49. Περί Φιλορώμου, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

49. Περί Φιλορώμου, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-7-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία , ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Μακαρισμός τρίτος» μέρος α΄

«Μακαρισμός τρίτος»

μέρος α΄

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Κάποτε ρώτησαν κάποιον πνευματικό ἄνθρωπο πῶς θά ἀναγνώριζε ἕναν ἅγιο, καί ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἀπό τήν πραότητά του»! Πραγματικά, ἡ πραότητα εἶναι τό φυσικό ἀποτέλεσμα τῶν δύο πρώτων μακαρισμῶν. Ἔτσι, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, προχωροῦμε στόν τρίτο μακαρισμό, πού λέει: «Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν γῆν»¹, δηλαδή εὐτυχισμένοι εἶναι οἱ πρᾶοι ἄνθρωποι, γιατί αὐτοί θά κληρονομήσουν τή γῆ.

Ἡ πραότητα εἶναι ὁ καρπός τῆς ταπεινοφροσύνης, ἡ συναίσθηση τῆς ἀθλιότητος καί ἡ λύπη γιά τήν ἁμαρτωλότητά μας. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ὅταν βλέπει ποιός πραγματικά εἶναι, ὅ,τι καί νά κάνει ὁ συνάνθρωπός του, δέν μπορεῖ νά σηκώσει φωνή ἤ νά τόν ἐλέγξει ἄγρια. Εἶναι κατά κάποιον τρόπο σάν νά ἀνακλᾶται ὁ ἑαυτός του στόν ἄλλο ἄνθρωπο, καί ὅταν βλέπει ποιός εἶναι, τοῦ φέρεται ἤρεμα καί ταπεινά, μένει σέ πραότητα. Βλέπετε λοιπόν ὅτι, πράγματι, ὁ τρίτος μακαρισμόςεἶναι ὁ καρπός τῶν δύο πρώτων, τῆς πρωχείας καί τοῦ πένθους. Ἄν βλέπουμε τόν ἑαυτό μας στόν ἄλλο ἄνθρωπο, δέν θυμώνουμε, ἀλλά μένουμε σέ μιά κατάσταση πραότητος.

Ἡ πραότητα εἶναι ἡ ἀρετή τῆς ἀπάθειας ἀπό τό πάθος τοῦ θυμοῦ καί τῆς ὀργῆς. Ὁ πρᾶος ἄνθρωπος εἶναι ἤπιος, ἥρεμος, ἐπιεικής, ὑπομονετικός. Κι ὅπως λέει ὁ μέγας Βασίλειος, «οἱ κατεσταλμένοι τά ἤθη καί παντός πάθους ἀπηλλαγμένοι, ὡς μηδεμίαν ἔχειν ταραχήν ἐνοικοῦσαν αὐτῶν ταῖς ψυχαῖς, οὗτοι πραεῖς προσαγορεύονται»².Δηλαδή: Ὀνομάζονται πρᾶοι ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά πάθη τους, καί δέν ἔχουν καμία ταραχή πού νά κατοικεῖ μέσα στίς ψυχές τους.

Ἀλλά ὅπως οἱ δύο προηγούμενοι μακαρισμοί τοῦ Κυρίου μας παρεξηγήθηκαν, ἔτσι ἔχει παρεξηγηθεῖ καί ὁ τρίτος. Ὁ πρᾶος ἄνθρωπος θεωρεῖται ὅτι δέν ἔχει ψυχικό σθένος, ὅτι εἶναι χωρίς ἀνδρεία, καί ἡ πραότητά του φαίνεται σάν ἀδυναμία τοῦ χαρακτῆρος, δηλαδή δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀνδρεῖος, γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς μένει πρᾶος.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 4-8-2018 ἕως 6-8-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 4-8-2018 ἕως 6-8-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (2670)

• ▼  Αυγούστου (81)
  • ▼  06 Αυγ (11)
    • Θαβώρ-Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορε...
    • Ἐγωϊσμός, ἴσως ἡ πιό φονική ἀρρώστια (Γέροντας Ἐφρ...
    • Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορὲς
    • Δέν θά σέ ἀφήσω νά φύγεις ἄν δέν ἀναστήσεις τόν γι...
    • Ἄρνηση παραλαβῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος (Ἀνοικτή ...
    • π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος – Περί καταπατήσεως τῶν ὀ...
    • Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Κάνετε προσευχή νά βγοῦ...
    • Πατερικά καί Θεολογικά κείμενα γιά τήν ἑορτή τῆς Μ...
    • Ἡ ἁγία Σαλώμη ἡ Μυροφόρος. ΤΡΕΙΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
    • 6 Αυγούστου Συναξαριστής. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡ...

Ἅγιος Μύρωνας, τό δίκορφο χωριό μέ τό θαυματουργό ἁγίασμα

 Χιλιάδες πιστοί απ’ όλη την Κρήτη και άλλα μέρη της χώρας αναμένεται σήμερα και αύριο να τιμήσουν τη χάρη Του, να προσκυνήσουν την σεπτή εικόνα του και τα ιερά λείψανα του, αλλά και να πάρουν μαζί τους το θαυματουργό αγίασμα που αναβλύζει επί αιώνες από τη σκήτη που έζησε ο Άγιος.

 Τσατάλ Κογιού, το Δίκορφο Χωριό με την πανοραμική θέα που σου κόβει την ανάσα. Είκοσι χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, πρέπει να διανύσει κανείς για να φτάσει στο γραφικό χωριό του Αγίου Μύρωνα. Το χωριό που φέρει το όνομα του Επισκόπου Κρήτης, Αγίου Μύρωνα, είναι κτισμένο στην κορυφή δύο λόφων. Σε υψόμετρο 340 μέτρων, δεσπόζει σε ολόκληρη την επαρχία Μαλεβιζίου και η πανοραμική του θέα σε όλη την περιοχή, κόβει κυριολεκτικά την ανάσα.

Σε περίοπτη θέση βρίσκεται και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Μύρωνα, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Μέσα στο ναό βρίσκεται ο τάφος του Αγίου όπως και τα λείψανά του. Στα δυτικά και κάτω από το ναό βρίσκεται η σκήτη όπου μόνασε ο Άγιος και η οποία μετατράπηκε σε παρεκκλήσι.

Η ζωή και το έργο του Αγίου Μύρωνα, που γεννήθηκε, έδρασε και κοιμήθηκε σε αυτή την περιοχή και που ανήκει στην χορεία των αρχαίων Αγίων της Κρήτης, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με την αρχαία πόλη της Ραύκου, η οποία υπήρξε η πατρίδα του Αγίου και προστάτη όχι μόνο του χωριού, αλλά και της περιοχής και ολόκληρης της Κρήτης. Το χωριό μετέπειτα προς τιμήν του μετονομάστηκε σε Άγιο Μύρωνα.

Ἡ Παναγία τόν ἀκούμπησε στό κεφάλι καί σύντομα ἔγινε καλά!

 Το 1780 ο δόκιμος μοναχός Πρόχορος, ο μετέπειτα όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, αρρώστησε βαριά. Το σώμα του πρήστηκε υπερβολικά. Γιατρός δεν υπήρχε, γι’ αυτό δεν μπορούσε να γίνει ασφαλής διάγνωση. Τα συμπτώματα, πάντως, έδειχναν πως έπασχε από υδρωπικία.

Η ασθένεια κράτησε τρία χρόνια περίπου. Στην αρχή σερνόταν, προσπαθώντας να δουλεύει. Τελικά, όμως, έπεσε στο σκληρό κρεβάτι του, απ’ όπου δεν μπόρεσε να σηκωθεί για έξι μήνες.

 Στο διάστημα αυτό ποτέ δεν βγήκε παράπονο από τα χείλη του. Προσευχόταν αδιάλειπτα με δάκρυα, έχοντας παραδώσει την ψυχή και το σώμα του στο θέλημα του Θεού.

Ο ηγούμενος Παχώμιος, ο π. Ιωσήφ και ο π. Ησαΐας τον φρόντιζαν με πολλή στοργή. Αλλά, όσο περνούσε ο καιρός, μη βλέποντας καμιά βελτίωση, άρχισαν να φοβούνται για τη ζωή του.

– Αδελφέ Πρόχορε, του είπε μια μέρα ο ηγούμενος, προτείνω να καλέσουμε γιατρό.

