Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 17-05-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. η΄ 5 - 17

η΄ 5 - 17




Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Στ΄ 27 - 33

Στ΄ 27 - 33



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τελευταῖες συμβουλές πρίν ἀπό τήν Ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοινωνία (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

ΕΙΝΑΙ κοντά η μέρα της Εξομολογήσεως και στη συνέχεια η πανευφρόσυνη στιγμή της Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Ο Θεός να δώσει, ώστε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις όπως πρέπει. Έτσι ο αγώνας της νηστείας και όσα τυχόν κέρδισες απ’ αυτόν, θα επισφραγιστούν με τη θεϊκή σφραγίδα των ιερών Μυστηρίων. Γιατί γράφεις ότι φοβάσαι την Εξομολόγηση; Πολλοί άνθρωποι, βέβαια, τη φοβούνται, εσύ όμως γιατί; Ο εξομολόγος είναι μόνο ο μάρτυρας. Ο Θεός δέχεται τις αμαρτίες. Εκείνος παραγγέλλει στον ιερέα να δώσει άφεση αμαρτιών στο χριστιανό που εξομολογείται. Ο Θεός ελεεί και συγχωρεί. Συγχωρεί κάθε άνθρωπο που προσέρχεται στο Μυστήριο με μετάνοια αληθινή. Τί έχουμε, λοιπόν, να φοβηθούμε από έναν τόσο σπλαγχνικό Κύριο; Γιατί ν’ ανησυχούμε; Νομίζω πως η ανησυχία μας οφείλεται σε δυο λόγους:

Ἀναμνήσεις ἀπό τόν γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη

π.Τιμόθεος Ηλιάκης

Τον μακαριστό πλέον Γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη γνώρισα όταν ακόμα ήταν Δόκιμος Μοναχός κοντά στους αείμνηστους Πατέρες Γεράσιμο Υμνογράφο, Διονύσιο τον Πνευματικό και τον Ιερομόναχο Μητροφάνη που ήταν τότε νέος Μοναχός .
 Ο κατά κόσμος Γεώργιος και μετά Μοναχός Σπυρίδων είχε τελειώσει τις σπουδές του στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία και είχε επιλέξει να υποταχθεί στην ευλογημένη αυτή Συνοδεία που ζούσε ασκητικά στον άνυδρο και σκληροτράχηλο αλλά αγιασμένο τόπο της Μικραγιάννας .
 Τα βήματα μου έφθασαν ως εκεί όταν νέο παιδί κι εγώ πήγα για πρώτη φορά στο Άγιο Όρος ,μια επίσκεψη που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή μου ,όπως και η γνωριμία μου με την Αδελφότητα του Υμνογράφου .Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη μας συνάντηση στο Κυριακό της Αγίας Άννας την ημέρα της πανηγύρεως.
Είχαμε πάει εκεί ύστερα από προτροπή του αγίου Γέροντα Παϊσίου που τον είχαμε συναντήσει στο κελλάκι του Τιμίου Σταυρού κοντά στην Μονή Σταυρονικήτα που ζούσε τότε, "να πάτε στην Αγία Άννα που πανηγυρίζει " μας είχε πει, "και να δώστε τα σέβη μου στον πατέρα Γεράσιμο τον Υμνογράφο".

Ἤθελε νά προσέχει στόν ἑαυτό του καί νά συγκεντρώνει τό νοῦ του μέσα του κι ἔτσι νά ἀνυψώνεται εὔκολα στό Θεό.

Prodromos Monahos\

Ο Άγιος Αρσένιος φύλαγε και τούτη την αξιοθαύμαστη συνήθεια δεν ανακινούσε αγιογραφικά ζητήματα ούτε για συζήτηση ούτε για αλληλογραφία.

Όχι πως δεν είχε τη δυνατότητα κάθε άλλο. Γι' αυτόν η ωφέλιμη ομιλία ήταν τόσο εύκολη, όσο για τους άλλους η συνηθισμένη ομιλία. 

Αλλά η συνήθεια της σιωπής και η αποστροφή που ένιωθε για την επίδειξη ήταν τα αίτια της τακτικής του. 

Ἀνοικτή Ἐπιστολή Ἁγιορειτῶν Πατέρων γιά τή Μεγάλη Σύνοδο

ΟΜΟΒΡΟΝΤΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Καταιγισμὸς ἀντιδράσεων ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος

Ανοικτή Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων προς: Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, τας λοιπάς αυτοκεφάλους Ορθοδόξους Εκκλησίας, την Ιεράν Κοινότητα Αγίου Όρους, το χριστεπώνυμον πλήρωμα της Εκκλησίας:

«Πραγμάτων επιδρομαί… τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά. Ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού. Χριστός καθεύδει, τι χρη παθείν;…».

(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά από την εκκλησιαστική ιστορία, η σύγκληση μιάς Συνόδου αφορά πρωτίστως στην θέσπιση και την στερέωση των Δογμάτων της Εκκλησίας και την οριοθέτησή της από την αίρεσιν. Δηλαδή, η Εκκλησία θεωρεί ως καθήκον της, εκ των ων ουκ άνευ, την καταπολέ­μηση κάθε αιρέσεως και την ορθοτόμηση του λόγου της αληθείας. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, μέγας Διδάσκαλος και Πατέρας της Εκκλησίας, σαφώς τονίζει « το να είναι πάντα τα εκτιθέμενα παρ᾿ αυτών δόγματα και οι κανόνες Ορθόδοξα ευσεβή και σύμφωνα ταίς θείαις Γραφαίς, ή ταίς προλαβούσαις Οικουμενικαίς Συν­όδοις», και «Αύτη εστί τα αιώνια όρια, α έθεντο οι πατέρες ημών και νόμοι οι υπάρχοντες εις τον αιώνα…τους οποίους σύνοδοι Οικουμενικαί τε και Τοπικαί διά Πνεύματος Αγίου εθέσπισαν». (Πηδάλιον, εκδ.Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991, σελ.16). Συμβάλλοντες, λοιπόν και εμείς, ως Αγιορείτες Μοναχοί και ως ζωντανά μέλη της Εκκλησίας προς τον σκοπό της πνευματικής αφυπνήσεως και ενισχύσεως του Ορθοδόξου φρονήματος του πιστού λαού, επιθυμούμε να καταθέσουμε και δημοσίως την ιδικήν μας μαρτυρία.

«Οἱ αἱρετικοί καί ἡ αὐθεντικότητα τῆς ὀρθοδοξίας»

Δημητρίου Παναγόπουλου

ἱεροκήρυκος

Εἶναι πολύ ἀστεῖο, νά καταπιάνονται οἱ ἄνθρωποι μέ τούς αἱρετικούς, γιά νά τούς μεταπείσουν, ὥστε νά μετανοήσουν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί κοροϊδεύονται ἀπό τόν διάβολο καί ἀγνοοῦν, ὅτι ὁ διάβολος εἶναι μέσα στούς αἱρετικούς καί δέν τούς ἀφήνει νά μετανοήσουν. Γι᾿ αὐτό νά ξέρουμε, ὅτι ἄν μιλᾶμε μέ αἱρετικό, μιλᾶμε μέ τόν ἴδιο τόν διάβολο. Ὅλες οἱ αἱρέσεις εἶναι κατασκευάσματα τοῦ σατανᾶ.

Ἔρχονται οἱ αἱρετικοί πού γνωρίζουν τήν Ἁγία Γραφή ἀπ᾿ ἔξω καί ἀνακατωτά, γιά νά μᾶς πλανήσουν, γιατί ἐμεῖς τήν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπό μέσα δέν τήν ξέρουμε!

Τό ὅτι τό Ἅγιο Φῶς δίδεται μόνο στούς Ὀρθοδόξους, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς Ἀλήθειας τῶν Ὀρθοδόξων καί σφραγίζεται κάθε πονηρό καί ἀκάθαρτο στόμα. Ὁ Χριστός εἶναι Ὀρθόδοξος, δέν εἶναι οὔτε προτεστάντης, οὔτε παπικός, οὔτε ἀρμένιος, τίποτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Ἐδῶ καί 1600 χρόνια γίνεται αὐτή ἡ ἀπόδοση τοῦ Ἁγίου Φωτός στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως στά Ἱεροσόλυμα, μόνο στόν Ὀρθόδοξο Πατριάρχη, μπροστά στά μάτια τῶν ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί μάλιστα γιά μερικά λεπτά μετά τήν ἀπόδοσή Του, δέν καίει.

«ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ» μήνυμα καλόγερου πρός τόν Ἑλληνισμό γιά τό ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ – Μητρ. Μόρφου Νεόφυτος.

Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος προσκεκλημένος στη Δεξαμενή Σκέψης της Ενορίας Αγίου Νικολάου Λεμεσού στις 23 Μαρτίου 2016, ολοκληρώνοντας την ομιλία του, έκανε μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Αναφέρθηκε στο πρόσωπο ενός Ελλαδίτη καλόγερου, Άγιου, που τους συνδέουν πολλά & που βρίσκεται εν ζωή σήμερα…, στον οποίο έχει δοθεί χάρισμα από τον Θεό, σαν & αυτό του Πορφυρίου, του Παϊσίου, του Ιακώβου & μπορεί & βλέπει…. Σε μια πρόσφατη συζήτηση τους, ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, του είπε πως θα πάει να μιλήσει σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Κύπρου, στην Λεμεσό & τον ρώτησε: – τι νομίζεις να τους πω;

Ὁ Ὁσιομάρτυς Παχώμιος ὁ Ρῶσος ἤ Καυσοκαλυβίτης, ἤ Οὐσακιώτης, ἤ Εὐκαρπιώτης. († 7 Μαΐου 1730)

Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου

Ἡ καλύβη Ἁγ. Ἀκακίου βρίσκεται στή σκήτη Ἁγ. Τριάδος Καυσοκαλυβίων

τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἶναι ἕνα ἡσυχαστήριο πού ἵδρυσε τό ἔτος 1680

 ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης καί εἶναι κτισμένο πάνω ἀπό τό σπήλαιο

ὅπου ἀσκήθηκε ὁ Ὅσιος καί στό ὁποῖο εἶχε ἀσκηθεῖ τόν 14ο αἰ. ὁ ὅσιος Μάξιμος

 ὁ Καυσοκαλύβης. Ἐδῶ ἐπίσης ἀσκήθηκαν οἱ ἅγιοι νέοι ὁσιομάρτυρες Ρωμανός,

Νικόδημος καί Παχώμιος, καθώς καί ἄλλες ἁγιασμένες μορφές. 

    Ὁ ὁσιομάρτυς Παχώμιος, πού στάθηκε ὁ τελευταῖος ἀπό τούς τρεῖς ὑποτακτικούς τοῦ Καυσοκαλυβίτη ὁσίου Ἀκακίου, γεννήθηκε γύρω στά 1670 στήν κάτω Ρωσία ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς πού κατά τή βάπτισή του τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Προκόπιος.
Σέ ἡλικία 15 περίπου ἐτῶν αἰχμαλωτίστηκε ἀπό Τατάρους ἐπιδρομεῖς, κατά τή διάρκεια τοῦ Μεγάλου Ρωσοτουρκικοῦ πολέμου, ἐπί τσάρου Πέτρου τοῦ Α΄ τοῦ Μεγάλου (1672-1725) καί πουλήθηκε σέ Τοῦρκο, ὁ ὁποῖος τόν μετέφερε στήν πατρίδα του, τό Οὐσάκι τῆς περιοχῆς τῆς Φιλαδελφείας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Ὅταν κάποιος γίνη Πνευματικός, πρέπει νά ἀποφασίση νά πάη στήν κόλαση γι᾿ αὐτούς πού ἐξομολογεῖ (Ἅγιος Παίσιος)

Ὁ μακαριστός Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Γέροντας Γεώργιος (†2014) ἀναφέρεται στόν Ὅσιο Παΐσιο

...Ἄλλη φορά, ὅταν τόν ἐρώτησα γιά κάποιο δύσκολο πρόβλημα πού ὡς Πνευματικός συναντοῦσα στήν ἐξομολόγηση, μοῦ εἶπε: 

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 16-05-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. στ΄ 8 - ζ΄ 5 & 47 - 60

στ΄ 8 - ζ΄ 5 & 47 - 60





Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Δ΄ 46 - 54

Δ΄ 46 - 54




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.