Ὅλα γέμισαν Φῶς! Ἀναστάσιμος κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὅλα γέμισαν Φῶς! Ἀναστάσιμος κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-4-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης - Περί σαρκικοῦ πολέμου

 Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ..., έλαβα το γράμμα σου και είδα τον αγώνα των λογισμών σου, τον οποίον διέρχεσαι σχετικά με τον πόλεμον, που υφίσταται ο άνθρωπος από το πονηρό πνεύμα της αμαρτίας, της π ο ρ ν ε ί α ς.

Άκουσον, αδελφέ μου, τον φτωχόν εις την γνώσιν αι έρημον εις την ψυχήν παντός καλού. Όταν κανείς αγωνίζεται κατά της αμαρτίας με ταπείνωσιν και φόβον Θεού και με εργασίαν πνευματικήν θερμήν και με την καθοδήγησιν εμπείρου πνευματικού, αδύνατον να τον αφήσει ο Θεός να χαθή.

Μόνον όταν αμελήση τα πνευματικά του καθήκοντα, κυρίως όταν υπερηφανευθή λογιζόμενος ότι κάτι είναι, τότε δύναται να ολισθήση, αλλά πάλιν άν προσπέση με ταπείνωσιν, πάλιν σηκώνεται,πάλιν ιατρεύεται, το δε Έλεος του Κυρίου εγγύς τοις συντετριμμένοις τη καρδία.

Γίνονται όμως και δοκιμασίαι πολλαί προς πείραν και σοφίαν πνευματικήν, διότι άνευ πειρασμών αδύνατον να αποκτήσει κανείς πείραν. Πείρα λέγεται όχι από μαθήσεως τέχνη, αλλά το να λάβης πείρα της ωφελείας και της ζημίας εμπράκτως. Χωρίς να παραχωρηθή κανείς μικρόν εις τους πειρασμούς εμπεσείν, αδύνατον ακριβής γενέσθαι.

Όταν εξ αγαθής προαιρέσεως πράξη κανείς κάτι και μετά ταύτα αποδειχθή ότι δεν ήτο ορθόν αυτό που έπραξεν, ο Θεός επειδή εις την καρδίαν επιβλέπει, και τον σκοπόν κάθε πράξεως επιδοκιμάζει, θα φέρη τα πράγματα πάλιν εις ομαλότητα και θα τον φωτίση να καταλάβη, ποίον έπρεπε να πράξη.

Ἡ Ἡγουμένη Σεραφείμα τοῦ μοναστηριοῦ Φλορόφσκυ τοῦ Κιέβου.Ὁ Στάρετς Θεόφιλος ὁ διά Χριστόν Σαλός, ἀσκητής τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Στις 5 Ιουλίου 1853, στις 8 μ.μ. η ηγουμένη Σεραφείμα του Μοναστηριού Φλορόφσκυ του Κίεβου καί η Μοναχή 'Αγνή, η οικονόμος του Μοναστηριού, έφτασαν στήν Λαύρα μέ σκοπό νά παρακαλέσουν τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, νά λειτουργήση στό Μοναστήρι τους, τήν ημέρα πού πανηγύριζε η εκκλησία τους, αφιερωμένη στήν εικόνα της Παναγίας του Καζάν.

Ο Δεσπότης υποδέχτηκε εγκάρδια τίς επισκέπτριες καί δέχτηκε μ’ ευχαρίστηση τήν πρόσκλησή τους.

«Καλά, καλά», είπε. «Σίγουρα θάρθω. Μόνον φροντίστε ότι χρειάζεται γιά τήν Θεία Λειτουργία».

Η ηγουμένη ετοιμάστηκε ν’ αναχωρήση από τόν Δεσπότη, αλλά εκείνος τήν σταμάτησε:

«Σκέφτεστε νά επιστρέψετε αμέσως, Σεβαστή Μητέρα;».

«Ναί, έτσι είχαμε σχεδιάσει, Σεβασμιώτατε».

«Σήμερα εγώ θά λειτουργήσω στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια στήν εκκλησία του 'Αγίου Σέργιου. Αφού έτυχε νά βρίσκεστε εδώ, μήπως θέλετε νά παρακολουθήσετε καί τήν Θεία Λειτουργία;».

«Νάναι ευλογημένο Αγιε Δέσποτα. Μέ μεγάλη μας χαρά».

«Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σέ ἰκετεύω, ψιθύρισε, πές μου, πῶς μπορῶ νά σωθῶ;»

Ήταν κάποτε στην Παλαιστίνη ένας άνθρωπος πολύ πλούσιος. Είχε σπίτια, αμπέλια, χωράφια και περιβόλια, είχε κοπάδια πρόβατα κι οι κασέλες του ήταν γεμάτες χρυσά νομίσματα. Όμως όλα του τα αγαθά τα είχε αποκτήσει με αδικίες και τοκογλυφίες. 

Είχε αφήσει στο δρόμο χήρες και ορφανά, είχε δανείσει σε φτωχούς με βαρύ τόκο, είχε ξεγελάσει άλλους πουλώντας τους σκάρτα εμπορεύματα, είχε πει ψέμματα, μόνο και μόνο για να κερδίσει λεφτά.

Στην πόλη του κανένας δεν τον συμπαθούσε. και μολονότι πάσχιζε να πνίξει τη φωνή της συνείδησής του, έρχονταν στιγμές, που οι αδικίες του τον τάραζαν και του έκοβαν τον ύπνο. Και έφτασε μια εποχή που τίποτα πια δεν τον ευχαριστούσε, ούτε τα εκλεκτά φαγιά, ούτε τα ακριβά ρούχα, ούτε οι διασκεδάσεις. τα δάκρυα και οι κατάρες των ανθρώπων που είχε αδικήσει, δεν τον άφηναν να ησυχάσει. Τον έτρωγαν οι τύψεις, τον έπνιγε η θύμηση των ανομημάτων του. Μη ξέροντας, λοιπόν, τι να κάμει, για να δώσει τέλος στο μαρτύριο του, αποφάσισε να ζητήσει τη συμβουλή ενός σοφού γέροντα, που μόναζε έξω από την πόλη.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: Ἡ «συνταγή» τῆς σωτηρίας

Η «συνταγή» σωτηρίας του Γέροντα προς όλους τους κοπιώντας και πεφορτισμένους, ήταν απλή και σαφής:

«Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.

-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.

-Μη ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ, αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική και ευσέβεια.

-Μη ζητάτε από τον Θεό πράγματα που στηρίζουν μόνο το σώμα σας, αλλά, κυρίως, ό,τι είναι καλό και ωφέλιμο για τη ψυχή σας.

-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.

-Μη εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.

π. Εὐσέβιος Βίττης - Ὁ πλησίον μας, χαρά μας καί δόξα

«Υμείς εστέ η δόξα ημών και η χαρά» (Α’ Θεσ. 2:20)

Τι είναι οι χριστιανοί για τον απόστολο Παύλο; Είναι η δόξα και η χαρά του. Γιατί υπάρχουμε οι χριστιανοί; Υπάρχουμε για το τέλος.

Υπάρχει μία αρχή, αλλά υπάρχει και ένα τέλος. Για τους μη πιστούς υπάρχει μία αρχή που έχει ένα τέλος: το τέλος του παρόντος. Για τους πιστούς υπάρχει μία αρχή, υπάρχει ένα τέλος, που είναι όμως η αρχή χωρίς τέλος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνει τον απόστολο Παύλο να χαίρεται. Διότι θα γίνει κρίσις. Ο απόστολος Παύλος βλέπει τα έσχατα, δεν μένει στο παρόν που είναι περαστικό, αλλά στο μέλλον: «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Πάσχουμε όλοι από ομαδική αμνησία, αδελφοί μου. Ξεχνάμε ότι δεν έχουμε μόνιμη κατοικία. Ο κόσμος αυτός θα τελειώσει κάποτε. Πρέπει να προσβλέπουμε στο τέλος.

Η παρούσα ζωή είναι γεμάτη πόνο και θλίψεις. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε», είπε ο Κύριος, και πρώτος αυτός σήκωσε το Σταυρό του μαρτυρίου από τότε που γεννήθηκε μέχρι το τέλος που πέθανε πάνω στον Σταυρό. Αλλά δεν ήταν το τέλος. Αυτή είναι η διαφορά ως προς άλλους ηγέτες που ήρθαν και είπαν πάρα πολλά, αλλά εγκόσμια, όχι όμως για το τέλος το χωρίς τέλος.

Θά έρθει, λοιπόν, η ώρα του θανάτου, η ώρα που περίμενε ο απόστολος Παύλος που επιθυμούσε το τέλος: «επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι». Ο σκοπός της ζωής μας είναι ο Χριστός, η εγκόλπωση του Χριστού μέσα μας, η ένωση μαζί Του. «Εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ινα ώσι…εν», είπε ο Κύριος… Να είμαστε ένα, μια ενότητα ακατάλυτη.

Ὁ Ἀρμένιος ἱστορικός Ματθαῖος σχετικά μέ τό Μεγάλο Σάββατο τοῦ ἕτους 1101 καί τό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός

Ο Αρμένιος ιστορικός και ιερέας Ματθαίος, γεννημένος στην Έδεσσα της Συρίας στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, υπήρξε συγγραφέας μιας χρονογραφίας που θεωρείται μεγάλης αξίας για τη μεσαιωνική ιστορία της Μέσης Ανατολής. Σχετικά με το Μεγάλο Σάββατο του 1101, αναφέρει τα εξής:

«Το έτος 1101 ένα φοβερό και θαυμαστό σημάδι εμφανίστηκε στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ. Το φως, το οποίο συνήθως άναβε στον άγιο Τάφο του Χριστού του Θεού μας, δεν εμφανίστηκε και δεν άναψε το Μεγάλο Σάββατο. Οι κανδήλες δεν είχαν ανάψει, μέχρι που ήρθε η Κυριακή, και τότε ανεφλέγησαν κατά την ενάτη ώρα εκείνης της ημέρας.

 Όλοι οι χριστιανοί έμειναν κατάπληκτοι απ’ αυτό το φαινόμενο. Τώρα, όλο αυτό συνέβη επειδή το έθνος των Φράγκων παρεξέκλινε στο μονοπάτι του κακού... Ακόμη χειρότερα, διόρισαν γυναίκες να υπηρετούν στον άγιο Τάφο του Χριστού και σε όλα τα μοναστήρια της Ιερουσαλήμ. Όλα αυτά ήταν πολύ μεγάλες αμαρτίες ενώπιον του Κυρίου. Αυτοί οι Φράγκοι έφτασαν στο σημείο να εξορίσουν τους Αρμένιους, τους Έλληνες, τους Σύρους και τους Γεωργιανούς απ’ όλα τα μοναστήρια. 

Ὁ Ναός τοῦ Χριστοῦ Φιλανθρώπου στήν Πόλη

1. Το κομνήνειο καθίδρυμα

1.1. Ίδρυση και κτήτορας

Η ανδρική μονή του Χριστού Φιλανθρώπου ιδρύθηκε στα τέλη του 11ου ή στις αρχές του 12ου αιώνα. Η ίδρυση αποδίδεται στην αυτοκράτειρα Ειρήνη Δούκαινα, με τη συμμετοχή κατά πάσα πιθανότητα του συζύγου της Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. Η παράλληλη ίδρυση του άλλου καθιδρύματος της Ειρήνης, της Παναγίας Κεχαριτωμένης (επρόκειτο για γυναικεία μονή), και η εγγύτητα των δύο μονών –οι οποίες χωρίζονταν από έναν τοίχο– έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για τα δύο μέρη μιας κοινής αυτοκρατορικής χορηγίας. Το τυπικό της μονής του Χριστού Φιλανθρώπου δεν έχει διασωθεί, αντίθετα από το τυπικό της Παναγίας Κεχαριτωμένης, στο οποίο περιλαμβάνονται και ορισμένες λεπτομέρειες για την ανδρική μονή: Η ύδρευση των δύο μονών ήταν κοινή· το μοναστήρι του Χριστού Φιλανθρώπου περιλάμβανε μεταξύ άλλων έναν κήπο· το τυπικό της μονής είχε γίνει σε τρία αντίγραφα, όπως και το τυπικό της Κεχαριτωμένης, εκ των οποίων ένα φυλασσόταν στο αρχείο της Αγίας Σοφίας, ένα στην ίδια τη μονή και το τρίτο το κρατούσε ο ηγούμενος.1

Μία ἄγνωστη προφητεί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς

«Σέ μια απ' τίς επισκέψεις του αρχιεπισκόπου Ιωάννου Μαξίμοβιτς στό βιβλιοπωλείο, ο Ευγένιος τού είχε κάνει μια ερώτηση, η οποία τόν προβλημάτισε: "Τό Ευαγγέλιο του Χριστού έχει κηρυχτεί σχεδόν σ’ όλους τους λαούς στόν κόσμο αυτό. Αυτό σημαίνει ότι έχει φθάσει τό τέλος του κόσμου όπως λένε οι Γραφές;".

Ηχητικό Αγιολόγιο 25 Απριλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 25 Απριλίου



Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)