– Γέροντα, αποκρίθηκε ο άρρωστος, έχω παραδώσει τον εαυτό μου στον αληθινό Γιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και στην πάναγνη Μητέρα Του. Αν η αγάπη σας το θεωρεί σωστό, δώστε μου το ουράνιο φάρμακο, τη θεία Κοινωνία.

Ο π. Ιωσήφ ικανοποίησε την επιθυμία του και έκανε ολονύχτια αγρυπνία.

Τρομολαγνεία καί ἀγαπολαγνεία σέ τραγικά γεγονότα (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

 

 Ἐθνικό πένθος κηρύχθηκε λόγῳ τῶν φοβερῶν καταστροφῶν πού συνέβησαν στήν Πατρίδα μας καί ἀποτελοῦν ἐθνική τραγωδία. Εἶναι ὄντως φοβερό γεγονός νά πεθαίνουν ἄνθρωποι κάτω ἀπό τέτοιες τραγικές συνθῆκες καί ἀκόμη νά καταστρέφεται τό περιβάλλον, τό «κόσμημα» τοῦ Θεοῦ.

1. Βαθύς πόνος

Ὅσοι αἰσθάνονται τήν τραγική κατάσταση τῶν ἡμερῶν αὐτῶν πονοῦν καί πενθοῦν στήν καρδιά τους.

Πῶς, ὅμως, νά παρηγορήσης τούς ἀνθρώπους πού ἔχασαν τούς συγγενεῖς τους; Πῶς νά καταλάβης αὐτούς πού πῆγαν στό νεκροτομεῖο γιά νά ἀναγνωρίσουν τούς ἀνθρώπους τους, μέσα σέ τόσους ἀπανθρακωμένους; Πῶς νά συναισθανθῆς καί νά πονέσης μαζί μέ τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού ἀναζητοῦν τούς ἀγνοουμένους συγγενεῖς τους καί ζοῦν μεταξύ ἐλπίδας καί ἀπογνώσεως, στά ὅρια ζωῆς καί θανάτου; Πῶς νά νοιώσης τόν διασώστη πού εἶδε ἕναν σωρό στάχτη καί ἀφαιρώντας την εἶδε ἕνα καμένο κρανίο καί μερικά κόκκαλα; Πῶς νά ἔλθης στήν θέση τοῦ διασώστη πού ἔγραψε ὅτι «σέ τέτοιους τόπους πού τριγυρνᾶς ὁ ἀέρας μυρίζει ἀλλιῶς, μυρίζει … θάνατο»;

Σέ αὐτές τίς καταστάσεις δέν μπορεῖς νά μιλήσης, δέν μπορεῖς νά κάνης ποιμαντική μέ ἠθικολογίες.

Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφοντας ἐπιστολή σέ μιά γυναίκα τῆς ὁποίας πέθανε τό παιδί της, μεταξύ ἄλλων γράφει:

«Σκόπευα νά σιωπήσω πρός τήν κοσμιότητά σου, σκεπτώμενος ὅτι, ὅπως στόν ὀφθαλμό πού πάσχει ἀπό φλεγμονή καί τό ἁπαλότερο παρηγορητικό ἐπίθεμα προκαλεῖ ἀνία-πόνο, ἔτσι καί στήν ψυχή πού ἔχει κτυπηθῆ ἀπό βαρειά θλίψη, ὁ λόγος καί ἄν φέρη πολλή παρηγοριά, φαίνεται νά εἶναι κάπως ὀχληρός, ὅταν προφέρεται στήν ὥρα τῆς ἀγωνίας».

Αὐτό δείχνει μιά ποιμαντική εὐαισθησίας καί τρυφερότητας, θά λέγαμε μιά ποιμαντική διακρίσεως.

Στήν προκειμένη περίπτωση θά ἀρκοῦσε αὐτό πού ἔγραψε κάποιος τηλεοπτικός Σταθμός τοῦ ἐξωτερικοῦ: «προσευχή γιά τήν Ἑλλάδα». Αὐτό τά λέει ὅλα. Προσευχή γιά θύτες καί θύματα, γιά ἄρχοντες καί ἀρχομένους, γιά πονεμένους καί νεκρούς, γιά Κληρικούς καί λαϊκούς. Γιατί σέ στιγμές ἀγωνίας καί ὁ παρηγορητικός λόγος εἶναι ὀδυνηρός, δέν ἀντέχεται, ἀρκεῖ ἡ σιωπηλή ἀρχοντική παρουσία.

