Πιστεύω είς Έναν Κύριον Ιησού Χριστόν_Αγίου Κυρίλλου_10η κατήχηση_2ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Πιστεύω είς Έναν Κύριον Ιησού Χριστόν_Αγίου Κυρίλλου_10η κατήχηση_2ο μέρος 29-10-2011 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος πρῶτο

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ[:Α΄Τιμ.2,1-7] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[Μέρος πρώτο:υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Τιμ.2,1-2] 

«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν(:Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. Γι' αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)»[Α΄Τιμ.2,1-4]. 

Ο ιερέας είναι σαν κάποιος κοινός πατέρας όλης της οικουμένης. Αυτός λοιπόν πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως και ο Θεός, του Οποίου είναι ιερέας· γι' αυτό λέγει ο απόστολος Παύλος: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς (:παρακαλώ λοιπόν πριν από όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές)». Δύο είναι τα αγαθά που προέρχονται από εδώ· και η έχθρα που έχουμε προς τους έξω διαλύεται (γιατί κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται μίσος προς εκείνον για τον οποίο προσεύχεται), και εκείνοι οι ίδιοι γίνονται καλύτεροι με το να γίνονται προσευχές για εκείνους, και με το να μη γίνονται σαν τα θηρία εναντίον μας· γιατί τίποτε δεν προσελκύει τόσο στη διδασκαλία, όσο το να αγαπά και να αγαπιέται κανείς. 

Ὁ παπα-Φώτης ὁ διά Χριστόν Σαλός τῆς Μυτιλήνης περπατοῦσε στή βροχή καί παρέμενε στεγνός. Ἡ εὐωδία πού ἀναδίδεται ἀπ’ τόν τάφο του εἶναι σά νά ἔρχεται κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τόν παράδεισο.

 

Παπα-Φώτης Λαυριώτης ο «δια Χριστόν σαλός» από την Μυτιλήνη

Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Μαρτίου 2010, ημέρα Παρασκευή Γ΄ Εβδομάδας των νηστειών.

Είχε πει ο γέροντας Παΐσιος σε κάποιους Μυτιληνιούς που τον επισκέφθηκαν. ”Εσείς εκεί στη Μυτιλήνη έχετε ένα μεγάλο άγιο τον Παπα-Φώτη”.

Κι ο παπα-Φώτης είχε πει για τον Γέροντα Παΐσιο:

-¨Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε τον Παπα-Τύχωνα¨.

Ο παπα-Φώτης υπήρξε ένας ταπεινός παραδοσιακός παπάς, μάλλον καλόγηρος, με όλη τη σημασία της λέξεως. Γνωρίσθηκε και ήλθε σε επαφή και πνευματική σχέση με τους αγιασμένους Γέροντες: τον ρώσο παπα-Τύχωνα, απ’ τον οποίο έλαβε την μεγαλοσχημία, τον Όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, τον Σωφρόνιο του Έσσεξ, τον Γέροντα Παύλο Παυλίδη τον Λαυριώτη και ιατρό και φτασμένο πνευματικό, τον παπα-Αββακούμ, που μόναζε στη Λαύρα και πολλούς άλλους. Έλεγε, είχα την ευκαιρία να υπηρετήσω και να ζήσω κοντά σε τέτοια πρόσωπα. Ήταν απλοί άνθρωποι, πασίγνωστοι, που όμως οι ίδιοι θεωρούσαν τον εαυτό τους σκουπίδι, ένα τίποτα. Κι αν έκαναν κανένα θαυμαστό γεγονός και εμείς οι νεώτεροι απορούσαμε και τους θαυμάζαμε, αυτοί έλεγαν: “Εμείς δεν κάναμε τίποτα• παρακαλέσαμε το Θεό κι εκείνος αοράτως ενήργησε”.»

Ο παπά-Φώτης, ήταν ακτήμων. Όλη του η ζωή ήταν ασκητική. Δεν είχε ποτέ δικό του σπίτι, δικά του ρούχα, δικά του ράσα. Δεν είχε ποτέ ούτε μια δική του κατσαρόλα, ούτε ένα πηρούνι, ούτε μια πετσέτα! Σε όλη του τη ζωή, άλλοτε κοιμόταν μέσα σε χαντάκια , άλλοτε μέσα σε εξωκκλήσια, και μάλιστα -όπως μου είχε πει κάποτε ο ίδιος – μια φορά είχε κοιμηθεί μέσα στη κάσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου με άχυρα. Κάτι πολύ σημαντικό που κι εγώ το έχω δει, αλλά και άλλοι το μαρτυρούν, είναι πώς ενώ έβρεχε και ο Γέροντας περπατούσε στο δρόμο, τα ρούχα του ήταν πολλές φορές στεγνά!

«Οἱ ἰδιοτροπίες ξεκινοῦν ἀπό τόν λογισμό »

- Γέροντα, αυτός πού σιχαίνεται, γιατί το παθαίνει;

- Πές μου, εσύ τί σιχαίνεσαι;

- Ολα τά σιχαίνομαι.

-Τότε όλα σ' εσένα θά ερχωνται! Και τά σκουλήκια στά φρούτα ή στά όσπρια και καμμιά τρίχα στο ψωμί κ.λπ. 

- Έτσι γίνεται, Γέροντα! 

- Δόξα Σοι ο Θεός! Βλέπεις πόσο σε βοηθάει ο Θεός γιά να τό ξεπεράσης;

- Από τον λογισμό δεν ξεκινάει, Γέροντα, αυτό; Άς πούμε ότι βρήκε ή αδελφή μια τρίχα. Άς τήν βγάλη στην άκρη.

- Αυτό είναι ευλογία! Δώσ' την σ' εμένα, να τήν πάρω εγώ ευλογία!... Άχ! Θυμάμαι, μια φορά στό Σινά πηγαίναμε κάπου μέ έναν μοναχό και του έδωσα δυό ροδάκινα. Τον βλέπω, δέν τά τρώει. Ήθελε να πάη να τα πλύνη, γιά νά τά φάη, και τά κρατούσε στα χέρια, μήν τά βάλη στην τσέπη καί κολλήσουν μικρόβια καί άπό τήν τσέπη!

Ό αδελφός του πού είχε οκτώ παιδιά μού έλεγε: «Περισσότερο σαπούνι ξοδεύει αυτός, γιά νά πλύνη τά χέρια του, παρά ή γυναίκα μου μέ τά οκτώ παιδιά πού πλένει!». Καί νά δήτε τί έπαθε! 

Εκεί στό Σινά έδιναν σέ κάθε καλόγερο καί έναν Βεδουίνο, γιά νά τον εξυπηρετή, νά του πηγαίνη τό φαγητό κ.λπ. Ό Βεδουίνος πού έδωσαν σ' αυτόν ήταν ό πιο βρώμικος άπ' όλους. Κατάμαυρος! Μύριζαν τά ρούχα του, μύριζε ολόκληρος. 

Μιά εβδομάδα έπρεπε νά τον βάλης στό μουσκιό, γιά νά καθαρίση! Τά χέρια του ήταν..., μήν τά ρωτάς! Έπρεπε νά τά ξύσης μέ τήν σπάτουλα! Έν τω μεταξύ, όταν έπιανε τό τσανάκι, γιά νά του πάη τό φαγητό, έβαζε τά δυό του δάχτυλα μέσα. «Φύγε, φύγε...», του φώναζε εκείνος, μόλις τον έβλεπε. Τελικά αυτός ό μοναχός ούτε δυό εβδομάδες δέν κάθησε στό Σινά, έφυγε.

Θυμάμαι, καί στό Κοινόβιο είχαμε έναν μοναχό πού ως λαικός ήταν νωματάρχης. Τον είχαν βάλει διαβαστή, γιατί ήταν μορφωμένος.

Τόσα χρόνια ήταν στό μοναστήρι καί σιχαινόταν. Που νά αγγίξη πόμολο! Μέ τό πόδι άνοιγε τήν πόρτα ή σκουντούσε τό μάνταλο μέ τον αγκώνα καί μετά καθάριζε μέ οινόπνευμα τό μανίκι πού τό ακούμπησε!

Προειδοποίηση τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου, πρίν ἀπό 51 χρόνια, πού ἐκπληρώθηκε στίς μέρες μας, μέ κάθε λεπτομέρεια:«Ἔρχεται 5η φάλαγγα στό ἔθνος μας, γιά νά διαλύση τήν Ὀρθοδοξίας μας...Ποιά εἶναι ἡ 5η φάλαγγα;»

Ἡ σημαία τῆς προδοσίας τῆς πίστεως ἀναρτήθηκε καὶ στὸ πατριαρχεῖο!

Τίποτα δὲν ἔχει μείνει ὄρθιο στὴν Πατρίδα μας. Τὰ Ἰδανικά: Θρησκεῖα-Πατρίδα-Οἰκογένεια πολεμοῦνται ἀπὸ τὶς πολιτικὲς ἡγεσίες τοῦ τόπου. Ἡ σημαία τῆς προδοσίας τῆς πίστεως ἀναρτήθηκε στὸ πατριαρχεῖο! Τὴν παραλαμβάνουν ἀνάξιοι ρασοφόροι, τῆς 5ης φάλαγγας καὶ τὴν μεταφέρουν στὴν Ἑλληνικὴ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία.

ΤΙ ΕΙΝΕ Η 5Η ΦΑΛΑΓΓΑ;

Θὰ τὸ βρῆτε στὴν παρακάτω ὁμιλία στὸ: 46:14´´

Ορθοδοξια – παπισμος

https://www.youtube.com/watch?v=cxGIX-sTM6U

Ἀπομαγνητοφωνημένα ἀπόσπασμα·

«…Ὁφείλουμε νὰ διαμαρτυρηθοῦμε ὅλοι. Δὲν εἶμαι προφήτης, σᾶς τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε, οὐδέ υἱὸς προφήτου, ὥστε νὰ προφητεύσω τὰ μέλλοντα συμβαίνειν ἐδῶ εἰς τὴν μικρὰ αὐτὴ γωνία τῆς Ἑλλάδος. Ἕνα μόνο ἀπό τὰ σημεῖα αὐτά τῶν καιρῶν ὁφείλω νὰ ἐκφράσω. Τὸν φόβο μου. Φοβοῦμαι γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μου, ἀπὸ ἀπόψεως Ὀρθοδοξίας. Ἐὰν κάτι μᾶς ἔμεινε σὰν διαμάντι πολύτιμο, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ καυχώμεθα εἰς τὰ ἔθνη, εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας. Καὶ ἡ Ὀρθοδοξία μας κινδυνεύει. Δὲν εἶνε σχῆμα λόγου. Τὰ σημεῖα ποὺ ἀναφέραμε εἶνε φανερὰ πλέον. Γίνεται κάποια ὑπονόμευσις τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος. Καὶ περισσότερο ἀπ’ ὅλα φοβᾶμαι τὴν πέμπτη φάλαγγα, ποὺ ἔχει σχηματισθῆ στὸ ἔθνος μου…

«Ὅπως στὰ χρόνια τοῦ χιτλερισμοῦ, τοῦ φασισμοῦ, μέσα στὸ Ἔθνος μας ὑπῆρχαν Ἕλληνες-πράκτορες τοῦ ἐχθροῦ, ἔτσι καὶ τώρα μέσα στοὺς κόλπους τοῦ ἔθνους μας δημιουργήθηκε ἡ 5η φάλαγγα.

