Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀνάγκη ἀποφυγῆς τῆς τρυφηλῆς ζωῆς

                     

  Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

         ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΛΗΣ ΖΩΗΣ

      Εάν το σώμα σου είναι ασθενές, ώστε να μην μπορείς να νηστεύεις συνεχώς, αλλά όμως δεν είναι ασθενές και για την προσευχή, ούτε ανίσχυρο για να περιφρονήσει και την κοιλιά· διότι εάν δεν μπορείς να νηστεύεις, όμως μπορείς να μην κάνεις τρυφηλή ζωή. Δεν είναι και αυτό μικρό πράγμα, ούτε απέχει πολύ από τη νηστεία, αλλά είναι ικανό και αυτό να καταβάλει την μανία του διαβόλου· καθόσον τίποτε δεν είναι τόσο αγαπητό στον δαίμονα εκείνο, όσο η τρυφηλή ζωή και η μέθη, διότι είναι η πηγή και η μητέρα όλων των κακών.

    Με αυτήν λοιπόν κάποτε οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ειδωλολατρία και με αυτήν παρέσυρε τους Σοδομίτες σε παράνομους έρωτες. Διότι λέγει: « πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου, ὑπερηφανία· ἐν πλησμονῇ ἄρτων καὶ ἐν εὐθηνίᾳ οἴνου ἐσπατάλων αὐτὴ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς. τοῦτο ὑπῆρχεν αὐτῇ καὶ ταῖς θυγατράσιν αὐτῆς, καὶ χεῖρα πτωχοῦ καὶ πένητος οὐκ ἀντελαμβάνοντο(:αλλά η παρανομία των Σοδόμων, της αδελφής σου αυτής πόλεως, ήταν η υπερηφάνεια. Μέσα στην αφθονία των άρτων και του οίνου και των υλικών αγαθών ζούσε αυτή και οι κωμοπόλεις της μία άσωτη και σπάταλη ζωή. Επιπλέον υπήρχε σε αυτήν και στις κωμοπόλεις της και σκληρότητα, διότι δεν έδιδαν σε απλωμένο χέρι του πτωχού και του πένητος καμία βοήθεια)»[Ιεζ.16,49]. Με αυτήν οδήγησε σε απώλεια πλήθος άλλων ανθρώπων και τους παρέδωσε στη γέενα.

Ἅγιος Παΐσιος: «Οἱ Ἀπόστολοι ζήλεψαν ποὺ ὁ Χριστὸς πῆρε μόνον τοὺς τρεῖς Μαθητές... Μὲ τὴν ζήλεια ἀποδυναμώνεσαι πνευματικά»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ ἀρετὲς» Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, 

Λόγοι Ε΄, ἔκδοση Ἱ. Ἠσυχαστηρίου «Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου»

Ἡ ζήλεια μᾶς ἀποδυναμώνει 

- Γέροντα, δὲν ἔχω καθόλου κουράγιο. 

- Ζηλεύεις, γι΄ αὐτὸ δὲν ἔχεις κουράγιο. Ὅταν ζηλεύη κανείς, στενοχωριέται, δὲν μπορεῖ νὰ φάη, ὁπότε ἀδυνατίζει καὶ χάνει τὸ κουράγιο του· καὶ οἱ ἄλλοι μπορεῖ νὰ νομίζουν πὼς εἶναι μεγάλος ἀσκητής! 

- Γέροντα, αἰσθάνομαι πολὺ φτωχὴ πνευματικὰ καὶ ἀδύναμη. 

- Ἐσὺ ἔχεις πολλὲς δυνάμεις, ἀλλὰ τὶς χαραμίζεις μὲ τὴ χαζὴ ζήλεια καὶ ἐνῶ εἶσαι ἕνα ἀρχοντόπουλο, βασανίζεσαι σὰν κακόμοιρο γυφτάκι. Θὰ εἶχες προχωρήσει πολὺ στὴν πνευματικὴ ζωή, ἂν δὲν σκάλωνες στὴν ζήλεια. Πρόσεξε, γιατί ἡ ζήλεια σοῦ ρουφάει ὅλες τὶς ψυχικὲς καὶ σωματικές σου δυνάμεις, ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ τὶς προσφέρεις θυσία στὸν Θεό. Ἐὰν ἒδιωχνες τὴν ζήλεια, καὶ ἡ προσευχή σου θὰ εἶχε δύναμη. 

