Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 12-02-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Ιακώβου κεφ. γ΄ 1 - 10

γ΄ 1 - 10 

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ζ΄ 5 - 16

Ζ΄ 5 - 16 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἰωάννης Κορναράκης: "Ἡ κοινωνική φύση τῆς ἀσκητικῆς ἡσυχίας"

Είναι αλήθεια ότι η σκληρή θέση του ασκητού μπροστά στην ανθρώπινη συντυχία προκαλεί μια ποικιλία αντιφατικών και «αναπληρωματικών» αντιδράσεων μέσα στον ψυχικό κόσμο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας!

Και πρώτα-πρώτα ο σύγχρονος άνθρωπος, που καταδικάζει αδυσώπητα τη σκληρή αυτή ασκητική θέση, ενδέχεται να βιώσει μια συγκλονιστική έκπληξη, εάν θα επιχειρούσε να αναλύσει τη δική του κοινωνικότητα. Γιατί, όπως μας αποκαλύπτει η ψυχολογία, ό,τι πολεμά κανείς έντονα, ό,τι απορρίπτει επίμονα, έχει μια εξάρτηση από το βαθύτερο εσωτερικό του κόσμο. Η επιθετικότης, σαν ψυχαναγκαστική λειτουργία, επιβεβαιώνει την προσκόλληση του ανθρώπου σ’ αυτό κατά του οποίου επιτίθεται. Έτσι όσο αποκρουστική φαίνεται στα μάτια του σύγχρονου ανθρώπου η σκληρή μοναξιά του ασκητικού βιώματος, τόσο περισσότερο προδίδεται μια κάποια βαθύτερη σχέση του με τη μοναξιά αυτή.

Ὁ θυμός δέν συμφέρει

Ο ΘΥΜΟΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά πρέπει και συ να συμφωνήσεις ότι δεν είναι και φιλοσοφημένο. Αυτό που λες θα ήταν λογικό, αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές. Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς , αδικείται χίλιες φορές τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό.
Σου φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα; Θα προσπαθήσω λοιπόν να σου εξηγήσω. Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει. Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή.

Γιατί ἡ θρησκεία τοῦ Βατικανοῦ δέν εἶναι οὔτε Ρωμαιο-οὔτε Καθολική

 Μετάφραση: Κ. Ν.

Η Παπική Εκκλησία, δεν είναι βεβαίως "Καθολική", μια και βρίσκεται σε σχίσμα, με την Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Και "Καθολική" σημαίνει "πλήρες Σώμα τού Χριστού". Σημαίνει επίσης όμως και άλλα πράγματα, όπως θα δείτε στο ακόλουθο άρθρο που μεταφράσαμε.

Η θρησκεία του Βατικανού δεν είναι «καθολική».  Η λέξη «καθολική» προέρχεται από την Ελληνική ρίζα κατά (=σύμφωνα με) και όλος (=σύνολο). Έτσι, η λέξη «καθολική» σημαίνει  «σύμφωνα με το σύνολο».

Οι οπαδοί του Βατικανού ψευδώς δηλώνουν πως «καθολική» σημαίνει «παγκόσμια» και επιδιώκουν να αποδώσουν στον όρο γεωγραφική έννοια, καθ’ ότι ο όρος αυτός είχε ήδη χρησιμοποιηθεί από τον Άγιο Ιγνάτιο Αντιοχείας, από το 105 μ.Χ. – πολύ πριν γίνει γεωγραφικά παγκόσμια η Εκκλησία.

Νεκροί γιά τόν κόσμο καί τή σάρκα

  Ἄν μελετᾶμε καί ἐρευνᾶμε τίς θεῖες Γραφές, ὅπως μᾶς προστάζει ὁ Κύριος, τότε θά γνωρίσουμε τό δρόμο τῶν ἐντολῶν Του. Καί ἀκολουθώντας τό δρόμο αὐτό χωρίς νά στρέφουμε «εἰς τά ὀπίσω», θά φτάσουμε στή σωτηρία, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἄς τρέξουμε λοιπόν πρόθυμα καί γρήγορα, χωρίς νά σηκώνουμε κανένα ἄλλο φορτίο, κανένα κοσμικό πράγμα, πού θά μᾶς ἐμποδίσει νά φτάσουμε στήν «ἄνω Ἱερουσαλήμ» καί νά δοῦμε τό Σωτήρα μας Χριστό.
Ἄς νοιαστοῦμε μόνο γιά τή σωτηρία μας, γιά τίποτ᾿ ἄλλο.
Ἀλλά πῶς θά σωθοῦμε; Μέ ποιά μέσα; Δύο είν᾿ αὐτά, ἕνα τοῦ Θεοῦ κι ἕνα δικό μας.

Ἄς προσευχόμαστε στόν Θεό νά βρεθοῦμε τήν τελευταία μας στιγμή ... ὄρθιοι.

Έπεσα, τι να κάνω;

Ένας μοναχός εξομολογούμενος στον πνευματικό του, του είπε:

- «Έπεσα πάτερ! Τι να κάνω τώρα; ρώτησε απελπισμένος».

- «Να σηκωθείς», του απάντησε με την χαρακτηριστική του απλότητα ο γέροντας.

'Επειτα από κάμποσο καιρό ο μοναχός έρχεται πάλι στον πνευματικό του.

Τό ρωμαΐικον φιλότιμον ἒγινε δουλοπρέπεια!

Τό ρωμαΐικον φιλότιμον μετετράπῃ εἰς γραικυλιστικήν ἀφέλειαν ἐξ αίτίας τῆς ἐσφαλμένης ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ἀβασίμου ἐμπιστοσύνης τοῦ Γραικοῦ εἰς τόν δυτικόν πολιτισμόν. Ὁ νεοέλληνας μέ τήν ἐμπιστοσύνην του εἰς τό ἀνύπαρκτον φιλότιμον τῶν ξένων ἔχει τήν πνευματική δομή τοῦ προδότου. Ἀρκεῖ νά τοῦ δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά συνάψῃ φιλίαν μέ «φιλότιμον φιλέλληνα».

Ἀπό πατριωτικόν ἐνθουσιασμόν θα θελήσῃ νά ὠφελήσῃ καί νά σώσῃ τήν Ἑλλαδίτσα του καί νά ἐξασφαλίσῃ τήν ὑποστήριξιν τοῦ φιλέλληνος τούτου, τοῦ τά λέγει ὅλα. Ἀλλά ἀντί νά ἀποκτήσῃ ὄργανον, γίνεται ὄργανον.

Τόν Κύριον ὑμνεῖτε

Πηγγή:www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=-k_lZe9MVuU