Τοὐλάχιστον ὅταν θέλουμε νά μιλήσουμε, νά μιλᾶμε μέσα ἀπό τήν θεολογία τῆς «συμπάσχουσας καρδίας»

2. Ὁ ἄστατος θεολογικός λόγος

Δυστυχῶς σέ τέτοιες στιγμές ἀκούγονται διάφοροι «θεολογικοί» λόγοι, ἄλλοτε ὅτι εἶναι τιμωρία τοῦ Θεοῦ, ἄλλοτε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί φιλανθρωπία. Καί στίς δύο περιπτώσεις ἐπιστρατεύονται ἁγιογραφικά καί λειτουργικά κείμενα γιά νά τεκμηριωθοῦν οἱ ἀπόψεις. Ὅμως, ἡ ἑρμηνεία τῶν σχετικῶν χωρίων εἶναι τίς περισσότερες φορές παραποιητική.

Βεβαίως, ὑπάρχουν ἁγιογραφικά χωρία, στά ὁποῖα γίνεται λόγος γιά τήν «ὀργή» τοῦ Θεοῦ, καί ἄλλα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὅμως, πῶς συνδυάζονται αὐτά μεταξύ τους καί πῶς ἑρμηνεύονται;

Ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπο

 Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορές

– Γέροντα, γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ συμβῆ μία συμφορά; 

– Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Ἄλλοτε ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς κάτι, γιὰ νὰ βγῆ κάτι τὸ καλύτερο, καὶ ἄλλοτε ἐπιτρέπει κάτι γιὰ παιδαγωγία. Ἄλλοι ἀνταμείβονται καὶ ἄλλοι ἐξοφλοῦν, δὲν πάει τίποτε χαμένο. Νὰ ξέρετε πώς ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ νὰ ἐξοντωθοῦν π.χ. ἄνθρωποι, εἶναι φιλάνθρωπο, γιατί ὁ Θεὸς ἔχει «σπλάγχνα». Ὁ Προφήτης Ἠλίας πόσους ἔσφαξε; Τριακόσιους ἱερεῖς τοῦ Βάαλ. Ὅταν τούς εἶπε: «Κάντε προσευχή, θὰ κάνω καὶ ἐγώ, καὶ ὅποιου ἡ φωτιά θὰ ἀνάψη ἀπὸ μόνη της, αὐτοῦ ὁ Θεὸς θὰ εἶναι ἀληθινός», ἄρχισαν οἱ εἰρεῖς τοῦ Βάαλ νὰ φωνάζουν: «Ἐπάκουσον, ὁ Θεὸς ἠμῶν, Βάαλ, ἐπάκουσον!». Ἀλλά οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόαση. Ὁ Προφήτης Ἠλίας τούς λέει: «Εἶναι ἀπασχολημένος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν σᾶς ἀκούει! Φωνάξτε πιὸ δυνατά!». Ἐκεῖνοι συνέχισαν νὰ φωνάζουν καὶ νὰ ξεσχίζουν, ὅπως συνήθιζαν, τὶς σάρκες τους μὲ... μαχαίρια, γιὰ νὰ πονᾶνε, καὶ νὰ φωνάζουν πιὸ δυνατά, γιὰ νὰ τούς ἀκούση ὁ Βάαλ. Ἀφοῦ τελικά δὲν κατόρθωσαν τίποτε, εἶπε ὁ Προφήτης Ἠλίας: «Βρέξτε τὰ δικά μου ξύλα». «Τρισσεύσατε», τούς εἶπε. Ἔρριξαν νερό μία, δυὸ, τρεῖς φορές! Ἀφοῦ ἀπὸ τὸ πολύ νερό εἶχαν γίνει μούσκεμα τὰ ξύλα καὶ ἔτρεχαν ἀπὸ γύρω τὰ νερά. Μόλις προσευχήθηκε ὁ Προφήτης Ἠλίας, ἔπεσε φωτιά ἀπὸ τὸν οὐρανό καὶ κάηκε ὅ,τι εἶχαν στὸ θυσιαστήριο γιὰ νὰ θυσιάσουν, καὶ τὸ ἴδιο τὸ θυσιαστήριο μαζί! Τότε εἶπε: «Πιάστε τούς ἱερεῖς, γιατί παρασύρουν τὸν λαό στὴν εἰδωλολατρία» καὶ τούς ἔσφαξε ὅλους. 

 Πολλοί λένε: «Καλά, πῶς ἔσφαξε ὁ Προφήτης Ἠλίας τόσους;». Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι βάρβαρος οὔτε ὁ Προφήτης ἦταν βάρβαρος. Οἱ ἱερεῖς ὅμως τῶν εἰδώλων εἶχαν πλανήσει ὅλον τὸν κόσμο, ἀφοῦ ἔφθασε ὁ Προφήτης Ἠλίας νὰ πῆ: «Ἔμεινα μόνος μου!». Τόσο πολύ! Ἀλλά καὶ οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων περισσότερο ὑπέφεραν ἀπὸ τὰ δικά τους σφαξίματα παρά ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ Προφήτη Ἠλία ποὺ ἔδωσε τέλος στὸ μαρτύριό τους. Ὁ πόνος ἀπὸ τὰ δικά τους ξεσχίσματα ἦταν μεγαλύτερος. Γιατί, βλέπεις, ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπο, ἐνῶ τὰ σφαξίματα τὰ δικά τους ἦταν ὀδυνηρά. 

 

– Γιατί, Γέροντα, στὴν Παλαιά Διαθήκη ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἦταν τόσο ἄμεση; 

– Στὴν Παλαιά Διαθήκη ἐκείνη τὴν γλώσσα, ἐκεῖνον τὸν νόμο καταλάβαιναν.Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἦταν καὶ τότε, ἀλλὰ ἐκεῖνος ὁ νόμος ἦταν γιὰ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους ποὺ δὲν καταλάβαιναν ἀλλιῶς. Μή σᾶς φαίνεται ἐκεῖνος ὁ νόμος σκληρός καὶ τὸ Εὐαγγέλιο διαφορετικό. Ἦταν ὁ νόμος ποὺ θὰ ὠφελοῦσε ἐκείνη τὴν ἐποχή. Δὲν ἦταν ὁ νόμος ἐκεῖνος βάρβαρος, ἀλλὰ ἡ γενιά ἐκείνη ἦταν βάρβαρη. Οἱ σημερινοί ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ κάνουν μεγαλύτερες βαρβαρότητες, ἀλλὰ τουλάχιστον μποροῦν νὰ καταλάβουν.

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος. Ἕνα περιστατικό ἀπό τό βίο τοῦ γέροντος Βαρλαάμ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ.

Ένα περιστατικό απ’ τον βίο του Γέροντος Βαρλαάμ: κάποιος άνθρωπος είχε τρεις φίλους. Τους δύο ειλικρινά τους αγαπούσε, αλλά τον τρίτο τον απέφευγε αδιαφορώντας γι’ αυτόν.

Κάποτε ο βασιλιάς της περιοχής κάλεσε τον άνθρωπο να παρουσιαστεί ενώπιόν του για να ξεπληρώσει το χρέος πού όφειλε. Αυτός τότε στράφηκε στον πρώτο φίλο του για βοήθεια, αλλα εκείνος τον απέρριψε και έφυγε. Κατόπιν στράφηκε στον δεύτερο φίλο, αλλα ούτε κι αυτός ήθελε να βοηθήσει. Ντροπιασμένος ο άνθρωπος πήγε στον τρίτο φίλο του, ο οποίος ευχαρίστως δέχτηκε ακόμα και να τον συνοδεύσει μέχρι τον βασιλιά. 

Η ερμηνεία της ιστορίας είναι αυτή: ο πρώτος φίλος είναι ο πλούτος, ο δεύτερος είναι οι συγγενείς, ο τρίτος φίλος είναι τα καλά έργα του ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο. Ο βασιλιάς είναι ο Θεός ο οποίος, μέσω του θανάτου, στέλνει μια κλήτευση και ζητεί εξόφληση του χρέους.

