Κλαίω τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου καὶ Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κλαίω τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου καὶ Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 2-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

71 Ψαλμός , στίχ. 16,«Ἔσται στήριγμα ἐν τῇ γῇ»,Οἱ Μετάνοιες, (Ἁγίου Παϊσίου),Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,

71 Ψαλμός , στίχ. 16,«Ἔσται στήριγμα ἐν τῇ γῇ»,Οἱ Μετάνοιες, (Ἁγίου Παϊσίου),Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 17-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τὸ μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὸ μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, 2-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη πῶς συσχετίζεται μὲ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ- ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ, 3-5-2024

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ- ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ, 3-5-2024

https://www.youtube.com/live/oF9-C2R8giM?si=4kNGpPd2-1Ar2l79

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης – Διηγήσεις: «Μ᾽ ἔδωσε ὁ Θεὸς δοκιμασίες» – «Βάπτιση καὶ εὐωδία»

κα΄. «Μ᾽ ἔδωσε ὁ Θεός δοκιμασίες»

Λοι­πόν, παι­διά μου, καί ντρέ­πο­μαι καί νά πά­ω καί στόν για­τρό ἀ­κό­μα. Μ᾽ ἔ­λε­γε ὁ μα­κα­ρί­της ὁ Γέ­ρον­τάς μου: ”Πάτερ Ἰ­ά­κω­βε, ἀ­πό τόν ἐ­γω­ϊ­σμό πού ἔ­χεις θά σέ τι­μω­ρή­ση ὁ Θε­ός, παι­δί μου. Θά σέ βλέ­πουν οἱ γι­α­τροί­”. Λοι­πόν, τό ᾽πα­θα αὐ­τό. Ἐ­κεῖ πού λέ­τε, εἴ­χα­με τόν πα­τέ­ρα Νι­κό­δη­μο, ἦ­ταν ἀ­π᾽ τήν Κύ­μη ὁ μα­κα­ρί­της καί ἤ­τα­νε πνευ­μα­τι­κοί ἀ­δελ­φοί μέ τόν Ἰ­ά­κω­βο τόν Σχί­ζα, τόν πρώην Λα­ρί­σης, πρίν ἀ­πό τόν Θε­ο­λό­γο. Λοι­πόν, ἦ­ταν ἀ­πό τῆς Κύ­μης τά μέ­ρη, καί λέ­ει: “Παιδί μου, θά σέ τι­μω­ρή­ση ὁ Θε­ός, για­τί λές τώ­ρα. ”Γυ­ναῖ­κα, δέν μέ εἶ­δε, παι­δί δέν μέ εἶ­δε­””. Ἀ­πό μι­κρός, (ἤ­μουν) στό σπί­τι μου πού ἦ­ταν σάν Μο­να­στή­ρι καί ἔ­λε­γα ”νά μήν μέ δῆ ἄν­θρω­πος. Ὅ­ταν θά πε­θά­νω στήν ἔ­ρη­μο, ἔ, (τό­τε) θά μέ δοῦν ἐ­κεῖ πέ­ρα, θά μέ πιά­σουν, θά ἀ­νοί­ξουν μί­α λάκ­κα, θά μέ χώ­σουν ἐ­κεῖ μέ­σα­”. Παι­διά μου, νό­μι­ζα πώς θά ἔ­με­να μό­νος μου στήν ἔ­ρη­μο ν᾽ ἀ­σκη­τεύ­σω. Πα­ρα­πά­νω εἶ­χα σκά­ψει μί­α γα­λα­ρί­α, νά πά­ω νά μπῶ μέ­σα, νά κά­νω προ­σευ­χές καί με­τά­νοι­ες. Ὕ­στε­ρα μέ μά­λω­σε ὁ Γέ­ρον­τας καί μοῦ εἶ­πε: ”Βρέ, πά­τερ μου, ὁ­λό­κλη­ρο Μο­να­στή­ρι, δέν ἔ­χει κανέ­ναν ἐ­δῶ πέ­ρα, ἔ­λα δῶ παι­δά­κι μου, ἔ­χει ἐ­δῶ δύ­ο κελ­λά­κια”. Με­τά σέ τρεῖς μῆ­νες μέ κά­ναν καί ἱ­ε­ρέ­α, με­τά μέ φορ­τώ­σα­νε ἕ­ξι–ἑ­φτά χω­ριά, γύ­ρι­ζα τά χω­ριά μέ τό μου­λά­ρι νά ᾽ξο­μο­λο­γῶ τόν κό­σμο, ἐ­πί Γρηγο­ρί­ου, τοῦ Δε­σπό­τη τοῦ ἀ­ει­μνήστου καί πολ­λά. Ἔ! ”Δό­ξα τῷ Θε­ῷ­”.

