Τί εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ νοῦ- ἡ πλάνη καί ἡ ἀποφυγή της , Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (λστ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Τί εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ νοῦ- ἡ πλάνη καί ἡ ἀποφυγή της , Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (λστ'), Φιλοκαλία τόμος Α', 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-7-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 14-7-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 14-7-2024 

https://www.youtube.com/live/vaZAIinSXP8?si=mJvYd0ZpeLRigdb-

Δέν διακρίνεις ἄν εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα, Αγ. Παϊσίου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο- Ἐνδυμασία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Δέν διακρίνεις ἄν εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα, Αγ. Παϊσίου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο- Ἐνδυμασία, 13-7-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ἡ αὐτοκτονία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Βίος καὶ ἀγῶνες τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ καὶ μερικὴ τῶν θαυμάτων διήγησις

 Ὁ βίος τοῦ ἁγίου ἐλήφθη ἀπὸ τὸ Ἱστορικὸν Προσκυνητάριον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, Προηγουμένου Καλλιστράτου Λαυριώτου. Ἐκδόσεις Ἀ. Καραβία, Σόλωνος 78, Ἀθῆναι 1976, σελ. 176.

Πολλὴν ὠφέλειαν ἀδελφοὶ προξενοῦσιν εἰς τους ἀνθρώπους οἱ βίοι τῶν ἁγίων ἀναγιγνωσκόμενοι, καὶ κατὰ θείαν νεῦσιν ἐγράφησαν καθ᾿ ἑκάστην γενεὰν τῶν δικαίων ἀνδρῶν τὰ κατορθώματα, διὰ νὰ ἔχωσιν αὐτὰ οἱ μεταγενέστεροι ἐμψύχους εἰκόνας καὶ ὑποδείγματα εἰς τὴν τοῦ βίου διόρθωσιν. Διὰ τοῦτο κἀγὼ σήμερον προβάλλω εἰς διήγησιν τὸν βίον τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκήσαντος· τὸν ὁποῖον παρέλαβον ὄχι ἐξ ἀκοῆς μόνης, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ συγγράμματα τῶν μαθητῶν τοῦ Ὁσίου Πατρός, ἅπερ ἀφῆκαν ἐκεῖνοι ὡς κληρονομίαν, καὶ θησαυρὸν πολύολβον εἰς τὴν ποίμνην τοῦ Τρισμάκαρος. Ἀποβλέπει δὲ ὁ λόγος, ὄχι εἰς ἐπαίνους τοῦ Θείου Πατρὸς καὶ ἐγκώμια, ἀλλὰ εἰς τὴν τῶν ἀναγιγνωσκόντων ὠφέλειαν, ὅτι ἀνενδεὴς ὑπάρχει ἐκεῖνος ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα ἐντρυφῶν εἰς τὴν ἀνεκλάλητον δόξαν τῆς Τρισηλίου Θεότητος μετὰ τῶν ἀγγελικῶν Δυνάμεων. Λοιπὸν διὰ νὰ... κάμωμεν ἀρχὴν ἀπὸ τὴν πρώτην αὐτοῦ παραγωγὴν καὶ γέννησιν. Ἐγεννήθη μὲν ὁ ἅγιος εἰς τὴν μεγαλόπολιν Τραπεζοῦντα, ἀνετράφη δὲ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐκαρποφόρησε δὲ πρὸς τὸν Θεὸν μὲ τὰς ἀρετὰς ἐν τῷ Κυμινᾷ καὶ τῷ ὄρει τοῦ Ἄθου θαυμασιώτατα. Οἱ γεννήτορες αὐτοῦ γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Τραπεζοῦντος ὑπῆρχον, καταγόμενοι ὁ μὲν πατὴρ ἐκ τὴ μεγάλης Ἀντιοχείας, ἡ δὲ μήτηρ ἐκ τῆς Κολχίδος, ἀμφότεροι εὐγενεῖς, καὶ πᾶσι περίβλεπτοι, κατὰ τὰς ἀρετὰς δὲ εὐγενέστεροι καὶ μακάριοι, ὅτι παιδὸς τοιούτου πατέρες ἐχρημάτισαν. Ἀλλ᾿ ὁ μὲν πατὴρ τοῦ Ἁγίου πρὸ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ ἐτελεύτησεν, ἡ δὲ μήτηρ, ἀφοῦ καλῶς ἐγέννησεν, ἐγαλακτοτρόφησε, καὶ Ἀβράμιον αὐτὸν ὠνόμασε, μετ᾿ ὀλίγον χρόνον ἀπῆλθεν εἰς τὴν αἰώνιον ἀνάπαυσιν. Μείνας οὖν ὁ Ἀβράμιος ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ μητέρα, δὲν ἀπέμεινεν ἀπὸ τὸν πατέρα τῶν ὀρφανῶν ἀνεπίσκεπτος, διότι μία παρθένος εὐγενὴς καὶ πλουσία, γνώριμος ὑπάρχουσα, καὶ προσφιλὴς τῇ μητρὶ τοῦ παιδός, ἐλυπήθη σφόδρα εἰς τὸν ὀρφανισμὸν αὐτοῦ, καὶ τὸν ἀνεδέχθη καὶ τὸν ἀνέθρεψε μὲ πολλὴν ἐπίσκεψιν καὶ θεοσέβειαν καὶ μὲ ὅλον ὁποῦ ἀνετρέφετο εὐσεβῶς, ἐδείκνυτο ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων φρόνιμος, σώφρων, καὶ ἀληθῶς ἀβραμιαῖον ἔχων τὸ φρόνημα, ἐπειδὴ δὲν ἔκλινεν εἰς λαιμαργίαν, μήτε εἰς τὰ φαῦλα, καὶ ἄσεμνα, ἀλλὰ μεταξὺ τῶν συνηλικιωτῶν του παίδων τὴν μέλλουσαν ἀρετήν του προεμήνυεν διότι καὶ ἐν τῇ παιδικῇ ταύτῃ ἡλικίᾳ οἱ ὁμήλικοι παῖδες εὑρίσκοντες ἐν σπήλαιον πλησίον τῆς πατρίδος των, ἐψήφιζον αὐτὸν ἐκεῖσε κατὰ τὴν παιδικὴν συνήθειαν ἀρχηγόν, καὶ προεστῶτα τῆς μοναδικῆς πολιτείας, καὶ ἦσαν ἅπαντες εἰς αὐτὸν ὑποκείμενοι, αὐτὸς δὲ πρὸς τοὺς λοιποὺς παῖδας ὡς καθηγητής, καὶ διδάσκαλος βέβαια, διὰ τούτου προεδείκνυεν ὁ Θεὸς τὸν Ἀβράμιον καθηγεμόνα πολλῶν ποιμνίων γενησόμενον, καθὼς καὶ ἐγένετο, ὅτι ὅλοι οἱ συμπαίζοντες παῖδες ἐκεῖνοι μοναχοὶ ὕστερον ἐγένοντο. Ἐπεὶ δὲ ἡ ῥηθεῖσα μοναχὴ καὶ παρθένος ὅπου ἀνέτρεψε μητρικῶς τὸν Ἀβράμιον, μὲ προσευχὰς καὶ νηστείας ἐπολιτεύετο, ὁ παῖς αὐτὴν βλέπων τὴν ἠρώτα τὸ αἴτιον τῆς τοιαύτης μοναδικῆς πολιτείας της. Ἐκείνη δὲ ἐλεγε εἰς αὐτόν, ὦ τέκνον, ἡμεῖς ὅπου φοροῦμεν τοῦτο τὸ μοναδικὸ ἐνδυμα, πρέπει νὰ ζῶμεν πάντοτε μὲ προσευχὰς καὶ ἐγκράτειαν, ὅτι ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος περιέρχεται καθ᾿ ἑκάστην ὡς λέων ὀρυόμενος ζητῶν τίνα καταπίῃ.

Τοῦτο ἀκούσας ὁ Ἀβράμιος, μὲ πολλὴν χαρὰν ἐδέξατο, καὶ ἀπεφάσισε νὰ ζήση εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὴν ὅμοιαν σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν, καὶ νὰ ἀφήσῃ κάθε παιδικὸν κίνημα. Ἐκ τούτου λαβὼν τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ἀρχὴν σοφίας, καὶ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην ἐμφυτεύσας μέσα εἰς τὴν ψυχήν του, ἤρξατο τῆς θείας ὁδοῦ, κραταιούμενος ὑπὸ της χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Παραδοθεῖς δὲ κατόπιν καὶ εἰς διδάσκαλον, ἦτο ἀληθῶς ἕνα θαῦμα εἰς τὸν διδάσκαλον, καὶ εἰς τοὺς συμμαθητάς του διὰ τὴν μεγάλην αὐτοῦ εὐφυίαν, καὶ ἀγχίνοιαν, καὶ διὰ τὴν πολλὴν αὐτοῦ ἄσκησιν, καὶ ἐπιμέλειαν. Ἀλλ᾿ ἐν τούτοις ἐπλήρωσε τὸ κοινὸν χρέος ἡ παρθένος ἐκείνη ἡ θετὴ μήτηρ αὐτοῦ, τὴν παιδικὴν ἡλικίαν ἤδη παραλλάξαντος· ὁ δὲ Ἀβράμιος ἔλαβε πόθον ἀπελθεῖν εἰς Κωνσταντινούπολη, διὰ νὰ γυμνασθῇ τὴν τέχνην τῆς γραμματικῆς, εἶχεν ὅμως ἀμηχανίαν, καὶ διελογίζετο, πῶς θὰ τύχη τοῦ ποθούμενου, οὐδόλως στοχαζόμενος ὀρφάνιαν, ἢ ἄλλην τινὰ τῶν ἀναγκαίων ὑστέρησιν ὁ δὲ παντέφορος Θεὸς ὠκονόμησεν οὕτως εἰς τὸν Ἀβράμιον τὸ ποθούμενον.

Ῥωμανὸς ὁ ἀοίδιμος βασιλεύς, ὁ γέρων, ἀπέστειλεν εἰς Τραπεζοῦντα ἕνα εὐνοῦχον κουμμερκιάριον, ὅστις ἰδὼν τὸν Ἀβράμιον νεανίσκον σώφρονα, καὶ συνετώτατον, ἠγάπησεν αὐτόν, καὶ εἶχε πάντοτε εἰς τὴν συνομιλίαν του, καὶ ὁμοτράπεζον, ἐπιστρέφων δὲ εἰς βασιλεύουσαν ἔλαβεν αὐτὸν μαζύ του διὰ τὴν ἀρετὴν ὁποὺ εἰς αὐτὸν ἐστοχάζετο, καὶ διδάσκαλον αὐτοῦ διώρισε ἕνα ἄνδρα ἐνάρετον Ἀθανάσιον τοὔνομα ἀλλ᾿ ὁ Ἀβράμιος μὲ τὴν φυσικὴν τοῦ νοὸς ὀξύτητα προκόπτων εἰς τὰ μαθήματα, καὶ εἰς τὴν ἀρετὴν ἐγυμνάζετο μὲ πολλὴν σκληραγωγίαν, καὶ ἐγκράτειαν καὶ ὁποὺ ηὔξανε, καὶ ἔτρεφε τὸν νοῦν μὲ τὰ μαθήματα, τοσοῦτον τὴν σάρκα ἐδουλαγώγει, καὶ ἐταπείνωνε κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον, μιμούμενος κατὰ πάντα τὸν αὐτοῦ διδάσκαλον. Ἐπειδὴ δὲ ἕνας στρατηγὸς Ζεφινεζὲρ ὀνομαζόμενος ἐνυμφεύσατο εἰς τὸν υἱόν του μίαν συγγενῆ τοῦ Ἀβραμίου εἰς τὴν βασιλεύουσαν, ἐγνωρίσθη ὑπὸ του στρατηγοῦ διὰ μέσου τῆς νύμφης του καὶ μὲ πολλὰς παρακλήσεις κατώκησε μέσα εἰς τὸν οἶκον του, ἐφύλαττεν ὅμως τὴν αὐτὴν ἐγκράτειαν, κατ᾿ ἰδίαν ἔχων τὴν δίαιταν, καὶ ἀγκαλὰ διώρισαν πρὸς αὐτὸν δυὸ ὑπηρέτας, καὶ καθ᾿ ἑκάστην τοῦ ἐστελλον ἰχθεῖς καὶ ὀπώρας, καὶ ἄρτον καθαρώτατον, αὐτὸς ὅμως ἔδιδεν αὐτὰ εἰς τους ὑπηρέτας, καὶ παρεκάλει αὐτοὺς νὰ τοῦ ἀγοράζωσιν κρίθινον ἄρτον ἑνὸς φόλεως, τὸν ὁποῖον εἰς δυὸ ἡμέρας ἐγεύετο καὶ εἰς παραμυθίαν τοῦ σώματος ὠμὰ λάχανα ὡς ὀπωρικὰ ἐνίοτε ἐμεταχειρίζετο, καὶ ποτὸν ὕδωρ καθαρώτατον μόνην τὴν νηστείαν τρυφὴν λογιζόμενος, καὶ τὴν ἀλουσίαν καὶ γύμνωσιν ἐν καιρῷ χειμῶνος ἐντρυφῶν ὁ μακάριος. Τοιουτοτρόπως δὲ ἐτυραννοῦσε τὸ σῶμα του, ὥστε ἠγωνίζετο νὰ ἀποδιώκῃ καὶ τὸν ὕπνον μὲ πολλὰ ἐφευρήματα, νίπτων ἐν καιρῷ χειμῶνος τὸ πρόσωπον μὲ ψυχρότατα ὕδατα, καὶ ὀλίγον κοιμώμενος, ὄχι ἐπάνω εἰς κλίνην, ἀλλὰ καθήμενος. Εἶχε δὲ καὶ πρὸς τοὺς πένητας μεγάλην συμπάθειαν, διότι ὅ,τι ἐλάμβανε παρὰ τῶν συγγενῶν καὶ φίλων του, πάντα εἰς τὰς χεῖρας τῶν πενήτων ἐκένωσε.

Καὶ ἂν ποτὲ ἐβλεπε κανένα πτωχόν, καὶ δὲν εἶχε νὰ τὸν ἐλεήση, ἐπορεύετο εἰς μέρος ἀπόκρυφον, καὶ ἐγυμνώνετο τὸ αὐτοῦ ἱμάτιον κρατῶν μόνον τὸ ἐπανωφόριον, καὶ τὸ ἔδιδεν εἰς τὸν ἐνδεῆ διὰ τὴν χρείαν του, τὸ ὁποῖον διὰ τῶν δούλων μανθάνουσα ἡ κυρία τοῦ ἐστελλεν ἄλλα ἱμάτια διὰ τὴν τοῦ καιροῦ ψυχρότητα, καὶ μὲ πολλὴν παρακίνησιν τὸν ἐβίαζον νὰ τὰ ἐνδύεται. Λοιπὸν ὑποτάξας τὴν σάρκα μὲ τέτοια κατορθώματα, ἐλάμπρυνε καὶ τὴν ψυχὴν μὲ τὰ τῆς σοφίας μαθήματα, καὶ προτοῦ νὰ λάβη τὸ σχῆμα τῆς μοναδικῆς πολιτείας μοναχὸς ἐγνωρίζετο, καὶ τῆς ποιμαντικῆς τελειότητος ποιμὴν τελειώτατος.

Ἡ ὁσία γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης

Αναφέρει μία Χριστιανή: «Τη Μεγάλη Τετάρτη τοῦ 2011, ὁ μεγάλος μου γυιός ὁδηγοῦσε ἕνα μηχανάκι. Ἐπέβαινε σ' αυτό κι ἕνα ἄλλο παληκάρι. Ήταν ἀπόγευμα. Γκρεμίστηκαν σε μία νέα οἰκοδομή στην ὁποία προεξεῖχαν τά σίδερα τοῦ δαπέδου. Τό δικό μου παιδί ἔμεινε ἀνέπαφο ἀπ' τά σίδερα. Τό ἄλλο κυριολεκτικά κρεουργήθηκε. Κόπηκε ἐντελῶς ἀπ᾿ τή μέση τό δεξί του πόδι. Κρατοῦσε μόνο τό δέρμα.

Εἶχε βλάβες στα ζωτικά ὄργανα, εἶχε καί ἐσωτερική αἱμορραγία. Μέ ἀσθενοφόρο μεταφέρθηκε στο Ἡράκλειο. Μᾶς εἶπαν ὅτι ὁ κίνδυνος να χάση τή ζωή του ἦταν ἄμεσος. Τό ἔβαλαν στό χειρουργεῖο ὁριακά. Βγῆκε κάποια στιγμή ὁ χειρουργός καί μᾶς τρόμαξε. Εἶπε, ὅτι ἄν σώσουν τά ὄργανα, θά χάση το πόδι. Συλλογιζόμουν, ἄν ἦταν τό δικό μου παιδί, θα με πείραζε λιγότερο. Τώρα, ἐξαιτίας τῆς ἀπροσεξίας του, κινδυνεύει ἕνα ἄλλο παιδί. Εἶχα ἐνημερώσει τηλεφωνικῶς τή θεία Γαλάτεια. Ανέβηκε στήν ἐκκλησία τῆς ὁσ. Εἰρήνης τῆς Χρυσοβαλάντου πού εἶναι ἀκριβῶς δίπλα στο σπιτάκι της. Έμεινε ἐκεῖ ἀπ' την ὥρα τοῦ συμβάντος μέχρι τήν ὥρα τοῦ χειρουργείου. Ἐνῶ περιμέναμε εναγωνίως ἔξω ἀπ' τό χειρουργεῖο, μου τηλεφώνησε καί μοῦ εἶπε: “Θά τα φτειάξη όλα ἡ ἁγία Ειρήνη! Ούτε σημάδι δέν θά μείνη στο πόδι!”. Νόμισα ότι μέ παρηγοροῦσε.

Ὑπόμνησις Ἱερατικῶν καθηκόντων

 Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης

Οἱ ἀξιωματοῦχοι στὴν κοινωνία ἄλλοτε τιμῶνται καὶ ἄλλοτε ἐπικρίνονται, μὲ βάση πάντα τὸ ἦθος τους καὶ τὸ ἔργο τους. Συν­ήθως σχολιάζονται δυσμενῶς, γιατί χωρὶς νὰ τὸ ἀξίζουν κατέχουν ἀξιώματα, κινούμενοι ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τοῦ πλουτισμοῦ. Ὡστόσο, οἱ ἄν­θρω­ποι στοὺς ὁποίους ἀπευθύνονται βλέπουν, ἀκοῦν καὶ βγάζουν τὰ συμπεράσματά τους. Εὐ­τυ­χῶς ποὺ τὰ πρόσωπα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἀλλάζουν συχνὰ καὶ δὲν διαιωνίζονται δυσάρεστες καταστάσεις.

Ἀξιωματοῦχοι ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ διακονοῦν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Πρωτίστως εἶναι οἱ μητροπολίτες καὶ δευτερευόντως οἱ ἱερεῖς. Κι ἐδῶ ἔχουμε ἄξιους καὶ ἀνάξιους. Οἱ πρῶτοι ἐπαινοῦνται κι ἔχουν τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη τῶν πιστῶν καὶ οἱ δεύτεροι σχολιάζονται γιὰ τὴ σκανδαλώδη συμπεριφορά τους, κάτι ποὺ εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικό, γιατί εἶναι ἰσόβιοι στὴ θέση τους καὶ δύσκολα... βελτιώνονται τὰ κακῶς κείμενα στὴν Ἐκκλησία.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβούλευε τοὺς συνεργάτες του νὰ εἶναι πολὺ προσεκτικοὶ στὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς ἐπισκόπων καὶ λοιπῶν κληρικῶν, γιατί μόνο ἄξιοι ἐργάτες τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας θὰ μποροῦσαν νὰ προστατέψουν καὶ νὰ προεκτείνουν τὸ ἀποστολικὸ ἔργο τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στοὺς λαούς. Οἱ πολύτιμες συμβουλὲς κυρίως περιέχονται στὶς λεγόμενες «ποιμαντικὲς ἐπιστολές», δηλαδὴ στὶς δύο πρὸς τὸν Τιμόθεον καὶ στὴν πρὸς Τίτον.

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ[:Ματθ. 5,14-19]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων(:Εσείς οι μαθητές μου είστε το πνευματικό αλάτι των ανθρώπων της γης (επειδή με το παράδειγμα και την διδασκαλία σας έχετε την δυνατότητα να νοστιμεύετε τη ζωή των ανθρώπων και να προλαβαίνετε την ηθική σαπίλα)· εάν όμως το αλάτι χάσει αυτήν την ιδιότητά του, με τι άλλο θα αλατιστεί, ώστε να αποκτήσει πάλι την ουσία και δύναμή του; Δεν έχει πλέον καμία αξία και σε τίποτε άλλο δεν χρειάζεται, παρά να πεταχτεί στον δρόμο και να καταπατείται από τους ανθρώπους. Εάν λοιπόν και εσείς χάσετε την ηθική σας δύναμη, δεν θα γίνετε μόνο άχρηστοι, αλλά και θα περιφρονηθείτε από τους ανθρώπους)»[Ματθ.5,13].

Παρατήρησε, αγαπητέ μου, μετά από πόσες εντολές στην επί του όρους ομιλία Του ο Κύριος καθόρισε την αμοιβή των ουρανίων αγαθών[Ματθ.5,12: «Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:Να χαίρεστε και να γεμίσετε από αγαλλίαση, διότι η ανταμοιβή σας στους ουρανούς θα είναι μεγάλη και ανυπολόγιστη)»]. Και δεν το έκανε τυχαίως, αλλά για να δείξει ότι δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει στον αγώνα αυτόν εκείνος που δεν είναι εφοδιασμένος με όλες εκείνες τις αρετές και δεν έχει υποστεί την απαιτούμενη δοκιμασία. Για τον λόγο αυτό μεταβαίνει προοδευτικά από την προηγούμενη στην επόμενη εντολή μέσω των μακαρισμών και μας υφαίνει σαν κέντημα μία χρυσή σειρά εντολών· διότι ο ταπεινός θα λυπηθεί και θα πενθήσει ολόψυχα και για τις δικές του αμαρτίες. Όποιος πενθεί, θα είναι και πράος και δίκαιος και ελεήμονας. Ο ελεήμονας και δίκαιος και πράος θα είναι και ταπεινός και καθαρός στην ψυχή του. Ο τελευταίος αυτός θα είναι και ειρηνοποιός. Και όποιος θα έχει κατορθώσει όλα αυτά, θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και κινδύνους και δεν θα χάσει την ψυχραιμία του όταν κακολογείται και όταν υφίσταται αναρίθμητα δεινά.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο Ε΄, εδάφια 14-19

14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. 18 Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. 19 Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

14 Εσείς είστε το φως του κόσμου, διότι έχετε προορισμό με το φωτεινό σας παράδειγμα και με τα λόγια σας που μεταδίδουν το φως της αλήθειας να φωτίζετε τους ανθρώπους που βρίσκονται στο σκοτάδι της αμαρτίας και της πλάνης. Μια πόλη που βρίσκεται πάνω σε βουνό δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί. Έτσι και η δική σας ζωή θα γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. 15 Ούτε οι άνθρωποι ανάβουν λυχνάρι για να το βάλουν κάτω απ’ τον κάδο με τον οποίο μετρούν τα σιτάρι. Αλλά το τοποθετούν πάνω στον λυχνοστάτη κι έτσι φωτίζει με τη λάμψη του όλους όσους είναι μέσα στο σπίτι. 16 Έτσι σαν λυχνάρι που είναι σωστά τοποθετημένο ας λάμψει το φως της αρετής σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν για τα ενάρετα και άγια παιδιά Του τον Πατέρα σας, ο Οποίος είναι βέβαια παρών παντού, αλλά κυρίως φανερώνει την παρουσία Του στους ουρανούς.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 14-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 14-7-2024

https://www.youtube.com/live/tnSIiRUmjGQ?si=BpC-tSbX6j8O7npl

Καὶ τώρα τὸ κάθε Πάθος ἐπέχει θέσιν Εἰδώλου.

Η ΝΕΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ.ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ .ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ, ΟΠΟΥ ΘΕΛΩ, ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ.

"'Και γίνεται ένα παρόμοιον της ειδωλολατρικής εποχής. Τότε όταν ύβριζες τα είδωλα, σε ελιθοβόλουν και κακήν κακώς σε εθανάτωναν. Και τώρα το κάθε Πάθος επέχει θέσιν Ειδώλου. Και αν ελέγξεις και κατακρίνεις το Πάθος που βλέπεις ο καθείς να νικάται, όλοι φωνάζουν ''Λιθοβολήστε τον, διότι ύβρισεν τους θεούς μας.''

'Οσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_3.html

14 Ἰουλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄. «Τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (451)». Ἀκύλα ἀποστόλου (Πρξ. ιη΄ 2). Ἰούστου μάρτυρος, Ἰωσὴφ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Νικοδήμου ὁσίου τοῦ Ἁγιορείτου (†1809). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν πατέρων, 11 Ὀκτωβρίου (Τίτ. γ΄ 8-15).

Τιτ. 3,8              Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις·

Τιτ. 3,8                      Αυτός δε ο λόγος, που σου γράφω, είναι κατά πάντα αληθινός και αξιόπιστος. Και περί αυτών των μεγάλων αληθειών θέλω να διαβεβαιώνης και να πείθης τους Χριστιανούς, δια να φροντίζουν, όσοι έχουν πιστεύσει στον Θεόν, να μη μένουν εις την απλήν πίστιν, αλλά να πρωτοστατούν με ζήλον εις τα καλά έργα. Αυτά δε που είπα παραπάνω είναι έργα τα καλά και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους.