Eνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 23-1-2018 ἕως 25-1-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Εἴθε ὁ ἐνανθρωπήσας δι' ἡμᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει μετάνοια, κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀληθινά ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 23-1-2018 ἕως 25-1-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2018 (344)

• ▼  Ιανουαρίου (344)
• ▼  25 Ιαν (13)
• Μυστήριον παράδοξον ἡ Βαβυλῶνος ἔδειξε κάμινος, (Ε...
• Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης, γιὰ τὸν πόλεμο τῶν...
• 25 Ἰανουαρίου. ✝ Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντι...
• Ἅγιος Πορφύριος: «Τά ζῶα σου νά μήν τά «χαλάσεις» ...
• Ἀναστήθηκε πρίν λίγες μέρες παιδί στό Βέλγιο
• Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στήν Κατερίνη ...
• Σάββας Ἠλιάδης, «Ὁ ποιμενικός αὐλός» τοῦ Ἁγίου Γρη...
• Ἅγιος Μάξιμος: Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τὴν κίνηση...
• Σέρβος γυναικολόγος ὁμολογεῖ δημοσίως γιὰ τὶς ἐκτρ...
• Οἱ τρεῖς ἱερεῖς ἐθνομάρτυρες ἀπό τήν Σκοπιά Φλωρίν...
• «Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικά για την...

Γιατί σκοτίζεται ἡ διάνοιά μας (Ἐφ. 4,18-19), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,17-12-2017

Γιατί σκοτίζεται ἡ διάνοιά μας (Ἐφ. 4,18-19), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-12-2017 (σύναξη) Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἀλαζονεία καί κενοδοξία, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Πνευματικά θησαυρίσματα από τις ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ

Αν θέλεις να συνετίσεις έναν υπερήφανο άνθρωπο, μη μεταχειριστείς πολλά λόγια. Θύμισέ του μόνο την ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη;»( Σοφία Σειράχ,10,9). Κι αν εκείνος σου πει ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά τον θάνατό του, δώσε του να καταλάβει ότι και τώρα, που ζει δεν είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας την ομορφιά του· έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη δύναμη του, απολαμβάνοντας τις χαρές της σύντομης επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι, «αφού, και όσο ακόμα ζει,αρχίζει η φθορά του»(Σοφ. Σειρ.10,9)

Ας παρατηρήσει ο καθένας μας, πόσο ασήμαντη είναι η ύπαρξή μας. Ας μην περιμένει τη μέρα του θανάτου του, για να συνειδητοποιήσει τη μηδαμινότητά του. Ας την αντιληφτεί από τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα της σκέψη του μέσα του και γύρω του, στον εαυτό του και στους άλλους. Ας μη χάσει ,όμως, το θάρρος του, διαπιστώνοντας την ανθρώπινη φθαρτότητα, ο Θεός δεν έκανε έτσι τα πράγματα επειδή μας μισεί, αλλά απεναντίας επειδή μας αγαπά και νοιάζεται για μας. Με αυτόν τον τρόπο μας παρέχει πολλές αφορμές για να γινόμαστε ταπεινοί. Αλήθεια, αν ο άνθρωπος, παρόλο που είναι πλασμένος από το χώμα της γης, τόλμησε να πει «Θα ανέβω στον ουρανό» (Ησ. 14,13),πού θα έφτανε με το λογισμό του αν δεν τον συγκρατούσε σαν χαλινάρι η αδύναμη φύση του;.

Όταν λοιπόν δεις κάποιον να φουσκώνει από υπερηφάνεια, να τεντώνει τον λαιμό του, να ανασηκώνει τα φρύδια του, να κυκλοφορεί με ακριβά αμάξια, να απειλεί να κάνει κακό στους συνανθρώπους του, πες του: «Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη, αφού και όσο ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του;»( Σοφ. Σειρ. 10,9)

Ὁ ἅγιος Παΐσιος θυσία γιά τούς ἀνθρώπους

Ιερομόναχος Ισαάκ

Ο Γέροντας όλη την ημέρα δεχόταν τους προσκυνητές, τους κερνούσε και θυσίαζε ώρες πολλές μαζί τους για να ακούση τα προβλήματά τους, να σηκώση τον σταυρό τους, να πάρη τον πόνο τους, να συμβουλεύση, να επιτιμήση, να θεραπεύση, ακόμη και να τους διασκεδάση, χωρίς καθόλου να υπολογίζη, αν ο ίδιος ήταν άγρυπνος, νηστικός, διψασμένος, κουρασμένος, άρρωστος. Εκείνο όμως που του στοίχιζε ήταν ότι διέκοπτε και λιγόστευε την απερίσπαστη προσευχή του. Φλεγόταν κυριολεκτικά από τον πόθο της ησυχίας και της αδιάσπαστης θεοκοινωνίας αλλά η ευαίσθητη και γεμάτη αγάπη καρδιά του δεν του επέτρεπε να αφήνη απαρηγόρητους τους «κοπιώντας και πεφορτισμένους».

Έτσι προσπάθησε και επέτυχε με διάκριση να συνδυάση άριστα την διακονία προς τους ανθρώπους και την ησυχαστική ζωή. Η χαρισματική του διόραση, με την οποία διερευνούσε τις διαθέσεις αλλά και την σοβαρότητα των προβλημάτων των προσερχομένων −τις περισσότερες φορές και πριν ακόμη έλθη σε επαφή μαζί τους− και μερικά έκτακτα θεία γεγονότα, ήταν οι αλάνθαστοι ρυθμιστές της εν λόγω συμπεριφοράς του.

Σύμφωνα με μαρτυρία, κάποτε που ο π. Παΐσιος ήταν πολύ κουρασμένος, κτυπούσε επίμονα το καμπανάκι. Την ώρα που ετοιμαζόταν να ανοίξη, είδε τον μακαριστό Γέροντά του παπα-Τύχωνα έξω από τα σύρματα ευχαριστημένο να του λέη: «Χαίρομαι που δέχεσαι τον κόσμο». Το γεγονός αυτό συνετέλεσε ώστε να γείρη η πλάστιγγά του ακόμη περισσότερο προς την διακονία.

ΓΕΡΟΝΤΑ, ξέρετε νά μᾶς πεῖτε κάποια θαυμαστή ἐμπειρία γιά τήν ἄλλη ζωή;

ΓΕΡΟΝΤΑ, ξέρετε να μάς πείτε κάποια θαυμαστή εμπειρία γιά την άλλη ζωή;

-           Τί να σάς πω; Τί σχέση έχω εγώ με τον ουρανό. Εκεί ανήκουνε μονάχα οι ταπεινοί, πού ’ναι σαν πρόβατα, μα εγώ ομοιάζω με κατσίκι, έτσι βουτηγμένος στην υπερηφάνεια πού είμαι. Όμως, αφού το ζητάτε, θά σάς αναφέρω ότι μου μετέφερε πρόσφατα ένα καλό παιδί από τα μέρη σας, στην Αργολίδα, εκεί στ’ Άνάπλι, και είναι δάσκαλος και τον λένε Αλέξανδρο. Αυτά, λοιπόν, τού είχε έκμυστηρευθεί ό πατέρας του. ό κυρ- Άναστάσης, λίγο πριν φύγει για δεύτερη φορά από τα πρόσκαιρα στα 84 του χρόνια:

«’Ήμουνε τότε επτά χρόνων και τα θυμάμαι όλα σαν να ’γιναν σήμερα. ’Άν και πέρασαν εβδομήντα χρόνια σχεδόν, τέτοια πράγματα δεν ξεχνιούνται. Μα και ’γώ δεν έπρεπε να το πω σε κανέναν, έπρεπε να το φυλάξω το ακριβό μυστικό... Όμως δεν μπορούσα να κρύψω τέτοια πράγματα, τόσο βαθιά μίλησαν μες στην ψυχή και τη ζωή μου. Μόλις είδαν οι γονείς και οι μεγάλες αδελφές μου ότι πέθανα, ετοιμάσανε τα πρεπούμενα. Είχαν φέρει και την κάσα, τα πάντα, γιά να μου κάνουν την κηδεία. Θυμάμαι τότε να πλησιάζει τήν ψυχή μου ό Ίδιος ό Ιησούς Χριστός.

Ἐνημέρωση ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου στούς Ἱερεῖς γιά τό Σκοπιανό

Ἱερατική Σύναξη Ἰανουαρίου - Ἐνημέρωση ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου στούς Ἱερεῖς γιά τό Σκοπιανό

Στήν Ἱερατική Σύναξη τοῦ Ἰανουαρίου 2018, ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος μίλησε στούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς γιά δύο θέματα:

1. Μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων, τήν τελευταία μεγάλη ἑορτή τοῦ Δωδεκαημέρου ἀναφέρθηκε στά πέντε εἴδη βαπτίσματος, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ἤτοι τοῦ Μωϋσέως, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, πού εἶναι βάπτισμα μετανοίας, τοῦ Χριστοῦ, μέ τό ὁποῖο οἱ βαπτιζόμενοι γίνονται Χριστιανοί, τοῦ μαρτυρίου - τοῦ αἵματος καί τῆς μετανοίας - τῶν δακρύων. Ὁ Χριστός κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίως τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, δέν βαπτίσθηκε στόν Ἰορδάνη ποταμό ἐπειδή εἶχε ἀνάγκη καθάρσεως, ἀλλά «τήν ἐμήν οἰκειούμενος κάθαρσιν».

2. Τό δεύτερο θέμα στό ὁποῖο ἀναφέρθηκε ὁ Σεβασμιώτατος ἦταν τό «Σκοπιανό» καί τό ὁποῖο ἀνέλυσε στίς τρεῖς διαστάσεις του: ἐθνική, πολιτική καί ἐκκλησιαστική.

Γιά τήν ἐθνική διάσταση τοῦ θέματος εἶπε ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦταν φύλο ἑλληνικό. Δέν ὑπῆρχε ποτέ ἰδιαίτερη μακεδονική ἐθνότητα. Στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἄλλωστε κάθε πόλις ἦταν κράτος. Ἔτσι ὑπῆρχαν πολλά ἑλληνικά κράτη, μέ διαμάχες μεταξύ τους. Αὐτά τά κράτη ὁ Φίλιππος Β΄ ὁ Μακεδών καί κατόπιν ὁ γιός του Ἀλέξανδρος τά ἕνωσαν σέ ἕνα κράτος, πού ἐπεκτάθηκε μέχρι τίς Ἰνδίες, ἐπεκτείνοντας ταυτόχρονα καί τήν ἐπικράτεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε δάσκαλο τόν Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος εἶχε πατρίδα τά Στάγειρα τῆς Χαλκιδικῆς.

Μπροστά στήν ὥρα τοῦ θανάτου...

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Πρόσφατα ρώτησα έναν υγιή ηλικιωμένο, τι θα ήθελε περισσότερο σ’ αυτό τον κόσμο από το Θεό. Βάζοντας το χέρι στο στήθος, μου απάντησε:
-Το θάνατο και μόνο το θάνατο!
-Και πιστεύεις στη ζωή μετά το θάνατο;
-Ακριβώς επειδή το πιστεύω, επιθυμώ όσο πιο σύντομα το θάνατο, είπε ο γέρων.

 Οι άπιστοι τρέμουν το θάνατο, επειδή ισχυρίζονται ότι ο θάνατος είναι η πλήρης εξαφάνιση της ζωής. Πολλοί πιστοί πάλι, φοβούνται το θάνατο επειδή νομίζουν ότι δεν έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους στον κόσμο αυτό, δεν έβαλαν τα παιδιά τους σε μια σειρά, ή δεν αποτελείωσαν αυτό που έχουν ξεκινήσει.
Ακόμη και κάποιοι άγιοι άνθρωποι, φοβήθηκαν κατά την ώρα του θανάτου. Όταν οι Άγγελοι κατέβηκαν για να παραλάβουν τον Όσιο Σισώη, εκείνος ο αγγελικός άνθρωπος προσευχόταν να τον αφήσουν λίγο ακόμη σ’ αυτή τη ζωή για να μετανοήσει και να προετοιμαστεί για την άλλη ζωή.

  Οι Άγιοι λοιπόν, δεν φοβόταν το θάνατο αλλά την κρίση του Θεού μετά το θάνατο.
 Δίχως την πίστη στην άλλη, την ουράνια ζωή, ο φόβος γίνεται σκοινί γύρω από το λαιμό με το οποίο ο θάνατος έλκει τους καταδίκους στο λαρύγγι του.

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του πρ. Γεωργ. Κουγιουμτζόγλου

Κατά το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, Άγιοι είναι οι γνήσιοι θεράποντες του Χριστού. «Άγιοι είναι οι ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί, οι όποιοι δια μεν της τελείας αγάπης τους προς τον Θεόν καί της ακριβεστέρας υπακοής των είς τον Νόμoν Του εύηρέστησαν ενώπιον Του, δια δε της δωρεάς του Άγιου Πνεύματος ήγιάσθησαν, εθεώθησαν καί έδοξάσθησαν υπό του Θεού, και ζώντες καί μετά την κοίμησίν των... και δια της δοθείσης εις αυτούς παρρησίας πρεσβεύουν υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων» (Επισκόπου Μελετίου, Αγιολογία).
Ή ονομασία Άγιος δίδεται κατ' αρχάς στους Μάρτυρες πού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και γι' αυτό τους έθανάτωσαν (μαρτύρησαν). Μετά το τέλος των διωγμών ή ονομασία δίνεται και σ' αυτούς πού διακρίθηκαν για την άγια ζωή τους.

Τα μέλη της Εκκλησίας σέβονται και τιμούν τους Αγίους «εν λόγοις, εν συγγραφαίς, εν νοήμασι (με ύμνους και τροπάρια), εν θυσίαις (θ. Λειτουργίες), εν ναοίς, εν εικονίσμασι» (Συνοδικό Ζ Όίκουμενικής Συνόδoυ), επειδή αυτοί απολαμβάνουν τιμή καί δόξα στη Βασιλεία των ουρανών, έχουν παρρησία στο θρόνο του θεού και μεσιτεύουν υπέρ ημών.
Προσφέρουμε την τιμή μας στους Αγίους όλους και στην Παναγία καί στους αγίους Αγγέλους, αλλά λατρεία προσφέρουμε μόνο στον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υίό καί το Αγιο Πνεύμα. Προσκυνούμε καί ασπαζόμαστε τις Άγιες εικόνες των Αγίων τιμητικά (ή προσκύνηση διαβαίνει στο πρωτότυπο, το εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι στο υλικό της εικόνας) και του Θεού λατρευτικά (τιμητική - λατρευτική προσκύνηση).
Ή Εκκλησία μας την τιμή αυτή στους Άγιους την εκδηλώνει:

Μυρόβλησε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Ὁδηγήτριας στό Κίσιβο τῆς Μολδαβίας

 Μυρόβλησε η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας στο μοναστήρι του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στο Κίσιβο της Μολδαβίας.

  Η εικόνα βρισκέται για ολιγοήμερο προσκύνημα στην μονή και την έφεραν από το χωρίο Μπαϊτάλ που βρίσκεται στην Οδησσό της Ουκρανίας.

Εκεί βρίσκονταν κατά το 1700 ένα μοναστήρι με 300 περίπου μοναχούς,όταν λεηλατήθηκε από τους Τούρκους.

Την εικόνα την έκρυψαν οι μοναχοί και βρέθηκε μετά από 300 χρόνια στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στην Οδησσό.

  Η εικόνα επεστράφει στο Μπαϊτάλ το 2005 και έχουν καταγράφει πολλά θαύματα.

Χειρόγραφα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου . Στά παλαιά Χρόνια

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 26 Ἰανουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 26 Ἰανουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

26 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Ξενοφώντος και της συμβίας αυτού Μαρίας και των τέκνων αυτού Αρκαδίου και Ιωάννου, Συμεών Παλαιού, των Αγίων Ανανίου Πρεσβυτέρου, Πέτρου δεσμοφύλακος και επτά στρατιωτών, των Αγίων δύο Μαρτύρων, Αμμωνά Οσίου, Μνήμη του μεγάλου σεισμού, Γαβριήλ Οσίου, μνήμη ανακομειδής λειψάνων Οσίου Θεοδώρου Στουδίτου, Κλήμεντος Οσίου, Δαυίδ Βασιλέως, Αρκαδίου Οσίου, Γαβριήλ Μητροπολίτου, Κυρίλλου Μητροπολίτου.

Ο Όσιος Ξενοφών μετά της συμβίου του Μαρίας και των τέκνων Αρκαδίου και Ιωάννου (Εορτή Ξενοφών)

Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518-527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό.
Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε.
Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο.
Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα.
Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάσαντες Χριστόν επί της γης. Ξενοφών ο Όσιος, και η τούτου συμβία, συν τοις αριστεύσασιν, ιεροίς αυτών τέκνοις, ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς χαίροις Οσίων χορεία τετράριθμε.

26 Ἰανουαρίου. Ξενοφῶντος ὁσίου καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ, Κλήμεντος ὁσίου τοῦ Ἀθηναίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παραλειφθέν. Κυρ. δ΄ ἐπιστ. (Ρωμ. ς΄ 18-23).

Ρωμ. 6,18          ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ.

Ρωμ. 6,18                  Ετσι δε, αφού εγίνατε ελεύθεροι από την αμαρτίαν, υπεδουλώθητε εις την αγιότητα και την αρετήν.