Ποιά εἶνε ἡ 5η φάλαγγα; Εἶνε οἱ φίλοι τοῦ Πάπα. Εἶνε κάτι ψευτοθεολόγοι, εἶνε κάτι ἄνθρωποι – ὁ Θεὸς νὰ σὲ φυλάξη ἀπὸ δαύτους. Ἔρχεται 5η φάλαγγα στὸ ἔθνος μας, γιὰ νὰ διαλύση τὴν Ὀρθοδοξία μας. Ἡ 5η φάλαγγα εἶνε τὰ παιδιὰ ποὺ πᾶνε στὴ Βιέννη, στὴ Ρώμη, στὸ Παρίσι, στὸ Λονδίνο καὶ σπουδάζουν σὲ ξένα πανεπιστήμια… Τὰ βλέπουν αὐτὰ οἱ φραγκοπαπάδες καὶ τὰ παίρνουν σὲ σπίτια καθολικά, τὰ παίρνουν στὰ οἰκοτροφεῖα τους.

Ἡ θέση τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου γιά τίς ἐλεύθερες σχέσεις-The position of St. Porphyrios regarding free relations

Ο αγιότατος Όσιος γενικώς ήταν τελείως αντίθετος στις νεοορθόδοξες – νεονικολαϊτικές διδασκαλίες περί ελεύθερων σχέσεων με πρόσχημα την αγάπη. Γνώριζε ότι οι διδασκαλίες αυτές ωθούν τους ανθρώπους και μάλιστα τους νέους στον ερωτισμό, στην ελευθεριότητα, στις σαρκικές αμαρτίες και στις διαστροφές. Δυστυχώς, αυτές οι ιδέες εισβάλλουν στην Εκκλησία ως προοδευτικές, φιλελεύθερες, αντιπουριτανικές, αντιζηλωτικές και εκσυγχρονιστικές. Προωθούνται μέσω κακόδοξων Επισκόπων, « Πνευματικών χωρίς Άγιον Πνεύμα»259, μεγαλοσχήμων αρχιμανδριτών, ιερέων, καθηγητών Πανεπιστημίου, θεολόγων, κ.λ.π. 

Ο ορθοδοξότατος Άγιος Πορφύριος δεν ήθελε να ακούσει καθόλου γι’ αυτά260. Κάποτε του έδωσαν ένα από τα κυκλοφορηθέντα βιβλία, που διατύπωνε νεονικολαϊτικές απόψεις. Το μελέτησε λίγο και μόλις αντιλήφθηκε το περιεχόμενό του, το απεστράφη με βδελυγμία λέγοντας: « τι είναι αυτά;!!...»261 

Καταλυτική, απολύτως επιβεβαιωτική των ανωτέρω, είναι η σχετική ανακοίνωση-καταπέλτης του Ησυχαστηρίου του Αγίου Πορφυρίου ( Ι. Ησυχαστήριον Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής). Σ’αυτήν δηλώνεται ξεκάθαρα η αντίθεση του Αγίου στις νεοορθόδοξες-νεονικολαϊτικές διδασκαλίες περί ηθικής απελευθερώσεως και ελευθέρου έρωτος262. « Φίλοι μας επληροφόρησαν», γράφει η ανακοίνωση του Ησυχαστηρίου του Οσίου, «ότι σε πρόσφατη διάλεξη, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, ο ομιλητής επεκαλέσθη ότι ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης υποστήριξε τις ιδέες του (δηλ. του ομιλητή) σχετικά με την « ηθικήν απελευθέρωσιν» των νέων από τις επιταγές του Ευαγγελίου και των Αγίων. Από καθήκον έναντι της Αληθείας, η οποία βαναύσως κακοποιείται από τους υποστηρικτές τέτοιων ιδεών, φέρουμε σε γνώση των αδελφών χριστιανών ότι ο Άγιος Πορφύριος δεν απεδέχετο τέτοιες διδασκαλίες, όπως και γίνεται φανερό σαφέστατα από πάρα πολλές συμβουλές του και ιδιαίτερα από τους λόγους του, που περιέχονται στα βιβλία με τίτλο «Το πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές» και «Ο Άγιος Πορφύριος για τα σεμινάρια Ψυχοδυναμικής», αλλά και από μαρτυρίες πολλών συμπολιτών μας, που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα άλλα βιβλία. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε με απόλυτη υπευθυνότητα τους αδελφούς μας ότι ο Άγιος Πορφύριος καταδίκαζε με ένταση τις διδασκαλίες περί δήθεν ηθικής απελευθερώσεως και ελευθέρου έρωτος, τις οποίες διδάσκουν διάφοροι ψυχολόγοι και Σχολές Ψυχολογίας. Το γεγονός ότι ο Χριστός συγχώρησε τους αμαρτωλούς, που είχαν υποπέσει σε τέτοιας φύσεως αμαρτήματα ,καθόλου δεν σημαίνει ότι ενέκρινε τις αμαρτίες τους, διότι αυτήν την συγχώρεση την έδιδε μόνον όταν προϋπήρχε ειλικρινής μετάνοια και πάντοτε την συνόδευε με την συμβουλή «μηκέτι αμάρτανε».

Καί αὐτά δέν εἶναι τίποτα, ἕνα πετραδάκι στήν ἀκροθαλασσιά…

Να ορίσεις μία ώρα την ημέρα ή την νύχτα και να λέγεις την ευχούλα, μία προς μία λέξη και να την κατανοείς.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…

Έτσι να λες την ευχούλα και μετά πάροδο, αναλόγως της καθαρότητας σου και αναλόγως του ζήλου σου, το πρώτον το οποίον θα συναντήσεις είναι η χαρά.

Η χαρά θα σου φέρει προθυμίαν περισσότερην να λέγεις περισσότερες φορές την ευχούλα και η ευχούλα θα σου φέρει περισσότερη χαρά και μεγαλύτερη.

Ἀλίμονό σου ἄν μείνεις ἄνθρωπος... φρόντισε νά γίνεις Χριστιανός!

Γιατί δεν είμαστε πράοι; Διότι δεν έχουμε τη Χάρη του Πνεύματος του Αγίου, που έχει ως καρπό την πραότητα. 

Ο άνθρωπος που δεν είναι πράος, δεν έχει καμμία σχέση με τον Χριστό. Και όπου δεν υπάρχει πραότητα, δεν υπάρχει κατοικητήριο Πνεύματος Αγίου.

Ο Χριστός είπε σαφώς: "Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία". Σου λέει ο άλλος: 

- Μα άνθρωπος είμαι νεύρα έχω, δεν κυκλοφορεί μέσα μου νερό. 

Τίποτε νά μή φοβόμαστε, παρά μόνο ...

"Τίποτε να μη φοβόμαστε, παρά μόνο το να ερχόμαστε σε σύγκρουση με τον Θεό."

~ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
(ΕΠΕ 32, 180)

3 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀνθίμου, Ἐπισκόπου Νικομηδείας. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοκτίστου, συνασκητοῦ τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πολυδώρου, τοῦ ἐν Νέᾳ Ἐφέσῳ μαρτυρήσαντος. Ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ τεθησαυρισμένου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Πέμ. ιγ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ι´ 7-18).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ι´ 7 - 18

⁷ Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε. εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ. ⁸ ἐάν τε γὰρ καὶ περισσότερόν τι καυχήσομαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν, ἧς ἔδωκεν ὁ Κύριος ἡμῖν εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν, οὐκ αἰσχυνθήσομαι, ⁹ ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν. ¹⁰ ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαὶ, φησί, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος. ¹¹ τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος, ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ δι’ ἐπιστολῶν ἀπόντες, τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ. ¹² Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐγκρῖναι ἢ συγκρῖναι ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνιοῦσιν. ¹³ ἡμεῖς δὲ οὐχὶ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς μέτρου, ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν. ¹⁴ οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς· ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, ¹⁵ οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις, ἐλπίδα δὲ ἔχοντες, αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν, ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς περισσείαν, ¹⁶ εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι, οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι. ¹⁷ Ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω· ¹⁸ οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ’ ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν.