την συγκέντρωση των απαραίτητων εκείνων στοιχείων, που θα βοηθήσουν την πληρέστερη απεικόνιση του εκάστοτε προβλήματος. Και δεν είναι πάντα θεολογικού χαρακτήρα οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ΑΟ, κάτι που μας οδηγεί σε εγχειρήματα πλέον απαιτητικά του συνήθους…

Αφορμή για την παρούσα τοποθέτηση, αποτέλεσε η δήλωση στην οποία προέβη, κατά την διάρκεια των εργασιών του 9ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών (Απρίλιος 2024), η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, όπου και ανακοίνωσε την έναρξη της σύνταξης του διαχειριστικού σχεδίου του ΑΟ, το οποίο ζητάει η UNESCO (ΟΥΝΕΣΚΟ) για όλα τα μνημεία που εντάχθηκαν στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς. Προσέθεσε δε, ότι “μετά την πανδημία με τον προηγούμενο διοικητή Αθανάσιο Μαρτίνο και τον νυν διοικητή Αναστάσιο Μητσιάλη και πάντα με την ευλογία και τη βοήθεια του Γέροντα Ελισσαίου ξεκινάμε σιγά σιγά τη σύνταξη αυτού του διαχειριστικού σχεδίου”. Κατ᾽ αρχάς ξενίζει η αναφορά της Υπουργού, αποκλειστικά και μόνον στον Ηγούμενο της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας, εκ του οποίου έχει λάβει “την ευλογία του”, και όχι στο μόνο θεσμικά αρμόδιο Αγιορειτικό όργανο, την Ιερά Κοινότητα (ΙΚ) του ΑΟ, που σημειωτέον έχει παραλάβει από μηνός σχετικό έγγραφο εκ της ΟΥΝΕΣΚΟ! Άραγε πλέον για την Κυβέρνηση ο εν λόγω Ηγούμενος έχει αναλάβει να διαχειρίζεται ή και να εκπροσωπεί το ΑΟ; Δίχως να το καταλάβει η Υπουργός, εκθέτει τόσο την ΙΚ, όσο και τον Αγιορείτη Ηγούμενο…

Ὅτι τo χαμηλὸ Τέμπλο κυρίως, καὶ ἡ ἀνοιχτὴ Ὡραία Πύλη, ἐμποδίζουν τoν πιστὸ Λαὸ νὰ προσευχηθεῖ, καὶ πόσο κακὸ κάνει στοὺς Ἱερεῖς Γράφτηκε ἀπό: Ππαπαδημητρίου

Ὅτι τό χαμηλό Τέμπλο κυρίως, καὶ ἡ ἀνοιχτή Ὡραία Πύλη, ἐμποδίζουν τόν πιστόν Λαόν νὰ προσευχηθεῖ, καὶ πόσο κακὸ κάνει στοὺς Ἱερεῖς

Παν. Δ. Παπαδημητρίου, αʹ ἔκδοσις (v.1.1), 31-30/5/2024

(γιά καλύτερη ἀνάγνωση, γιά τίς παραπομπές, τίς εἰκόνες, τίς ἀναφορές, κτλ., δεῖτε τό PDF στό τέλος)

Ἡ Ἐκκλησία στὴν ἰστορία της δὲν εἶχε χαμηλό Τέμπλο. Ἡ Ἐκκλησία, εἶχε χαμηλὸ φράγμα ὄχι στὸ Βῆμα, ἀλλὰ στὸ ὅριο δυτικοῦ Πρεσβυτερίου (Σολέα) – κυρίως Ναοῦ, γιὰ τὸν σκοπὸν τῆς περιφράξεως τοῦ Πρεσβυτερίου - Σολέα (ὅπως καὶ σήμερα), ἰδίως προτοῦ «μονιμοποιηθεῖ», «ἀσφαλιστεῖ» τὸ Καταπέτασμα. Πάντοτε ὅμως ἡ Ἐκκλησία εἶχε ὑψηλὸ φράγμα στὸ ὅριο Βήματος – Σολέα, εἴτε μὲ τὴν μορφὴ Καταπετάσματος στὴν ἀρχαιότητα, εἶτε μὲ τὴν μορφὴ ὑψηλοῦ Φράγματος ἤδη ἀπὸ τόν 4ον αἰῶνα. Βλ. τὸ βιβλίο, Τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας, στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν Ἑλλάδα, ... , καὶ ἐπίσης βλ. τὶς εἰκόνες στὸ Παράρτημα αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου στὸ τέλος.

«πρεσβυτέροις δέ φημι, πεπίστευται τὸ θυσιαστήριον, καὶ τὰ ἔσω τοῦ καταπετάσματος», Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας (370-444 μ.Χ.), [PG 68,848] 1

Οἱ Δυτικοὶ μετὰ τὴν (ἀντι) Μεταρρύθμιση (16ος αἰ.),2 βανδαλίσανε, γκρεμίσανε τὰ περισσότερα Τέμπλα των3 (τὰ δικά τους Τέμπλα μὲ τὸν Σταυρόν, Rood Screen, εὑρίσκονται στὸ ὅριον Σολέα καὶ κυρίως Ναοῦ) καὶ ἀπογυμνώσανε τὶς Τράπεζες των. Γιὰ αὐτὸ οἱ Ἐκκλησίες τῶν Δυτικῶν σήμερα ἔχουν συνήθως ἕνα εἶδος χαμηλοῦ φράγματος ἢ καὶ καθόλου (φυσικὰ δὲν βάζουν πλέον Τέμπλα στὶς νέες Ἐκκλησίες τους, λόγῳ τῆς πλανεμένης ἰδεολογίας των). Λέει ὁ M. Klaus Gamber: «Ἡ χρῆσις τῶν Καταπετασμάτων [Κιβώρια, Τετράβηλον, Βῆλα], τὰ ὁποῖα ἦταν πάντα μέρος τοῦ Ἱεροῦ, καὶ τοῦ Ἄμβωνος / χώρου τῶν Ψαλτῶν, τελικὰ καταργήθηκε κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Μπαρόκ (Baroque period)»4 (σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Gamber μᾶς λέει ὅτι στὴν Γερμανία ἀφαιρέθηκαν ὑπὸ τὶς διαταγὲς τῶν κοσμικῶν ἀρχῶν, τὴν περίοδο τοῦ «Διαφωτισμοῦ»)5 [17ος-18ος αἰ.]. Καὶ στὴν Γαλλία ὅμως, τον 17ον αἰ., πρὶν τὴν Ἐπανάσταση, βανδαλίστηκαν, κατεδαφίστηκαν κατὰ κόρον τὰ Τέμπλα μὲ τὸν Σταυρό (Rood Screen), ὅπως καὶ οἱ Ἄμβωνες6 καὶ μάλιστα πρωτοστάτες ἦσαν οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι.7

«Μετὰ τὴν τοποθέτηση τῶν λειψάνων, ὁ κλῆρος θὰ ἀρχίσει τὴν λιτανεία ἔξω ἀπὸ τὸ Καταπέτασμα ποὺ χωρίζει τὸ Ἱερὸ ἀπὸ τὸν κυρίως Ναό, Drogo Sacramentary (826-855)8

Ἕνα κάθετο χώρισμα διακοσμημένο μὲ ζωγραφισμένες εἰκόνες, καὶ σκεπαζόμενο μὲ ὑφάσματα [προφανῶς καταπετάσματα στὰ ἀνοίγματά του], ποὺ ἐκτείνεται στὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν ἕνα τοῖχο στὸν ἄλλον, καὶ ἔχει δύο εἰσόδους στὰ ἄκρα του, Cogitosus (650 μ.Χ., ἀρχαῖοι Κέλτες) ἀναφερόμενος περίπου στό 500 μ.Χ.9

Παραπάνω ἀναφερθήκαμε ἐπιγραμματικά στὴν ἰστορία τοῦ Καταπετάσματος / Τέμπλου σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση. Γιὰ περισσότερες λεπτομέρειες καὶ ἀναφορές, βλ. τὸ βιβλίο μας, Τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας, στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν Ἑλλάδα, ... , καὶ ἐπίσης στὸ Παράρτημα στὸ τέλους αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου, ὅπου ἔχουμε σὲ εἰκόνες μιὰ αʹ ἐκδοχή-προσέγγιση τῆς ἐξελίξεως τοῦ Καταπετάσματος.

Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο σκέλος τοῦ τίτλου, εἶναι λογικὸ νὰ ρωτήσει κάποιος, πῶς εἶναι δυνατὸν τὸ χαμηλὸν Τέμπλον10 νὰ ἐμποδίζει; Ἀφοῦ εἶναι χαμηλόν! Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ ἀνοιχτή, καὶ νεοφανῶς πλατύτερη καὶ εὐρύχωρος Ὡραία Πύλη11 νὰ ἐμποδίζει; Ἀφοῦ εἶναι ἀνοιχτή, πλατεῖα!

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Περὶ μουσικῆς καὶ χοροῦ

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Περὶ μουσικῆς καὶ χοροῦ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Gregorius Nazianzenus Theol. : Contra Julianum imperatorem 2 (orat. 5) : Volume 35, page 709, line 34

Ἀναλάβωμεν ὕμνους ἀντὶ τυμπάνων, ψαλμῳδίαν ἀντὶ τῶν αἰσχρῶν λυγισμάτων τε καὶ ᾀσμάτων, κρότον εὐχαριστήριον ἀντὶ κρότων θεατρικῶν, καὶ χειρῶν πρᾶξιν εὔηχον, σύννοιαν ἀντὶ γέλωτος, ἀντὶ μέθης ἔμφρονα λόγον, ἀντὶ θρύψεως σεμνοπρέπειαν.

«Ἀναλόγως τῆς πίστεως τοῦ ἐξομολογουμένου ὁ Θεός θέτει εἰς τόν νοῦν καί τό στόμα τοῦ Πνευματικοῦ τας ἀπαντήσεις».

«Ἀναλόγως τῆς πίστεως τοῦ ἐξομολογουμένου ὁ Θεὸς θέτει εἰς τὸν νοῦν καὶ τὸ στόμα τοῦ Πνευματικοῦ τὰς ἀπαντήσεις».

Γέρων Σεραφείμ Σαββαΐτης

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_278.html

4 Ἰουνίου. Μητροφάνους ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (†326). Μάρθας καὶ Μαρίας ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἱεράρχου, 13ης Νοεμβρίου (Ἑβρ. ζ´ 26 - η´ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,

Εβρ. 7,27           ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.

Εβρ. 7,27                  και δεν έχει ανάγκην, όπως οι Αρχιερείς του Νομου, να προσφέρη πρώτον θυσίας δια τας ιδικάς του αμαρτίας και έπειτα δια τας αμαρτίας του λαού. Αφ' ενός μεν διότι είναι απολύτως αναμάρτητος, αφ' ετέρου δε διότι προσέφερε μίαν φοράν υπέρ του λαού την υψίστην λυτρωτικήν θυσίαν, θυσιάσας τον εαυτόν του επάνω στον σταυρόν.