Οἱ ἐρημίτες τοῦ Βίκου...

       Σε ένα τόπο εφαρμοσμένης ασκήσεως και βιωμένης θεώσεως , σε μια διάρκεια κοντά χιλίων χρόνων , το γεωλογικό φαινόμενο που λέγεται χαράδρα του Βίκου , αποτελεί έναν πνευματικό σταθμό απογείωσης για τον αναχωρητή του κόσμου , προς τον ουράνιο κόσμο….. 

Οι αναχωρητές του Βίκου ήταν οι επαναστάτες του πνεύματος της κάθε εποχής, που προσπέρασαν τους μάταιους αντίλαλους και τις παλινδρομικές φωταγωγήσεις του κόσμου που ανακυκλώνουν τον δρόμο της ζωής στα οριζόντια μονοπάτια της ανθρώπινης επινόησης. 

Μήν ἀποθαρρύνεστε, βλέποντας πώς κάποιοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον σας.

 

Μην αποθαρρύνεστε, βλέποντας πώς κάποιοι επαναστατούν εναντίον σας. 

Θα ήταν χειρότερο αν ο καθένας σας αγαπούσε: αυτό σημαίνει ότι είστε πολύ ευχαριστημένοι με τους ανθρώπους. 

8 Αυγούστου Συναξαριστής. Αἰμιλιανοῦ Ὁμολογητοῦ, Μύρωνος Θαυματουργοῦ, Θεοδοσίου Ὁσίου, Τῶν Ἁγίων Ἐλευθερίου, Λεωνίδη καί Νηπίων, Τῶν Ἁγίων Δέκα Ὁσίων Ἀσκητῶν, Τῶν Ἁγίων Δύο Μαρτύρων ἐκ Τύρου, Στυρακίου, Τριανταφύλλου ἐκ Ζαγορᾶς, Ἀναστασίου ἐκ Βουλγαρίας, Γρηγορίου Ζωγράφου, Ἀνάμνηση Ἐγκαινίων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ἐγκαίνια Ναοῦ Θεοτόκου στά Ἱεροσόλυμα.

Ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανὸς ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Κυζίκου

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ τονίσει τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρὸς τὸν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, ποὺ ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὴν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁμολογίας ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανός, ποὺ ἔζησε μεταξὺ τοῦ 8ου καὶ τοῦ 9ου αἰῶνα. Ὁ Αἰμιλιανὸς ἦταν ἐπίσκοπος Κυζίκου μετὰ τὸ Νικόλαο, στὰ χρόνια 787 – 815.
Ἀγωνίστηκε μὲ ὅλη τὴν δύναμη ποὺ τοῦ παρεῖχε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν τιμητικὴ προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ εἰκονομάχος Λέων ὁ Ε’. Ἀθλητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μιλοῦσε θερμότατα γι’ αὐτὴν καὶ ἐνίσχυε τοὺς πιστοὺς νὰ ὑπομένουν καρτερικὰ τοὺς ἀσεβεῖς διωγμούς.
Ὑπέφερε πολλὲς κακοπάθειες καὶ θλίψεις καὶ πέθανε τελικὰ ἐξόριστος, σὰν γνήσιος Ὁμολογητὴς τῆς ὀρθῆς πίστης.



Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς τοῦ Λόγου εἰκόνος διαγράψας τὴν ἔλλαμψιν, Αἰμιλιανὲ Ἱεράρχα διὰ βίου ὀρθότητας, τὴν ἔνσωμον Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐδίδαξας τιμᾶσθαι εὐσεβῶς· διὰ τοῦτο ὡς ποιμένα καὶ ἀθλητήν, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ παρασχόντι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ, πᾶσι τὴν ἄφεσιν.

8 Αὐγούστου. Αἰμιλιανοῦ ἐπισκόπου Κυζίκου τοὺ ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. ια΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ γ΄ 4-11). 

Β Κορ. 3,4          Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν.

Β Κορ. 3,4                Καμνομεν δε αυτήν την ομολογίαν και έχομεν αυτήν την πεποίθησιν δια του Ιησού Χριστού, έμπροσθεν του Θεού.