ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ
Ἐπί μέρους πρακτικά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουν οἱ ποιμένες ἀλλά καί τό ποίμνιο σχετικά μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή:Α) Εὐχή ταπεινή:
Θά
πρέπει νά τονισθεῖ ἀπό τόν Πνευματικό
προϊστάμενο ὅτι ἡ ἁπλῆ μονολόγιστη
ἀδιάλειπτη εὐχή
εἶναι γιά ὅλους, ἀκόμη καί γιά τά μικρά
παιδιά· ἀλλά θά πρέπει νά λέγεται
ταπεινά, ἀκενόδοξα, μέ συντριβή, μέ
μετάνοια
καί ὄχι μέ τήν ἰδέα ὅτι «θά κάνω ἀνώτερη
προσευχή,
θά ἔχω οὐράνιες ἐμπειρίες κ.λ.π». Ὁ
ἐγωισμός καί ἡ ἰδιοτέλεια πρέπει νά
ἐκλείψουν.
«Ἡ
συστηματικὴ ἐνασχόληση μὲ τὴ νοερὰ
προσευχὴ προϋποθέτει, κατὰ τὴ διδασκαλία
τοῦ Γέροντος Πορφυρίου,
πρῶτον, ἔμπειρον Γέροντα ποὺ θὰ
παρακολουθεῖ τὸν ἀσκούμενο καὶ
δεύτερον, ψυχὴ καθαρὴ ἀπὸ ἐγωισμό,
μνησικακία, ἀντιπάθειες, θέλημα,
κενοδοξία καὶ τὰ παρόμοια...Μερικούς,
ποὺ ἔβλεπε ὁ Γέροντας ὅτι ἀπὸ ἐγωισμό
ἤθελαν νὰ “μάθουν” νὰ λένε τὴν εὐχή,
γιὰ νὰ καυχῶνται φανερὰ ἢ μυστικὰ
ὅτι κάνουν ἀνώτερη προσευχή,
τοὺς συμβούλευε νὰ μὴν ἀσχοληθοῦν
μὲ τὴ νοερὰ προσευχή. Καὶ εἶχε διηγηθεῖ
παραδείγματα ἀνθρώπων ποὺ ἔπαθαν
ἐπειδὴ καταπιάστηκαν μὲ τὴν εὐχὴ μὲ
“πρόγραμμα”, μὲ “σκοπό”, μὲ “μέθοδο”,
ἀντὶ νὰ παρακαλοῦν ταπεινὰ νὰ τοὺς
ἐλεήσει ὁ Θεός.