Βασίλειος Κερμενιώτης: Μέ τί ἀντιμήνσιο λειτουργοῦν ὅσοι διέκοψαν τή μνημόνευση τοῦ Μητροπολίτη τους;

Με τί αντιμήνσιο λειτουργούν όσοι διέκοψαν τη μνημόνευση του Μητροπολίτη τους;

Του Βασιλείου Π. Κερμενιώτη

 Το ιερό αντιμήνσιο είναι το καθαγιασμένο εκείνο ύφασμα που τοποθετείται επάνω στην Αγία Τράπεζα. Είναι εικονογραφημένο και αναπαριστά τον Επιτάφιο Θρήνο, δηλαδή τη σκηνή λίγο πριν τον ενταφιασμό του Χριστού. Φέρει επάνω του την υπογραφή και τη σφραγίδα του επισκόπου της κάθε μητρόπολης και χρησιμοποιείται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Εύλογα, λοιπόν, κάποιοι ιερείς αναρωτιούνται: «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν σήμερα κληρικοί πού διέκοψαν τη μνημόνευση του Μητροπολίτη τους; Με ποιο αντιμήνσιο λειτουργούν;»

            Σε έκτακτες ανάγκες, το ιερό αντιμήνσιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντικαθιστώντας την Αγία Τράπεζα, «είτε όταν υπάρχει παντελής έλλειψη του σταθερού θυσιαστηρίου ―για παράδειγμα σε υπαίθρια Θεία Λειτουργία―, είτε όταν εκείνο δεν έχει ακόμα καθαγιασθεί».1  Σύμφωνα με τον Καθηγητή Πανεπιστημίου Ευάγγελο Θεοδώρου, η εμφάνιση των αντιμηνσίων ανάγεται στην περίοδο της Εικονομαχίας.2 Οι Ορθόδοξοι, για να αποφύγουν να συλλειτουργήσουν με τους αιρετικούς Εικονομάχους, που ενίοτε καταλάμβαναν τους Ναούς, τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία κατ’ ιδίαν, στα σπίτια τους, χρησιμοποιώντας αντιμήνσια αντί της Αγίας Τραπέζης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ: Τους πρώτους επτά αιώνες, λοιπόν, η Εκκλησία μπορούσε να τελεί Θείες Λειτουργίες και χωρίς αντιμήνσια, σφραγίδες και υπογραφές των επιχωρίων επισκόπων!

            Να σημειώσουμε, επίσης, ότι κάθε φορά που αλλάζει ο επίσκοπος αλλάζουν και τα αντιμήνσια, αναγράφοντας πλέον τα στοιχεία του νέου Ποιμενάρχη. Ο κ. Γεώργιος Ζαραβέλας, Master Θεολογίας στον τομέα της Λειτουργικής, γράφει: «Η πρακτική ανάκλησης των αντιμηνσίων του προκατόχου από τον εν ενεργεία ποιμενάρχη βασίζεται στη διασφάλιση της ενότητας με το θυσιαστήριο του αρχιερέα και την αποφυγή τέλεσης της Θείας Ευχαριστίας από σχισματικούς. Εάν το αντιμήνσιο παύει να έχει ισχύ καθόλα κανονικού θυσιαστηρίου με την αποχώρηση του επιχώριου αρχιερέα, άρα και όλα τα μόνιμα θυσιαστήρια [δηλ. οι Άγιες Τράπεζες] των ναών της επαρχίας είναι εξίσου άκυρα και χρήζουν επανακαθαγιασμού, πράγμα που δεν ισχύει. Η χρήση αντιμηνσίου του επιχώριου αρχιερέα είναι καλό να τηρείται, χωρίς, όμως, να ανάγεται σε δόγμα. […]

Η υπογραφή αυτή [του Μητροπολίτη πάνω στο αντιμήνσιο] δεν εκφράζει την εξάρτηση του αντιμηνσίου από τον επιχώριο αρχιερέα, ούτε η χρήση του παύει με την αποχώρηση του επισκόπου που το υπογράφει από την ενεργό διακονία».3

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης – Ἡ ψυχή εἶναι πολύ βαθιά καί μόνο ὁ Θεός τή γνωρίζει

Από το βιβλίο του Κων. Γιαννιτσιώτη: «Κοντά στο γέροντα Πορφύριο».

Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου: "Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος", Αθήναι 1995.

Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή µας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.

Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.

Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να µπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.

Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί.

Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω µόνο µε τη σκέψη, χαλάς την πνευµατική ατµόσφαιρα. Εµποδίζεις το ’γιο Πνεύµα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισµό.

Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει ν' αγαπήσει το Χριστό, κι όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάσσεται απ' τό διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο.

Μόρφου Νεόφυτος: Παλληκάρι, ρωμαλαία ψυχή, γίγαντας τοῦ Πνεύματος, οὐρανομήκης Ἱεράρχης

Ὁ Μόρφου εἶναι παλληκάρι, ρωμαλαία ψυχή, γίγαντας τοῦ Πνεύματος. Οὐρανομήκης Ἱεράρχης, πού θέριεψε τήν πυρσωμένη ἀπό τήν χάρη ψυχή του μέσα στόν πόνο τῆς προσφυγιᾶς, τόν πόθο τῆς χαμένης πατρίδας, τήν ἀποκαραδοκία τοῦ ἐπαναπατρισμοῦ, μά πάνω ἀπ’ ὅλα εἶναι ἕνας ἀχόρταγος λάτρης τῆς οὐράνιας πατρίδας, πού μυσταγωγήθηκε στά βιώματά της μέσα ἀπό τήν ἁπλή πίστη τῆς ἁγιοτόκου λαϊκῆς εὐσέβειας, ἀπό τό δυνατό πνευματικό γονιδίωμα τῆς γενιᾶς του, ἀπό τά κρυστάλλινα βιώματα κοντά στούς γεννήτορες καί στήν γιαγιά του καί ἀπό τήν ἔγκαρπη μαθητεία καί ἄνευ ὅρων ὑποταγή του πλησίον ὅλων σχεδόν τῶν συγχρόνων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Ἦταν τό καμάρι τους, γι’ αὐτό καί τόν καμαρώνουμε καί ἐμεῖς λεβέντη, ἄριστο μυσταγωγό τῶν πατερικῶν βιωμάτων στίς ψυχές τῶν πιστῶν, παγκόσμιο φάρο, διάτορο σαλπιγκτή τοῦ οὐρανοῦ, κρυστάλλινο φορέα τοῦ πνεύματος καί ἐκφαντορικό ἀριστέα τοῦ φθέγματος. 

Τά λεφτά μποροῦν νά ἀγοράσουν...

Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν..

ΚΡΕΒΑΤΙ αλλά οχι ύπνο...
ΒΙΒΛΙΑ αλλά όχι μυαλά....

Ἄν ἀκούσεις ὅτι κάποιος σέ μισεῖ καί σἐ κακολογεῖ…

Ένας γέροντας είπε:

«Αν ακούσεις ότι κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί, στείλε ή δώσε του μια μικρή ευλογία, ό,τι μπορείς, για να έχεις το θάρρος να πεις την ώρα της κρίσεως: «Χάρισε μας, Κύριε, τα χρέη των αμαρτιών μας, όπως και εμείς τα χαρίσαμε στους δικούς μας οφειλέτες».

https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/20264/an-akousis-oti-kapios-se-misi-ke-se-kakologi/

https://epanosifi.blogspot.com/2019/07/blog-post_872.html

27 Αὐγούστου. Ἀνθούσης καί Φανουρίου τῶν μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τρ. ια΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. β΄ 14 - γ΄ 3).

Β Κορ. 2,14        Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾿ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·

Β Κορ. 2,14              Ας είναι δε ευλογημένον και δοξασμένον το όνομα του Θεού, ο οποίος μας δίδει χάριν και δύναμιν και μας κάμνει να νικώμεν και να θριαμβεύωμεν εν τω Χριστώ, και ο οποίος κάμνει φανεράν και αισθητήν δια μέσου ημών εις κάθε τόπον την ζωογόνον ευωδίαν της αληθινής γνώσεως.