»Τί νά κά­νω­με τώ­ρα; Ἐ­πέ­μει­να στό Μο­να­στή­ρι, ἔ­χω 38 χρό­νια, μέ­νω ἐ­δῶ στό Μο­να­στή­ρι μ᾽ ὅ­λη μου τήν ψυ­χή. Ἀλ­λά μ᾽ ἔ­δω­σε ὁ Θε­ός δο­κι­μα­σί­ες. Κά­θε τρεῖς μῆ­νες, πά­ω στήν Ἀ­θή­να καί ἐκ­θέ­τω τό σῶ­μα μου στούς για­τρούς καί γυ­ρί­ζω. Αὐ­τό κά­νω, παι­διά μου. Πά­ω καί μέ βλέ­πουν οἱ για­τροί, σᾶς ζη­τῶ συγ­γνώ­μη, παι­διά μου,… Καί μέ βλέ­πει ὁ για-τρός, μέ κά­νει μί­α ἐ­ξέ­τα­ση στήν καρ­διά –ἔ­χω βη­μα­το­δό­τη, δέν λει­τουρ­γεῖ κα­λά– καί μέ τήν κού­ρα­ση πού ἔ­χω ἀ­πό τόν κό­σμο,…

3 Μαΐου. † Μεγάλη Παρασκευή. «Τὰ ἅγια καὶ φρικτὰ πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἔτι δὲ μνεία τῆς τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ ἐν τῷ σταυρῷ ὁμολογίας». Τιμοθέου καὶ Μαύρας μαρτύρων (†283). Πέτρου ἀρχιεπ. Ἄργους (†950), Οἰκουμενίου ἐπισκ. Τρίκκης, Θεοφάνους Περιθεωρίου (ιδ΄ αἰ.). Ξενίας παρθενομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Ἑσπερινοῦ (Ἐξοδος ΛΓ´ 11-23).

Εξ. 33,11           καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον. καὶ ἀπελύετο εἰς τὴν παρεμβολήν, ὁ δὲ θεράπων Ἰησοῦς υἱὸς Ναυῆ νέος οὐκ ἐξεπορεύετο ἐκ τῆς σκηνῆς.

Εξ. 33,11                    Εκεί ωμίληοεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν κατά τρόπον προσωπικόν και οικείον, όπως ομιλεί κανείς προς τον φίλον του. Οταν ο Μωϋσής, αναχωρών από την σκηνήν του, επεσκέπτετο το στρατόπεδον, ο Ιησούς, ο υιός του Ναυή, νέος που τον υπηρέτει, δεν εξήρχετο από την σκηνήν, αλλά έμενε μέσα εις αυτήν.

Τὸ ἰδιότυπο ἑορτολογικὸ σχίσμα τῆς Ὀρθοδόξου Φινλανδικὴς Ἐκκλησίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Απριλίου 2024

ΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΙΝΛΑΝΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η μακροχρόνια δράση του επάρατου και παναιρετικού Οικουμενισμού στην Εκκλησία συνεχίζει να προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα, τόσον ως προς την αλλοίωση της ορθοδόξου πίστεως, όσο και ως προς την πρόκληση σχισμάτων, με εμφανές αυτό της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Ως γνωστόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, παρερμηνεύοντας τους ιερούς κανόνες και μετά 330 χρόνια, ανακαλώντας αντικανονικώς την πράξιν παραχωρήσεως της Μικράς Ρωσίας, (Ουκρανίας), στο πατριαρχείο της Ρωσίας, που είχε παραχωρηθεί για να σωθεί από τον εξουνιτισμό μετά την προδοτική «Σύνοδο του Μπρέστ» και την επίθεση του πολωνο-λιθουανικού στρατού με την επέμβαση του ρώσου ηγεμόνα, παραχώρησε «αυτοκεφαλία» στους αμετανόητους σχισματικούς φιλοουνίτες και φιλοδυτικούς, υπό τον «Μητροπολίτη» Επιφάνιο Ντουμένκο, θέτοντας στο περιθώριο την κανονική Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία, υπό τον κανονικό και αναγνωρισμένο από τις δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Εκκλησίες Μητροπολίτη Ονούφριο με τους 100 Ιεράρχες, τις 12.500 ενορίες και τους 5.000 μοναχούς. Όλοι γνωρίζουν σήμερα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο προώθησε γεωπολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες των δυτικών, όπως αποδείξαμε σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας: (βλ. «Έκκληση προς την Ιερά Συνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με το Ουκρανικό ζήτημα», 21.1.2019). Και ότι το «Αυτοκέφαλο» δόθηκε, για να αποσπασθεί και εκκλησιαστικά η Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, ώστε να ματαιωθεί κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας μεγάλης συνομοσπονδίας Ορθοδόξων κρατών στην ανατολική Ευρώπη με κυρίαρχη δύναμη την Ρωσία.

Μετάνοια καὶ ψυχικὴ ὑγεία κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη

ΜΕΤΑΝΟΙΑ & ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη[1]

Ἱεροθέου Κρητικοῦ, Διακόνου

1. Γενικά τινά.

Ἡ συσχέτιση μετάνοιας καί ψυχικῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τό κλειδί στήν ἀντιμετώπιση τῶν πολλῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων, πού ἀντιμετωπίζει πλῆθος ἀνθρώπων στήν ἐποχή μας. Μάλιστα, δέν θά ἦταν ἄτοπο καί τολμηρό νά τονισθεῖ ἡ δραματική διαπίστωση τῆς νοσώδους κατάστασης κάθε ἀνθρώπου, ἔξωθεν τῆς ὑγιοῦς πνευματικῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Αὐτή ἡ ἀπόλυτη θέση ἴσως νά φανεῖ ἀκραία καί νά παρουσιάσει τόν γράφοντα ὡς προκατειλημμένο καί δογματιστή, παρά ταῦτα δύναται νά κατανοηθεῖ πλήρως μόνο ἐντός τοῦ πλαισίου τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης.

Προκειμένου, λοιπόν, νά γίνει κατανοητή ἡ πιό πάνω θέση, ἀλλά καί νά δοθεῖ ἡ εὐκαιρία διερεύνησης ὕπαρξης σχέσης τῆς μετάνοιας μέ τήν ψυχική ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητο νά ἐκτεθοῦν ἀρχικά κάποια ἀνθρωπολογικά προλεγόμενα, πού ἀφοροῦν στή φυσική καί παρά φύση κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, καί ὕστερα νά ἐξεταστεῖ ἡ σχέση τῆς μετάνοιας μέ τήν ψυχική εὐεξία.

Ἡ ὅλη μελέτη θά βασισθεῖ στή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη, μιά καί ὅπως εὔστοχα ἔχει σημειωθεῖ τά ἔργα του «…συνιστοῦν ἀνακεφαλαίωση ὅλης τῆς πατερικῆς παραδόσεως»[2]. Ὁ ἅγιος Νικόδημος μέσω τῶν θέσεών του, καί κυρίως στό ἔργο του Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο, εἰσηγεῖται ἕνα σύστημα θεώρησης τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τό πρίσμα τοῦ σωτηριολογικοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ὅτι οἱ ψυχικές καί σωματικές λειτουργίες τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ἀπό τή φύση τους δέν ἔχουν γνώση τοῦ κακοῦ, ἀλλοτριώνονται ἀπό τή φυσική τους κατάσταση, ἐξαιτίας τῆς πτώσης τοῦ Ἀδάμ[3]. Ἡ μετάνοια ὅμως καί ἡ ἐξομολόγηση καθαρίζουν τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, τόν νοῦ καί τήν καρδιά, καί ὁ πιστός πλησιάζει στήν πρό τῆς πτώσης κατάσταση καί στή θέωσή του, ἐγκαταλείποντας τό παρά φύσιν καί ἐπανερχόμενος στό κατά φύσιν[4]. Κάθε διαταραχή, ἑπομένως, στήν ψυχική ἤ σωματική λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου κάνει αὐτόν νά πάσχει καί νά δυσλειτουργεῖ[5].

2. Γενικά ἀνθρωπολογικά στοιχεῖα τῆς νικοδημικῆς διδασκαλίας.

Ἄς πάρουμε ὅμως τά πράγματα ἀπό τήν ἀρχή. Ἡ ἀνθρωπολογία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι συνδεδεμένη μέ τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν πτώση του στήν ἁμαρτία. Βεβαίως, ὁ Θεός δέν ἀφήνει τό πλάσμα του, ὕστερα ἀπό τήν πτώση, καί ἔτσι γίνεται λόγος γιά ἀναδημιουργία. Ἐντός αὐτῆς τῆς βιβλικῆς κτισιολογίας τοποθετεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος τή διδασκαλία του. Ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου συμπεριλαμβάνεται ἐντός τῆς ἐν γένει δημιουργίας. Βασική προϋπόθεση ἐπί τῆς ὀποίας κινεῖται ἡ σκέψη τοῦ ἁγίου Νικοδήμου σέ ὅλη τήν κτισιολογία του εἶναι ἡ διάκριση κτιστοῦ καί ἀκτίστου. Μόνο δυό πράγματα ὑπάρχουν: ἡ θεότητα καί ἡ κτίση, τά ὁποῖα διακρίνονται σαφῶς μεταξύ τους[6].

Καλοῦν ‘’ἱερὸν’’ τὸ βιβλίον, τὸ ὁποῖον ἀρνεῖται τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Χριστοῦ;

 

Καλούν ‘’ιερόν’’ το βιβλίον, το οποίον αρνείται τα Άγια Πάθη του Χριστού;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το αντιτριαδικό κοράνι, το οποίο αρνείται τη Θεότητα του Χριστού και τη Σταύρωσή Του, ως ‘’ιερό’’ καλείται από κάποιους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και το δωρίζουν κιόλας κάποιοι από αυτούς.

Το κοράνι για τα Άγια Πάθη του Κυρίου, γράφει μεταξύ άλλων τα εξής : «Κι ακόμη καυχήθηκαν : ‘’Φονεύσαμε τον Χριστόν Ιησού, το παιδί της Μαριάμ, τον Απόστολο του Θεού’’. Κι όμως δεν τον σκότωσαν κι ούτε τον σταύρωσαν, αλλ’ έτσι γίνηκε ώστε να φαίνεται σ’ αυτούς» (κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 157)*. Το κοράνι σαφέστατα αρνείται τη Σταύρωση του Χριστού και επακόλουθα την Αγία Ανάστασή Του.

Ως ανόητους μας εκλαμβάνουν αυτοί οι οποίοι προβάλλουν, ότι δήθεν οι μωαμεθανοί παραδέχονται τον Χριστό ως απόστολο και προφήτη; Όσο εύκολο κι αν είναι να προβάλλουν κάτι τέτοιο, τόσο ανυπέρβλητο είναι να βρουν έστω και μια προφητεία του Χριστού την οποίαν αποδέχονται. Ειδικότερα στο θέμα του προφητικού λόγου του Κυρίου, αναφορικά με τα Άγια Πάθη τι έχουν να πουν;

Μ.ΩΡΕΣ Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ, 3-5-2024

Μ.ΩΡΕΣ Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ, 3-5-2024

https://www.youtube.com/live/yUwuSxo2bws?si=3n_pLIr456setn4L

Τρεῖς Τιμωρίες ἔχει ὁρίσει ἡ Θεία Δικαιοκρισία γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας.

Τρεις Τιμωρίες έχει ορίσει η Θεία Δικαιοκρισία για τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας. Οι δύο έχουν επιβληθεί ήδη· απομένει η επιβολή της τρίτης. Η πρώτη Τιμωρία ήταν ο αιώνιος θάνατος, που επιβλήθηκε στη ρίζα της ανθρωπότητας, τους προπάτορες, για την παράβαση της Εντολής του Θεού στον Παράδεισο (βλ. Γεν. 2, 16-17· 3, 1-19).

Εἶπε πνευματικός:Το ἀπόλυτο ἁμάρτημα τῆς ἀνθρωπότητας εἶναι ὅτι θέλει ὅλα τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν θέλει τὸν Θεό.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/04/blog-post_493.html